Kleurstaafjes en monochrome
bolletjes openen werelden
De ene schildert kleurstaafjes op witte of zwarte doeken en de ander schildert kleine en grote
bolletjes op monochrome doeken. Dat zou de conclusie kunnen zijn van de tentoonstelling
For Philip Guston, die op het moment in De KetelFactory te zien is. Ook al is dit waar, daarmee
wordt het werk van Steven Aalders en Ton van Os tekort gedaan. Flet gevaar bij het bekijken van
abstracte kunst is dat je al snel denkt te weten wat er te zien valt en het daarbij laat. Maar alleen
diegenen die wat langer stilstaan kunnen zich laten meeslepen naar hele werelden die er achter
schuil gaan. Dat geldt ook voor de minimale muziek van Morton Feldman, die voor beide schilders
een inspiratiebron is en op de tentoonstelling via een draadloze koptelefoon te horen is. Kortom,
deze tentoonstelling is niet voor de snelle kunstconsument. En dat is maar goed ook, want een
kunstconsument, ook maar een mens, moet af en toe tot rust komen en weer kunstbeschouwer
worden en zich verwonderen. En voor de doorzetters en de gelukkige eigenaren van een kaartje
wordt de compositie For Philip Guston van Morton Feldman door het Ives Ensemble ten gehore
gebracht. Flet duurt meer dan vier uur! Dat is bijna twee keer de Mattheus!
Musis 30
I
I
I
I
I
I
I
Steven Aalders, Celestial Chart (White 2),
2009, oil on linen, 110 x 110 cm,
Private Collection Chicago, USA
