30 M »is Veelkleurig straalt het timpaan de bezoe ker van het bestuurlijk centrum van het Hoogheemraadschap van Delfland tege moet. Een gevelsieraad dat de allure van het Delftse gebouwencomplex luister bijzet. Hoe fris het ook oogt, het timpaan dateert van 1864 en bevond zich tot 1867 op het grondgebied van Vlaardinger Am bacht en tot halverwege de jaren 1970 op dat van Schiedam grondgebied, ingemet seld in het in 1864 gereedgekomen 'Stoomgemaal Van der Goes'. e wapens waren toen nog niet ge schilderd, dat gebeurde eerst toen Delfland de steen een herbestemming gaf. Centraal is het wapen van Delfland af gebeeld, afgeleid van dat van Albrecht van Beieren, die als Graaf van Holland het Hoog heemraadschap verschillende privileges ver leende. Ter weerszijden daarvan zijn de fami liewapens van de dijkgraaf, hoogheemraden en de secretaris-rentmeester afgebeeld. Hiermee zette men de oude Delflandse tradi tie voort, waarbij de bestuurders geëerd wer den met vereeuwiging van hun wapen. Het natuurstenen timpaan, onderdeel van het fronton (driehoekige gevelbekroning) dat het gemaal sierde, is een ontwerp van Enoch van der Burgh (1804-1880), een Schipluider schil der, die daar f 1.5,50 voor toucheerde. Steen houwer P.J. Villiers Co. uit Den Haag nam het werk aan voor het veel hogere bedrag van f 1.1.041,-, maar had daar ook aanzienlijk meer werk aan. Het kunstwerk gaf uitdrukking aan Delflands gezag en drukte een belangrijk stempel op het neoclassicistische uiterlijk van het gemaal. Een opmerkelijk bouwwerk, midden in de Poldervaart op de grens van de Grote en Kleine Babberspolder. Als een eiland lag het in de brede vaart, met ernaast nog een spuisluis. In het zwaar onderheide ketelhuis stonden twee stoommachines die door de Amsterdamse Maatschappij 'De Atlas' voor fl. 86.378,- geleverd waren. Het 'verstomen' van de waterhuishouding had zich stevig ingezet en het plaatsen van water molens begon langzamerhand tot de verleden tijd te behoren. Even hing nog een plan voor het plaatsen van negen molens bij de Vijf sluizen in de lucht. Het zou het gebiedje een Kinderdijkachtige uitstraling hebben gegeven, maar de tijd had het plan ingehaald. Stoom was de toekomst. Hoofdingenieur van Water staat, ir. J.A. Beijerinck tekende voor het ont werp, waarop tijdens de 'Verenigde Vergade ring' van Delfland op 18 december 1862 een positief besluit werd genomen. Het werk bestond uit twee onderdelen: de eerder ge noemde stoommachines inclusief scheprade ren en de gebouwen. De laatste werden aan de laagste inschrijver (A. Visser Pzn uit Slie- drecht) voor fl.110.900,- aanbesteed. Om deze enorme kosten te dekken werd een lening uitgeschreven die ruimschoots aan de ver wachtingen voldeed. Voor maar liefst fl.523.000,- werd hier op ingetekend. Tot de belangstellenden behoorden opmerkelijk genoeg ook de hoogheemraden jhr.mr. W, Quarles van Ufford en L.H. Viruly van Keenenburg. Een poging de kredietwaardig heid van het hoogheemraadschap te bena drukken of gewoon een belegging met goed rendement? De dijkgraaf viel bij de eerste steenlegging bijzondere eer toe: 'De voorzitter van de hoofd-ingelanden van Delfland, jhr.mr. D.R. Gevers Deynootverzocht, ook na mens de hoofd-ingelanden, den dijkgraaf, die nu den eersten steen had gelegd, dat aan dit eerste stoomgemaal tot ontlasting van Delf lands boezem, den naam mogt worden gege ven van Van der Goes.' (Schiedamsche Cou rant, 31 augustus 1863). De 'zigtbaar getroffen' dijkgraaf stemde direct in. Toen dijkgraaf, hoogheemraden en secretaris-penningmees- ter in oktober 1864 een proefbemaling bij woonden, konden zij ook het versierde tim paan aanschouwen. Al hun wapens met daaronder op een banderol de bijbehorende namen: jhr.mr. A. van der Goes van Naters, jhr. Mr. W. Quarles van Ufford, mr. Samuel Hartoch Heys, L.H. Viruly van Keenenburg, jhr. J.F. van Vredenburch en G.H. Landmeter. Tot 1937 braakte de hoge schoorsteen zijn zwarte kolenrook uit, vanaf dan was diesel het nieuwe toverwoord. Naast Vijfsluizen werd toen het Gemaal Van der Schalk in gebruik genomen. In 1976 werd het stoomgemaal tot net boven maaiveld gesloopt.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2014 | | pagina 30