Imezoüden.
Parijsche Kroniek.
Kerknieuws.
tot herstel van gezondheid eenigen tijd in
het buitenland doorbracht, binnen enkele
dagen in het Vaderland worden terugver
wacht. (C.l
Op het 28, 29 en 30 April te Brussel te
houden anti-slavernij-congres zal o. a. als
spreker optreden pastoor Brouwers, van Bo
venkerk.
Uit Nieuwe Niedorp wordt ons van 2G
Maart gemeld:
De boerenhofstede, bewoond door den heer
P. S. Wit en gelegen aan den Ooie vaarweg,
op een groot kwartier afstands van het dorp,
werd heden namiddag eene prooi der vlam
men. In korten tijd stond de geheele woning
van beneden tot boven in brand. De spuit
was wel spoedig op het terrein aanwezig,
doch de felle wind maakte blusschen on
mogelijk. Gelukkig lag de woning eenigszins
afgezonderd en was de richting van den
wind zeer gunstig, zoodat de brand bij dit
eene perceel bepaald bleef. Het vee is nog
juist bijtijds gered en bij eenen hulpvaardigen
buurman op stal gebracht. Overigens is bijna
niets van den inboedel behouden gebleven
ook geld en kostbaarheden gingen verloren.
(N. R. Ct.).
Donderdag-avond even na acht uren ont
stond te Tilburg een felle brand in de
bovenverdieping der leerlooierij en schoen
makerij der firma Van Tulder en Van Delft.
Daar de verdiepingen uit hout waren opge
trokken en de vlammen gevoed werden door
vette stoffen, als traan enz., stond spoedig het
geheele gebouw in lichte laaie. Aan blusschen
viel niet te denken, en binnen een uur lag
het geheele gebouw in asch. De nabijgelegen
woonhuizen bleven gespaard. Van den grooten
voorraad schoenen, machineriën, leer en huiden
kon niets gered wordenalleen werd de in
houd van het kantoor in veiligheid gebracht.
Alles was verzekerd, doch de schade is
aanzienlijk, ook voor het werkvolk.
Het was Donderdag, 26 Maart, juist vijt-
en-twintig jaar geleden, dat de eerste paters
Redemptoristen den voet zetten op Suri-
naamschen bodem. Over eene uitgestrektheid,
vijfmaal de oppervlakte van Nederland be
slaande, wonen daar ongerekend de onafhan
kelijke Indianen en Boschnegers, wier getal
niet met juistheid is op te geven, ongeveer
65000 menschen, van welke omstreeks een
vijfde of 43000 Katholieken, voor wier
geestelijke belangen thans door een bisschop,
bijna twintig priesters, geholpen door eenige
leekenbroeders, en bij de opvoeding der
vrouwelijke jeugd, ook door een aantal lief
dezusters, wordt zorg gedragen. Voorzeker
een verblijdende vooruitgang, als men zich
vroegere toestanden te binnen brengt.
Veel is reeds door de eerwaarde missio
narissen tot stand gebrachtop verblijdende
w\jze hebben in de kolonie het kerkbezoek,
het ontvangen der HH. Sacramenten enz.
toegenomen, doch nog veel blijft er te doen
over. In een land, waar niet veel meer dan
520 pet. der jaarlijks geborenen uit wettige
huwelijken stamt, en waar de aanzienlijke
en meer gegoede klasse, op weinig loffelijke
uitzonderingen na, het voorbeeld geeft van
zedeloosheid er. bandeloosheid, een Land, waar
bovendien een deels heidensche, deels geheel
onwetende en van allen godsdienst vervreemde
bevolking over ontzaglijke uitgestrektheid
verspreid, zich voorhetmeerendeelin bosschen
en wildernissen ophoudt en voortdurend een
zwervend leven leidt, in zulk een land
voorzeker ziet de katholieke priester een
uitgestrekt, doch een moeilijk, in veel op
zichten ondankbaar arbeidsveld voor zich ge
opend. Hopen wij, dac de bijzondere zegen
Gods onzen moedigen missionarissen dien
arbeid moge verlichten en hun een rijken oogst
van zielen ten deel vallen!
Omtrent het overlijden van Z. D. Hw.
Mgr. Martinus Poell, van de orde der Min
derbroeders, geboortig van Weert, Apostolisch
Vicaris van Zuid-Sjansi (China) zijn thans
nadere berichten gekomen.
De hoogwaardige Missionaris is bezweken
aan de typhus, den 2n Januari jl.
Bij gelegenheid van het jongste Kerstfeest
had Z. D. Hw. alhoewel hij zich reeds onge
steld gevoelde, den plechtigen Pontificalen
Dienst gedaan.
De bekwaamste geneesheeren wendden
alle mogelijke middelen aan, teneinde den
nog jeugdigen Prelaat voor zijn uitgebreiden
werkking te behouden, doch èn de kunst èn
het gebed der hem zoo dierbare christenen
waren niet bij machte, dit kostbaar leven
te redden. God riep zijn ijverigen dienaar
op ter b«looning.
En zoo rust wederom een onzer kloeke
zendelingen, een waardige telg van het
katholieke Limburg, in het verre land, waar
de ijver voor de eer van God en het heil
der zielen hem had heengevoerd.
Hij ruste er in vrede!
(Buiten verantwoordelijkheid
der Redactie.)
Mijnheer de Redacteur,
Tengevolge van uw bericht omtrent de
oprichting der tSchied. Stenogr. Vereen
is, naar mij bleek, bij sommige personen
verwarring ontstaan. Daar dit voor die nieuwe
vereeniging even onpleizierig is als voor ons,
wensch ik uwe lezers er op te wijzen, dat
deze volstrekt in geen verband staat met de
Nederl. Stenogr. Vereen. Willem. Stolze",
waarvan zich tot heden hier ter stede geen
a f d e e 1 i n g heeft gevormd.
Indien U, M. de R., bovenstaande in uw
geacht blad wilt opnemen, zoudt u mij zeer
verplichten.
U bij voorbaat dank zeggend voor uwe
welwillendheid heb ik de eer te zijn,
Met de meeste hoogachting
UEd. Du. Dn.
C. J. BLOMMENDAL,
Corresp. voor Schiedam der Nederl. Stenogr.
Vereen. Willem Stolze."
De dood van prins Napoleon heeft aan de
pers ruim stof gegeven om dien laatste
der imperialistische traditie nog eens goed
onder handen te nemen. Hij die hier meer
de naam van Plon-Plon dan dien van Jerome
Napoleon droeg, had iets van den krachtigen
geest des grooten Napoleons, op wien hij
ook het meest van al de Bonaparteg geleek.
Onder de regeering van zijn neef Napoleon III,
aan wien hij het leven verre van aangenaam
maakte, door op oud-Fransche wijze te fron-
deeren en te intrigeeren, heeft hij nooit lang
eene hooge positie kunnen bekleeden en het
Palais-Royal dat hij bewoonde was weder
evenals onder den »Regent" een verblijf van
vermaken en uitspattingen geworden, waar
tegen de aanwezigheid zijner brave vrouw
het zelfs niet kon beschermen. Hij had het
vooral op keizerin Eugénie gemunt, die zich
volgens zijne opinie, te veel met de staat
kunde bemoeide, en de geestelijkheid voor
stond. Tot op merg en been anti-clericaal
zocht hij het gezelschap der vrijdenkers, de
zoogenaamde Esprits forts van zijnen tijd, die
wederkeerig in hem een steun vonden. Renau
was een zijner beste vrienden, en het was
met hem dat hij in die dagen, den zoo be
rucht geworden vleeschmaaltijd op Goeden
Vrijdag organiseerde.
ook
Niet alleen op godsdienstig ^oC\ev^lt
staatkundig terrein had hij gee11 gI1 i'fi.
beginselen. Hij was een liberaal
hij nooit aart T gezag is kunnen
hij het ook gebleven, want er valt
te twijfelen, zoo hij ooit geregeerd 1)(
hij, evenals al die heeren die aan
wind komen, zeker autoritair gestorr^^j-s^
voor gaf zijne onbuigzame wil ,jet lie"(
waarborg. Aan begaafdheden heet jekuf,
niet ontbroken, aan zijne liefde voo'
paarde hij de eigenschappen van g° Jot
naar, schrijver en diplomaat te Z|J 'aIiiï
bij dit alles ontbrak hem het v0?.'')iad f
om een groot figuur te vormen, '"J .tuee'ei
loof noch karakter. Deze intel|e nüoi
sceptische republikeinsche prins hee
de aanvoerder eener partij weten
hij was even verdacht bij de reP''
als verafschuwd door de Katholi^^e!1^
imperialisten, wier chef hij niet kan o zll
worden, verliezen dus niet veel yjcd'j
verscheiden, temeer daar zijn z°.ollveo ',:>i
die plaats reeds gedurende zijn |etl)anS
ingenomen. Hebben de Orleansen tr,i0
bitter weinig kans om den Franscne
te bestijgen, voor de Bonapartes 's ZJ
niet beter.
De politieke partijen ondergaan jje
zeggelijk eene hervorming. De stI'1-'orrla<,1j1
in den boezem der conservateurs, v0L'i.ye'le
lijk onder de katholieke leden Seje F',
wordt, zal, zoo zij is uitgevochten, ee']
nings- en Keizersgezinde partijen
republikeinsche rechterzijde doen o
Hevig zijn echter nog altijd de aan va"® jjti"?'
de door Mgr Lavigerie aangewezenafit'
In het laatst verschenen werk
van a.j^
semiet Drumont Testament d'un (U ,eli ti'®
genaamd, komt een hoofdstuk onder
van le clergé fin de siècle voor,
de bisschoppen die zich met de
verzoenden gevraagd wordt hoe lam?
de handen zullen blijven kussen fi^
hartigen die de orde-geestelijken ^.|0rpe-:
kraag vatten en uit hunne cellen v jje
en aan de liefdezusters de penning*31^ o'1^
voor de weezen en armen ontving
stalen. Het hoofdgebrek van dien
Jodenbevechter is helaas de °v®'
Zeker, de republikeinen hebben de g„ A
lieken niets dan kwaad berokken"
vervolgingen zijn zelfs r.og niet ten
doch wat zullen daartegen die en
vredene en verzwakte konings- elV .jcUL,
gezinde partijen inde Kamerkunnen u' telij
Is het niet veel meer in den zin der cln e cfi
leer, kwaad met goed vergeldende,
rechtvaardigheden te vergeten en,pli;^,
katholieke republikeinen op te tre
groote rechterzijde te vormen en z°° ve
ten meer invloed op 's lands zaken
krijgen Wat heeft de groote
ooit anders in Duitschlarid gedaan- j,iit ef
de godsdienst in ieder geval mee'
voordeel brengen dan de eeuw ge Prot(^ebl>®
onverzoenlijken tot heden gedaan gtl W
De Paus heeft zich niet met de bela"o JoL'^
pretendenten en prinsen in te latel" e
alleen het welzijn der zielen te verze ^sgClifP
niets is dus natuurlijker dan dat de n' je
pen uitsluitend voor die belangen °'ee{i
en daar zich verzoenend te toonen I
grootste beschuldigingen altijd
aangevoerd, van den Staat vyand'o 0 ve.fl
te niet te doen en eene minder gespa.'' js1
houding mogelijk te maken. De 'Pr
ieder geval te nemen.
Nu de vastenpreken op Pahn7-'''^
de Notre Dame geëindigd zijn, "°(1 to0
van vele zijden betreuren, dat na "f r^,
rigen en weisprekenden pater Monsa
d' Hulst hem vervangen heeft. Deze jbj vv'
rector der Katholieke Universiteit, ,jeP
de leer wat veel het vuur dei' fvo°<e
onderdrukt, heeft niet, zooals zijn®
gers de menigte door zijne confere" jek^j
meer op colleges dan op preken
kunnen boeien. Ook gelooft men a
dat hij het aanstaande jaar doo' v®
Frémont of een pater Dominicaantl>a
vangen worden. Deze abt Frémont, |)e
in Rome verblijft, om zijne theolof? g pit
diën te volmaken, was met de parB»
en Ollivier, een der concurrenten "pa1 r
d'Hulst, voor den kansel der <Je °v jd
doch bij deze jongere talenten vreer^jjjC
heid altijd dat het vuur der welsp1 ^,-eOf?
de leer soms in gevaar zoude kunne
