tekst: Marleen Brusse
foto's: Stedelijk Museum Schiedam
OP HET MOMENT DAT
In het Stedelijk
Museum Schiedam
stelt Feigl drie recente
sculpturen tentoon:
machinale beelden die
geluid en beweging
voortbrengen. In
de wereld van Feigl
piept, knarst, ruist en
beweegt alles. Jeroen
Bosch; 'Feigls werk
verwijst naar niks. Het
gaat mijns inziens ook
nergens over. Maar
als zijn objecten zich
in bevyegeing zetten,
zijn ze zo sensationeel
dat mensen er blij
en opgewonden
van worden. Feigle
werkt gestaag aan
een karakteristieke,
ongepolijst industriële
herkenbaarheid.
Musis 32
- nu zeven jaar geleden - de
Volkskrant besloot tot de het instellen
van een eigen beeldende kunstprijs,
werd in Nederland een discussie
gevoerd over het oprichten, her
en der van erepodia en de daarop
uit te reiken prijzen. Onder de kop
'Altijd prijs' vroeg Hans de Hartog
Jager in Metropolis M Kunstprijs
of het geld niet beter kon worden
besteed. 'Het kernwoord is aandacht
kweken voor beeldende kunst',
schamperde hij, 'maar daaraan
ontbrak het ten enenmale'. Wat hem
deed concluderen; 'Besteed dat geld
alsjeblieft nuttiger'.
De tijden zijn veranderd. Voor
kunstenaars nog meer dan voor
medisch specialisten en managers. De
tijden waarin alles kon en alles mocht
zijn voorbij. Niemand zal (durven)
ontkennen dat het experiment, het
onderzoek om het onderzoeken
en het spelen met de toevalligheid
als gericht uitgangspunt, het
wezen is van kunst Terwijl het de
huidige vraag is, die zelfs (stiekem)
doorklinkt in de oordelen van de
Raad voor de Cultuur, of het nu juist
de samenleving moet zijn die de
kunst moet steunen waar ze kan. De
kunstenaar moet meer ondernemer
zijn, is de huidige mening. Waarbij
graag wordt verwezen naar een ver
verleden waarin er geen subsidies
en rijksregelingen bestonden,
terwijl kunstenaars desondanks tot
scheppingen kwamen die tot op de
dag van vandaag tot de mooiste ter
wereld worden gerekend.
Gemakshalve wordt er daarbij
aan voorbij gegaan dat al die oude
kunst en kunstnijverheid die wij zo
bewonderen gul betaald is geweest
door kerken, adel en kooplieden die
'm met hun in kruidnagelen en katoen
verdiende rijkdom, graag en flink uit
de broek lieten hangen.
De Volkskrant Beeldende Kunstprijs
zal het tij niet doen keren. Het
valt althans te hopen dat dit niet
de ambitie is van de jury onder
voorzitterschap van Jan Jaap van der
Wal. De waarde van deze beeldende
kunstprijs ligt dan ook op een ander
vlak. Elke voordracht die van 9 maart
tot 16 juni te zien is in het Stedelijk
Museum Schiedam is gedaan door een
kunstkenner uit de museumwereld.
Na het erepodium wacht daarmee
ook het museum- en galeriecircuit.
En daarvan moet de kunstenaar het
tenslotte hebben.
De VKBK-Prijs richt zich op jong
kunsttalent, dat niet ouder is dan 35
jaar en werkzaam is in Nederland.
Tevens moet de kunstenaar in
kwestie al een aardig oeuvre hebben
opgebouwd, maar mag nog niet
zijn doorgebroken. De prijs is een
samenwerking tussen de Volkskrant,
het Stedelijk Museum Schiedam en het
Mondriaan Fonds. Op 21 april maakt
Jan Jaap van der Wal in het museum
de uitslag van de jury bekend.
FEMMY 01 EN (Amsterdam,
1981) Voorgedragen door Toos
Arends, directeur van het Centrum
Beeldende Kunst Drenthe. Arends
studeerde kunstgeschiedenis aan
de Rijksuniversiteit in Groningen.
Daarna werkte ze mee aan enkele grote
kunstprojecten zoals 'Documenta IX'
en 'Antwerpen '93'.
Toos Arends is lyrisch over
het werk van Femmy Otten. In
haar oeuvre gaan tekenkunst,
schilderkunst en beeldhouwkunst
vloeiend in elkaar over. Ze maakt
en combineert wandreliëfs
met drie- of tweedimensionale
portretten van vrouwen en mannen
met muurschilderingen die haar
sculpturen in een nadere context
plaatsen. Haar werk lijkt zich te
onttrekken aan de tijd. Veel van haar
werk doet denken aan de sculpturale
kunt uit de klassieke oudheid. Sereen
en met een schijnbaar mythologische
lading die kijker zowel intrigeert als
op een afstand van het wandsculptuur
houdt.
In haar toelichting spreekt Toos
Arends van haar fascinatie:
'Ottens beelden mogen dan wel
verwijzen naar het verleden, in hun
minimalistische en in hun uitgekiende
combinaties stijgen ze wel degelijk
boven het verleden uit Wat haar
daarbij bijzonder aanspreekt is
het ambachtelijk: 'Juist omdat het
ambachtelijke maken in de kunst van
nu verloren dreigt te gaan. Wat ik ook
mooi vind, is de combinatie van een