Hoe ver reikt onze „Misschien is verantwoordelijkheid morgen beter..." Stinkt het weer?? 15000(1 z MyVen P"at™ - ?eZotald% Iep. a. Moeilijk te verteren. Uitdaging aanvaarden. Enorme catastrofes. Ramp. Het kwaad is te keren. Miljeu, nadenken maar vooral nalaten en doen. Een van de manieren. Andere manieren. AGE®DA ahtiviteiten Sooscotninissie Volgens heel oude verhalen Zijn gewicht in goud waard. Wij kunnen toch het kwaad niet keren dat er miijoenen nog creperen, de hongersnood in India komt onze welvaart niet te na. Voorts dragen wij het wereldlot 's-zondags eerbiedieop aan God, maarhet gironummer van de nood zwijgen wij minzaam dood. Als wij ons alien niet bekeren, en het ons blyven permiteren een auto, een bromfiets, kleuren-t.v. de overdaad maakt ons blasg. Wei enkele stukken zilvergeld, in collecte-bussen neergeteld Maarhet gironummer van de nood Hoelang zwijgen we dat dood o o >-t o o l-t Q. 3 Ik heb zo het idee dat dit een moeilijk te verteren stuk zal worden. Over het algemeen worden wij niet graag aan onze tekortkomingen herinnerd. Maar al te vaak schuiven wij de verantwoor delijkheid van ons weg en gaan wij over tot de orde van de dag, van onze dag. Ik werd tot het schrijven van dit artikel min of meer gedwongen toen ik op een zondagmorgen een rede hoorde, welke werd uitgesproken ter gelegenheid van het aanvaarden van een onderscheiding, in de vorm van de Dr. J. P. van Praag-prijs, aangeboden aan Dr. A. L. Constandse. In deze rede kwamen tal van uitspraken voor welke mij boeiden. Ik dacht, dat ik deze uit gesproken gedachten aan U door moest geven. Het is verleidelijk heel veel van deze rede te citeren, doch daarvoor ontbreekt de plaatsruimte en is ook ons blad niet de aangewezen plaats. Ik moet mij dus beperken tot dat ge- deelte wat in het kader van dit artikel past, en naar aanleidins? waarvan ik mij voornam mij tot U te richten. In het voorafgaande zegt de spreker dat het niet mogelijk is om onze ver antwoordelijkheid af te schuiven op enigerlei macht of instantie buiten ons ook niet op de natuur. Want de natuur wordt door de mens gekweld, de na tuur wordt door de mens uitgebuit, de nauur wordt door de mens geschon- den. En wanneer wij eenmaal tot dit bewustzijn komen, van die gemeen- schappelijke verantwoordelijkheid voor ons lot, ik geloof dat wij dan niet meer terug kunnen keren tot onverschillig- heid, tot passiviteit, maar dat we een- voudig gedwongen zijn tot het aan vaarden van de uitdaging die het leven en die de maatschappij vormen." Eike cultuur, zo gaat het citaat verder, is een vorm van discipline, het willen beantwoorden aan redelijkheid. Het willen erkennen van de objectieve er-- varing, en het willen doen gelden van algemeen geldende ethische oordelen, eist natuurlijk een zekere zelfdiscipline, een bepaalde zelftucht die wij probe- ren ons op te leggen. In die zin is auto nomic niet alleen een neiging tot per- soonlijke vrijheid, maar autonomic is ook zelfbepaling echt in de zin van zelfbeheersing. ,.Ik geloof nu dat in deze tijd - een periode die ons enorme catastrofes voorhoudt - van de allergrootste bete- kenis is." En hier komen we nu aan de kern van het betoog, en aan de passage, waar het mij, in verband met het onderwerp, om te doen was. „Niet alleen zien we hoe de natuur, ook in onze periode, wordt geschonden en uitgeput, hoe de gevaren van de bewapening ons boven het hoofd ban- gen, hoe de ellende van honderden miijoenen in de wereld het bestaan aanklaagt. Maar we. zien tegelijkertijd dat in onze maatschappij de zucht om te voldoen aan de verlangens van de consumptie, het najagen van allerlei behoeften en lusten die niet wezenlijk ons geluk realiseren; we zien dat dit alles - deze afhankelijkheid, deze sla- vernij, deze dienstbaarheid jegens de consumptiemaatschappij - de ramp niet alleen van ons, maar ook van de miijoenen lijdenden op de wereld, slechts kan versterken en vergroten." -f ,,Ik zou willen bedenken dat dit een ideaa! is voor ons alien, namelijk niet te willen worden meegetrokken naar deze ramp die voor de mensheid mo gelijk is geworden; ons niet passief te laten gaan met deze blinde trek, maar afstand te nemen van datgene wat geldt als luxe, wat geldt als lust; afstand te nemen van datgene wat eigenlijk niets anders is dan een jacht om uit de onrust van het gemoed te vluchten." Dit zijn alleszins behartenswaardige woorden, woorden die niet anders kun nen doen dan een diepe indruk achter te laten. Dit alles overdenkende kun nen wij voor onszelf nagaan hoe ver onze verantwoordelijkheid reikt Toynbee, de engelse historicus ant- woordde op een vraag naar zijn reactie op het rapport van de Club van Rome; „We zouden terug moeten gaan naar een levenswijze die soberder is, een- voudiger, waardiger, voornamer." Ook al gulden woorden, maar moeilijk voor ons mensen van nu om op te volgen, hoewel het eigenlijk wel zou moeten vooral voor de naaste ver weg Wij kunnen toch het kwaad niet keren zegt het gedichtje hier boven. Doch het is duidelijk dat dit ironisch is be- doeld. Wij gebruiken dit gezegde om ons er achter te verschuilen. Zoals er zoveel is waar wij ons achter kunnen verschuilen als er een beroep op ons wordt gedaan. Zo nu en dan willen wij nog wel iets geven, een grijpstuiver een stuk zilvergeld in de collecte-bus, maar verder gaat meestal onze ver antwoordelijkheid niet. Het is ook wel moeilijk om eigen le- venspatroon te wijzigen voor het heil en nut van een ander. Wij beroepen ons ook zo vaak op onze democratische vrijheden, daarmede verschuilen wij ons om onze status-quo te handhaven. Ik schreef het al het zou een moeilijk stukje worden. Toch, beste mensen, moeten deze dingen eens wor den gezegd en geschreven, ook in onze krant. Want als leden van de Wijk- vereniging hebben wij een bepaalde verantwoordelijkheid op ons genomen voor het welzijn van onze mede-wijk- bewoners, gezonden en zieken. Maar zou het nu zo gek zijn indien wij die verantwoordelijkheid nog iets ver der, ja veel verder zouden uitbreiden? Het gironummer van de nood, Hoe lang zwijgen wij het dood? Het blijft evenwel een feit dat wij er met een gave alleen niet komen. Het gaat om onze persoonlijkheid, om onze mentaliteit. Mag ik het bovenstaande in Uw welwillende overweging aan- bevelen? capk. P.S. Voor belangstellenden zij medegedeeld dat bedoelde rede te vinden is in „Het woard van de week" van 20 mei 1973. Tegen betaling van f 0.75 aan te vragen op giro 58 van de Humanistische Pers te Utrecht. - Zo zegt Cornells Vb-eeswyk het en hy voegt er aan toe- „ook al wordt het toch nooit goed". - In een T..V. programma van verleden jaar kon je horen- Lucht- en water- vervwhng zyn weer ttoegenomen, verwachtingen vow morgen: nog smeriger - Het waar moet dat heenvan de omstreden Barend Servet drukt ook ceen tevredenheid uit over onze situatie. g - Het rappafrit van de club van Rome riep kritiek en paniek ob het was in wt geval een sombere toekomstvoorspelling. - ZP er talloze voorbeelden te vinden. Elke krant, ieder weekblad de radio En zo begonnen we weer met onze puinhoop voor ogen te bedenken wat we konden doen. Het eerst denk je aain kleine dingen zoals grauw w.c. papier, andere wasmiiddelen, weinig a/fival, geen uitlaatgassen. Je merkt dat wat jij met veel moeiite laat door een ander te niet gedaan wordt en je twijfek aan het effekt. [Het 'heeft natuurlijk wel door de bomen het bos niet meeTziM ettekt, rmssohien zet je zonder te pra- Ten tweede hopen we door deze aktie mamer bezig? Het bleek dat het doel van de aktie met voor iedereen duide lijk is. Via de boo-mplanaktie moet er ekstra groenvoorziening komen in EKSTRA GROENVOORZIENING komen in bohiedam-Noord. D'e ^cmsentc Schiedam staat bekend om zijn zorg voor groenvoorzieningen, volgens ge- meentelijke en landelijke normen is alles hier O.K. Maar zoals ieder kan konstateren is het nog niet za dat we ten andere mensen aan het denken). Maar je moet niet waohten tot je buur- man begint, je moet dat niet als argu ment voor uitstel gebruiken. Je tnoet de schuld niet verleggen naar de ander, want iedereen die leeft vervuilt het miljeu min of meer. Begin maar simpel en broedt gelijikertijd een grootsere, meer effektieve aktie uit. Misschien zijn de resultaten nu niet meetbaar, maar het wordt meetbaar als je blijft volhouden. Doe je niets, dan fcun je alleen het toenemen van onleefbaar- heid meten. En daar kiest toch eigen lijk niemand voor? Om iets op gang te zetten in de Boom- plantaktie (doe 'ns houterig, stort op giro 65.67.00). De aktie draait een half jaartje, het resuiltaat kunt u al bewon- deren. In de vorige Groenoord-Akkoor- den werd hierover uitvoerig geschreven Eerlijk gezegd valt de opbrengst me tegen. In Schiedam-Noord wonen on- geveer 20.000 mensen. Maar een heel kiein deel nam deel aan de aktie. Hoe komt dat? Is de Boomplant-epidemic die over Nederland trekt alweer een normale zaak geworden, leeft bij u het misverstand dat u er niets mee te ma- ken heeft, of bent u al op een andere mensen bewuster te laten worden van de omgeving waarin ze leven. Ten derde hopen we dat deze aktie het begin is van een hele serie akties. Ten vierde hopen we dat ieder ervan overtuigd raakt dat verdere verstoring van de natuulr tot zelfvernietiging leidt en dat men daarom wat gaat doen. Dit klinkt allemaal wat zwaar, maar in feite gaat het daar .toch om. - zijn b.v. meedoen aan glasakties, zo- dat er kontainers bij moeten komen ijp.v. dat ze leeg opgehaald moeten worden. - meedenken en werken met het CAR. - meedenken en werken met het Rijnmondkomite. - meedenken en werken met de SSNN, de Gezondheidszorg, de wijkveren. - komen naar de bomen- en planten- markr op 5 mei. - stOippen met het koesiteren van ideeen over miljeuveribetering. - het s-torten van minsitens 1 cent op giro 65.67.00, als teken van instam- ming. - iets doen. A.v.K. Stinkt het weer zo verschrikkelijk dat U het- niet meer uithoudt of maken de vliegtuigen voor Zes- tienhoven teveel lawaai, bel dan onverwijld het klachtennummer van de meld- en regelkamer Rijn- mond, dag en nacht bereikbaar. van de van de 1 december Werkbezoek van Sint Nicolaas. 22 december - Kerstbal. 26 januari - Bingo. 23 februari - Carnaval. 19 april - Jaarfeest wijkvereniging. 29 april - Lampionoptocht. 30 april - Kinderspelen. sohiepen de oud Germaanse goden de mensen uit bomen: de man uit de Es, de vrouw uit de Iep of Emibla. De huidige naam komt waarschijnlijk van een andere boomsoort, de Taxus, die door de Germanen Iebeboom, IJf, Eibe genoemd werd. Hoe dan ook, de naam Emibla is terug te vinden in veel talen, verhalen en gesohiedschrijvingen In Nederland heeft de Iep als tweede naam 01m. Niemand maakt zioh daar erg druk over, want Iep of Olm, de boom is goud waard. Door de eeuwen heen werd de Iep be- roemd om zijn bruikbaarheid. In Noor- wegen werd de Iep zelfs de broodboom van het Noorden genoemd, omdat men in tijden van hongersnood een soort brood van de bast maakte. En verder was het hout zeer geschikt om wagens, wielen, katroHen en meu- bels te maken (tegenwoordig gebruiken we het als fineer); het vocht uit de bast heeft medicinale werking; de vezels zijn goed voor touiw en textiel; de zaden vulden kippenmaagjes; het 'blad was prima varkensvoer. Door dit laatste kwam het zelfs tot uitroeiing van de Iep in sommige streken, of tot bewuste aanplanting. Diohters bezongen „het huwelijk van wijnstok en Olm", stelden het zelfs als voorbeeld voor mensen. De huidige mens veroorlooft zich de luxe om Iepen te planten voor het mooie, de luwte (de fineerprijzen?). Maar de gevreesde iepenziekte - u kon 'het lezen in het Stadsiblad - bepjrkt onze keus, maakt ons voorzichtig met iepaanplant.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Noorder Akkoorden | 1973 | | pagina 15