Hoe ver reikt onze „Misschien is
verantwoordelijkheid morgen beter..."
Stinkt het weer??
15000(1
z
MyVen P"at™ - ?eZotald%
Iep.
a.
Moeilijk te verteren.
Uitdaging aanvaarden.
Enorme catastrofes.
Ramp.
Het kwaad is te keren.
Miljeu, nadenken maar
vooral nalaten en doen.
Een van de manieren.
Andere manieren.
AGE®DA
ahtiviteiten
Sooscotninissie
Volgens heel oude verhalen
Zijn gewicht in goud waard.
Wij kunnen toch het kwaad niet keren
dat er miijoenen nog creperen,
de hongersnood in India
komt onze welvaart niet te na.
Voorts dragen wij het wereldlot
's-zondags eerbiedieop aan God,
maarhet gironummer van de nood
zwijgen wij minzaam dood.
Als wij ons alien niet bekeren,
en het ons blyven permiteren
een auto, een bromfiets, kleuren-t.v.
de overdaad maakt ons blasg.
Wei enkele stukken zilvergeld,
in collecte-bussen neergeteld
Maarhet gironummer van de nood
Hoelang zwijgen we dat dood
o
o
>-t
o
o
l-t
Q.
3
Ik heb zo het idee dat dit een moeilijk
te verteren stuk zal worden. Over het
algemeen worden wij niet graag aan
onze tekortkomingen herinnerd. Maar
al te vaak schuiven wij de verantwoor
delijkheid van ons weg en gaan wij
over tot de orde van de dag, van onze
dag. Ik werd tot het schrijven van dit
artikel min of meer gedwongen toen
ik op een zondagmorgen een rede
hoorde, welke werd uitgesproken ter
gelegenheid van het aanvaarden van
een onderscheiding, in de vorm van de
Dr. J. P. van Praag-prijs, aangeboden
aan Dr. A. L. Constandse. In deze rede
kwamen tal van uitspraken voor welke
mij boeiden. Ik dacht, dat ik deze uit
gesproken gedachten aan U door moest
geven. Het is verleidelijk heel veel van
deze rede te citeren, doch daarvoor
ontbreekt de plaatsruimte en is ook
ons blad niet de aangewezen plaats.
Ik moet mij dus beperken tot dat ge-
deelte wat in het kader van dit artikel
past, en naar aanleidins? waarvan ik
mij voornam mij tot U te richten.
In het voorafgaande zegt de spreker
dat het niet mogelijk is om onze ver
antwoordelijkheid af te schuiven op
enigerlei macht of instantie buiten ons
ook niet op de natuur. Want de natuur
wordt door de mens gekweld, de na
tuur wordt door de mens uitgebuit,
de nauur wordt door de mens geschon-
den. En wanneer wij eenmaal tot dit
bewustzijn komen, van die gemeen-
schappelijke verantwoordelijkheid voor
ons lot, ik geloof dat wij dan niet meer
terug kunnen keren tot onverschillig-
heid, tot passiviteit, maar dat we een-
voudig gedwongen zijn tot het aan
vaarden van de uitdaging die het leven
en die de maatschappij vormen."
Eike cultuur, zo gaat het citaat verder,
is een vorm van discipline, het willen
beantwoorden aan redelijkheid. Het
willen erkennen van de objectieve er--
varing, en het willen doen gelden van
algemeen geldende ethische oordelen,
eist natuurlijk een zekere zelfdiscipline,
een bepaalde zelftucht die wij probe-
ren ons op te leggen. In die zin is auto
nomic niet alleen een neiging tot per-
soonlijke vrijheid, maar autonomic is
ook zelfbepaling echt in de zin van
zelfbeheersing.
,.Ik geloof nu dat in deze tijd - een
periode die ons enorme catastrofes
voorhoudt - van de allergrootste bete-
kenis is." En hier komen we nu aan
de kern van het betoog, en aan de
passage, waar het mij, in verband met
het onderwerp, om te doen was.
„Niet alleen zien we hoe de natuur,
ook in onze periode, wordt geschonden
en uitgeput, hoe de gevaren van de
bewapening ons boven het hoofd ban-
gen, hoe de ellende van honderden
miijoenen in de wereld het bestaan
aanklaagt. Maar we. zien tegelijkertijd
dat in onze maatschappij de zucht om
te voldoen aan de verlangens van de
consumptie, het najagen van allerlei
behoeften en lusten die niet wezenlijk
ons geluk realiseren; we zien dat dit
alles - deze afhankelijkheid, deze sla-
vernij, deze dienstbaarheid jegens de
consumptiemaatschappij - de ramp
niet alleen van ons, maar ook van de
miijoenen lijdenden op de wereld,
slechts kan versterken en vergroten."
-f
,,Ik zou willen bedenken dat dit een
ideaa! is voor ons alien, namelijk niet
te willen worden meegetrokken naar
deze ramp die voor de mensheid mo
gelijk is geworden; ons niet passief
te laten gaan met deze blinde trek,
maar afstand te nemen van datgene
wat geldt als luxe, wat geldt als lust;
afstand te nemen van datgene wat
eigenlijk niets anders is dan een jacht
om uit de onrust van het gemoed te
vluchten."
Dit zijn alleszins behartenswaardige
woorden, woorden die niet anders kun
nen doen dan een diepe indruk achter
te laten. Dit alles overdenkende kun
nen wij voor onszelf nagaan hoe ver
onze verantwoordelijkheid reikt
Toynbee, de engelse historicus ant-
woordde op een vraag naar zijn reactie
op het rapport van de Club van Rome;
„We zouden terug moeten gaan naar
een levenswijze die soberder is, een-
voudiger, waardiger, voornamer." Ook
al gulden woorden, maar moeilijk voor
ons mensen van nu om op te volgen,
hoewel het eigenlijk wel zou moeten
vooral voor de naaste ver weg
Wij kunnen toch het kwaad niet keren
zegt het gedichtje hier boven. Doch
het is duidelijk dat dit ironisch is be-
doeld. Wij gebruiken dit gezegde om
ons er achter te verschuilen. Zoals er
zoveel is waar wij ons achter kunnen
verschuilen als er een beroep op ons
wordt gedaan. Zo nu en dan willen
wij nog wel iets geven, een grijpstuiver
een stuk zilvergeld in de collecte-bus,
maar verder gaat meestal onze ver
antwoordelijkheid niet.
Het is ook wel moeilijk om eigen le-
venspatroon te wijzigen voor het heil
en nut van een ander. Wij beroepen
ons ook zo vaak op onze democratische
vrijheden, daarmede verschuilen wij
ons om onze status-quo te handhaven.
Ik schreef het al het zou een
moeilijk stukje worden. Toch, beste
mensen, moeten deze dingen eens wor
den gezegd en geschreven, ook in onze
krant. Want als leden van de Wijk-
vereniging hebben wij een bepaalde
verantwoordelijkheid op ons genomen
voor het welzijn van onze mede-wijk-
bewoners, gezonden en zieken.
Maar zou het nu zo gek zijn indien wij
die verantwoordelijkheid nog iets ver
der, ja veel verder zouden uitbreiden?
Het gironummer van de nood,
Hoe lang zwijgen wij het dood?
Het blijft evenwel een feit dat wij er
met een gave alleen niet komen. Het
gaat om onze persoonlijkheid, om onze
mentaliteit. Mag ik het bovenstaande
in Uw welwillende overweging aan-
bevelen? capk.
P.S.
Voor belangstellenden zij medegedeeld
dat bedoelde rede te vinden is in „Het
woard van de week" van 20 mei 1973.
Tegen betaling van f 0.75 aan te vragen
op giro 58 van de Humanistische Pers
te Utrecht.
- Zo zegt Cornells Vb-eeswyk het en hy voegt er aan toe-
„ook al wordt het toch nooit goed".
- In een T..V. programma van verleden jaar kon je horen- Lucht- en water-
vervwhng zyn weer ttoegenomen, verwachtingen vow morgen: nog smeriger
- Het waar moet dat heenvan de omstreden Barend Servet drukt ook ceen
tevredenheid uit over onze situatie. g
- Het rappafrit van de club van Rome riep kritiek en paniek ob het was in wt
geval een sombere toekomstvoorspelling.
- ZP er talloze voorbeelden te vinden. Elke krant, ieder weekblad de radio
En zo begonnen we weer met onze
puinhoop voor ogen te bedenken wat
we konden doen. Het eerst denk je aain
kleine dingen zoals grauw w.c. papier,
andere wasmiiddelen, weinig a/fival,
geen uitlaatgassen. Je merkt dat wat jij
met veel moeiite laat door een ander
te niet gedaan wordt en je twijfek aan
het effekt. [Het 'heeft natuurlijk wel door de bomen het bos niet meeTziM
ettekt, rmssohien zet je zonder te pra- Ten tweede hopen we door deze aktie
mamer bezig? Het bleek dat het doel
van de aktie met voor iedereen duide
lijk is. Via de boo-mplanaktie moet er
ekstra groenvoorziening komen in
EKSTRA GROENVOORZIENING komen
in bohiedam-Noord. D'e ^cmsentc
Schiedam staat bekend om zijn zorg
voor groenvoorzieningen, volgens ge-
meentelijke en landelijke normen is
alles hier O.K. Maar zoals ieder kan
konstateren is het nog niet za dat we
ten andere mensen aan het denken).
Maar je moet niet waohten tot je buur-
man begint, je moet dat niet als argu
ment voor uitstel gebruiken. Je tnoet
de schuld niet verleggen naar de ander,
want iedereen die leeft vervuilt het
miljeu min of meer. Begin maar simpel
en broedt gelijikertijd een grootsere,
meer effektieve aktie uit. Misschien
zijn de resultaten nu niet meetbaar,
maar het wordt meetbaar als je blijft
volhouden. Doe je niets, dan fcun je
alleen het toenemen van onleefbaar-
heid meten. En daar kiest toch eigen
lijk niemand voor?
Om iets op gang te zetten in de Boom-
plantaktie (doe 'ns houterig, stort op
giro 65.67.00). De aktie draait een half
jaartje, het resuiltaat kunt u al bewon-
deren. In de vorige Groenoord-Akkoor-
den werd hierover uitvoerig geschreven
Eerlijk gezegd valt de opbrengst me
tegen. In Schiedam-Noord wonen on-
geveer 20.000 mensen. Maar een heel
kiein deel nam deel aan de aktie. Hoe
komt dat? Is de Boomplant-epidemic
die over Nederland trekt alweer een
normale zaak geworden, leeft bij u het
misverstand dat u er niets mee te ma-
ken heeft, of bent u al op een andere
mensen bewuster te laten worden van
de omgeving waarin ze leven.
Ten derde hopen we dat deze aktie het
begin is van een hele serie akties.
Ten vierde hopen we dat ieder ervan
overtuigd raakt dat verdere verstoring
van de natuulr tot zelfvernietiging
leidt en dat men daarom wat gaat
doen. Dit klinkt allemaal wat zwaar,
maar in feite gaat het daar .toch om.
- zijn b.v. meedoen aan glasakties, zo-
dat er kontainers bij moeten komen
ijp.v. dat ze leeg opgehaald moeten
worden.
- meedenken en werken met het CAR.
- meedenken en werken met het
Rijnmondkomite.
- meedenken en werken met de SSNN,
de Gezondheidszorg, de wijkveren.
- komen naar de bomen- en planten-
markr op 5 mei.
- stOippen met het koesiteren van
ideeen over miljeuveribetering.
- het s-torten van minsitens 1 cent op
giro 65.67.00, als teken van instam-
ming.
- iets doen.
A.v.K.
Stinkt het weer zo verschrikkelijk
dat U het- niet meer uithoudt of
maken de vliegtuigen voor Zes-
tienhoven teveel lawaai, bel dan
onverwijld het klachtennummer
van de meld- en regelkamer Rijn-
mond, dag en nacht bereikbaar.
van de
van de
1 december Werkbezoek
van Sint Nicolaas.
22 december - Kerstbal.
26 januari - Bingo.
23 februari - Carnaval.
19 april - Jaarfeest
wijkvereniging.
29 april - Lampionoptocht.
30 april - Kinderspelen.
sohiepen de oud Germaanse goden de
mensen uit bomen: de man uit de Es,
de vrouw uit de Iep of Emibla.
De huidige naam komt waarschijnlijk
van een andere boomsoort, de Taxus,
die door de Germanen Iebeboom, IJf,
Eibe genoemd werd. Hoe dan ook, de
naam Emibla is terug te vinden in veel
talen, verhalen en gesohiedschrijvingen
In Nederland heeft de Iep als tweede
naam 01m. Niemand maakt zioh daar
erg druk over, want Iep of Olm, de
boom is goud waard.
Door de eeuwen heen werd de Iep be-
roemd om zijn bruikbaarheid. In Noor-
wegen werd de Iep zelfs de broodboom
van het Noorden genoemd, omdat men
in tijden van hongersnood een soort
brood van de bast maakte.
En verder was het hout zeer geschikt
om wagens, wielen, katroHen en meu-
bels te maken (tegenwoordig gebruiken
we het als fineer); het vocht uit de
bast heeft medicinale werking; de
vezels zijn goed voor touiw en textiel;
de zaden vulden kippenmaagjes; het
'blad was prima varkensvoer. Door dit
laatste kwam het zelfs tot uitroeiing
van de Iep in sommige streken, of
tot bewuste aanplanting.
Diohters bezongen „het huwelijk van
wijnstok en Olm", stelden het zelfs als
voorbeeld voor mensen.
De huidige mens veroorlooft zich de
luxe om Iepen te planten voor het
mooie, de luwte (de fineerprijzen?).
Maar de gevreesde iepenziekte - u kon
'het lezen in het Stadsiblad - bepjrkt
onze keus, maakt ons voorzichtig met
iepaanplant.