In tegenstelling tot bijvoorbeeld Engeland, waar borstkanker-
patiënten worden behandeld in speciale breast clinics, zijn in
Nederland vrijwel alle algemene ziekenhuizen toegerust voor
de opvang van deze categorie patiënten. "Maar niet in ieder
ziekenhuis is de kennis op dit gebied even specialistisch", zegt
Mares.
"In deze regio zijn zeventien ziekenhuizen aangesloten bij het
Integraal Kankercentrum Rotterdam. Daarvan halen alleen de
ziekenhuizen in Dordrecht en Schiedam een hoog volume,
dat wil zeggen dat ze meer dan honderdvijftig patiënten per
jaar behandelen. De rest behandelt er dus minder. Zelfs de
Daniël den Hoedkliniek - wat te maken heeft met het feit dat
die zich richt op een specifieke, meer ingewikkelde categorie
patiënten. Er zijn ziekenhuizen waar jaarlijks veertig tot
vijftig patiënten worden behandeld en er zijn chirurgen die
minder dan tien operaties per jaar doen. Aangetoond is dat de
kwaliteit verbetert als je meer operaties doet. Uit onderzoek
blijkt dat de beste resultaten worden behaald bij 350 patiënten
jaarlijks. Om uitstekende zorg te verlenen moet je investeren
in mensen en in middelen. Die mensen wil je dan natuurlijk
ook benutten. Dat lukt alleen als je continu patiënten hebt.
Toch zijn de ziekenhuizen met weinig borstkankeroperaties
niet bereid hun patiënten over te hevelen naar een gespecia
liseerde mammapoli in de regio. Dat is gewoon niet te regelen
in onderling overleg. Dat zou van bovenaf moeten gebeuren."
In dit kader past de recente, door zorgverzekeraar CZ aange
zwengelde discussie of het aantal uitgevoerde borstoperaties
bepalend kan zijn voor het wel of niet vergoeden van de
ingreep in een aantal met name genoemde ziekenhuizen.
CZ wil het aantal operaties als uitgangpunt nemen, de
chirurgen zijn hier fel op tegen.
"De tijd is er rijp voor om dit probleem op te lossen", meent
dr. Mares. "In de Engelse breast clinics worden alle gevallen
van borstkanker binnen een regio in één ziekenhuis behandeld.
De verzekering vergoedt ook alleen de behandeling in dat
ene ziekenhuis. Centralisatie is gewoon goedkoper. Dat
werd overigens al in 2002 geschreven door de Borstkanker-
vereniging Nederland. Maar helaas delen de meeste chirurgen
deze mening niet. Alle chirurgen zijn tot kort geleden breed
opgeleid, ook in de mammachirurgie. Zij vinden het heel
moeilijk een deel van wat wel is geleerd niet meer uit te
voeren. Dit alleen op basis van kleine aantallen. Bovendien
lijkt de mammachirurgie, vergeleken met ingewikkelde
botbreuken of gevaarlijke slagaderoperaties, eenvoudig."
Dat klinkt een beetje alsof de kwaliteit van de zorg op dit
gebied in andere ziekenhuizen te wensen zou overlaten. Maar
die bewering wil Ingeborg Mares niet hebben gedaan. "Elk
ziekenhuis in de regio gaat heel serieus met deze aandoening
om. Daar is geen twijfel over. De patiënt mag er ook vanuit
gaan dat ze in ieder ziekenhuis een betrokken chirurg treft.
Wij claimen niet dat we het beter doen. Wat wij proberen
neer te zetten, is een behandeling op grond van ideeën die ik
heb opgedaan, onder andere door te kijken hoe het in andere
landen is geregeld. Het is geen onwil dat andere ziekenhuizen
het niet zo doen als ik, ik werk gewoon volgens mijn eigen
opvattingen."
7 Musis
Chirurg Ingeborg Mares en assistenten tijdens een operatie
