Weinig overlast
Zo'n bijna-thuis-huis is een relatief nieuw verschijnsel.
In een traditioneel zorgcentrum is alle professionele hulp
voorhanden, van psychiater tot verpleegkundigen. Bewoners
worden intensief verzorgd en verblijven er vaak maanden.
In bijna-thuis-huizen komen echter alleen uitbehandelde
patiënten, die in de praktijk hooguit twee tot drie weken
blijven. Patiënten van een bijna-thuis-huis zoeken een
kwaliteitsvolle omgeving waar zij kunnen sterven, omdat
dat thuis niet kan of omdat ze hun omgeving niet tot last
willen zijn. De enige zorg komt van de wijkverpleegkundige,
hun eigen huisarts en, bij het Vlaardingse hospice, van zo'n
zeventig (I) vrijwilligers. Niet verwonderlijk dat de buurt
vreest voor verkeersoverlast. "Dat gaat echt meevallen hoor",
reageert Van der Velde: "Zeg nou zelf, straks zijn er maximaal
vijf terminale patiënten, in een wijk zonder noemenswaardig
verkeer en met heel veel parkeerruimte. Ik verwacht dat er
hooguit tien parkeerplekken nodig zijn. Bovendien komen
de vrijwilligers meestal op de fiets. Zo halen ze ook de
boodschappen voor de bewoners."
Financieel rond
De buurt mag haar reserves hebben, andere instellingen,
bedrijven en burgers reageren enthousiast. De bouw van
het bijna-thuis-huis wordt gefinancierd en begeleid door de
woningcorporaties Waterweg Wonen en Samenwerking. Uit
het oogpunt van 'maatschappelijk verantwoord ondernemen'
zorgen ze straks ook voor het onderhoud. Stichting Hospice
NWN huurt het gebouw vervolgens voor een symbolische
euro per jaar. De volledige inrichting van de vijf kamers, de
gezamenlijke woonkamer en de meditatieve ruimte wordt
weer door andere bedrijven, fondsen en organisaties, maar
ook door particulieren gesponsord. De gemeentes Maassluis,
Schiedam en Vlaardingen dragen 180.000 euro bij (een
euro per inwoner) en tenslotte worden de twee betaalde
coördinatoren, die samen met de vrijwilligers het hospice
gaan runnen, gefinancierd met rijkssubsidies. Zo wist stichting
Hospice NWN in totaal 2,4 miljoen euro bijeen te brengen. "De
eigen bijdrage is straks slechts 30 euro per dag. We hebben
de exploitatie nu zo ingericht dat we met de opbrengsten ook
minderdraagkrachtigen een plek kunnen bieden", aldus Van
der Velde.
We wandelen naar het bouwbord aan de rand van het veldje.
Ook deze uiting is gesponsord. Een artist impression van het
hospice geeft een aardige indruk van het project. De laagbouw
met mos-sedumdak van architect Sjaak Ruiter schikt zich
naar de bungalows en villa's in de rest van de wijk. "Ook de
architect en de binnenhuisarchitect (Rian van Dijk), werken
voor een schappelijke prijs", zegt Van der Velde trots: "En
we hebben zelfs al dertig aanmeldingen van vrijwilligers;
van klusjesman tot verzorger. Spontaan! Zonder adverteren!
Conny Yap, een van onze adviseurs, heeft al twee hospices
opgezet en zal helpen met het selecteren en opleiden van de
vrijwilligers. Dat gaat helemaal goed komen. We zijn er klaar
voor."
Positief gestemd
We kunnen dus voorzichtig concluderen dat het, ondanks
de protesten van omwonenden, goed gaat met het hospice.
Veel hangt af van de uitspraak van de Raad van State. "Die
uitspraak moet nu zo'n beetje bekend worden", zegt Van
der Velde: "Ik ben positief gestemd, maar ook een beetje
gefrustreerd. Eigenlijk had het hospice er al moeten staan.
Door alle bezwaren hebben we veel vertraging opgelopen.
In mijn tijd als wethouder heb ik heel wat te stellen gehad
met een opvang voor dak- en thuislozen in de Vettenoordse
Polder. Die emoties kon ik goed begrijpen, maar welk
bezwaar kun je nu hebben tegen een hospice? Waarom zou
een hospice erger zijn dan vier villa's? Wie rouwt er om een
trapveldje dat nauwelijks gebruikt wordt en een groot deel
van het jaar blank staat?"
De Raad van State heeft op 28 juli 2011 de bezwaren
van de buurtbewoners tegen de komst van het hospice
verworpen. Voor meer informatie over het hospice, ga
naar www.hospice-nwn.nl
7 Musis
De familie De Vilder woont iets
verderop. Zij hebben de zaak ook
bij de Raad van State aanhangig
gemaakt. De heer De Vilder:
"Weet je, het gaat ons niet eens
zo zeer om het hospice, maar
deze bestemmingswijziging
maakt ook andersoortig gebruik
mogelijk. We verwijten de
gemeente vooral dat het geen
betrouwbare gesprekspartner
is gebleken. Destijds hebben
we uitvoerig ingesproken op de
gemeentelijke Ontwikkelings
visie Holy Zuidwest. We gingen
schoorvoetend akkoord met
de vier geplande eengezins
woningen voor ons huis en
vervolgens wijzigt de gemeente,
zonder overleg, het bestemmings
plan. Een beetje vreemd als je
als gemeente zoveel waarde
hecht aan burgerparticipatie.
