26 rnusij»
Het is 2014 en je bent 14 jaar. Voor jou lijkt de Tweede Wereld
oorlog lang geleden - een episode uit een geschiedenisboek.
Een reeks gebeurtenissen die jou niet raken. Maar dat is schijn:
het is helemaal niet zo lang geleden, en de drama's waarover
je in boeken leest, zijn ook in jouw eigen omgeving gebeurd.
Vraag maar aan je grootouders. Die hebben de oorlog aan den
lijve ondervonden. Zij kunnen je precies vertellen waarom
mensen op 5 mei de vlag uitsteken. "Nooit geweten dat onze
opa's en oma's zulke vreselijke dingen hebben meegemaakt,"
zeggen scholieren uit 3 vwo van het Groen van Prinsterer-
lyceum in Vlaardingen, die in opdracht van hun geschiedenis
docent ouderen interviewden over oorlog en bezetting.
Peter de Lange
in gesprek met
leerlingen van
3 VWO
Peter de Lange
et geschiedenisproject op het Groen, dat kort voor de Meidagen
werd afgesloten, had niet alleen tot doel de huidige generatie
jongeren het besef bij te brengen dat geschiedenis geen dood
verhaal is, maar een verleden dat voortleeft in het heden. Het
ging er ook om de scholieren vertrouwd te maken met het ver
richten van wetenschappelijk onderzoek. Want dat wordt da
gelijkse kost als ze na het eindexamen doorstromen naar de
universiteit. "We streven niet naar een universitair eindproduct.
Maar we laten de leerlingen wel proeven hoe het is om een
onderzoek op te zetten," aldus geschiedenisdocent Rutger van
Houwelingen. Hij is de bedenker van het W0Il-project, waar
voor hij een enthousiast medestander vond in zijn collega Cora
Laan. "Dit is voorbereidend wetenschappelijk onderwijs in de
pure vorm," meent Laan. "Een eigen verhaal samenstellen, zon
der knippen en plakken van internet."
De opdracht aan de leerlingen was een essay van twee kant
jes te schrijven op basis van een interview met iemand die de
Tweede Wereldoorlog bewust heeft meegemaakt. De deelne
mers - alle vijftig leerlingen van de twee 3 vwo-klassen - moch
ten zelf bedenken wie ze daarvoor benaderden. Van Houwe
lingen: "In de praktijk kozen de meesten voor opa of oma. Een
familielid interviewen is natuurlijk veel minder eng dan een on
bekende ondervragen. Ons maakte het niet uit, wie ze aan het
woord lieten. Het was ons er om te doen dat ze zelf hun bron
nen creëerden. Zodat ze in staat zouden zijn zelf een historisch
documentje te produceren. Wel heel bijzonder natuurlijk als je
het materiaal daarvoor van je opa en oma krijgt aangereikt."
Laan: "Als je met een levende herinnering aan de slag gaat,
wordt geschiedenis opeens heel concreet. Je kent tot dat mo
ment alleen de grote lijnen, maar de petite histoire van mensen
die het persoonlijk hebben meegemaakt, brengt het verleden
opeens heel dichtbij en maakt het bijna tastbaar."
Aan de interviews ging een grondige voorbereiding vooraf.
Allereerst werd de Tweede Wereldoorlog in de reguliere les-
