Amor en Basualdo Coppel willen werk tonen van hedendaagse Mexicaanse kunstenaars
in hun historische en een internationale context, en laten zien dat er sprake is van een
sterke groep Mexicaanse kunstenaars die in de internationale kunstwereld meetellen.
wit foto's van de Mexicaanse Graciela Iturbide (1942). In El
senor de los Pajaros, Nayarit uit 1985 kijkt een oudere man
naar een zwerm vogels in de lucht. Hij kijkt alsof hij iets kan
opmaken uit de vlucht van de vogels, of het weer, of iets
anders onheilspellends. Je ziet de stilte van de mens en hoort
het gefladder van de zwarte vogels. Het kan van alles zijn,
maar de Mexicaanse context van het werk duidt op de vogels
als de naderende dood. Je kunt zien dat Iturbide student, en
later assistent, was van de beroemde fotograaf Manuel Alvarez
Bravo (1902-2002), de oudste kunstenaar op de tentoonstelling.
Het werk van de fotograaf, onlosmakelijk verbonden met de
geschiedenis van de fotografie en gerekend tot één van de
grootste kunstenaars van Mexico, hangt in een andere zaal als
een soort echo, maar op zijn beurt weer in verband met andere
kunstenaars, die het leven van alledag fotograferen met een
oog voor detail.
Dan is er een zaal met meer formalistische kunst. De
Braziliaanse kunstenaars Helio Oiticica (1937-1980) en
Lygia Clark (1920-1988) waren de grondleggers van het
Neoconcretisme, een invloedrijke kunstbeweging in Brazilië,
maar ook daarbuiten zoals in Mexico. De kunstenaars
Er bestaat niet zoiets als typisch
Mexicaanse kunst. En al helemaal
niet in een wereld waar kunstenaars
meer reizen dan ooit. Want wie zou
dan een Mexicaanse kunstenaar
zijn, iemand met de Mexicaanse
nationaliteit, of iemand die in Mexico
woont en zo ja hoe lang dan, of
iemand die Mexico als onderwerp
in zijn kunst heeft? Identiteit is
een onderwerp dat al jaren aan
de orde is in de internationale
hedendaagse kunst. Men wijt dat
aan de toenemende globalisering,
het is makkelijker om te reizen,
makkelijker om kennis te vergaren
en er ontstaat zoiets als een
internationale wereld. En dus een
internationale kunst. Kunstenaars
uit verschillende landen houden
zich met vergelijkbare onderwerpen
bezig, zoals verstedelijking of
de invloed van de populaire
cultuur, de modernisering, het
individu tegenover de groep etc.
En tegelijkertijd vindt er een
herwaardering plaats voor het lokale.
Dat zie je in het documenteren
van oude gebruiken, zoals in het werk van Gomez, of door
gebruik te maken van oude traditionele technieken of lokale
materialen.
Met Mexico: Expected/Unexpected, Actuele allianties in de kunst
willen Amor en Basualdo werk tonen van hedendaagse
Mexicaanse kunstenaars in hun historische en een
internationale context. Laten zien dat er sprake is van een
sterke groep Mexicaanse kunstenaars, die in de internationale
kunstwereld meetellen. Sleutelfiguren uit de Mexicaanse
hedendaagse kunstwereld, zoals Francis Alys (in Antwerpen
geboren en gedeeltelijk getogen), Melanie Smith (Engelse
en sinds haar studie in Mexico), Gabriel Orozco (Mexicaan,
maar vooral in het buitenland werkzaam)en Damian Ortega.
En dat in de context van hun artistieke voorouders Gordon
Matta-Clark, Lygia Clark, Ed Ruscha en Helio Oiticica. Of
juist de verwantschap met internationale collega's zoals
de Braziliaanse Rivane Neuenschwander, de Amerikaanse
Pae White en de Chinese Terence Koh. Ze streven niet naar
compleetheid, hanteren geen dwingend, maar suggererend
perspectief. De kunstwerken vertellen hun eigen verhaal en
zijn associatief bij elkaar gebracht. Speels, interessant en
hout snijdend. De tentoonstellingsmakers wisten ook het
verzamelaarsechtpaar te verrassen door het leggen van nieuwe
verbanden. Het weloverwogen, maar toch open karakter van de
tentoonstelling, maakt dat je met plezier door de ruimtes gaat.
In de eerste zaal bijvoorbeeld zien we naast de zwarte raven
in het werk van Carlos Amorales (1970) twee prachtige zwart-
33 Musis
