9e Jaarg. Woensdag 20 Januari 1886. No 2381
VERSCHUN T D A GELIJ KS.
gtTpmem (©wpchi
Bureau: Markt, E, 357.
NIEUWE SCHIEDAiSCHE COURANT,
Prijs van dit Blad:
Moor Schiedam per 3 maanden J 1.50
-Fr anco p. post door geheel Nederland 2.
Afzonderlijke Nommers0.05
Prijs der Adver ten tién i
Van 1—6 regelsƒ0.60
Elke gewone regel meer0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke
overeenkomsten aangegaan.
DUITSCHLAND.
Men weet dat Bismarck voor eenigen tijd,
de9? men (*en Rü'ksdag spreken wilde over
8 hatelijke uitdrijvingen van vreemde sre-
'aal Foolsehe onderdanen uit de Oostelijke
sprovinciën, dit voornemen trachtte te
^erijdelen door een Keizerlijke boodschap in
6 zenden, waarbij dit onderwerp als Diet tot
he competentie van den Rijksdag bekoorend
*erd voorgesteld. Toch vond de heer Windt-
°rst toen reeds een middel om de zaak te
spieken, en thans heeft de Rijksdag, on-
oks het verzet van do conservatieven en
^S-tionaal-liberalen, die de regeeringspartij uit-
uken, besloten de zaak van het uitdrijven
an vreemde onderdanen aan de Ooslelijke
|rens van Pruisen in behandeling ie nemen.
-n gevoelig échec lijdt daarmede dus von
jQ1Smarck. En dr. Windthorst heelt een motie
gediend, waarbij de uitdrijvingen in strijd
t et de wet, zoowel als met het belang van
Duitsche rijk worden verklaard.
shalve deze motie zijn er nog drie an-
8re ingediend en wel van de heeren Jad-
^i^ski (Pool;, Ansfeldt c. s (Duitsch-vrijzin-
(j etl Liebknecht c s. (sociaal-democraat).
"P verschillende gronden bestrijden deze
len. ook namens hun respectieve partijen,
tr Verbanningen, die hoofdzakelijk de Polen
de toelichting zijner motie zeide dr.
n^t|10rsb °- a-> dat hij niet den peisoon
hief ers in bet debat wilce mengen en dus
Cd011 g8h')k anderea> die zich achter ten
Sm, .ScbaP °i troonrede i an den keizer ver-
Vo0Uf6n' >WlJ bui8en altijd," dus ging hij
l't, »eerb'edig en onderdanig het hoofd
2°r bet gezag des keizers, maar evenzeer
'en wij voor ons recht opkomen, en wan-
V 's keizers raadslieden hem een raad ge-
i}6 dle nlet g°ed is, can zullen wij zeggen
Raadslieden hebben verkeerd geoordeeld
Men begrijpt wel, op vvien deze scherps zin-
'ng doelde
FRANKRIJK.
8en 6el aanleiding tpt geschrijf en besprekin-
t6t.(]geett de ministerieele verklaring, 11. Za
O8 d°0r de" ILinis,er 1)6 ï'feycinet in de
r atgelegd. en waarvan wij den hoofd-
bj6 jkem inhoud Zondag reeds mededeelden.
ki0„Verk'arng' welke «en geheel legeerings-
t&'lam inhoudt, spreekt op een toon, alsof
ministerie er op rekende in de eerste tien
J11et t3 zullen be ngaan En toch, al
Rreyeinet er naar gestieefd o.n den
«alen zooveel mogelijk genoegen te doen,
zoodat al de bladen van die kleur de verkla
ring en ook den minister van harte toejui
chen, toch is de kiem tot verbreking van de
onderlinge goede gezindheid reeds gelegd,
waar de groep der uiterste linkerzijde zich
weder heeft georganiseerd als zelfstandige
partij. De hooggeprezen eendracht is dus nu
reeds verbroken, merkt men zelfs op, en de
Monde vraagt hoe ook de witte muis - «ene
zinspeling op De Freycinet, die aldus genoemd
wordt lang in vrede zal kunnen blijven
met de katten?
Men herinnert zich wat de regeering ook
gezegd heeft omtrent de vervolging, tegen de
geestelijkheid te richten. Hieromtrent merkt
de L nivers op, dat hij den zin van de Re-
geeiingsverklaring met betrekking tot de gees
telijkheid goed heeft begrepen. Het karakter
van een „bedreiging" ziet dat blad er dui
delijk in. Het neemt daarvan al dadelijk acte
en stelt zich voor, op die bedreigingen terug
te komen. Inmiddels ziet het er een zonder
ling gekozen middel in, om den levensduur
van het Kabinet te verzekeren.
De gematigd-republikeinsche bladen en de
conservatieve organen erkennen eveneens dat
het Kabinet er naar gestreefd heeft, in de
eerste plaats en zooveel mogelijk den radioa
len genoegen te doen. Zoo zien het Journal des
JMbati, Figaro, houil enz. niet zond r be
zorg heid de daden te gemoet van het Kabinet,
(Lu, zegt Le Soleiithans tijd wil winnen en
daarom zooveel mogelijk allen tracht te be
vredigen maar ten slotte zijn voorkeur voor
de radicalen niet verbergt.
Le Gauiois ziet in het Regeeringsprogram-
ma een drieledige oorlogsverklaringaan de
geestelijkheid, het Concordaat en al wat anti-
republikeinsch is. benevens aan de opportu
nisten en hun koloniale politiek.
ITALIË.
De bemidde ing van Z. H. den Paus in zake
de Carolmen en het voor den H Stoel zoo
verheffend resultaat, waardoor eene betere
verhouding tusschen deze en de Duitsche
l egeering is ontstaan, welke zich in de weder
zijdsche eerbewijzen heeft geuit, is den Itali
aanschen liberalen een doorn in het oog. Zij
begrijpen, dat de II. Vader, toen Hij°Prins
Bismarck met de Christus-orde vereerde, han
delde in zijne hoedanigheid van wereldsch
souverein, terwijl zij beweren, dat de Paus
slechts als hoofd van den godsdienst bemid-
delend optrad. Deze redeneering is klaarblijke
lijk geheel in strijd met de waarheid de be
middeling was een daad van den Paus Koning,
zooals het ook door Bismarck werd opgevat'
die, door dit middelaarschap uit te lokken,'
in de overtuiging van eene zekeie bevredi
gende uitspraak, tegelijk ook het souvereine
karakter van den Paus voor de geheele wereld
in het licht heeft willen stellen, daar het bekend
is, dat de souvereiniteit van den Paus voor hem
eene uitgemaakte zaak is. Terwijl aldus de in
vloed en het aanzien van het Pausdom dage
lijks toenemen en door deze bemiddeling be-
iangiijk zijn gestegen, neemt de verzwakking
van het Italiaanscbe koninkrijk, zoowel van
binnen als naar buiten voortdurend toe. Van
de wenscben van Italië, dat deze zaak zoo
gaarne in zijn belang aangewend had, is niet
eens notitie genomen, en terwijl deze groot-
sche handeling een reeks van groofe daden,
door het Pausschap in het vervlogen jaar
gewrocht, waardig besluit, is het jaar 1885
voor het ééne Italië slechts een jaar geweest,
dat het nader tot de onvermijdelijke ontbin
ding heeft gebracht. En integendeel had
het volgens de woorden van den berucht en
Crispi een jaar van flinke, stoute daden moe
ten zijnmaar zal men als zoodanig willen
aanmerken het maken van eenige belachelijke
vertooningen, of de poging om op de puin-
hoopen van het oude Christelijk Rome de
a'taren der afgoden van het officieele Italië
op te richten, zeker niet de mislukte onder
neming naar de Roode zee, waar de troetel-
kinderen van het ééne Italië in het moordend
klimaat eene zekeren dood vinden; ovenmin
geven de eindelooze verdeeldheden en het
draaien naar alle winden een begrip van
groote daden. Italië, dat de rol der groote
mogendheden spelen tn allen te vriend houden
wil, ordt door allen gebruikt, om daarna
als een ui'geperste citroen te worden wegge
worpen. Aldus van binnen meer rn meer
verzwakkend, en naar buiten geen steun vin
dend, gaat het officieele Italië een zekeren
ondergang te gemoetde ware grootheid van
Italië bestaat alleen in het Pausdom, dat er
straks negentien eeuwen zetelt, dat het gered
heeft van de barbaren, de ware beschaving
gebracht en altijd tegen zijne vijanden ver
dedigd heeft, zooals Leo XIII het in zulke
heerlijke woorden heeft verkondigd; mochten
de Italianen zich van hunne verleiders af
koeren en naar de vermanende stem van deu
Opperherder luisteren, wellicht zullen zij door
bittere ervaring uit bun bedwelmenden roes
ontwakend, van de puinen van het eene Italië
opzien naar den Vaticaanschen heuvel en hulp
en redding zoeken bij het Pausschap, dat
de glorie zal worden van het hernieuwde
Italië.
LUXEMBURG.
Eeu hooggeplaatst persoon in Luxemburg
schrijft aan de Moniteur de Rome het volgende