Kerknieuws.
Land- en Tuinbouw.
GEMENGDE BERICHTEN.
Posterijen.
j 'en nieIdt ons uit Roermond
f't kolenvervoer op de lijn Antwerpen
-r"ond Gladbach is tegenwoordig zóó
v' *'a^ dagelijks alhier twee extra kolen-
einen voorbijstoomen.
Tot
"icht
das
aanvulling van bet bericht uit Maas-
in cns vorig nommer dient nogBij
c 1( 1Mek is gebleken, dat het schot (in een
°tipé van den trein uit Brussel) was gelost
door PBI1
r een leiziger, die aan een ander zijne
evolver had laten zien, en dat dit wapen
H^rl)i.j door toeval of onvoorzichtigheid was
aegaan. Aan kwaadwilligheid was niet te
nken- NR. CL)
rp
e Hellevoetsluis is met den bouw be
gonnen van een R. K. kerk op rijksgrond,
1 dat doel aan het kerkbestuur afee-
«taan.
y ^aa"dag-ochtend omstreeks 3 uren is te
j enraai overleden, in den ouderdom van 85
ren, de weleerw. heer J. Claessen, rustend
Pastoor.
P't Schinnen (L.) meldt men onshetover-
J en van den zeereerw. A. Van Wijlier, pas-
°r"deken aldaar, welke eergisteren-nacht in
°n Heer ontsliep aan de gevolgen van een
eroerte. (T.)
Als een bewijs van de zachtheid en milde
^'eersgesteldheid des winters kan dienen,
at te Poeldijk in de vorige week reeds
klen stonden uitgepoot. Dat de jeugdige
Plantjes in hun nieuw kwartier een vrien-
e'ijke behandeling van den wintervorst noodig
'ebben, sp -eekt van zelt.
bat de influenza een gunstige invloed uitoe-
lf!nt op den handel in druiven blijkt wel
onweerlegbaar uit den prijs van f2.40 het
maar evenzeer uit de groote moeite die
fruithandelaars zich getroosten om deze
Vr"chten machtig te worden. Men ziet ze
zelfs persoonlijk uit Amsterdam en Rotter-
''!lrn naar 's Gravenzande, Naaldwijken om-
l'Sgende gemeenten overkomen, om de druiven
°P te sporen, doch deze zijn er bijna niet
'"eer te vinden.
Als een niet al te vaak voorkomend ver-
Sehijnsel mag geconstateerd worden, dat Maan-
^ag-avond 20 Januari een donderbuitje over
8eWeest, maar de bitterste dag kwam, toen
j'P dien ochtend Pieter zich uit hare armen
°sscheurde, om naar Harderwijk te vertrek-
*en. Pieter had voor zes jaren geteekend
v°or Indiö en met het ontvangen handgeld
Boeder's schuld aan den hardvochtigen koop
man betaald.
Onder alle opzichten was het jammer voor
1 'eter. Met lust en ijver had hij zijne jon
gelingsjaren besteed, om een kundig timmer-
'""n te worden, nog enkele jaren en hij zou
Hjn vak grondig gekend hebben. Nu bleef
bij steken te midden van het aanleeren van
*'jn ambacht, en toen hij na zes jaren, ge
lukkig braat en gezond, bij zijne moeder
te''Ugkeerde, was hij het timmermansvak
ontwend en zoo goed als vergeten, en stond
P|j als een man van goeden wil ja, maar
",'etteinin zonder middel van bestaan, aan de
bjde zijner zieke moeder. Twee zijner zusters
O" zijn jongste broeder waren, terwijl hij in
"die diende, gestorven, en in die zes jaren
^as zijne moeder zoo zeer verouderd en ver
hakt, dat Pieter er van schrok.
Het zou zeker vrij wat christelijker geweest
2'jn, wanneer die drommelschen»m<m" in plaats
^aQ zonder einde te babbelen en zonder
Amsterdam trok met vrij fel licht en althans
één hoorbare slag.
Op Tessel zijn riu reeds kieviten gezien
in een der polders, hetgeen vijf a zes
weken vroeger is dan andere jaren, Onder
de duinen moeten de leeuwerikken er reeds
lustig op los zingen, hetgeen anders voor
Vrouwendag zeldzaam voorkomt.
Uit de Friesche gemeente Westdongera-
deel zijn in 1889 niét minder dan 80 perso
nen vertrokken naar Noord-Amerika. Voorts
verhuisden 39 naar Argentinië en 2 naar
Oost-Indië. Uit Noord-Amerika keerden 3
personen terug.
Een landbouwer in de Friesche gemeente
Hemelumer Oldehaert en Noordwolde zou
met een oud, verroest geweer op een troep
wilde ganzen schieten 't geweerbarstte en
de schieter kreeg de volle lading in zijn
gezicht. Alweer een bewijs, hoe gevaarlijk
het is met verroeste geweren te schieten.
De smid B., te Beekbergen, die met zijn
oom met een kar en paard in woesten draf
door de gemeente holde, reed, ter hoogte
van het station, op een dicht aan den weg
staanden grooten steen, waardoor de kar
omsloeg en de smid, een jongmensch van
20 jaren, zijn hals brak en op de plaats zelve
doodbleef.
Zuster was dood en begraven, de erven
broeder en zuster zouden maar tot het
verdeelen der nalatenschap overgaan.
Dat er ook nog wetten of dergelijke din
gen bestonden, wisten ze nietdus last hadden
zij daar niet van. Zaterdag kwam daarom de
familie, op z'n Zondags uitgedost bijeen. Om
de zaak billijk en tot wederzijdsche genoegen
te regelen, had men een paar onpartijdige
personen uitgenoodigd de behulpzame hand
te bieden. De kleederen werden in pakjes
verdeeldde een ging omstaan en een ander
vroeg voor wien elk der pakjes bestemd
was, en zoo liep het werk heel kalm en ge
regeld van stapel.
Daar komt een doosje met vier rijksdaal
ders voor den dag. »Da's voor ieder twee."
»»Voor ieder twee, ja, als ik er niet was.""
Aldus worden de deelende lui op het aller
onaangenaamst in de rede gevallen door
den man van de overledene.
Zus was namelijk getrouwd, man en vrouw
hadden daarna elkaar verlaten, zonder dat
echter hun huwelijk door echtscheiding was
ontbonden.
eenige bevoegdheid te oordeelen over den
teruggekeerden koloniaal, hem aan een goed
baantje geholpen hadden, waarmede hij voor
zijne uitgeputte moeder en zuster het
dagelijksch brood had kunnen verdienen.
Een ieder had zijne opinie over onzen
Pieter. De een meende, dat het vrij wat beter
zou geweest zijn, als hij in plaats van naar
Indie te trekken, het brood voor zijne moeder
verdiend had. Een ander vond het beter,
als hij maar gebleven was, waar hij een
maal was, in plaats van nu ten laste zijner
moeder te zijn. Een derde vond het vlak
weg schande, dat hij niet reeds lang aan
het werken was en had zielsmedelijden
met de arme vrouw, die nu nog szoo'n dood
vreter" over den vloer had gekregen.
Het kon niet anders, of alle dergelijke
praatjes moesten in de eerste maanden ter
oore komen van den armen Pieter, die ge
noeg gevoel had, om de oorzaak te verzwij
gen, die hem vóór zes jaren geleden naar
Indië deed vertrekken. Het was hem eene
ware marteling, dat hij nu, na zes jaren
van de pijnlijkste opofferingen, maar niets
vinden kon, waarmede hij, zij het dan
ook maar een sober,weekgeld, kon verdienen.
Daar mitsdien het huwelijk nog van kracht
was, kwam ook de man zijn gedeelte opei-
schen. De deeling werd daarom gestaakt,
de regeling der zaak tot nader order uitge
steld en de pakken werden weer in de kast
geborgen.
Vermoedelijk zal nu de fiscus nog
als vierde erfgenaam optreden, natuurlijk
zeer tegen den zin van broer en zuster, die
ook wel weten, dat veel varkens de spoeling
dun maken,
Het bovenstaande is uit Loosdrecht aan
het Ilbl. geschreven.
Dezer dagen hebben wij melding gemaakt
van een te Breda gevoerd rechtsgeding,
waarbij de Bredasche Bourbons waren be
trokken. Dat rechtsgeding heeft zooals
mede gemeld is gevoerd tot de veroor
deeling van den advocaat mr Daymonaz tot
f25 boete wegens smaadschrift. Ofschoon
bij de zaak zeer ernstige dingen betrokken
waren, en de wijze waarop aan de thans in
Frankrijk als pretendenten optredende Bour
bons hun aanspraken worden betwist, iets
dramatisch heeft, eindigt de zaak niettemin
op de wijze als blijspelen plegen te eindigen
namelijk met een huwelijk. Te Breda zijn
jn de vorige week ondertrouwd mr E. B
Daymonaz en Marie Antoinette de Bourbon
(wed. v. d. Horst). Utr Dhl).
De volgende gebeurtenis uit het leven van
wijlen keizerin Augusta is weinig bekend.
Toen in het revolutiejaar 1848 het volksop
roer te Berlijn zoozeer woedde, dat de
toenmalige prins Wilhelm van Pruisen moest
vluchten, was het prinses Augusta, die, als
man verkleed, een aantal papieren wist te
redden, door ze uit het prinse'ijk paleis naar
het beter beschermde koninklijke slot over
te brengen. Dit geschiedde, naar de Danzigar
Zeitung verfeit, den 19n Maart. De latere
Duitsche Keizerin vermomde zich toen in de
uniform van een luitenant der artillerie.
Te Londen schijnt de sterfte buitengewoon
groot. Een begrafenisonderneming in East
End moest de welwillendheid zijner klanten
inroepen omdat hij, ofschoon zijne mannen
nacht en dag bezig geweest waren, niet in
staat was, aan alle aanvragen te voldoen.
De directeur van het postkantoor te Rot
terdam vestigt de aandacht der be'angheb-
benden op de gelegenheid tot verzending der
correspondentie naar New-York, door mid
del van het stoomschip Amsterdam. De
Hij solliciteerde naar allerlei baantjes, maar
alles tevergeefs. Voor het eene postje was
hij te kleinvoor een ander moest hij ge
huwd zijn voor een derde dat zou ge
lukken Vol vertrouwen stapte Pieter de deur
uit van den machtigen postjesvergever, toen
hij met een krachtig he werd teruggeroepen
»je religie, vent?" klonk het uit den mond
van den machtige.
Roomsch-Katholiekantwoordde Pieter
zonder aarzeling.
»Ah zoo," klonk het wederantwoord, »nu
wij zullen u wel berichten, als gij in aanmer
king komt."
En Pieter wacht nog immer op het bericht,
dat hem aan een fatsoenlijk weekgeld voor
zijne arme moeder helpen zal.
Dat menschen, zooals Pieter, geen socia
listen worden, ligt dikwijls niet aan hen, die
rijks- of gemeentepostjes te vergeven hebben.
Ik geloof, dat zij die onderrichtingen houden
in den trant van het dagelijksch brood en
dergelijken, zich veel beter die verdiensten
mogen toeschrijven.
Wordt vervolgd.)
