Project Groen van Prinstererlyceum haalt
persoonlijke oorlogservaringen naar boven
De opdracht aan de leerlingen was een essay
van twee kantjes te schrijven op basis van een
interview met iemand die de Tweede Wereld
oorlog bewust heeft meegemaakt. De deel
nemers - alle vijftig leerlingen van de twee
3 vwo-klassen - mochten zelf bedenken wie
ze daarvoor benaderden.
rvjsïs
Scholieren schrijven
geschiedenis
WÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊKÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊK^ÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊtÊÊÊÊÊKÊÊÊÊÊÊ^^ÊÊÊÊÊi^^^^^Êm
sen geschiedenis uitgebreid behandeld. Daarna kwamen inter
viewtechnieken aan de orde. Cora Laan: "De oorlog isvoor veel
mensen een traumatiserende ervaring geweest. In een gesprek
over die tijd kunnen allerlei emoties opspelen. Daar moet de
interviewer wel op zijn voorbereid. Hij moet ook weten hoe hij
daar op een nette manier mee omgaat."
Als voorbeeld hoe een delicaat interview op een verantwoor
de manier kan worden afgenomen, diende een televisiedocu
mentaire over het bombardement van Rotterdam. In dit pro
gramma werden overlevenden naar hun ervaringen gevraagd
op de plaats waar hun door de bommen weggevaagde huis had
gestaan. Terug op de plaats des onheils, lieten de geïnterview
den hun gevoelens de vrije loop: de verbijstering en de angst
die zij in die dramatische uren hadden meegemaakt, waren
overduidelijk op hun gezichten af te lezen. Maar dat schrikte de
scholieren niet af - integendeel. Van Houwelingen: "Ze zaten
heel geboeid te kijken en te luisteren. Het viel op hoeveel be
langstelling zij voor het onderwerp hadden. Ze bleken ook over
een groot inlevingsvermogen te beschikken. We hebben een
aantal oefeninterviews gedaan en daarbij bleken de vragen van
verrassend goede kwaliteit."
Voordat zij er met pen en papier op uit trokken om hun bron
nen te ondervragen, kregen de leerlingen nog een vol uur les van
een gastspreker. Daarvoor had Van Houwelingen een stadgenoot
uitgenodigd met een rijk verleden, een scherp geheugen en een
boeiende verteltrant: "opa" Bram van Dorp, een Vlaardinger die
zijn loopbaan begon als jongste bediende op een kantoor en af
sloot als directeur van een batterijenfabriek (zie ook Musis maart
2013). Hij behoort tot de oprichters van de Industriële Kring Vlaar-
dingen, de belangenvereniging van het plaatselijke bedrijfsleven.
Een ondernemend mens, zoals ook bleek uit zijn oorlogsrelaas.
Puttend uit zijn avonturen tijdens de bezetting, hield de 90-jarige
rasverteller zijn gehoor een vol uur volledig in de ban. "Toen de
Bram van Dorp
bel ging, had niemand de neiging zijn tas te pakken. De leer
lingen hingen werkelijk aan zijn lippen," aldus Van Houwelingen.
Van Dorp beleefde dan ook veel plezier aan zijn lezing. "Het was
ontzettend leuk en interessant," zegt hij in een terugblik. Wat hij er
zo interessant aan vond? "Dat deze jongeren zoveel belangstel
ling hadden voor het onderwerp." Van Dorp moet niets hebben
van generatiegenoten die klagen over "de jeugd van tegenwoor
dig". Het ligt er maar aan hoe je met jongeren omgaat, vindt hij.
Voor hem is contact met de jonge generaties bijna een levens
voorwaarde. Hij verdiept zich graag in de opvattingen van jonge
ren, dat houdt hem zelf ook jong. "Daarnaast," zegt Van Dorp, "is
het belangrijk dat de jeugd weet wat er in de oorlog is gebeurd."
Hij voegt er onmiddellijk aan toe dat zijn eigen verhaal nogal af
wijkt van het gewone oorlogsverhaal: eigenlijk is het niet goed
te vergelijken met de belevenissen van anderen in de periode
[27]
