„Het avondje uit"
Sporthuis IS i I in tut
Platennieuws
VUURWERK
PROGRAMMA
KORT VERHAAL door Jacques
Voefbal
Het bestuur van de Zaal-
voetbalvereniging 'Groen-
oord' wenst alle leden en
sympathisanten
Prettige Feestdagen en
een Voorspoedig 1976.
Bestuur Z.V.V. Groenoord
Hockey
Schiedam heeft
nog maar net
78000 inwoners!
Raar, maar waar
HIPKE
JEUGDINSTUIF "LANDVREUGD" GROENOORD
Meer dan 5000
nachtbus-passagiers
in een weekend
Jan van Dam zit iin zij.n st-oel voor het raam, z'n hoofd wat moedeloos
met beide handen ondersteunend. Met niets-ziende ogen keek hij naar
de schaarse voetgangers die zich voorovergebogen tegen de herfstachtige
wind naar huis spoedden. Of het nu door het mistroostige Weer kwam
of om andere redenen wist hij niet, maar hij had weer eens een van
zijn depressieve buien.
Zaalsporfen
voor al uw sportartikelen
Hij vond dat hij maar welnig geluk
had. Zijn hele levenspad leek be-
zaaid met van die venijnige onge-
luksspijkers. Hoe meer hij er over
nadacht hoe meer hij tot de over-
tuig-ing kwam, dat Vrouwe Fortu-
na hem gladweg in de steek Met.
Neem nu maar de simpele kaart-
spelletjes die hij met de weinige
vrienden die hij had af en toe
speelde. Dacht je dat hij ooit eens
won? Zelfs wanneer hij met Peter
en Aad "Monopoly" speelde, liep 't
gegarandeerd fout. Hadden zij hele
straten met huizen eh hotels, hij
zat steevast met twee zielige "sta
tions", moest herhaalde malen "de
gevangenis" in en mocht ndet
Iangs "AF".
Dat was het spel waarmee hij zijn
leven vergeleek; hij gooi-de geen
hoge ogen, kwam op de verkeerde
plaatsen terecht en had nog nooit
een goede "kanskaart" gekregen.
Hoewel hij z'n vorige net had uit-
gemaakt, stak hij maar z'n zoveel-
ste sigaret op. Hij staarde naar de
regenvlagen die tegen z'n venster
trommelden en blies - zonder er
genoegen aan te beleven - blauw-
grijize rookwolken voor zich uit.
Neem nu z'n baan! Een weliswaar
eerzaam maar bescheiden baantje
als arehivaris op hfet kantoor van
een ritssluitiingfabriek.
De vrij hoge huur van z'n flatje
liet hem iniet veel ruimte om bok-
kesprongen te maken en. gaf hem
zeker geen gelegenheid om avon-
tuurlijkeescapades te ondernie-
men. En dat had - met juist de St.
Nicolaasavond en de Kerstdagen
in zicht - zijn omgang met Loes
wat verkild.
Jan van Dam trommelde met z'n
vingers op de ruit terwijl hij aan
haar dacht. Loes was dienster in
de cafetaria waar hij gewootnlijk
's-avonds gi,ng eten. Ze was een
stiruise blondine van net 30 jaar.
Ze bezat een wat volkse schoon-
heid en was iemand - waarvan cfe
meeste mannen zouden zeggen -
"met alles d'r op en d'r an".
In het begin had ze niet zo erg op
hem gelet maar omdat hij bijina
iedere avond in de cafetaria z'n
uitsmijtertje met ham of een hu-
zarensalade verorberde, was ze
hem wat vrindelijiker gaan beje-
genen. Hij had dat heel snel be-
merkt en was (hoewel hij het zioh
niet best kon ver-oorloven) wat
grotere fooien gaan geven.
Dat had er mede toe gelaid dat ze
wat meer zei dan alleen maar-"Uw
koffie, meneer" en via een praatje
over het weer was ze allengs toe-
schietelijker geworden. Na een
paar weekjes had hij -de stoute
schoenen maar aangetrokken om
een afspraakje met haar te maken.
Hij wist dat ze 's woensdagsavonds
vrij had en na enig aarzelen had
hij gevraagd of ze de volgende
woensdag met hem uitwilde. Een
bioscoopje of schouwburg, ze
mocht kiezen.
Omdat hij half en "half geloofde
dat ze 't wel niet zou doen, was
hij verbaasd dat ze onmiddellijk
"Ja" zei.
Het was die bewuste woensdag
natuurlijk weer mis gegaan.
De stomerij had z'n goede pak niet
op tijd teruggebracht en tot over-
maat van ramp was het, na een"
lange periode van droogte, u-itge-
rekend die avond gaan regenen.
Hij stond al vroeg op de hoek van
de Oude Gracht op haar te waoh-
ten en vrijwel op tijd kwam ze
aanlopen. Hij gaf haar verheugd
een hand en zei "Zullen we de bus
maar nemen naar de bios?" Het
leek hem dat ze wat verontwaar-
digd was toen ze hoorde dat 'ie
geen auto had.
Hij had in Cinema Royal stilletjes
naast haar gezaten en zich over-
matig geergerd aan het z.i. stom-
me filmgedoe. Het waren allemaal
rijke, knappe jongens geweest die
via wilde feestjes dozijnen meisjes
versierden. De opmerkingen van
Loes "Kijk 's wat een slee van een
wagen" of "Wat een feast van een
huis" hadden z'n stemming er niet
beter op gemaakt.
Na afloop liepen ze door een drui-
lerige ragen naar "Cosy Corner"
waar Loes wel wat wilde drinken.
Hij kon de zaak niet, maar zodra
'ie er binnen was, wist hij dat hij
er zich niet op zijn gemak zou
voelen. Zac-ht schuifelende obers
brachten de consumpties naar de
van perzische itapij'ten voorziene
tafeltjes waar zilveren kaarsen-
kandelaars voor stemmig licht
zorgden.
Toen Loes een "Grand Marnier"
bestelde, dorst hij geen "Oolaatje"
te nemen en nam in arremoede
maar een whisky.
In het uurtje dat ze er zaten wilde
het gesprek niet zo best vloitten
en hij was eigenlijk blij toen ze te
kennen gaf dat ze naar huis wilde.
Bij het afrekenen bracht de ober
een schoteltje met een kassabon
en hij ging discreet enkele meters
verder staan wachten. Omdat Jan
het wel -had verwacht, schrok hij
niet te erg van de vrij gepeperde
i ekening al wist hij dat de taxi
die hij had w.illen nemen, nu niet
door zou gaan.
Kletsnat hadden ze bij de Oude
Gracht afscheid genomen en zon
der nog een enkel maal om te zien
was hij de gracht rafgelopen en in
een zijstraat verdwenen.
Ja, zo was hot gegaan en hij had
zich sinds die tijd, nu alweea? meer
dan een week geleden, miet meer
in de cafetaria laten zien. Hij wist
wel bijna zeker dat Loes hem of
zou negeren of minder vriendelijk
zou benaderen.
Wat Jan niet wist, was het fe.it
dat Loes reikhalzend naar z'n
komst in de cafetaria had uitge-
zien. Want ze had spijt van de
weinig succesvolle avond en om
dat ze hem "toch wel ©en goede
knul" vond, was ze van plan hem
in haar huis uit te nodigen. Ze zou
dan eens lekker vooir hem koken
en daarna gezellig met 'm prafen.
En plotseling was hij nu niet
meer komen opdagen.
Ja, inderdaad Jan van Dam had
wieer 's geen geluk gehad
Oranjeitraat 15 - Schiedam - Telefoon 26 7513
Grote sortering badgoed en vrije tijds kleding.
Badminton
De teruggang van de Schiedamse
bevolking blijft zich maar door-
zetten. Had Schiedam op 31 de-
cember 1974 78796 inwoners, op
31 oktober j.l. was dit nog 78074.
Is het voor een mens mogeliik om
door een walvis te word en opge-
slokt, het afsohuwelijke avontuur
te overleven en het na te vertel-
len? Het wetenschappelijke ant-
woord op deze vraag luidt"Nee",
maar het eorrecte antwoord is:
"Ja". In offieiele documenten die
door de Bribse Admiraliteit worden
bewaard, is nauwkeurdg opgete-
kend wat James Bartley, leerMng-
harpoenier aan boord van de En-
gelse walvisvaarder Star of the
East, in februari 1891 in het zuid-
poolgebied overkwam.
James zat in de roeiboot die een
walvis zo dicht was genaderd dat
de harpoenier zijn dodelijk wapen
diep in de vitale delen van het
reusachtiige dier kon drijven.
De dodelijk getroffen walvis dook
naar de diepte en nam tweehon-
derdvijftig meter lijn mee. Plotse
ling dook h'ij pal onder de boot op,
versplinterde het vaartuiigje in zijn
doodsstrijd met enkele slagen van
zijn machtige staart en vend ween
opnieuw onder water. Toen de
drenkelingien aan boord van de
Star of the East werden gehesen,
ontbraken er twee zeeliederi. Een
van hen was de jonge James Bart
ley. Kort voor zomsomdergang
kwam de waJlvis dood aan de op-
pervlakte drijven. De bemanndng
bond het dier tegen de zijkant van
het schdp en begon de walvis met
vlijmsaherpe flensmessen van zijn
speklaag te ontdoen. Tegen mid-
dernacht werd de iwaag van het
hondend ton zware dier aan boord
gehesen. Tot ontzetting van ieder-
een bewooig er lets in die maag. De
kapitein alarmee.rde de scheepsarts
die de maag opensneed. Er werd
een menselijke voet, oompleet met
schoen, ziohitibaar. Een ogenblik la
ter lag James Bartley op het dek.
Opgevouwen, bewusteloos, maar
levend! Twee waken Lang bleef de
moderne Jonas in een toestand van
volledige zinsverbij sterling tussen
leven en dood zweven. Pas toen
kon hij vertellen hoe hij, toen hij
in zee viel, een ontzaglijke bek
voor zich zag opengaan. Hij gleed
iangs een rij scherpe tanden naar
binnen (het zal dus wel een potvis
geweest zijn), zakte door een slij-
merige buis, spartelde wanhopig en
verioor toen het bewustzijin. Op het
moment van zijn redding had hij
vijfitsien uur in de maag van de
potvis gezeten. Hij had geen haar
meer op zijn lichaam, zijn huid
was op een onnatuurlijke manier
gebleekt en voor de rest vain zijn
leven bleef hij vrijwel blind.
Die rest van zijn leven bracht hij
door in zijn geboorteplaaits Glou
cester, waar hij in zijn onderhoud
voorzag met het herstellen van
sohoenen en het - tegen betalkig
uiteraard - steeds weer opnieuw
vertellen van zijn ongelofelijke be-
levenis. Uiit alle streken van de
wereld kwamen artsen om hem te
onderzoeken. James overfeed in
1909, negenendertig jaar oud.
Het document dat zijn avontuur
vermeldt, is ondertekend door de
scheepsarts, kapitein en alle opva-
renden van de Star of the East.
De Pretmachine en de
Dikvoormekaar Show
van Andr£ van Duin
Het afgelopen theaterseizoen - wij
bedoelen de periode '74 - '75 heefit
vele voortreffelijke suksessen ge-
kend. Zonder daarbij welke pro-
duktie dan ook te kort te doen,
moeten wij konstateren, dat Andre
van Duin's "Pretmachine" waar-
schijnlijk alle records verbroken
heeft. Overal, waar ook in het land
bomvolle zalen en zelfs een paar
maanden-aan-een-stuk Carre ble-
ken nauwelijks voldoende om aan
de -vraag te beantwoorden. Waar
mee maar gezegd wil zijn, dat de
mens absoluut behoefte -heeft aan
een avond onversneden humor, de
dikvoormekaar-j ool, eigenlij k
w-aarvan Adrianus Kyvon, gebo-
ren twintig-twee-neg-entienhon-
der-d en zeveneenveertdg, het ai-
leenvertoningsrecht te schijnt te
bez-i-tten.
In de tussentijd verzorgde de
Lijndenaar (jawel, -Lij-nden tussen
Schiphol en Haarlem) met die oen
naast hem (de Groot, dus) NCRV's
"Dikvoormekaar show"; een serie
radioprogramma's voor de vrije
zaterdagmiddag, die helaas inmid-
dels hun einde vonden.
"Gewoon doorgaan", spreekt de
maestr-o echter -(kunt u zich nog
herin-neren hoe Karel Prior in de
z-omer van 1964 Andre een ferine
bokaail overhandigde toen hij win-
naar werd van AVRO' tv-ta-len-
tenjacht "N-ieuwe -Oogst"?) en daar
heeft de grammofoonplaten maat-
sohappij CNR graag gehoor aan
gegeven. Om -die prima herinne-
ring aan de Pretmachine en de
Dikvoormekaar Show levend te
ho-uden, bracht zij aldus -de LP's
"De Pretmachine" - "Paradrieen"
uit.
De -eerste bevat een -drietai sket
ches uit de gelij-knam-ige show,
waaronder "De Pengvogel" en
"He Stati-onnetje" met natuurlijk
naast Andre van Duin in de
hoofdrol Frans van Dusschoten.
De tweede, "Parodrieen" (je voegt
parodie en Hilversum III semen
om tot dit, door de dikke van
Dalen -nog niet onderkende, in
meervoudsvorm u-itgevoerde, zelf-
sta-ndige naamwoord te komen).
O j-a, voor de fans: Meneer de
Groot komt hier duidelijk meer
aan zijn trekken dan in de voor
hem destijds gereserveerde 30 se-
konden.
Voor de grootste kollektie
fegen de laagsie prijzen
eri dan knalf hef nog 6ok naar
vanaf zaferdag 27 december.
20 december - K-erstversiering -maken.
27 december - GEEN "Instuif".
3 januari 1976 - FILM; "Met Spoken meer mans".
Alle jongens en^meisjes tussen 6 en 11 jaar zijn om 10.00 uur
Toegangsprjjs 0.50.
's-morgens van harte welkom.
Voor de eerste maal zijn er met de
Rotterdams-3 nachtbussen in een
weekend meer dan 5000 passagiers
vervoerd.
In de nacht van 28/29 -november
en 29/30 november werden er in
totaal 5324 passagiers getsld.
De drukste lijn was N 10 met
1304 re-izigers.
