tekst: Marleen Brusse foto's: Stedelijk Museum Schiedam OP HET MOMENT DAT In het Stedelijk Museum Schiedam stelt Feigl drie recente sculpturen tentoon: machinale beelden die geluid en beweging voortbrengen. In de wereld van Feigl piept, knarst, ruist en beweegt alles. Jeroen Bosch; 'Feigls werk verwijst naar niks. Het gaat mijns inziens ook nergens over. Maar als zijn objecten zich in bevyegeing zetten, zijn ze zo sensationeel dat mensen er blij en opgewonden van worden. Feigle werkt gestaag aan een karakteristieke, ongepolijst industriële herkenbaarheid. Musis 32 - nu zeven jaar geleden - de Volkskrant besloot tot de het instellen van een eigen beeldende kunstprijs, werd in Nederland een discussie gevoerd over het oprichten, her en der van erepodia en de daarop uit te reiken prijzen. Onder de kop 'Altijd prijs' vroeg Hans de Hartog Jager in Metropolis M Kunstprijs of het geld niet beter kon worden besteed. 'Het kernwoord is aandacht kweken voor beeldende kunst', schamperde hij, 'maar daaraan ontbrak het ten enenmale'. Wat hem deed concluderen; 'Besteed dat geld alsjeblieft nuttiger'. De tijden zijn veranderd. Voor kunstenaars nog meer dan voor medisch specialisten en managers. De tijden waarin alles kon en alles mocht zijn voorbij. Niemand zal (durven) ontkennen dat het experiment, het onderzoek om het onderzoeken en het spelen met de toevalligheid als gericht uitgangspunt, het wezen is van kunst Terwijl het de huidige vraag is, die zelfs (stiekem) doorklinkt in de oordelen van de Raad voor de Cultuur, of het nu juist de samenleving moet zijn die de kunst moet steunen waar ze kan. De kunstenaar moet meer ondernemer zijn, is de huidige mening. Waarbij graag wordt verwezen naar een ver verleden waarin er geen subsidies en rijksregelingen bestonden, terwijl kunstenaars desondanks tot scheppingen kwamen die tot op de dag van vandaag tot de mooiste ter wereld worden gerekend. Gemakshalve wordt er daarbij aan voorbij gegaan dat al die oude kunst en kunstnijverheid die wij zo bewonderen gul betaald is geweest door kerken, adel en kooplieden die 'm met hun in kruidnagelen en katoen verdiende rijkdom, graag en flink uit de broek lieten hangen. De Volkskrant Beeldende Kunstprijs zal het tij niet doen keren. Het valt althans te hopen dat dit niet de ambitie is van de jury onder voorzitterschap van Jan Jaap van der Wal. De waarde van deze beeldende kunstprijs ligt dan ook op een ander vlak. Elke voordracht die van 9 maart tot 16 juni te zien is in het Stedelijk Museum Schiedam is gedaan door een kunstkenner uit de museumwereld. Na het erepodium wacht daarmee ook het museum- en galeriecircuit. En daarvan moet de kunstenaar het tenslotte hebben. De VKBK-Prijs richt zich op jong kunsttalent, dat niet ouder is dan 35 jaar en werkzaam is in Nederland. Tevens moet de kunstenaar in kwestie al een aardig oeuvre hebben opgebouwd, maar mag nog niet zijn doorgebroken. De prijs is een samenwerking tussen de Volkskrant, het Stedelijk Museum Schiedam en het Mondriaan Fonds. Op 21 april maakt Jan Jaap van der Wal in het museum de uitslag van de jury bekend. FEMMY 01 EN (Amsterdam, 1981) Voorgedragen door Toos Arends, directeur van het Centrum Beeldende Kunst Drenthe. Arends studeerde kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Daarna werkte ze mee aan enkele grote kunstprojecten zoals 'Documenta IX' en 'Antwerpen '93'. Toos Arends is lyrisch over het werk van Femmy Otten. In haar oeuvre gaan tekenkunst, schilderkunst en beeldhouwkunst vloeiend in elkaar over. Ze maakt en combineert wandreliëfs met drie- of tweedimensionale portretten van vrouwen en mannen met muurschilderingen die haar sculpturen in een nadere context plaatsen. Haar werk lijkt zich te onttrekken aan de tijd. Veel van haar werk doet denken aan de sculpturale kunt uit de klassieke oudheid. Sereen en met een schijnbaar mythologische lading die kijker zowel intrigeert als op een afstand van het wandsculptuur houdt. In haar toelichting spreekt Toos Arends van haar fascinatie: 'Ottens beelden mogen dan wel verwijzen naar het verleden, in hun minimalistische en in hun uitgekiende combinaties stijgen ze wel degelijk boven het verleden uit Wat haar daarbij bijzonder aanspreekt is het ambachtelijk: 'Juist omdat het ambachtelijke maken in de kunst van nu verloren dreigt te gaan. Wat ik ook mooi vind, is de combinatie van een

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2013 | | pagina 32