13e Jaanr.
Dinsdag 21 October 1890.
No.
VERSCHIJN T DAGELIJ KS.
Bureau: Bot er straat, E 39.
ALGEMEEN OVERZICHT.
NIEUWE SCHIEDAMSC
Prijs van dit Iliad
Voor Schiedam per 3 maanden f 1.50
Franco per post door geheel Nederland 2.00
Afzonderlijke Nommersi> 0.05
Het auteursrecht van (leu inhoud dezer courant is ver-
lekerd volgens de Wet van 28 Juni 1881 Stsblno. 124.)
20 October '90.
Eene zeer gewichtige Pauselijke Ency
cliek is in 't laatst der vorige week te Rome
Verschenen. De H. Vader, bedroefd door de
aanslagen, die in den laatsten tijd in Italië
tegen den godsdienst zijn gepleegd, richt
Xlch tot de bisschoppen, de geestelijkheiden
geloovigen van Italië in eene breve, die
'n de Italiaansche taal is gesteld en gedateerd
ls van 15 October II.
Dair alto dell' apostolico Seggio. Van de
'°ogte van den Apostolischen Stoel," werpt
Paus zijne vaderlijke blikken op Italië,
dat hem zoo dierbaar is en dat hem des-
n'ettemin onophoudelijk met nieuwe bitter-
'eden overlaadt. Volgens het voorbeeld van
H. Gregorius den Groote zou Z. H. stil-
z\vtjgend de beleedigingen verduren, die hem
Persoonlijk worden aangedaan, maar het
geloof van een geheel volk is daardoor in
gevaar en daarom is het hem onmogelijk te
zwijgen. Men weet hetoveral voeren de
®ekten den oorlog tegen den godsdienst en
e Kerk van Christus maar in Italië draagt
'e krijg een door haat en stoutmoedigheid
verscherpt karakter.
Om het volk te bedriegen, zegt men het,
at er slechts sprake was van eene politieke
Westie onder dit valsche voorwendsel heeft
de wereldlijke macht van den Paus
omvergeworpen. Thans schroomt men niet
te verklaren, dat men zelfs de geestelijke
foacht wil aanranden. Den weg bereiden voor
®ene algeheele afschaffing van het Pausschap,
alië bevrijden van zijn »onverzoenlijken
oodsvijand", van Rome het middenpunt der
o'gemeene verwereldlijking maken en er
et groote program der menschelijke vrij-
e'd af te kondigen; dit zijn de besluiten
ei' majonieke sekten, en Italië is een der
a'u'eri, waar deze het onbeschaamdst hare
jerking uitoefenen. Trouwens, de man,
1 e hier de macht in handen
°udt, heelt het onbewimpeld
Ul'ven erkennen, toenh ij zeide:
wezenlijke en ware strijd ligt tusschen
e geloof en de Kerk eenerzijds en de rede
en het vrije onderzoek anderzijds. De re
dering heeft de verdienstezulks begrepen
e hebben, en
^Q<Yi de rede."
Po Paus bezweert de Italiaansche
Se 'oppen en geestelijkheid, zich niet te laten
^otmoedigen, en herinnert hun de onderwij-
'"or'n zijner encyclieken Humanus Genus
6,1 ^apientiae Christianas,
zij heeft de partij gekozen
bis-
der op Italië
die in het bijzon-
toepasselijk zijn. Vervolgens
I wijst Z. H. op de vele tegen de Kerk uit-
j gevaardigde wetten, die duidelijk de bedoe-
ling toonen, Italië het Christendom te ont-
rooven en ook de geestelijke macht aan den
Paus te ontnemen ten blijke de opheffing
der religieuze orden, de verplichte krijgsdienst
voor de geestelijken, de roof der kerkelijke
stichtingen, het verbieden der openbare
godsdienstige daden, het Bruno-schandaal,
het strafwetboek en de voorgenomen invoe
ring van het burgerlijk huwelijk.
De Paus waarschuwt tegen de slechte
pers en spoort de katholieke bladen aan,
uit alle macht den Paus te steunen en
het volk weder te voeren in de armen
der Kerk, de behoedster der hoogste en
eenigste goederen der menschheid. De
oorlog der sekten tegen den godsdienst
brengt de zedelijkheid, orde en veiligheid,
allen nationalen voorspoed en rijkdom in
gevaar. Door het Pausdom was Italië eer
tijds groot, door den Paus recht te doen
wedervaren, zal het rijk zijn vroegeren roem
en achting door innerlijke eendracht in het
oog der geheele wereld herwinnen. De
Katholieken der geheele wereld, moeten
het tegenwoordige Italië beschouwen als
eene vijandin van den godsdienst en het
Pausdom.
De Encycliek cischt met kracht van
woorden voor den Paus het geheel en
uitsluitend bezit der Eeuwige Stad op.
Rome kan niet aan twee machten toebehoo-
ren. Z. H. spoort ten slotte Italië aan, om
den Paus de souvereiniteit van zijne on
afhankelijkheid weder te geven en Rome,
dat tot hoofdstad van Italië is verlaagd, we
der tot hoofdstad der wereld te verheffen.
Het Pauselijk schrijven eindigt met eene
treffende aansporing tot het gebed, vooral
door de vereeririg van de Koningin van den
A. H. Rozenkrans.
Crispi's Riforma beweert een nota onder
schept te hebben, welke de Pauselijke Staats
secretaris kardinaal Rampolla aan den nun
tius te Weenen, mgr. Galimberti, zou hebben
gericht, waarin deze diplomaat wordt aan
gemaand alles te doen, wat in zijn vermogen
is, om het hernieuwen der triple-alliantie te
verhinderen en het steunen der Italiaansche
politiek als tegen den H. Stoel gericht voor
te stellen. Mgr. Galimberti antwoordde daarop
(altijd volgens de Riformadat hem van eene
hernieuwing der alliantie niets bekend was;
maar dat de Oostenrijksche politiek ook in
andere opzichten strijdig is met de belangen
van den H. Stoel, zoodat zelfs bij het ver
vallen der alliantie toch weinig of niets op
Prijs der Advertentie»
Van I6 regels0.60
Elk gewone regel meer0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke
overeenkomsten aangegaan.
Oostenrijk zou kunnen gerekend worden, tenzij
ingeval van oorlog.
De bewering van het ministerieele blad
verdiende natuurlijk reeds onder de grootste
reserve te worden medegedeeld. Intusschen
komt thans het officieus orgaan van het
Vaticaan, de Osservatore Romano, verklaren
dat noch een nota als de bedoelde, noch een
dergelijke is verzonden, en er dus ook geen
antwoord is ontvangen. Het geval is desniet
temin zeer leerrijk Als het inderdaad een
echte nota was, die de Riforma publiceerde,
kon ze niet anders dan door schending van
het brie vengeheim verkregen zijn. Het zou
dan niet de eerste maal zijn, dat het offici-
eele Italië misbruik maakte van het post- en
telegraafwezen om de handelingen van den
H. Stoel te bespieden. Hieruit büjkt weder,
hoe ondragelijk de toestand des Pausen te
Rome is, daar het hem zelfs niet mogelijk
is in volle vrijheid met zijn gezanten te cor-
respondeeren.
Met groote meerderheid is op het socia
listen-congres te Halle in Duitschland een
voorstel aangenomen, waarin de meening
werd uitgedrukt, dat werkstakingen en uit
sluiting van patroons een onmisbaar wapen
vormen van de arbeidende klassen tot be
strijding van de pogingen hunner tegenstan
ders, de werkgevers maar dat nauwkeurig
de omstandigheden moeten overwogen wor
den, waaronder van dit Wapen wordt ge
bruik gemaakt, en dat de werklieden zich
voor alles deugdelijk moeten organiseeren.
De afgevaardigde Liebknecht liet zich op
het congres omtrent het standpunt der so
ciaal-democraten in zake den godsdienst als
volgt uit: »De godsdienst moet eene particu
liere zaak blijven. De sociaal-democratie
wordt niet beheerscht door den godsdienst,
welke niet gevaarlijk is, zoolang de klas
senmaatschappij bestaat. Een aanval op
den godsdienst kan die maatschappij slechts
versterken."
Met deze redeneering klopt al heel slecht
een voorstel dat dezer dagen herhaaldelijk
in den boezem der socialistische partij is
behandeld en dat tot strekking had eene
uittreding in massa uit de Landskerk. Al
evenmin is zij in overeenstemming te bren
gen met den haat, welke de sociaal-democra
tie het Christendom en den godsdienst toe
draagt, en welke o. a. Bebel m den Rijksdag
deed getuigen, dat de Katholieke Kerk de
grootste vijandin was zijner partij. Dit heeft
men dan ook ondervonden bij de verkiezin
gen, waarhij in de katholieke gewesten het
socialisme de minste voordeelen kon behalen.
