Het Zeepaard kan gebruik maken van technische
faciliteiten zoals het kassasysteem, de zaal is voorzien
van een perfect geluidssysteem, de stoelen zitten
comfortabel en dankzij de digitale projectie hoeft er
niet meer met een enorme projector en loodzware
blikken film te worden gesleept.
(links) Onderonsje
van Harriet
Weststrate met
cultuurwethouder
Jan Robberegt
(rechts) De weder
zijdse waardering
uitgesproken
tussen Het Zee
paard (Harriet
Weststrate) en JT-
bioscoop (Albert
Schoemaker).
Harriet Weststrate beheerst het vak om een
film te vertonen en die tot zijn recht te laten
komen tot in de puntjes, Ze houdt zich er dan
ook al zo'n twintig jaar intensief mee bezig.
Dat begon in haar studietijd, toen zij betrok
ken raakte bij de programmering van het film
zaaltje dat indertijd was gevestigd op de bo
venverdieping van De Harmonie, in de ruimte
waar voorheen sociëteit Het Zeepaard bijeen
kwam. Ze zag er alle klassiekers, van Fellini
tot Fassbinder. Ze zat ook in de Stadsgehoor
zaal parttime achter de kassa, maar het film
huis werd steeds meer haar werkterrein. Na
verloop van tijd verzorgde ze samen met Kees
Lesuis en Annemiek van der Sluys vier voor
stellingen per week.
Helaas begon als gevolg van een reorga
nisatie in het management van de Stads
gehoorzaal het filmhuis te verlopen. Uiteinde
voor het filmtheater. In de nieuwe schouw
burg was geen plaats meer voor een bio
scoopzaaltje en de weekendprogrammering
liet ook geen ruimte voor vertoningen in De
Harmonie,
Wat volgde was een periode van hoop en
wanhoop. Gesprekken over alternatieve ac
commodaties leidden nooit tot een tastbaar
resultaat. "Ik had er af en toe flink tabak van,"
geeft Weststrate toe. "Ik heb vaak gedacht:
nu ben ik er wel klaar mee. Ik hou er mee op,
ik ga wel als programmeur bij een ander film
huis aan de slag," Maar ze keerde toch weer
terug bij het oude uitgangspunt: een doorstart
maken met Het Zeepaard.
Waarom was dat voor haar zo belangrijk?
Waarom beschouwt ze het als haar persoon
lijke missie om een breed publiek in contact
te brengen met de kunstzinnige film? "Ach,
iMwiw»iuiirii'iiiirw»miiiiiiiiimiiiM«iiiiiiailiiiili]iiii»iiiiiiii«»iiiiiiiiiiiiiiiiiii»iiiiiiiiiiii
lijk was er nog maar ruimte voor één film per
week en weer wat later hielden de voorstel
lingen helemaal op. "De zaal heeft een hele
tijd leeggestaan. Dat vonden we doodzonde.
Tenslotte zijn we er zelf in gesprongen. Frank
Tomei, Dennis van der Valk en ik richtten een
stichting op en schaften met een subsidie van
het VSB-Fonds (nu Fonds Schiedam Vlaar-
dingen e.o., red.) een nieuwe projector aan."
Met de rest van het geld werd het interieur
vernieuwd."
Weststrate leerde de projector te bedienen
en vanaf februari 1998 waren er weer weke
lijks voorstellingen in Het Zeepaard. Dat duur
de tot augustus 2005, toen Harmonie en
Stadsgehoorzaal sloten voor een ingrijpende
verbouwing. Het leek meteen einde verhaal
missie, dat is wel een erg groot woord. Het is
eerder mijn persoonlijke passie. Ik heb ge
woon een enorme liefde voor de film. Ik miste
het filmhuis, ik vond het jammer dat het er
niet meer was. Daar komt bij dat ik vind dat
een stad met 70.000 inwoners gewoon een
filmhuis hoort te hebben, Films van het betere
genre horen bij het kunstaanbod in een stad.
Dat is mijn overtuiging. En als je ergens ach
ter staat, moetje er voor vechten."
Ondertussen daagde er licht aan de hori
zon. Geluiden dat er een bioscoop zou komen
in het leegstaande V&D pand, werden steeds
hardnekkiger. Maar de levenskansen van dit
project bleven lang onzeker, doordat de poli
tiek de komst van de bioscoop koppelde aan
de toestemming voor een speelautomatenhal.
Liet een van beide voorzieningen het afweten,
dan was ook de ander niet welkom.
Toen de kogel eenmaal door de kerk was
en de contracten voor zowel een bioscoop als
een gokhal waren getekend, leek er ook voor
het filmhuis weer perspectief aan te breken.
Bij de inrichting van de bioscoop zou reke
ning worden gehouden met een kleine zaal,
speciaal voor een filmtheater. Weststrate ging
een nieuw onderhandelingstraject in, ditmaal
met de gemeente over de financieringsmoge
lijkheden.
Het overleg kostte door procedurele belet
selen onverwacht veel tijd. Maar na drie jaar
knokken is er een eindresultaat en dat is,
vindt Weststrate, alleszins de moeite waard.
Filmtheater Het Zeepaard wordt huurder van
JT Bioscopen en gaat wekelijks één film ver
tonen op donderdagavond en één op zondag
middag. De gemeente Vlaardingen subsidi
eert het initiatief drie jaar lang tot en met 2015
met jaarlijks 5,000. Het Fonds Schiedam
Vlaardingen e.o. schenkt eenmalig een be
drag van 9.000. De rest van het benodigde
geld moet uit de kaartverkoop komen of uit
bijdragen van andere sponsors, zoals culture
le fondsen.
Het budget is niet riant, maar de vaste
kosten zijn grotendeels gedekt. Mocht er geld
overblijven, dan zou Harriet Weststrate zich
zelf eindelijk een kleine vergoeding kunnen
toekennen voor de zeeën van tijd die ze in het
filmtheater steekt. Het zou voor het eerst zijn
dat ze voor haar bezigheden bij Het Zeepaard
iets betaald krijgt. Tot dusver was het altijd
liefdewerk oud papier. Met de karige subsi
dies waarvan Het Zeepaard moest bestaan,
konden films worden gehuurd en de appara
tuur onderhouden, maar daarmee waren de
financiën dan ook schoon op: het werk moest
op basis van vrijwilligheid worden gedaan
Soms moest de initiatiefneemster zelfs
geld toeleggen op haar activiteiten. "In de ja
ren dat we als filmtheater niet bestonden heb
ik uit eigen zak het lidmaatschap van de Ka
mer van Koophandel en de Nederlandse Ver
eniging van Bioscoopexploitanten betaald, Als
je dat laatste niet aanhoudt, kan je geen films
meer huren. Dat had het einde van het film
huis betekend. Dat was voor mij een ondenk
baar idee, dat wilde ik hoe dan ook voor
komen." M
M'KÏS 17
