littiwnlandMq Juichten:.
FEUILLETON.
Uit de residentie schrijft man aau het Z. D.
»Meu heelt in den laatsten tijd weder
allerlei onrast,wekkende berichten verspreid
nopens den gezondheidstoestand van Z. M.
den Koning.
Tegenover de sensatie-tijdingen is het
mij aangenaam, zoo pertinent mogelijk te
kunnen verzekeren, dat de Koning zich zeer
wel bevindt; de nierpijnen hebben opgehou
den. De geneesheeren ontraden Z. M. echter
nog, uit te gaan, omdat het ongunstige weder,
hetwelk jeugdige en gezonde mensohen aan
tast, zoo licht kwade gevolgen voor des Ko-
nings toestand zon kunnen opleveren. Overi
gens kan worden geconstateerd, dat de Koning
goed slaapt, met smaak eet en zijn werk
zaamheden met lust verricht. Hij is des
ochtends weder vroeg bij de hand en geeft van
groote opgeruimdheid blijk.
Zaterdagavond werd de trein uit Rotterdam,
die 10.36 in Den Haag aankomt, even voor
dat station, door de werking van de Westiag-
house-rem tot staan gebracht.
Uit oen ingesteld onderzoek bleek, dat een
paar artilleristen met een paar burgers hand
gemeen waren geworden. De namen der beide
militairen zijc opgenomen.
Zooals men weet, zal de redactie van Hecht
voor Allen worden vervolgd wegens een op
ruiend hoofdartikel over Het Moordhol der
Wester ■suikerraffinaderij."' (Amst.) Daarin
werd o. a verklaard dat „de mishandeling der
arbeiders daar gewoonte is geworden," dat „de
arbeiders aan de gruwelijkste plegerij en uit
zuiger}] zijn blootgesteld," dat „een groote
bloedhond soms op de werklieden wordt aange
hitst, en een der directenren nu en dan een
zweep op de ruggen der arbeiders laat neder
dalen", enz.
Op het perron van het Hollandsche Spoor
(Centraal-Station) te Amsterdam stonden Vrij
dag eenige mecschen om de machine, waaruit
men, na een dubbeltje in een gleuf te heb
ben gestoken, een borstplaatje van chocolade
kan trekken.
Een boertje trad naar voren, offerde zijn
dubbeltje in de gleuf, trok aanhet soh"^'
en nam het kleine pakje chocolade er uit B10'
do woorden „Verduveld aerig
Eea heer met een valies ia de hand, v0°f
wiens trein reeds geroepen Was, ging f°c'1
ook nog even naar de machine, duwde ®V0D'
eens zijn dubbeltje in de sleuf, doch
schuifje weigerde zijn dienst. Nog eens gv
trokken, en nog eens, maar vergeefs. Lache»^
gezichten van de omstanders. Da man t1"0^
nog een3 met een woedend gezicht, doch 't bi^P
niet, en 't dubbeltje valt er in. D®®1"
fluit de locomotief van zijn trein voor d0
laatste maal. Nog eens ziet hij naar de tro»*
welooze machine, en met een minder aaog0'
naam woord op de lippen spoedt bij zi®b»
onder het gelach van de omstanders naar d0ft
reeds in beweging komenden trein. Bij kwab1
nu ook te laat bovendieD. (Amst. Ct.)
Te Amsterdam had een man, die werkzaak
was in een in aanbouw zijnd huis, het ong0"
luk uit de vierde verdieping op straat '0
vallen. Naar het Buitengaslhuis vervoer^
kon men aldaar slechts den dood constateer®"'
De Amst. Ct heeft zich de moeite gege?ett
uit te rekenen, hoe het mogelijk is, dat d®
houderB van mugasijnen van gemaakte kl®®*
deren een geheel pak, jas, broek en vest,
al is 't ook van de minste kwaliteit en letter*
lijk in elkaar gegooid—-kunnen leveren voof
den spotprijs van 9 gulden, ea is tot deï®
oplossing van het raadsel gekomen, datzul*
een pak den winkelier-zelven op zijn min»'
f 9.69'/a moet kosten. Dat is zoogenaamd m®'
verlies verkoopen, doch de spotprijzen ind®
winkelkasten zijn, volgens het blad, maar lok'
vinken. Vraagt men in een winkel een p®^
volkomen gelijk aan een dito in de uitstalkast
't zij grooter of kleiner, of met een ander pa"
troontje, zoo is het gevraagde niet te bekom®11
dan tot hoogeren prijs, ofschoon de hoedanig*
heid dezelfde is. Wanneer een stuk uit d®
kast de aandacht heeft getrokken, en zelf®
wanneer dat stuk den kooper aan het lijf
geschilderd, wordt het hom zoo tegen gemaakt
dat hij het niet dnrft koopen.
Schiedam, 5 April 1887.
Het Koninklijk gezin vertrekt Dinsdag 12
April met gevolg te 1.30 per Holl. spoor nit
's Hage, om te 2.30 in Amsterdam aan te
komen. Maandag 18 April,'s ochtends te 9.45
heeft per Rijnspoor het vertrek plaats van
Amsterdam naar Het Loo. Aankomst aldaar
11.15.
De gewone audiëntie van den Minister van
Marine zal, wegens den Goeden Vrijdag, op 8
dezer niet plaats hebben.
Naar het O. D. verneemtrijpte bij den 'heer
Kenchenius reeds voor eenigen tijd het voor
nemen, als lid der Tweede Kamer ontslag te
nemen en zich uit het openbare leven terug
te trekken. Alleen dan, wanneer de Tjiomas-
zaak, waarvoor hij zich zeer interesseert,
niet vóór de algemeene verkiezingen mocht
worden afgedaan, zou bij daarom alléén
nog eenigen tijd zitting willen blijven houden.
De tweedaagsche retourbiljetten in locaal
verkeer door de Ned. Rijnspoorweg-maatschap
pij uitgegeven op 9 en 10 April (Paschen)
zullen geldig zijn tot en met 12 April.
De direction van Rijn- en Staatsspoorwegen
hebben voor de Wielerwedstrijden te Nijmegen
op den 2den Paaschdag te houden, voor leden
van den Bond een belangrijk verminderd
tarief toegestaan.
Blijkens offioieele bekendmaking in de Ker
kelijke Courant heeft de Algemeene Synodale
Commissie der Nederl. Hervormde Kerk bij
besluit van 24 Maart haar bekrachtiging ver
leend op de uitspraak van het Provinciaal
Kerkbestuur van Zuid-Holland, waarbij de
Rotterdamsche predikanten Lion Cachet en
Gaesink, benevens de onderlingen en diakenen,
die zich met hen van het synodaal verband
hebben afgescheiden, nit hun ambten en be
dieningen ontzet en van het lidmaatschap der
Ned. Hervormde Kerk vervallen verklaard zijn.
DE MELA ATSOHJE
VAN HET STADJE AOSTA.
Haar het Fransch van X. de Maistre.
Vervolg.
De Melaatsche. Zij was de eenige band, die
mij nog aan de overige natnnrgenooten bond
Het behaagde God dien te verbreken en mij
alleen en geschuwd te midden dezer wereld ach
ter te laten. Haar ziel was den hemel waardig,
die haar bezit, en haar voorbeeld ondersteunde
mij tegen de moedeloosheid, welke mij dik
werf sedert haar dood overvalt. Wij leefden
echter niet in die overheerlijke innigheid, waar
van ik soms droom en die twee ongelukkige
vrienden meest vereenigen. De aard onzer
kwaal beroofde ons van dezen troostzelfs, wan
neer wij elkander naderden om God te bid
den, vermeden wij, elkander aan te zieD, nit
vreeB dat bet gezicht onzer ellende onze over
wegingen zonde storen, en onze blikken dnrt-
den zich nog alleen naar den hemel ziende
te vereenigen. Na ons gebed ging mijne znster
gewoonlijk naar haar cel of onder de noten-
hoornen aan het einde onzer tuin, en wij
leefden bijna altijd gescheiden.
De Officier. Doch waarom n die harde ont
bering opgelegd?
De Melaatsche. Toen mijne znster door de
besmettelijke ziekte, waarvan geheel mijne
familie het slachtoffer geweest is, werd aan
getast, en mijn eenzaamheid kwam deelen,
hadden wij elkander nooit gezien, baar ont
steltenis was groot, toen zij mjj voor het eerst
ontuioette. De angst, haar te bedroeven en
nog meer uit vrees, hare kwaal te verergeren
met haar te naderen, dwongen mij deze droe
vige levenswijze aan te nemen. De melaatsch-
heid had alleen haar borst aangetast, en ik
koesterde nog eenige hoop haar te zien ge
nezen. Gij ziet daar dat slecht onderhonden
traliewerk weldat was toen een haag, welke
ik met zorg kweekte en die den tuin in
tweeën verdeelde. Ik had langs beide zijden
een voetpad aangelegd, waarlangs wij samen
konden wandelen en spreken zonder elkan
der te zien of te dicht te naderen.
De Officier. Het is alsof de Hemel er be
hagen in schiep, om de trenrige genietingen,
welke u nog vergund waren, te vergiftigen.
De Melaatsche. Maar ik was toen toch niet
alleende tegenwoordigheid mjjner znster
verlevendigde deze woning; in mijn eenzaam
heid hoorde ik het geluid harer voetstappen.
Wanneer ik bij het aanbreken van den dag
onder die boomen God kwam bidden, dan ging
de deur vau den toren zachtjes opeü, en de
stem mijner zuster vermengde zich allengskens
met de mijne. Als ik 's avonds mijae bloemen
begoot, wandelde zij enkele malen bij de
ondergaande zon hier op dezelfde plaats, waar
ik u nn toespreek en ik zag haar schadnw
over mijn bloemen gaan. Zelfs als ik haar
niet zag, vond ik overal sporen van hare
tegenwoordigheid. Nu gebeurt het niet meer,
dat ik op mijn weg een ontbladerd bloempje
of boomtakjes vind, welke zij er wandelend
had laten vallen ik ben alleen, er is noch
beweging noch laven meer om wij, en het
pad, dat naar haar geliefkoosd boschje leidt,
verdwijnt reeds onder het gras. Zonder het te
lateu bemerken, hield zij zich met mij bezig,
en ducht altijd aan alles wat mij genoegen
kon doen. Wanneer ik in mijn kamer kwam,
was ik somB verrast er vazen met schoone
bloemen of een heerlijke vrucht te vinden,
welke zij zelf verzorgd had. Ik darfde haar
dezelfde oplettendheden niet te bewijzen e"
had haar zelfs verzocht, nooit in mijnkam®f
te komen. Doch wie kan aan de zusterlijk0
liefde palen stellen Een enkel voorbeeld Z®f
u een begrip van hare teederheid voor fflÖ
geven. Eens in den naeht liep ik met groot®
passen door mijn kamer door de hevigst0
pijnen gemarteld. Te midden van den nacht
had ik mg om wat nit te rusten een oogeB*
blik nedergezet, toen ik een zaoht gerits®'
aan den ingaug van mijn kamer hoorde.
naderde en luisterde oordeel over mijne verb»'
zing het was mijne znster, die op den dremp0'
van mijn deur lag te bidden. Zij bad mg®0
zuchten gehoord. Hare teederheid had ha»r
doen vreezeu, om mij te storendoch zij wild®0
bij mij zijn, zoo ik hare hnlp behoefde.
hoorde haar zachtjes de Miserere bidden. I®
viel op mijne knieën bij de deur en zond®r
haar te verstrooien, herhaalde ik hare woof'
den. Mijne oogen stonden vol tranen 1 W0
zou door zooveel genegenheid niet getroff00
geweest zijn? Toen ik dacht, dat zij haar g0*
bed geëindigd had, zeide ik haar zachtj®6'
Dank mijne znster, dank, ga nu weer
pen, ik gevoel mjj wat beter; dat God u b®"
loone voor uwe liefde Zij ging stil heen 00
haar gebed is zonder twijfel verhoord gevï®r'
den, want ik genoot gedurende een p®ftI
uren een verkwikkenden slaap.
De Officier. Wat zullen de eerste dag00
na den dood dezer beminde znster voor 0
treurig zijn geweest
De Melaatsche. Ik was lang in een s®°r
verdooving, welke mij de kraeht ontnam
do geheele uitgestrektheid van mijn ong®1"
te beseffen. Toen ik eindelijk tot niijz ^0
kwam en in staat was, om mgn toestand t00^?
zien, dacht ik mgn verstand te ,znllen v®r''
zen. Dat tijdperk zal altijd dubbel fre°r
