Vlakbij het theater aan de rand van het bos,
mocht hij een huis laten bouwen. Hierbij
bouwde hij zelf zijn 'Schrijvershut'. Net als
in Vlaardingen vond hij hier de rust om zijn
boeken en toneelstukken te schrijven, met
alles daartoe benodigd onder handbereik.
M" OS
betalen deed het schrijverschap aanvankelijk niet en van de
romantische uitstraling kon niet geleefd worden. De woning
aan de Javastraat was nieuw en voor zijn tijd modern, maar met
zeven personen toch vooral klein. Niet ideaal voor een auteur.
Het contact dat begin jaren 1950 met beeldend kunstenaar
Leen Droppert was gelegd, bood uitkomst. Deze woonde sinds
1955 met zijn vrouw Beatrix in boerderij Groenendaal aan het
einde van de Surinamesingel en daarmee op loopafstand. Een
groot pand, waar naast het echtpaar Droppert ook een duiven-
vereniging, tekenclub Centaur en watersportvereniging De
Bommeer gebruik van maakte. Een kleine ruimte was in het
achterhuis nog beschikbaar en werd geschikt gemaakt als
schrijversatelier. Leen Droppert: 'Van een collega bij Drukkerij
Van Dooren, waar ik rond 1950 leerling-typograaf was, hoorde
ik dat hij toneelspeelde onder regie van Arie. Ik volgde toen de
kunstacademie en als aankomend kunstenaar zocht ik op
drachten als illustrator. Arie publiceerde toneelstukken en had
misschien behoefte aan illustraties, zo dacht ik.' Van het een
kwam het ander. Verschillende keren ontwierp Leen omslagen
voor Aries boeken en toneelstukken en illustreerde daar enkele
van. Veel verdiende hij er niet aan, maar Leen was er blij mee
en het hielp hem op weg in zijn kunstenaarscarriere. De be
middeling van Arie leverde hem zo een aantal jaren opdrachten
op, waarbij weerbarstige uitgevers soms ook een ontwerp af
wezen. De relatie werd al snel een vriendschappelijke. 'We
kwamen over en weer vaak bij elkaar over de vloer. Bij Arie
thuis was het altijd een dolle boel. Een drukte van jewelste, tot
aan kinderen die over de tafel liepen. Arie was een uitbundige
persoonlijkheid, erg op zijn familie en vrijzinnig.' aldus Droppert.
'Het klikte erg goed en toen Arie een ruimte nodig had om zich
aan zijn schrijfwerk te zetten, was dat snel geregeld.' Binnen
het in die jaren nog behoudende klimaat in Vlaardingen waren
Van der Lugt en Droppert buitenbeentjes. Degenen die zich
met kunst en cultuur in leven konden houden, waren op de
vingers van één hand te tellen. Naast die feitelijke constatering
onderscheidden zij zich ook in aanzien. Ver voor er sprake was
van hippies droegen beiden bijvoorbeeld het haar tot op de
schouders Een jaar of vijf heeft Van der Lugt gebruik gemaakt
van de schrijfkamer in boerderij Groenendaal, die nu als Drop-
perts slaapkamer dient. 'We zagen elkaar veel, maar zaten niet
bij elkaar op de lip. Zijn schrijfkamer was bereikbaar via het
Arie van der Lugt, dokter' (1951) en 'God Schudde de Wateren' (1953), die later,
Beatrix Droppert samen met 'Herwonnen Land (1954) ook als trilogie werden
en Anne Marie uitgegeven en vele herdrukken beleefden. De boeken schet-
van der Lugt- sen het leven op een Zuid-Hollands eiland (Tiengemeten), dat
Bennik in de tent in het tweede deel ten prooi valt aan de Watersnoodramp. Ver
ten tijde van hun talingen voor onder andere de Amerikaanse, Engelse, Duitse,
bezoek aan de Spaanse en Franse markt volgden en waren mede verantwoor-
wereldtentoon- delijk voor de grote oplagen van deze titels. Meest opvallende
stelling Expo 58 titel is misschien wel 'Een dorp verdwijnt' (1952), een realistisch
te Brussel, 1958 verslag over de onmacht en strijd van de inwoners van het
(collectie Leen Franse Tignes tegen de komst van een stuwmeer. Leen Drop-
Droppert). pert ontwierp het sprekende omslag. De meest Vlaardingse
van zijn romans is 'Schip zonder roer' (1951). Een echte visserij
roman die een paar jaar na Fenand van den Oevers veel beken
dere 'Brood uit het Water' verscheen. Van der Lugts relaas over
de visserijgemeenschap in Blutwijk Vlaardingen) kent hier
mee veel parallellen, maar is veel rauwer en daarom werd het
misschien minder gewaardeerd, De karakters en verhaallijn
gaan echter dieper en een herwaardering is op zijn plaats. Met
de ene na de andere roman en toneelstuk kwam er ruimte voor
een 'kevertje'. De reikwijdte was met deze auto aanmerkelijk
groter en voorstellingen in België en Brabant werden ermee,
soms met Leen en Beatrix Droppert samen, bezocht. In 1958
was ook de beroemde wereldtentoonstelling Expo 58 in Brus-
sel het gezamenlijk reisdoel.
achterhuis (boenhok/JtB) en hij hoefde niet door ons huis
heen.' De omgeving van de boerderij was toen volslagen anders.
Los van de erfbeplanting en knotwilgen in de verte was alles
verder kaal. De eerste jaren moest de Westwijk nog gebouwd
worden en was er een weids uitzicht. Voor de boerderij liep de
Poeldijksewetering en de Marathonweg en Marnixlaan beston
den nog niet. Een groene oase die inspiratie en rust bood. De
carrière van Arie van der Lugt ging goed lopen, wat nog niet
betekende dat de boterhammen heel dik besmeerd konden
worden. In zijn Vlaardingse jaren schreef hij evenwel zijn best
verkochte boeken. De bekendste daarvan zijn 'De Gekke
Vlaardingen groeide in die jaren haast explosief en Van der
Lugts werkgebied kwam steeds meer in Noord-Brabant te
liggen. De stap naar Luyksgestel, waar zich het fraaie open
luchttheater 'De Hunnebergen' bevond dat veel belangstelling
trok, moet een relatief kleine geweest zijn. Vlakbij het theater
aan de rand van het bos, mocht hij een huis laten bouwen.
Hierbij bouwde hij zelf zijn 'Schrijvershut'. Net als in Vlaardingen
vond hij hier de rust om zijn boeken en toneelstukken te schrij
ven, met alles daartoe benodigd onder handbereik. Na zijn
dood emigreerde zijn weduwe naar Nieuw Zeeland en raakte
de Schrijvershut enigszins in vergetelheid. Om verder verval te
voorkomen en de herinnering aan Arie van der Lugt levend te
houden, werd enkele jaren geleden het 'Comité Arie van der
Lugt' opgericht. De inspanningen werden beloond. De hut kon
worden gedemonteerd en herbouwd op het terrein van het
Bakkersmuseum aan de voet van een oude beltmolen even
verderop in het dorp. In de hut is een informatieve expositie
over het leven en werk van Van der Lugt ingericht en zijn ver
schillende van zijn boeken tentoongesteld. Bij de feestelijke
opening in mei 2013, in het bijzijn van enkele van zijn kinderen
en streekgenoot Marie-Cécile Moerdijk, was ook Leen Drop
pert aanwezig. Voor hem na ruim vijftien jaar een weerzien met
Van der Lugts Schrijvershut. A
21
