EEN GEHEEL
VAN TURKS
EN
NEDERLANDS
tekst: Sevgi Gülen
Gediz Turan (1971en Berry Cleffken
(1972) zijn drieënëntwintig jaar samen.
Ze hebben samen twee zonen, Fico
Zafer (10) en Quint Kerem (7). Gediz
is binnenhuisarchitecte freelance
columniste en Berry is chirurg.
Gediz: Mijn vader kwam in 1965 naar
Nederland nadat hij door Scheepswerf
Wilton-Fijenoord was geworven. Hij is
in 1970 in Turkije getrouwd en een jaar
later ben ik in Vlaardingen-Oost geboren.
Daarna hebben wij in Rozenburg gewoond
en in 1978 verhuisden we naar een flat aan het Jacques
Urlusplein in Schiedam. Ik heb op basisschool Het Windas
gezeten.
Berry: Ik ben in Amsterdam geboren. Ik heb tot mijn
studententijd altijd in Maassluis gewoond en in Schiedam
op het Stedelijk Gymnasium gezeten. Gediz zat bij mij in de
klas. Zij was heel rustig, een keurig meisje. Ik was heel druk
en liep veel feestjes af. Ik spijbelde wel eens, vond school
niet zo belangrijk. Zij wel, bij hen thuis werd een goede
opleiding heel belangrijk gevonden.
Gediz: In Turkije werkten allebei mijn ouders als
onderwijzer. Toen tijdens de gezinshereniging in de jaren
1970 veel Turkse kinderen naar Nederland kwamen,
pakten ze hun beroep weer op. In 1975 werden ze door
de gemeente Schiedam ook officieel aangesteld als Turkse
leerkrachten. School was voor mij de belangrijkste
dagbesteding. Voor Berry niet. Het was examenjaar en hij
hield nooit aantekeningen bij, die had ik natuurlijk wel
allemaal. Toen kwam hij bij mij aankloppen of hij ze mocht
hebben. Zo kregen we meer contact als klasgenoten.
Berry: Ik kende voor Gediz niet veel Turken. Er waren
nauwelijks Turkse mensen op onze school. Gediz was ook
het enige Turkse meisje in de klas. Maar dat ze Turks was,
ging pas opvallen toen ik bij haar thuis kwam. Eigenlijk
hadden haar ouders ook het idee dat Gediz thuis zou
moeten komen met een Turkse man. Dat ze uiteindelijk met
een Nederlander thuis kwam was nog tot daar aan toe, maar
dat ze dan ook nog met de wildste jongen van de school aan
kwam lopen, was wel weer even wat anders.
Gediz: Het is het eerste jaar heel vaak uit geweest. Berry
had veel frustraties over hoe hij zich moest gedragen. Mijn
ouders wisten niet dat wij samen waren. Ik wilde zeker
weten dat hij verder wilde met mij. Maar dat weetje niet
op je achttiende, dus het heeft wel een tijd geduurd voor
ik daar thuis openheid over gaf. Ik was tweeëntwintig, hij
eenentwintig.
Berry: Ze accepteerden het niet zonder verloving. Mijn
familie accepteerde het wel, die zeiden dat het prima was als
ik het zo wilde.
Gediz: Turken zijn heel sociaal, vaak is dat een sterke
eigenschap, maar soms is het ook gewoon een nadeel. Mijn
vader vond dat hij zich niet kon vertonen in de Turkse
gemeenschap als ik zomaar een Nederlandse vriend had.
Daar moest wel een kaartje aan hangen, dan moest ik met
hem verloofd zijn.
Gediz: Mijn ouders kenden iedereen in mijn klas. Berry
was niet echt populair bij mijn ouders omdat hij zo los was,
zeg maar. Op persoonlijk vlak klikte het tussen Berry en
mij, maar de culturele verschillen kwamen naar boven op
het moment dat dingen verboden werden. Daarin merk je
het grote verschil tussen Nederlanders en Turken. Dat wat
Nederlanders normaal vinden, is voor Turken niet normaal
en andersom, zoals verkering en zo.
Berry: In het begin was het lastig. Mijn leven was nou
eenmaal zo ingericht dat ik ging hockeyen en bij het
hockeyen hoorde ook feesten in het weekend en dan kon zij
niet mee.
Musis 20
