polyester deken
.ReiiaJbraiiclt
n
DE NACHTWACHT VAN
de nieuwe kunstvezel POLYESTER
nu gebruikt voor het moderne deken; makkelijk ie wassen,
heerlijk warm en in de nieuwste dessins
mi
Schiedamsche Courant,
van 17 October 1864.
De proefmaling, j.l. Woensdag 12 Oct.)
gehouden, met het stoomgemaal: „van der
Goes", ten dienste van Delflands boezem,
aan de Vijf Slyizen daargesteld, heeft in
alle opzigten aan de gunstige verwachting,
die men daarvan koesterde, beantwoord.
Het was in waarheid een tratsch gezigt, het
werktuig, met een vermogen van honderd
paardenkrachten, die zes schepraderen te
zien rondvoeren, en het water in den voor-
boezem, in korten tijd 1.20 el boven Delf
lands peil, te zien opzetten. Die gunstige
uitslag, die voor Delflands waterstaat in de
toekomst zoo veel goeds belooft, strekt
evenzeer tot eer van het collegie, door welks
krachtige pogingen dit werktuig is tot stand
gebragt, als tot vermeerdering van den wel-
verdienden roem van de fabriek ,,de Atlas
te Amsterdam, reeds zoo gunstig bekend
voor de vervaardiging van dergelijke stoom-
werktuigen.
De Nachtwacht van Rembrandt mag onbe-
twistbaar een kunstwerk van formaat genoemd
worden. Een kunstenaarsziel leefde zich uit in
dit zeldzaam mooi Meesterwerk. En toch... zijn
eigen tijdgenoten begrepen hem niet. Miskend
en arm leefde en stierf Rembrandt in volslagen
eenzaamheid.
Het is de onbegrijpelijke tragiek van dergelijke
grote geesten, dat zij hun tijd ver vooruit den-
ken en zien.
Gelukkig hebben latere generaties meer waar-
dering getoond voor Rembrandt's genialiteit en
deze fout ten dele hersteld.
Tot op de dag van vandaag eert en erkent men
volledig het meesterschap van Rembrandt. Dit
komt onder meer tot uiting door het noemen van
straten, pleinen of lanen naar deze grote schilder.
Tevens door de enorme sommen die tot op heden
zijn geesteskinderen aan waarde hebben.
Had Rembrandt tijdene zijn leven slechts een
tiende ontvangen van hetgeen thans een Rem
brandt aan geldswaarde vertegenwoordigt, hem
zou veel armoede en verdriet bespaard zijn
gebleven.
Ten dele hersteld en ik bedoel daarmee dat de
mens Rembrandt geen deel meer heeft mogen
hebben aan dit herstel.
Naast Rembrandt kent onze geschiedenis nog
vele andere schilders van formaat. We denken
o.a. aan een Rubens, een Jan Steen, een Van
Ostade, een Van Dijck, een Ruijsdael, een Potter
en noemt u maar op.
Zo mijmerent toefde ik in het schone verleden
en waande mij omgeven door al deze grote gees-
ten.
Jan Steen liep naast mjj en als pretmaker wilde
hij julst de laatste nieuwe mop gaan vertelien.
Edoch... gierende remmen woeste uitroepen
een loeiende elaxon en een nijdige chauffeur die
mij toeblafte h6ee kanje nie uitkijke sufferd? Ik
was ineens klaar wakker en stond midden op
het Rubensplein uitgerekend midden op de
rijweg.
Wreed en gevoelloos waren mijn overpeinzingen
verbfoken. Jan Steen was foetsie in zijn
plaats stond nu in levende lijve naast mij m'n
vried Bego.
Ik moet wel gekeken hebben alsof ik water zag
branden hij heeft me toen gevraagd wat ik
toch liep te mompelen over Rembrandt en Win-
keliers. Ik heb hem toen maar deelgenoot ge-
maakt van de les die ik geleerd had.
Het is toch immers zo, dat de huidige generatie
naar de toekomst moet zien. Een verstandig
mens echter zal zeer zeker ook uit het verleden
zijn lessen putten en dan wilde ik er maar dit
mee zeggen: geen zakenman zal zich kunnen
veroorloven zijn tijd ten achter te zijn evenjnin
als zijn tijd al te ver vooruit lopen. In het eerste
geval loopt hjj de kans versleten te worden als
iemand die niet mee kan en in het tweede geval
,,niet begrepen" te worden door eigen tijdgenoten.
Gelukkig herbergt het Westen van Schiedam een
groot aantal winkeliers, die alien met beide be-
nen op de grond staan en als devies hebben: aan
de hedendaagse belangen van hun clienten de
grootst mogelijke zorg te besteden.
Het spreekwoord ,,wie aan de weg timmert heeft
veel bekijks" kunnen wij alien dagelijks ervaren.
Te lang m.i. hebben de winkeliers in het Westen
van Schiedam vertoeft in hun isolement van die-
nende zekerheid. In eigen belang, maar ook niet
minder in uw belang, is deze ban verbroken en
ontvang u door de prettige samenwerking nu al
regelmatig Wester Nieuws.
In eigen belang? Natuurlijk! Zij zijn hiermee aan
de weg gaan timmeren en hopen op veel bekijks,
in de verwachting dat kijkers, kopers kunnen en
zullen worden.
In uw belang? Zeer zeker! Willen zij u van kij
kers, kopers maken dan zullen zij hebben te zor-
gen, en dat doen ze, dat u tot de ontdekking
komt dat u bij hen net zo goed, wat zeg ik, nog
beter terecht kunt als elders.
Mijn vriend Bego was het nu ook duidelijk en
toen keken we samen of we water zagen bran
den.
We namen afscheid en hij ging terug naar z'n
serviezen en couverts en ik naar m'n... nou ja,
doet er ook met toe.
Th. Scholte.
DE KOE VAN JANSSEN
(met twee essenj
Ja die koe in de sloot daar in Kethel dat was
me wat. Eigenaardig dat een bepaald woord
gesproken of gelezen in dit geval het woord
koe gedachten associaties oproept in iemands
geheugen aan een of ander voorval, waarbij ook
een koe betrokken was. Wat ik zeggen wilde,
op die Janssen (met twee essen) kem ik straks
nog nader terug.
Dat zat zo. Vorig jaar Zomar logeerden wij in de
vakantie dicht bij een boerderij zodoen.de maak-
ten wp nogal eens een praatje me', de boer.
Op zekeren dag kwamen daar een viertal studen-
ten met het verzoek enkele dagen te mogen kam-
peren op de boerderij.
Ze wilden tevens wel wat helpen om eens iets
anders te doen te hebben als studeren. Daat kaan
daat kaan zei de boer. We goan 's mergens oal
om vier uur de koeien melken en dan zal ik oe
wel roepen. Dat vonden de Heren prachtig. En
waarachtig 's morgens vier uur waren alien pre
sent. De boer gaf elk een eminer en een stoeltje
ik weet niet precies hoe zo een ding heet
maar u weet wel een rond plankje met een pootje
waar de boer zo tpdens het melken op zit, en zei
nu gaan we het land in en dan pak je zomaar
een koebeest, is de eminer vol dan kom je terug.
De boer dacht we zullen wel zien wat het
wordt.
Zo circa vijf uur was de boer als eerste terug
even later zijn Vrouw en zoon een tien minuten
later de eerste student vijf minuten daarna no.
2 en nog wat later no. drie en nu was de wacht
op nummer vier.
Half zeszes uur half zeven zeven uur
nog geen student Janssen.
Half acht nog niets. Dit maakte de boer wel onge-
rust en men besloot met z'n alien het land in te
gaan. Afspraak was in rechte lijn zo een vijftig
meter van elkaar af dit in verband dat het nog
enigszins mistig was en het land nog niet te
overzien. Aan het eind gekomen zouden ze dan
weer naar elkaar toe lopen.
En op dit laatste stuk was het dat ze in de verte
iets zagen dat hun haren ten berge deed rijzen.
Student Janssen zo te zien aangevallen door een
koe die hij probeerde in bedwang te houden.
Dichterbp gekomen bleek echter dat de koe niet
in de aanval was. De monden vielen open van
verbazing. Wat was het geval.
Student Janssen jasje uit mouwen opge-
stroopt het zweet druppelend over zijn gezicht
z'n kaken met een verbeten trek op elkaar ge-
klemd had de koe bij de horens gevat en liep
alzo met het hele geval te proberen het koebeest
achteruit te manoeuvreren. Zo in de geest van een
chauffeur die probeert z'n auto achteruit in een
nauw poortje te krijgen. Een stukje vooruit
een stukje achteruit een beetje links een beetje
rechts enz. Men begreep er niets van.
Totdat na enkele minuten de boer het eerst zijn
spraak terug kreeg en vroeg wat dit nu bete-
kende. Even keek Janssen verwilderd in de rich-
ting van de boer liet de koe los en zeiis
me dat een rot koe nu ben ik al die tijd bezig
en dat beest verd... het om op dat stoeltje te gaan
zitten.
Om nu nog even op die Janssen (met twee essen)
terug te komen en om geen misverstand te wek-
ken ik heb een buurman die heet Jansen met
ene es en een bediende die heet Janse zonder
N, geen van beiden hebben dus iets met dit geval
te maken. Boeeeeee zei de koe.
Th. Scholte.
