Een terugkerend thema is het bolletje. Van Os raakt er niet op
uitgekeken. Bolletjes in verschillende maten en in verschil
lende kleuren zien we ook in het werk op de tentoonstelling
in De KetelFactory. En inderdaad, deze vervelen absoluut
niet. Ze hebben allemaal hun eigen sfeer en vragen hun
eigen beschouwing. Maar de allermooiste is de grote rode.
Een doek van twee bij twee, met een grote rode bol, die bijna
aan de randen raakt, waarmee hij volgens sommigen op je
afkomt, maar volgens anderen juist heel veel diepte geeft.
De bol is geschilderd in verschillende kleuren rood, die heel
geleidelijk in elkaar overlopen. In tegenstelling tot de abstract
expressionisten zijn de werken van Van Os zo glad geschilderd
dat ze het materiële bijna overstijgen. Het grote formaat
confronteert, intrigeert, doet je langer stilstaan en neemt je
mee naar een andere wereld. Het is een waar altaarstuk.
Voor Van Os is het ook een bijzonder werk. Het is nog niet zo
lang dat hij zich aan grote rode doeken waagt. Zwart, wit en
grijs voerden de boventoon in zijn werk en een enkele keer
goudgeel. 'Rood is heel heftig, ik begon met kleine schilderijen,
maar de kleur vraagt om een grotere vorm', vertelt Van Os.
'De kleur is de drager van emoties, net als de instrumenten in
een stuk muziek'. Van Os is een groot Feldmanfan. 'Ik luister
veel naar het werk van Feldman en lees er ook veel over. En
dan zijn er van die onderwerpen waar Feldman mee bezig is
en dan vraag ik me af hoe je dat als schilder zou verbeelden.'
Zoals Feldman destijds oplossingen voor zijn muziek vond in
het werk van de schilders.
Hoe anders heeft het werk van Feldman invloed op de
schilderijen van Steven Aalders (Middelburg, 1959). Terwijl Van
Os meer in het verlengde zit van de abstract expressionisten,
vindt het werk van Aalders meer zijn oorsprong in het werk
van Mondriaan en de Minimal Art van Donald Judd. Aalders
streeft in zijn werk naar eenvoud en helderheid, een tijdloze
Musis 32
Ton van Os, waiting MF-LFXCII_0024
