GOOF EN
ALIE HENDRIKS
Die rust op het
water! Heerlijk!
tekst: Peter de Lange
foto's: Sjaak van Beek
Een uithoek van industriegebied Spaanse Polder. Een
bocht in de Overschieseweg, aan de ene kant begrensd
door een showroom voor tweedehands auto's, aan
de andere kant uitkijkend op de kale gevel van een
fabriekshal. Geen voor de hand liggende plek voor
een watersportvereniging, zeker niet voor één met
vier sterren. Toch bevinden zich achter het hek dat de
drukke weg vol bedrijfsverkeer scheidt van een smalle
strook grond langs de Schie, al negenentwintig jaar
clubgebouw en jachthaven van wsv De Vrije Liggers.
Deze vereniging, die geldt als het buitenbeentje onder
de Schiedamse watersporters, wordt sinds de oprichting
geleid door Alie en Goof Hendriks. Dit tweetal geboren
en getogen Schiedammers vormt een kleurrijk echtpaar
dat een bijzondere band heeft met het water.
En met elkaar.
Toen Alie de Roo (72) en Goof Hendriks (79) 55 jaar
geleden in het huwelijk traden, ging dat niet zonder
moeilijkheden. Een zoon van een handelaar in lompen
en metalen, dat vonden vader en moeder De Roo, met
een aantal eerbare organisten in de familie, niet de
beste partij voor hun dochter. Ze spraken op krachtige
toon hun veto uit. Niet dat het ook maar een zier hielp.
Alie wilde geen andere man dan Goof.
Ze werkte bij De Gruyter toen ze hem voor 't eerst
ontmoette. „Wie is die leuke gozer?" vroeg ze aan een
collega, een nichtje van de gozer in kwestie. „Da's
Goof," antwoordde het nichtje en ze voegde er nog wat
bijzonderheden over haar neef aan toe die Alie wel
aanspraken. „Die kerel wil ik hebben," dacht ze. En ze
kreeg 'm, alle bezwaren van haar ouders ten spijt.
Ze vertelt het vol vuur. Goof hoort het glunderend aan.
„Ik vond haar ook een toffe meid hoor," zegt hij. „Nooit
een moment spijt gehad dat ik met 'r ben getrouwd."
„Gatverdamme, slijmjurk!" roept Alie lachend.
Goof zat indertijd meestal op zee. Hij voer op schepen
van de Holland Amerika Lijn. Later zocht hij het wat
dichter bij huis, en monsterde aan op een Vlaardingse
logger. Een foto van dat schip, de VL 83 van Van Toor,
hangt bij wijze van aandenken in het verenigingslokaal
aan de muur.
Eenmaal met Alie getrouwd, zocht hij een inkomen aan
de wal. En werd lorrenboer, net als zijn vader. Maar
eerst werkte hij nog een tijdje bij Rynbende, waar hij
ondermeer was belast met het wassen van de auto
van de directeur. „Een joekel van een Amerikaan met
van die vinnen, weet je wel?" Als hij klaar was met
de wasbeurt, reed hij met de Chevrolet even naar het
ouderlijk huis van Alie. Dat maakte indruk.
Hij vertelt het op zijn karakteristieke manier: met
een vaag spottend glimlachje. Een kenmerk dat hij
ondanks de handicap dat hij sinds een keeloperatie met
behulp van een spraakversterker moet praten, heeft
weten te bewaren. De indruk idee dat hij zijn eigen
mededelingen soms niet al te serieus meent, kan ook
komen door de enigszins scheef op het hoofd gedragen
kapiteinspet met het gouden anker die hem - bedoeld
of onbedoeld - een komisch uiterlijk verleent. Maar
vergis je niet. Achter die opgewekte praat gaat een
taaie onverzettelijkheid schuil. Goof Hendriks heeft
een uitgesproken hekel aan willekeur en bureaucratie
en zal, als hij meent in zijn recht te staan, de eenmaal
aangegane strijd tot het einde volhouden. En die ook
winnen.
De geschiedenis van De Vrije Liggers spreekt wat dat
betreft boekdelen. De club ontstond in 1983 na een
hoog oplopend conflict tussen de gemeente Schiedam
en de watersporters die her en der in de Schie lagen
afgemeerd en daarvoor een gering bedrag per jaar als
liggeld afdroegen. De problemen begonnen toen de
gemeente vanuit de wens om de Schie beter bevaarbaar
te maken voor de beroepsvaart, de watersporters
sommeerde zich aan te sluiten bij verenigingen
met een eigen haven. Een handvol pleziervaarders
verzette zich uit financiële overwegingen tegen deze
dwangmaatregel. Ze zouden voortaan veel meer geld
aan hun hobby kwijt zijn dan de zes tientjes die ze
tot dan toe jaarlijks betaalden. Door de hogere kosten
dreigde een aantal minder bemiddelde watersporters
zelfs tussen wal en schip te raken.
Hendriks nam de rol van woord- en actievoerder
op zich. Hij bleek een geduchte tegenstander voor
wethouder Scheeres. Na een aantal op niets uitgelopen
vergaderingen ten stadhuize wist hij te bewerkstelligen
dat het ministerie van Binnenlandse Zaken een
stokje stak voor de voorgenomen tariefsverhoging.
Om het dikke dossier samen te vatten: De Vrije
Liggers kregen na een volhardende strijd hun zin en
begonnen tegen gematigd tarief een eigen vereniging,
waar waterrecreanten die zich bij de gevestigde
clubs om financiële of sociale redenen niet thuis
voelden een veilige thuishaven vonden. „Wij zijn
allemaal gewone mensen," typeert Goof. „De meeste
watersportverenigingen zijn voor mensen met een
hoed. Wij zijn pettenvolk." Schaamt hij zich niet voor.
Peter de Lange spreekt met Schiedammers en
Vlaardingers voor wie hun liefhebberij een manier van
leven is geworden. In deze Musis Goof en Alie Hendriks in
Schiedam
31 Musis
