Eén miljoen exemplaren verkocht. Niet van een heel oeuvre,
maar van één boek: 'God schudde de wateren' (1953) door
Arie van der Lugt. Een aantal dat slechts weinig Nederlandse
schrijvers hem nagedaan hebben. Een prestatie ook die in
schril contrast staat met zijn bekendheid in zijn geboorteplaats
Vlaardingen. Geheel vergeten is hij hier niet, maar toch een
relatieve buitenstaander in het lokale collectieve geheugen.
Een typisch 'Vlaardingse' schrijver was Van der Lugt (1917-1996)
niet. Hoewel hij zijn afkomst bepaald niet verloochende en hij
een aantal romans op Vlaardingen baseerde, vereenzelvigde
hij zich er niet mee. Zijn werk maar zeker ook de rust trok hem
naar Brabant, waar hij zich in 1963 met zijn gezin in Luyksgestel
vestigde. Hier wordt zijn naam in ere gehouden en is onlangs
zijn 'Schrijverhut' gerestaureerd. Musis blikt terug.
Schrijvershutten
Jeroen ter Brugge
m Van der Lugt een vreemde eend in de
bijt te noemen, gaat wat ver, maar een
stereotiepe Vlaardinger, nee. Te beginnen
behoorde hij bij de rooms-katholieke min
derheid in de overwegend protestante stad.
Niet dat de katholieke inwoners daarmee
tweederangs burgers waren, maar in de vol
strekt verzuilde tijden van zijn jeugd, werd de 'room
sen' hun andere godsdienstbeleving te pas en onpas wel na
gedragen. Dat hij ook nog eens leerling aan het seminarie in
het verre, Limburgse, Cadier en Keer werd om priester te
worden, zal niet hebben bijgedragen aan het Vlaardingse
gevoel. Een religieuze loopbaan werd het niet. Om bij te verdie
nen, schreef hij in 1934 het spannende jeugdfeuilleton 'Een
kreet in de nacht', dat tot zijn verrassing door Spaarnestad in
het tijdschrift 'De Roomsche Jeugd' gepubliceerd werd. Hij
had de smaak te pakken en een literaire carrière volgde. De
eerste vijftien jaar overigens met horten en stoten. Leven van
de pen was niet velen gegeven en een naam vestigen, kostte
tijd. De oorlogsjaren deden zijn schrijversloopbaan ook geen
goed. Om in het onderhoud te voorzien gaf hij, voorzien van de
mo-aktes Engels en Nederlands en terug in Vlaardingen, les.
Pas na de oorlog ging het vlotten. Papierschaarste en onbe
kendheid met zijn naam deed het publiceren van zijn eerste
roman tot 1946 uitstellen. Volgens zijn eigen woorden was het
zijn vrouw Anne Marie die hem weerhield de pen neer te
gooien. Zij typte het manuscript van 'Het lied van de zee' uit en
stuurde het in voor een literaire prijsvraag van het Davidsfonds
Omslag van de in Leuven. Een goede ingeving, want het boek kreeg de eerste
roman'Een dorp prijs wat de uitgave, een geldbedrag en vestiging van zijn
verdwijnt'door schrijverscarrière inhield. Nederlandse uitgevers meldden zich
Leen Dropped nu snel, wakker geschud door deze buitenlandse belangstel-
(1952) ling voor een nog onbekend talent. Vele tientallen en goed
18
