1
^B|i|
9
1
a
■aaaaa
Kunst en cultuur in Vlaardingen worden waar
het de huisvesting betreft vaak behandeld
als sloopnomade, stelt Horsten somber vast.
"Er is nooit iets apart gebouwd voor de cultuur,
cultuur moest altijd gehuisvest worden in
bestaande gebouwen.
Peter de Lange
Foto's: Arie Wapenaar
at had de man goed gezien. "Ik heb na de lts nooit meer een
ketelpak aangetrokken," zegt Horsten. "Techniek lag me wel,
maar andere dingen lagen me beter." Zijn werkgebieden wer
den de beeldende kunst en de stedenbouw.
Begin dit jaar zette Henk Horsten (1949) met zijn afscheid
als directeur van de Vrije Academie in Vlaardingen een punt
achter een leven van scheppen en ordenen. Ruim dertig jaar
drukte hij een stempel op het culturele leven in zijn woonplaats,
waar hij een opvallende verschijning werd, herkenbaar aan een
hoed, een sigaartje en een gezwinde pas. Hij oogstte veel
waardering om zijn kennis en inzet. En ook kritiek. Mensen die
zijn bemoeienis minder op prijs stellen noemen hem een kriti
sche zeikerd of lid van de smaakpolitie.
Horsten bouwde die reputatie op met een carrière volgens
ongewoon model. Na het mislukte avontuur in de garage
streepte hij in Elseviers Beroepengids een paar bezigheden
aan die hem wel leken. Bouwkunde onder andere. "Achter mijn
ouderlijk huis aan de West-Kruiskade stond het Bouwcentrum.
Op een dag meldde ik me aan de balie en vroeg of ze soms een
tekenaar konden gebruiken. Op school had een docent wel
eens gezegd dat ik het niet slecht zou doen als tekenaar op
een bureau."
Hij had geluk. Eén van de tekenaars was diezelfde week opge
roepen voor militaire dienst. Henk kon de volgende dag begin
nen. Zijn chef kreeg snel in de gaten dat de nieuweling talent
had en haalde hem binnen het clubje dat in de avonduren op
kantoor aan kunst deed. Soms werden er meisjes uitgenodigd
voor sessies portrettekenen. Henks werk was zo geslaagd, dat
zijn chef vroeg: Waarom ga je niet naar de kunstacademie?
Daar had hij de vereiste papieren niet voor. Twee jaar lang
volgde hij in de avonduren een opleiding algemene ontwikke
ling. Met het certificaat op zak durfde hij de stap naar de aca
demie wel aan. Zijn tekeningen deden de rest. Hij werd toege-
voor het Hollandia laten.
Waar komt zijn belangstelling voor beeldende kunst van
daan? "Ik had een buurman die zondagsschilder was. Ik had als
kind grote bewondering voor die man. Wat hij deed, vond ik
heel aanstekelijk. Ik bewaar nog steeds een schilderskist met
olieverf die ik van hem heb gekregen." Een tentoonstelling van
5
