Schiedamse Incorrect Realisten
geboeid door 'de eigen tijd'
Jeffrey Burger (40) en Ronald de Graaff (41) zijn twee Schiedamse Incorrect Realisten,
naar eigen beleven 'jonge honden' binnen de gevestigde orde. Ze zijn een paar apart:
verschillend, maar in de kern van hun 'kunstenaar zijn' is er veel verwantschap.
Theo van Giezen portretteert twee moeilijk in te kaderen realisten.
Musis 36
Incorrect Realisten Jeffrey Burger (links) en Ronald de Graaff niet in een kader te passen.
Jeffrey die vanaf zijn kleutertijd al veel en graag tekende,
volgde na de havo de opleiding reclametekenen. Met taal
had hij op school niet veel op. Wel met de lessen van de
lerares tekenen mevrouw Koning. Als havist was Jeffrey al
succesvol met de beschildering van ramen van cafés en het
ontwerpen van etiketten. Hoewel het in 1992 (de laatste
lichting dienstplicht) niet moeilijk was om je te laten afkeuren,
wilde Jeffrey de militaire dienst wel eens meemaken. Daarna
is hij doorgegaan met schilderen, aanvankelijk vooral in
de sfeer van reclameborden. Maar Jeffrey ontdekte dat
hij steeds kunstzinniger werd en dat zijn schilderijen de
overhand kregen. De bescheidenheid over deze periode, wordt
weggenomen door Ronald, die aanvult: 'Jij deed het in de jaren
negentig al goed en boekte ook succes!1 Als wapenfeit uit die
periode mag daarom niet onvermeld blijven dat twee werken
van Jeffrey rond de eeuwwisseling zijn gekocht door een sjeik
uit Abu Dhabi.
Ronald vertelt dat het tekenen en schilderen bij hem in de
familie zat. Daarnaast hadden zijn ouders een drukkerij aan
de Lange Achterweg. Gefascineerd door Leerdams glas, wilde
Ronald eigenlijk het liefst glasblazer worden. Omdat daar niet
een specifieke opleiding voor was, bezocht hij de Rietveld
Academie in Amsterdam. Dit ondanks het advies van zijn
ouders: Jongen, zorg dat je niet op de academie terecht komt!'
Op de academie koos Ronald na het algemene jaar uiteindelijk
voor architectuur, maar eigenlijk wilde hij alles wel doen.
Ronald ziet in Jeffrey twee personen in één: hij voldoet aan het
beeld van de kunstenaar, een 'losbandig type', soms wat wild
en moeilijk bij te houden in zijn ideeën. Hij heeft een open en
ongecompliceerde communicatie naar de mensen om hem
heen. In zijn werk daarentegen presenteert zich een vakman
die met uiterste precisie en geduld werkt.
In Jeffreys beschrijving van Ronald, tekent zich een welhaast
omgekeerd beeld af: een rustige persoon met expressief werk
waarin hij durf toont. De waardering voor het vakmanschap is
omgekeerd evenredig en dus groot:'Een vakman pur sang, die
de techniek goed beheerst'.
