Bot wist haar engagement op het stads
kantoor zo overtuigend te verwoorden, dat ze
een budget kreeg toegekend om het tunneltje
naar eigen inzicht een facelift te geven.
14 r.v« .is
dingers gingen een gewone plek op een ongewone manier
identiteit geven.
Omdat moest worden voldaan aan de verlichtingsnormen
voor viaducten werd in overleg met City Tech een nieuw licht
plan ontwikkeld, De bestaande lampen werden vervangen door
armaturen met een nieuwe kleurtemperatuur waar die van de
medaillons mooi bij aansloot. De foto's op de ovalen medaillons
worden van binnenuit door ledlampen verlicht. .Jijdens de Re
naissance werden medaillons in deze vorm vaker gebruikt als
versiering van gebouwen," zegt Van Straaten.
Om het viaduct geschikt te maken als portrettengalerij,
moest het beton eerst een kleurtje krijgen. De stroken aan de
zijkanten boven het talud werden grijsblauw geschilderd met
een hoogglanscoating die de buitenlucht weerspiegelt en het
plafond lichter maakt. Als achtergrondkleur voor de medaillons
werd een fris appelgroen gekozen. Daarmee wil het viaduct
aansluiten op de groene omgeving. Van Straaten: „Straks, als
na een aantal jaren de verf is vervaagd, passen viaduct en om
geving perfect bij elkaar."
Zo ingewikkeld als de technische uitvoering was, zo een
voudig bleek het vinden van kandidaten die hun portret voor
het kunstwerk beschikbaar wilden stellen, vertelt Van Straaten.
„We waren bang dat modellen erg moeilijk te vinden zouden
zijn. Maar wat bleek: op de fotoshoots was het niet aan te
werken, ledereen wilde meedoen, de gegadigden stonden let
terlijk in de rij."
Van Straaten maakte bewust geen al te nadrukkelijk per
soonlijke portretten. Hij koos ervoor zijn modellen archetypisch
te fotograferen. Ze verbeelden zichzelf en daarmee meteen
een leeftijdscategorie, een milieu, een maatschappelijke klasse.
Dochters, moeders, opa's, een verpleegster, een onderwijzer,
een scholier, een jong gezin, een AOW'er - samen geven ze
een beeld van de dagelijkse gebruikers van het viaduct.
Het onverwacht grote aanbod aan modellen verbaasde de
fotograaf in hoge mate. „Je hangt daar toch te kijk," zegt hij -
zelf zou hij er niet snel aan beginnen, Een sluitende verklaring
voor dit enthousiasme heeft hij niet. „Waarom geven zoveel
mensen op Facebook hun hele hebben en houwen bloot? Mis
schien hoort het wel heel erg bij deze tijd om als mens zicht
baar te willen zijn. Daardoor kan dit project op den duur een
heel emotionele aangelegenheid worden. Een moeder ziet daar
straks een portret van haar dochter van jaren geleden hangen,"
De sociale impact blijkt nu al niet gering. „Ik hing er nog
geen dag of ik werd gebeld door kennissen die me feliciteer-
Stadsbewoners den met de prachtige foto," vertelt Arie van Breukelen. Deze
sieren het viaduct geportretteerde is opgetogen over het resultaat, hij is in één
bij Vlaardingen klap een Bekende Vlaardinger en staat opeens op gelijke voet
met Jan Anderson van het Streekmuseum, die ook onder het
viaduct hangt. Van Breukelen vindt alle belangstelling "leuk".
Met kunst heeft het initiatief naar zijn smaak weinig te maken:
„Kunst is totaal wat anders dan vijftig foto's tegen een muur
plakken met een lampie erachter."
Nico Hoogvliet uit Holy ergert zich ronduit aan het kunst
werk, Weggegooid geld, meent hij, en bovendien brengt het de
verkeersveiligheid in gevaar. Hij heeft al verschillende botsin-
kjes met de stoeprand waargenomen, omdat bestuurders
werden afgeleid. Hoogvliet overweegt de ANWB in te schake
len. De gemeente Vlaardingen kan een brief tegemoet zien
waarin hij zijn bezwaren breed zal uitmeten.
Wytske van Linschoten daarentegen geniet dagelijks met
volle teugen. Zij liet zich fotograferen met haar zoon Silvijn en
man Jelle de Koning omdat, zo zegt zij, het geen kwaad kan je
dagelijkse omgeving op te fleuren. Het gezinsportret in de ga-
lerij ziet zij tevens als eerbetoon aan de wijk waar zij en haar
man zijn geboren en getogen. Ook Van Breukelen vindt dat het
viaduct er op vooruit is gegaan. In de oude vormgeving was het
maar een sombere bedoening, zegt hij. Hij is alleen bang dat
vandalen weinig mededogen zullen hebben met de kwetsbare
medaillons, „Als het gaat sneeuwen heb je voordat je het weet
een kouwe bal tegen je harsens." Inderdaad werden al kort na
de onthulling enkele portretten stukgegooid. „Spijtig," consta
teert Van Straaten. „Gelukkig kunnen we de schade snel her
stellen."
Gebruik van hufterproof materiaal lijkt een belangrijke vereiste,
wil een kunstwerk dat in een viaduct is ondergebracht kunnen
