En daarin zien we dat er aan tafel een
binnenkomen en 'nee' te horen krijgt
vervolg van pagina 9
maken hebt zie je hoe boeiend ons vak is.'
In de geriatrie is nog een heel terrein te winnen,
daarover zijn alle medici het eens. We hebben het
tenslotte over wat straks de grootste groep van de
Nederlandse bevolking is. De benodigde mankracht
zal dan een eerste probleem zijn, juist omdat op tal
van gebieden onderzoek plaatsvindt en de kennis
op geriatrisch gebied exponentieel groeit. Extra
zorg zal daarbij nodig zijn voor de snel groeiende
groep van allochtone patiënten die nu nog in de
minderheid is. Hoe die groei zal uitpakken kan nog
niemand voorspellen. Tal van factoren op cultureel en
sociaal gebied spelen daarbij een rol. Daarnaast zal
bijvoorbeeld het afschaffen van de vergoeding voor een
tolkentelefoon per 2012, de communicatie en adequate
hulp niet vergemakkelijken.
Maaike Bisschop: 'In het algemeen is de taalbarrière
bij oudere allochtone patiënten een groot probleem.
Soms stel je een complexe vraag die dan in één, twee
woorden wordt vertaald. Omgekeerd is ook het geval. Ik
maak het wel mee
maar al te vaak dat
patiënten die timide je vervolgens niet
meer dan 'ja' of
eigenlijk nergens of'dokter, mijn
j vrouw is ziek wat
meer zin in hebben we dan natuurlijk
al lang en breed
m een paar dagen wisten.'
helemaal opbloeien
'Een kernpunt is dat je als geriater probeert invloed uit
te oefenen op de bestaande situatie en problematiek',
zegt ze. 'De contacten met het RIAGG, huisarts,
mantelzorg en thuiszorg zijn heel belangrijk, je
realiseert je voortdurend hoe dicht je bij de mensen
staat. En dan bedoel ik niet alleen de patiënt in
kwestie, maar ook de mensen daar direct omheen,
want ook zij hebben er direct mee te maken. Dat merk
je bijvoorbeeld ook als we bij een oudere patiënt op
een andere afdeling worden geroepen. Regelmatig
komt het voor dat oudere patiënten in de war raken.
Ik vergelijk dat met een heftige koortsaanval zoals
kinderen die ook kunnen hebben. Lang niet elke
verpleegkundige is vertrouwd in het omgaan met een
verwarde patiënt. Patiënten worden, zodra het maar
even kan, gemobiliseerd, uit bed gehaald. Een dag in
bed "kost de patiënt een kilo vlees". Maar buiten dat is
het dagelijks verkeer in de huiskamer van het grootste
belang voor de behandeling. De huiskamer is zo
gesitueerd dat het echt een verblijfsruimte is en in dat
opzicht een belangrijke rol vervult in het herstelproces.
Het is de plaats waar activiteitenbegeleiders in hun
dagelijks werk tijd nemen voor de patiënt. Maar ook het
ontmoetingspunt waar patiënten elkaar treffen. Het is
een plaats waar echt naar wordt uitgekeken. Natuurlijk
hebben we ook patiënten die liever op bed blijven of die
zich willen terugtrekken in hun eigen wereld. Maar als
ze eenmaal met elkaar hebben kennis gemaakt, is die
huiskamer het middelpunt van de afdeling geworden.
En daarin zien we maar al te vaak dat patiënten die
timide binnenkomen en eigenlijk nergens meer zin in
hebben in een paar dagen helemaal opbloeien en alleen
al daardoor gesterkt weer naar buiten gaan.
11 Musis
