Het terugwinnen
van vertrouwen
zal niet
gemakkelijk zijn.
Dat hebben
gesprekken met
Schiedammers
hem ondertussen
wel geleerd.
r.i'isis
aangesproken dan zijn het deze. Voor grote projecten zoals de
stadsvernieuwing in Nieuwland en ten noorden van de A20 ont
breken op dit moment de middelen. Daarom is het zaak om op
kleinere schaal in de binnenstad die zaken aan te pakken die we
wel kunnen realiseren. Wat mij betreft heeft het Gat van Bolmers
daarin de grootste prioriteit'.
Een uitgesproken gecompliceerd dossier noemt hij de ontwik
keling die voor de sociale werkplaats BGS moet worden ingezet.
Daarnaast gaat veel bestuurlijke energie zitten in het zoeken naar
oplossingen voor het teveel aan faciliteiten voor sportverenigin
gen. Schiedam heeft in het verleden alle ruimte geboden aan het
verenigingsleven en de sportverenigingen in het bijzonder. Daarin
zijn indertijd harde toezeggingen gedaan. Deze moeten hoe dan
ook geheel of gedeeltelijk worden teruggedraaid. Lamers: 'Ge
makkelijk is dit niet. De boodschap aan verenigingen dat ze wat
ruimte betreft boven hun stand leven, komt voor vele hard aan.
Hierdoor komt de kwaliteit van de bestaande faciliteiten in het
geding. Het verenigingsleven heeft in Schiedam een rijke traditie.
Maar waar de verenigingen voor het onderhoud van faciliteiten
een beroep konden doen op een grote kring van enthousiaste
vrijwilligers, kampen ze bijna alle met leegloop van leden en een
tekort aan vrijwilligers. Ze zullen dus wel moeten. Het in stand
houden van de grote complexen waarover de sport momenteel
nog kan beschikken, is geen optie'.
De oorzaak ligt in de historische - en uitzonderlijke - de
mografische ontwikkeling van Schiedam. Direct na de Tweede
Wereldoorlog floreerde het verenigingsleven op katholieke-,
protestantse of ongodsdienstige leest.
Schiedam kende hierdoor, maar tevens door toedoen van
bedrijven als Gusto en Wilton-Fijenoord een meer dan rijk ver
enigingsleven. Dit werd dan ook nog eens gesteund door een
actieve cultuurorganisatie als de Schiedamse Gemeenschap,
die bestuurlijk de fine fleur van Schiedam vertegenwoordigde.
De sport profiteerde daarbij bovendien van de maatschappe
lijke opvattingen die aan gezondheidsbevordering, sport en cul
tuur een hoge prioriteit toekenden. Ruimte was er bovendien
te over met de annexatie van Kethel en het naasten van de
Nieuwlandse en Kortlandse polders. Voor elke vereniging, klein
of groot en van welke signatuur dan ook, was er wel een plaats
te vinden. En vrijwilligers genoeg om krijtlijnen te trekken, een
kantine te timmeren en het veld en de tribunes te onderhouden.
BGS
De ontwikkeling die met de Berckenrode Groep Schiedam
(BGS) moet worden ingezet, vraagt ook veel aandacht. Bin
nen de nieuwe wettelijke kaders, keert de BGS in verloop van
jaren terug naar de basis van de sociale werkvoorziening. De
decentralisatie van zorgtaken en invoering van de Participatie
wet waarvan het ontwerp inmiddels door de Tweede Kamer is
aanvaard, maken heroriëntatie en reorganisatie onvermijdelijk.
In de afgelopen decennia is de BGS met alle daarin werkzame
afdelingen en productiegroepen uitgegroeid tot één van de
grootste werkgevers van Schiedam met een uitgebreid pakket
aan dienstverlening en producten. Landelijk behoorde de BGS
- daarin gesteund door een enthousiast en trots gemeentebe
stuur - tot de weinige sociale werkverbanden die elk jaar met
winst afsloten.
Met de Participatiewet die op 1 januari 2015 in werking zal
treden, streeft de overheid naar integratie van werknemers met
enige beperking in het reguliere bedrijfsleven. Daarbij zal meer
of minder steun en begeleiding noodzakelijk zijn. Dit is echter
nu nog een hoofdstuk apart. Allereerst is de ontwikkeling van
een geheel nieuw beleid op het gebied van arbeidsintegratie en
het scheppen van een nieuwe positie voor de BGS aan de orde.
Tot op dit moment is er vrijwel geen gemeentelijke organisatie
die niet op één of andere wijze via gedetacheerde werkkrach
ten met de BGS verbonden is. Precies zoals tal van Schiedamse
en Rotterdamse bedrijven als opdrachtgever in relatie staan
met de sociale werkvoorziening.
'Volgens de nieuwe regels', zegt hij, 'wordt de instroom van
nieuwe werknemers beperkt tot die groep die niet zonder sociale
werkvoorziening kan functioneren. Bestaande rechten worden
gerespecteerd, daarover mag geen twijfel bestaan. Voor het be
drijf betekent dit echter dat voorzichtig de weg wordt ingeslagen
van terugkeer naar de basis van sociale werkvoorziening'.
Geen aarzeling
Het feit dat de toepassing van de Participatiewet 2014 niet zon
der problemen zal zijn, is voor de burgemeester geen reden tot
aarzeling. Als wethouder in Spijkenisse had hij sociale zaken in
zijn portefeuille en was de werkvoorziening voor mensen met
een beperking ook daar aan de orde. Lamers; 'Ongetwijfeld zal
de decentralisatie van de zorg veel werk met zich meebrengen.
In het realiseren van arbeidsparticipatie en de verdeling van
werk en inkomen zal een intensieve begeleiding noodzakelijk
zijn. Op andere gebieden zoals de AWBZ en Jeugdzorg ver
wacht ik echter een vereenvoudiging. Gemeenten zijn beter in
staat om binnen het gezin te werken. De ervaring leert immers
dat problemen zelden op zichzelf staan. Vanuit het oogpunt van
zorg en sociale hygiëne kan door een gemeentelijke organisa
tie, die dichter bij de mensen staat, meer worden bereikt dan in
de huidige structuur'.
De sociale werkvoorziening is ook aan de orde in de sa
menwerking tussen Schiedam, Vlaardingen en Maassluis. Deze
bestrijkt inmiddels al meerdere terreinen. Lamers: 'We zijn in
tensief in gesprek. De gemeentelijke inkoop is vrijwel geheel
gecentraliseerd. Het uitvoeringsdossier ICT is momenteel on
derwerp van bespreking en gaat eveneens uit van vergaande
centralisatie. De dienstverlening van de sociale diensten loopt
in elkaar over evenals de uitvoering van de Wet Algemene Be
palingen Omgevingsrecht (WABO). Ook deze versterkt de regi
onale samenwerking.
Bij onderwijs behoeven we niet lang stil te staan. Hierin be
staan de gemeentegrenzen niet eens. En hetzelfde geldt voor
delen van het cultuuraanbod en de cultuureducatie. Die sa
menwerking die overigens nergens het karakter heeft van een
fusie, zal in de komende tijd alleen maar intensiever worden.
De drie gemeenten Schiedam, Vlaardingen en Maassluis zijn
fysiek naar elkaar toegegroeid. Alle drie hebben ze een eigen
geschiedenis en lokale folklore. Hieraan zal niets veranderen.
Het is echter onverstandig om niet te profiteren van de voor
delen van schaalvergroting. Bestuurskracht is gelijk aan uit
voeringskracht. Dus kun je een groot aantal zaken maar beter
gezamenlijk aanpakken omdat ze de lokale bevolkingen in dit
gebied in gelijke mate aangaan'. M
