GELUKKIGE JAREN
gesproken. Onze kinderen hebben mijn achternaam.
Irene: Mijn dochter heeft psychologie gestudeerd.
Zij had echt het idee dat haar achternaam een
belemmering was, maar hoe is dat mogelijk als ze
alleen maar Nederlands spreekt?
Op een gegeven moment is de beeldvorming over
Turken veranderd. In het eerste jaar van ons huwelijk
heeft niemand ooit gevraagd hoe het zat met dit en
dat en of ik daar problemen mee had enzovoort. Later
vroegen mensen die ik voor het eerst ontmoette dat
wel als ik vertelde dat ik met een Turk getrouwd was.
Ik zei dan dat ik nooit problemen heb gehad. Dat er
geen verschil is. Sommige mensen vinden dat vreemd,
maar je hebt moderne Turken en conservatieve. Net als
Nederlanders eigenlijk.
Güngör: Vroeger hadden ze twee benamingen voor ons.
Toen waren we Mohammedaan of Turkse gastarbeider.
Nu hebben ze wel honderd namen voor ons. Er zijn, net
als bij iedereen, ook onder Turken enkele rotte appels
die slechte dingen doen. Op TV is het dan meteen
verloofd. Dat vonden we een mooie datum. We zijn op 7
April 1972 getrouwd.
Irene: Mijn ouders hebben de bruiloft betaald.
Güngör: Wij hadden allebei een baan maar we hadden
geen geld. Ik zat eerst bij Wilton-Fijenoord, heb drie en
een haltjaar bij Chrysler gewerkt. Daarna wilde Wilton
mij als tolk. Ik ben in Schiedam tien jaar betrokken
geweest bij de werving van nieuwe gastarbeiders. In
1981 werd ik door het Ministerie van Justitie gevraagd
als adviseur. Ik heb daar nog twaalf jaar gewerkt tot aan
mijn pensioen. Ik was actief in de ondernemingsraad
van Wilton-Fijenoord, lid van het CNV en ook van het
CDA in Schiedam. Omdat ik mijn werk zo goed deed
heb ik in 1991de eremedaille in goud van de orde van
Oranje-Nassau gekregen. Mijn vrouw vond het jammer
dat haar vader toen niet meer leefde. Hij zou het
geweldig gevonden hebben. Het was een slecht begin,
maar het is heel goed geëindigd.
Irene: Wij zijn ook samen met mijn ouders bij zijn
familie in Turkije geweest. De familie van Güngör was
niet op onze bruiloft. Wij waren al getrouwd toen ik
voor het eerst naar Turkije ben gegaan. Nadat we naar
Ankara vlogen zaten we in de bus naar Sungurlu. Na
tweeënhalf uur zei hij, 'nou daar is het dan'. Je vraagt je
af hoe dat zal gaan maar je komt daar binnen en ze zijn
allemaal even hartelijk. Na een half uur voelde ik me al
helemaal onderdeel van de familie. Toen heb ik eigenlijk
het grote verschil gemerkt. Iedereen kwam onverwacht
binnen vallen en bleef mee-eten. De één na de ander
schoof aan tafel.
Wij gingen ieder jaar zes weken met de kinderen naar
zijn zus. Als we daar weggingen was het altijd tranen
met tuiten. Ja, zo was het.
Güngör: Van mijn familie krijgt zij veel waardering. Als
ik mijn familie spreek is het eerste wat ze vragen: 'Hoe
gaat het met Irene?' Irene spreekt heel goed Turks, veel
beter dan onze kinderen. Destijds dachten mensen
dat een tweetalige opvoeding tot problemen op school
zou leiden. Daarom hebben we met hen geen Turks
Turken zo en zo. De laatste tijd draaien ze het om, ze
nemen één persoon als voorbeeld. Daar heb ik dus
last van, maar het is net zo goed onze schuld. Je moet
laten zien wie je bent. Turken durven geen contact met
Nederlanders te zoeken. Ze hebben alleen contact met
elkaar. Wat ik eigenlijk heel vaak hoor van mensen die
in Turkije op vakantie waren is dat het zo'n mooi land
is; lekker eten, lekker weer, prachtige zee en dan vooral
dat de Turken zulke ontzettend aardige mensen zijn.
Dan vragen ze mij waarom de Turken die hier wonen
niet zo aardig zijn. Ik zeg dan dat de Turken die hier
wonen ook aardig zijn, maar dat niet kunnen laten zien.
Turken moeten hun goede kanten laten zien. Alleen
'dag' zeggen is niet genoeg.
Mijn vrouw zegt dat ik heel uitgebreid praat, maar ik
doe het graag. Als ik in de bus of de tram zit, waar
dan ook, ik begin over het weer en ik laat aan mensen
zien wie ik ben. Ik ben Nederlandser dan de doorsnee
Nederlander. Op 5 mei hang ik de Nederlandse vlag uit.
Op Koninginnedag doe ik een oranje wimpel aan de
vlag, al veertig jaar.
Irene: Wij zijn dit jaar veertig jaar getrouwd. We gingen
met ons negenen twee weken naar Side in Turkije. Daar
vierden we samen ons robijnen huwelijk.
Güngör: Onze gelukkige jaren.
Met kinderen, schoondochteren schoonzoon
Altan en Setma
25 Musis
