ÏSinnMmtdscïie fflftrte.
dat het nuttig zou zijn aan te toonen in
hoeverre de vrijheid van het Vaticaan onvol
doende is, en welke concession de H. Stoel
verlangt. De Rif ar ma, het orgaan van
minister Crispi, vermeldt de allocutie zonder
eenig commentaar. Alleen de radicale Tribuna
en Diritto zjjn van oordeel, dat een verzoe
ning onmogelijk is.
Schiedam, 31 Mei 1837.
De Parochiekerk van O. L. Vronw Visi
tatie bood Zondag ochtend een iudrukwekken-
den aanblik voor ieder, die gekomen was om
getoiige te zijn van de schoone plechtigheid,
wolke daar zonde plaats hebben.
De elegante versiering van het schoone
presbyterium met de fraaie expositie-vanen
aan zijne kolommen, stralende in een stroom
van waslicht, en het gezicht van die honder
den, die het kerkgebouw tot in de kleinste
hoekjes vulden, om het eerste woord van den
nieuwe herder te vernemen. Het gaf inder
daad een onvergetelijken indruk, die den geest
onwillekeurig in het verleden terng voerde
en bejaarde parochianen denken deed aan dien
eersten Pinksterdag van het jaar 1853, onder
zoo bijzondere omstandigheden gevierd.
Op dien gedenkwaardigen Pinksterdag werd
voor het eerst door den zaligen stichter dier
gemeente, de H. Offerande opgedragen in
een nederig kerkje boven de onde vleesch-
hal te midden van een armoede, die hem
den stal te Bethlehem herinnerendeed; thans
ging de vierde pastoor der parochie voor de
eerste maal het H. Misoffer voor zijne ge
meente opdragen in dezen ruimen tempel,
het sprekend bewjjs van de onuitputtelijke
offervaardigheid harer geloovigen. Was het
wonder, dat het hart van herder en geloovi
gen bewogen was door deze overweging en
de gedachte aan het lief en leed, in zoo tal
van jaren ondervonden. In deze stemming be
trad de zeereerw, pastoor na het Evangelie
den predikstoel, om voor het eerst het woord
tot zijne gemeente te richten.
De nieuwe herder verklaarde: met een be
wogen gemoed voor het eerst onder zijne
gemeentenaren op te treden. Wanneer hij deze
talrijke menigte zag, en bedacht, welke zware
verantwoording hij voor zoovele zielen zon
moeten geven, dan was hij geneigd, zijne
parochianen slechts dat ééne woord toe te
spreken Bidt voor mij, dat mij de genade
gaven des H. Geestes geschonken worden, dat
de goede God mij kraeht en moed geven, om
mijn zware taak naar behooren te vervallen.
Maar zoo vervolgde de gewijde spreker
gij verwacht meer van mij en het is ook
mij eene behoefte, het te zeggen, wat in dit
gewichtig oogenblik in mijn hart omgaat.
En dan denk ik het eerst aan mijne edele
voorgangers in deze parochie. Aan haren
stichter, dien man met heldenmoed, dien
Apostel van Schiedam, den onvergetelijken
pastoor Van Leeuwen. Hoe treft het mij, dat
het jnist 34 jaar geleden is, dat Pastoor Van
Leeuwen in de hal op den eersten Pinkster
dag, voor het eerst het H. Misoffer voor zijne
gemeente opdroeg. Wanneer ik beschouw, wat
hjj in deze stad beeft gewrocht en wat hij
voor deze parochie geweest is, dan zon ik
tot hem in den hemel willen bidden en hem
vragen, dat hij voor deze gemeente, de genade
van volharding in hetgeen hij haar heeft
voorgehouden, moge afsmeeken, en voor mij
de zoo nocdige kracht en moed, opdat ik
hem niet geheel onwaardig moge zijn.
Na vele jaren van arbeid is pastoor Van
Leenwen het eeuwig loon bij God gaan ont
vangen, en een andere herder is ouder u
opgetreden, een man voor wie ik reeds als knaap
den meesten eerbied heb gehad, omdat hij mijn
leermeester is geweest, en mij op den weg van
het priesterschap heeft geleid. Wie was beter
in staat voort te bouwen op den grondslag,
door pastoor Van Leeuwen gelegd, dan pastoor
Drabbe, die op zoo edele wijze vervolmaakt
heeft, wat hij was begonnen. En als ik dan
denk aan mijn onmiddellijken voorganger,
zon ik de vraag mogen stellenmaar heeft
die man, die zoo kort onder n vertoefd heeft,
dan nog eenige verdiensten voor u gehad.
Voorzeker heeft hij zich jegens n verdienste
lijk gemaaktimmers, te kannen werken voor
eene parochie is eene groote gave Gods doch,
met hact en ziel voor zijne gemeente te wil
len werken en het niet naar verlaDgen te
kunnen, dit geeft voor den alwetenden God
dubbele verdiensten; en wie zal het zeggen,
hoeveel zegening pastoor Brinkman door het
geduldig verdragen van zijne smarten en zijne
groote onderworpenheid aan Gods H. Wil
voor deze parochie heeft verworven
Wanneer spreker dan beschouwt, wat zijne
voorgangers voor deze parochie zijn geweest
de eerste door zijne groote daden, de tweede
door zijn machtig woord en de derde door
de verdiensten van zijn lijden, dan zou hij
met het woord van den Apostel willen zeg
genwij zijn geneigd den moed te verliezen
wankelmoedig te worden, maar wanhopig
worden wij nietwant hij weet, dat God hem
door het H. Sacrament van het Priesterschap
de genade heeft gegeven, om de hem opgelegde
taak naar behooren te vervullen maar vooral
schepthij moed, wanneerhij bet volk beschonwt,
waartoe de Alwijze hem gezonden heeft. En
zoo vervolgde spreker meent niet, dat ik
u in deze oogenblikken vleitaal wil doen
hoorenhem, die mij zulks zou toevoegen, zon
ik wijzen op den bouw, maar vooral op den
moeitevollen herbouw dezer kerk, op die
fraaie muurschildering in het presbyterium, op
hare scholen en gestichten en zoovele harer
aanzienlijke parochianen, die in verschillende
maatschappelijken betrekkingen tot haren bloei
medewerken. Ik ben wel is waar achttien jaar
op het seminarie geweest, maar juist daar
heb ik deze gemeente leeren kennen in zoovele
kweekelingen van het heiligdom, waarvan
velen nu reeds zelf in verschillende bedie
ningen werkzaam zijn; dat zijn de keurbloe-
men dezer parochie, en die slechts groeien op
een akker, welke van te voren wal toebe
reid is.
Met onwrikbaren moed zon redenaar dus
als herder der gemeente zijn taak opvatten.
Met al hetgeen God hem geschonken heeft, zon
hij zich aan haar toewijden. Spreker wil ook
dat gewijde woord tot het zijne maken Mijn
uaond is voor u geopend en mijn hart staat
voor n open. Hoe gelukkig was hjj in dat
oord van onsehnld en. vrede, waar hij zoovele
jaren van zijn priesterlijke loopbaan heeft
doorgebracht; het was dan ook niet volgens
zijn wensch, maar door de roepstem Gods,
dat hij hier gekomen is. En waar hij uit
gehoorzaamheid aan zijn Bisschop znik een
groot offer heeft gebracht, mag hij van zijne
parochianen wederkeerig een offer vragen hij
vraagt hun dan hnnne bereidvaardigheid te
toonen door banne tionwe aanhankelijkheid
en een vurig gebed voor bnn pastoor. Laten
wij een verbond van liefde met elkander
sluiten (zeide spreker,) opdat wij, herder en ge
meente te zatnen, de eeuwige zaligheid ge
lukkig mogen bereiken. Met eea innig gebed
om kracht en moed voor de vervulling zijner
zware taak besloot de nieuwe herder zjjne
welsprekende rede.
Nadat hij zijne rede ten einde had gebracht,
werd door den zeereerw. pastoor het H. Mis
offer voortgezet, waarbij hij geassisteerd werd
door den zeereerw. zeergel. heer W. Jansen,
professor aan het seminarie Hageveld, ec
eerw. assistent Borsboom, als diaken en B°
diaken, terwijl de weleerw. kapelaan
man als cetemomarius fungeerde. Door
koorgezelschap werd op verdienstelijke
de mis van den organist der parochie»
heer B. L. L. J. Gores, uitgevoerd.
Het geheele brievenvervoer van Daitschl»"^
naar Eageland is thans door Duitschland
leid over Vlissingen, door middel van
Maatschappij Zeeland; geheel, niet gedeel10
lijk; niet als proef, maar voor goed.
Ook nit Oud-Beierland is, door 70 per8"
nen onderteekend, een adres verzonden aan de"
Minister van Binnenlandscbe zaken, inborn^
de eene betuiging van instemming met
adres nit Rotterdam betreffende den vrij0'1
inlvoer van Hollandseh vee in Engeland.
Uit Poortugaal wordt mede een adres
gelijke strekking verzonden.
Onder de rijks-sieraden van Bandjerm»9'11'
die bij de inlijving van dat rijk bij Nede'
"off
landsch-Indie zijn overgegaan, bevond *v
een ruwe diamant van ongeveer 70 kara*''
De gouverneur-generaal zond dien in 1862
niet 1863 aan het ministerie van Koloni^'
De Minister van Binnenl. Zaken wilde b0
edelgesteente plaatsen bij de gelijksoortig"
voorwerpen in het Museum van Natuurlijk
Historie te Leiden. Vroegere pogingen om
stukken gond uit Aruba, daarin tentoongesteld
te stelen, deed den minister aan den directeU®'
dr. Schlegel, vragen, of er voor den bort»6'
oschen diamant maatregelen van voorzorf
tegen diefstal te nemen warea.
De directeur bracht in het midden, dat b0
voor een wetenschappelijke verzameling nnfl'
der waarde heeft, of oen diamant groot is°
klein, daar de kristalvorm van beiden to®
hetzelfde is. Met het oog op de geldelijke waa^"
en het voorgevallene met het gond
Arnba, gaf de directeur in overweging, d0®
diamant niet te plaatsen in het Museum, m»®'
liever te verkoopen en de opbrengst te bested011
tot het aankoopen van voorwerpen, waardo0®
de wetenschap gebaat zon worden.
Men meent doch onze zegsman kan V0®'
de waarheid niet instaan dat de diam»®'
toen geplaatst is in de Nederlandsche B&$
te Amsterdam.
Zeker zal het wel zijn, dat bij nog nie
verkocht ia, en daarom meenen wij te n,oge®
vragen, of daartoe in den geest van dr. Scbleg®
niet overgegaan moet worden.
(Arnh. Cl-)
Hangende petroleumlampen verdienen a»®'
beveling boven de staande, doch een voo®1
durend toezicht er op is niet overbodig
Vrijdag avond zit een heer te Goes schrijfweb
te verrichten, toen de haugende lamp, teU|Ee'
volge van het breken van een kettingje, *»e
en op tafel terecht kwam. Gelukkig ging
den schok het licht nit, anders ware zeker bra"
ontstaan, wijl de papieren doorweekt waf®11
van de olie.
Onder hen, die zich Donderdag morgen
het stadhuis te Rotterdam begaven, om
huwelijksbootje in te stappen, bevond ziet) eet>
paartje, dat algemeen de aandacht trok-
bruidegom was een 26-jarig ritmeester
het Bnlgaarsche leger in uniform, de b"
Stoiloff, op wiens borst een ridderorde prij9
terwijl het 17jarig brnidje mejeftionw
Witovsky, mede met twee deceratidn Vl"
versierd, waarvan een haar door de veree01
ging »Het Roode kruis" is toegekend, wegc'
de bewezen diensten op het slagveld ia c'
jongsten oorlog tusschen Servie en 1ïqi£s!;
