bgs Handling Drukwerk Mailing Postbezorging Houtindustrie Groen- en Milieuservices Uitzendkrachten Detachering Enquêtes Bedrijfsinformatie Arbeidsintegratie Paul Westerdijk kan gerust een autonoom kunstenaar genoemd worden. Met zijn onderwerpkeuze en techniek heeft hij een eigen weg ingeslagenwars van mode of markt. Een volhouder ookmaar zonder zichtbare inspanning of verveling. De tentoonstelling 'Paul J. Westerdijk' is tot en met 28 oktober te zien in 'De Windwijzer' (voormalige Oosterkerk), Schiedamseweg 95 te Vlaardingen op werkdagen van 9.00-15.00 uur. Tel. (010) 204 10 00 www.bgs-schiedam.nl 17 Musis zich vooral op de polders. Die rond Vlaardingen, maar ook die bij Maasland, Schipluiden en Kethel. Slechts een enkele keer tekende hij iets in de binnenstad van Schiedam of Rotterdam. Mensen komen op zijn tekeningen niet vaak voor, maar dat is eerder onbewust dan bewust gegaan. 'Toen ik begon werd er erg veel gesloopt in Vlaardingen. Een aantal personen maakte zich druk om de historische gebouwen en structuren die toen verdwenen, onder andere in het kader van het 'Komplan [1965], Ik raakte daarbij betrokken en ook bij de Historische Vereniging die vanuit die kring in 1967 werd opgericht.' Het drukte hem met de neus op de feiten: veel stedenschoon verdween en het maakte hem bewust dat hij kon vastleggen wat snel verdwenen zou zijn. In die jaren raakte hij bevriend met Jan Anderson, die toen al nadrukkelijk de basis voor zijn museum aan het leggen was, maar ook actief betrokken was bij de HVV in wording. Jan 'bestelt' sindsdien tekeningen van plekjes die op de schop gaan en bouwde daarmee een collectie op van inmiddels meer dan 140 exemplaren, die niet alleen documentair van groot belang is, maar als ensemble van grote lokale importantie. Ook het Stadsarchief kocht met enige regelmaat werk van Westerdijk en bezit ook een aantrekkelijke verzameling. Van een overzichtspublicatie is het vreemd genoeg nog niet gekomen, hoe gerechtvaardigd die ook is. Westerdijk is de man er niet naar daarvoor te gaan bedelen en zit er ogenschijnlijk ook niet mee. Als het komt, dan is het leuk, zo lijkt hij te denken. In kunsthistorisch perspectief doet zijn werk nog het meest denken aan het werk van de grote tekenaars uit de 18e eeuw, zoals Pronk, De Haen, Rademaker, Spilman en Van Giessen. Ook zij trokken naar buiten om stad en platteland vast te leggen in een techniek zoals Westerdijk die ook nog hanteert. In het veld, op een makkelijke stoel gezeten met schetsblok en tekenstift of potlood in de hand en als de zon schijnt met hoed de juiste compositie kiezend en de contouren vastleggend. Thuis volgt het uitwerken met het penseel, waarbij de inkt met water wordt aangelengd om diepte in de tekening te brengen, schaduwen aan te geven en dimensie te accentueren. En dan vooral ook de luchten: 'Ik houd van het frisse werk', met wolken die de wijdheid benadrukken. Bewondering heeft hij ook voor de Engelse kunstenaars Constable en in iets mindere mate voor Turner ('vaak te woest'). In zijn eigen werk is door de jaren heen wel wat verandering opgetreden. Zijn vroege werk is wat losser en directer, het latere kent meer detaillering, alsof voorkomen moet worden dat een detail verloren gaat. Sfeervol en getroffen zijn de tekeningen altijd. Ze zijn nooit 'overvol': er blijft voldoende 'open'. Voor het mooiste effect mengt hij zijn inkten. De Engelse bruine inkt met de Rembrandt tekeninkt (sepia of zwart), ook om te voorkomen dat een tekening verkleurt. Het is een enkele keer gebeurd dat een tekening weggegooid kon worden omdat die totaal verbleekt was: een harde leerschool. Paul Westerdijk kan gerust een autonoom kunstenaar genoemd worden. Met zijn onderwerpkeuze en techniek heeft hij een eigen weg ingeslagen, wars van mode of markt. Een volhouder ook, maar zonder zichtbare inspanning of verveling. Hij vindt het duidelijk nog steeds leuk om de polder in te trekken, ook al komt er een Blankenburgtunnel aan, of wordt weer eens een oude boerderij gesloopt. Het resultaat is een in bijna 50 jaar opgebouwd, samenhangend oeuvre dat zich in de toekomst alleen nog maar in meer belangstelling zal mogen verheugen. BERCKENRODE GROEP SCHIEDAM

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2011 | | pagina 17