Saskia Noor van I mho ff
De tijden zijn veranderd.
Voor kunstenaars
nog meer dan voor
medisch specialisten
en managers. De
tijden waarin alles kon
en alles mocht zijn
voorbij. Niemand zal
(durven) ontkennen
dat het experiment,
het onderzoek om
het onderzoeken en
het spelen met de
toevalligheid als gericht
uitgangspunt, het wezen
is van kunst
Esther de Graaf Groningen,
Musis 34
beeld, Chain uit 2008, hangt in het
Stedelijk Museum Schiedam een
ankerketting rond een motorwiel aan
het plafond. Zodra het wiel wordt
aangedreven, slingert de stalen
ketting losjes in de ruimte, in een
lange, steeds van vorm veranderende
lus: een zachte beweging van harde
materialen.
(Mission, Canada, 1982) Is
voorgedragen door de Zuid-Afrikaanse
kunstenaar Mariene Dumas.
Dumas zelf is een schilder die
met haar sterk expressionistische
schilderkunst en soms controversieel
installatie. Ze zijn op sculpturale wijze
geplaatst, soms in de vorm van een
trechter: die sluist het publiek in het
decor, maar verbeeldt ook het filteren
van informatie.
Mariene Dumas: 'Ik vind haar
visueel intelligent en verrassend,
vanwege haar actuele onderwerpen:
over de verhouding van kunst tot
tentoonstellen en de relatie tussen
kunst en verzameling.' Volgens Dumas
neemt Van Imhoff het museumdepot
als onderwerp om onze cultuur te
kunnen herzien: zij bestudeert de
betekenis van tastbare objecten in ons
digitale tijdperk. Voor haar installatie
in Schiedam heeft Van Imhoff
eerder werk hernomen en herzien,
gloednieuwe onderdelen vervaardigd
en het museumdepot bezocht. Naast
een stilleven uit de zeventiende
eeuw van Gerrit van Vucht, koos ze
voorwerpen die samen een ruimtelijke
weerspiegeling vormen van dat
stilleven. Haar installatie rond het
genre van het stilleven vormt tegelijk
een analytisch en een fijngevoelig
herinneringsbeeld.
Dumas noemt het werk van Saskia
Noor van Imhoff, slim, raadselachtig
en met liefde en fijngevoeligheid
gemaakt. Een kunstenaar die
intelligentie combineert met materie.
Esther de Graaf
Saskia Noor van Imhoff
gevonden benadering van haar directe
onderwerpen en thema's, volop in de
belangstelling staat. Zelden kan allen
al de voordracht van een kunstenaar
zo opmerkelijk worden genoemd.
Het oeuvre van Saskia Noor van
Imhoff lijkt voort te komen uit een
heel andere wereld. Waar Dumas
kiest voor een directe benadering in
stevige gebaren ordent Saskia Noor
van Imhoff een grote diversiteit aan
materialen in de ruimte. Fotowerken
of video's kunnen samengaan met
schilderijen, maar ook met levende
planten en plantachtige figuren van
brons. Muren, sokkels en zuilen
vormen een onderdeel van de
1984) In de voordracht van van
Esther de Graaf spreekt Ad de
Jong, kunstenaar en oprichter
van kunstenaarsinitiatief W139 in
Amsterdam, zijn grote bewondering
uit voor de manier waarop De Graaf
in haar oeuvre een tegenbeeld schept
van op onze overgeorganiseerde
managementmaatschappij
Esther de Graaf bouwt ragfijne
constructies van eenvoudige
materialen, die het licht omspelen.
Ze gebruikt karton, plastic,
hout, aluminiumfolie, ijzerdraad
en tape. Meestal houden haar
lichte sculpturen schijnbaar het