Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Bericht.
I
15de Jaarg,
Dinsdag 27 September 1892.
No. 4395.
bureau ^oogstraat 317.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Zij. die zich tegen 1
Oct. op dit Blad abonneeren,
ontvangen de tot dien datum nog
te verschijnen Nummers Gratis.
lEUWE SGHIEDA
HE COURANT
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
1-50
- 2.—
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 {Stsbl. No. 12i.)
ririï! iï!11111111iiiijii^i|i^|^i||||m|ii!^i;iu|j^l^3l|||||l|^3''»lll|lll|
Yan 1—6 regelsf °-60
Elke gewone regel meer- 0.10
Yoor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
26 September '92.
Het is een opmerkelijk feit, dat in
Engeland de politieke meeningen zeer
wisselvallig zijn en de volksgunst zich
gemakkelijk van de eene partij naar de
andere verplaatst. Nauwelijks hebben
de Gladstonianen bij eene algemeene
verkiezing gezegevierd, of het getijde
begint alweer teekenen van kentering
te geven ten gunste van hunne tegen
standers. Te South-Leeds werd Vrijdag
11. de Gladstoniaansche kandidaat Law-
son Walton, gekozen met eene meer
derheid van 948 voorzeker nog een
zeer voldoende meerderheid, doch be
langrijk geslonken in vergelijking met
die van 1536, welke in Juli nog door
den Gladstoniaan Lyon Playfair, sedert
Lord Playfair geworden, werd behaald.
Het Zaterdag verschenen October-
nummer van de North American Review
hehelst een uitvoerig artikel van Glad
stone over Ierland. Het is een antwoord
op dat van den hertog van Argyll,
waarin Ierlands stelling werd verge
leken met de positie der Staten Van
Zuid-Amerika tijdens den burgeroorlog.
Gladstone bestrijd zulks en beweert,
dat de Amerikaansche negers onder
menig opzicht heter werden bejegend
dan de Ieren gedaan werden en worden
door de Engelschen. Gladstone prijst
de gematigdheid der Iersche nationale
partij. Zij verlangt geen herstel van
het Iersche parlement van 1782, dat
even onafhankelijk en oppermachtig
was als het Britsche; zij maakt slechts
aanspraak op rechten, zooals de Staten
der Amerikaansche Unie reeds bezitten
zooals de meeste Britsche koloniën er
niet meer zouden willen hebben, daar
zij er onbevredigd door zouden zijn.
Gladstone steekt den draak met de
bewering, dat er een algemeene anarchie
in Ierland zoude ontstaan. Is het aan
nemelijk, dat 37 millioen welgewapende
Britten 3 millioen Iersche nationalisten
desnoods niet zouden kunnen beteugelen?
Scherp bestrijdt Gladstone de meening
van den hertog van Argyll, dat de eigen
regeering in Ierland onbekwame onwaar
dige barbaren aan het bowind zou bren
gen. Het parlement van 1782, toen de
Ieren gelukkig en voorspoedig waien,
heeft het tegendeel bewezen. Er zijn
Kelten, maar het Fransclie Keltenvolk
is groot en machtig. Ook het katho
licisme kan niet gelden voor hunne
minderheid de schrijver beroept zich
hierbij op België. De eemge reden
waarom de Ieren zoo achterlijk zijn
gebleven, vindt Gladstone in de behan
deling door Engeland.
De reis door president! Carnot onlangs
door de zuidelijke departementen van
Frankrijk ondernomen, heeft de reeds
meermalen gestelde vraag opnieuw ter
sprake gebracht, of het geen zaak zou
zijn den heer Carnot, die in 1894 als
president der Republiek moet aftreden,
te herkiezen Het tegenwoordige hoofd
van den Staat heeft sympathie veroverd
in den lande. Hij is niet gierig en
inhalig als wijlen Grévy, en schijnt ook
afkeerig te zijn van het heitige anti-
clericalisme der radicalen. Bovendien
is het aantal kandidaten vrij schaars.
Ferry is te impopulair om veel kans
te hebben. Constans en Do Freycinet
worden eveneens gehaat. Bij velen is
daarom het verlangen gewekt Carnot
in 1894 voor zeven jaar te herkiezen.
De Rappel komt hier tegen in verzet.
De Yereenigde Staten hebben meer
malen hun president herkozen, zegt het
blad, maar het presidentschap is daar
slechts vier jaren. Werd het in Frank
rijk gewoonte, den president ook slechts
eenmaal te verkiezen, dan werd hem
daardsor een veertienjarig bestuur ver
zekerd, den duur van eene monarchale
regeering. De Rappel schijnt daaiin
een gevaar te zien, en dringt er der
halve op aan, dat men in 1894 een
ander tot president zal kiezen dan
Carnot.
Ook in Spanje is eene beweging waar
te nemen, die ten doel heeft om aan
het het hoofd van den Staat te houden
wat men heeft. De Paus zou den Spaan-
schen Katholieken naar de Courier de
Bruxelles meldt den zelfden raad
geven als hij den Fransdien omtrent de
kroonpretendenten gedaan heeft. Leo
XIII is bezig aan het bewerken van
een document, dat Z. H. hetzij aan de
Spaansche bisschoppen, hetzij aan een
politiek persoon ter gelegener tijd zal
overzenden, waarschijnlijk bij het aanst.
Katholieken-congres te Saragossa. In
dat stuk zal de Paus de Katholieken
aansporen, zich allen zonder uitzondering
op het grondwettelijk gebied te plaatsen
en de gevestigde regeering te erkennen,
opdat allen zonder onderlinge verdeeld
heid kunnen samenwerken tot heil van
den godsdienst. Men zegt, dat het ter
rein reeds is voorbereid, en dat de Car-
listen zich zonder weerbarstigheid zoo
als de Fransche Orleanisten, zullen onder
werpen. Hun leider, de heer Nocedal,
zou den H. Stoel hebben verklaard, dat
hij slechts op eene Pauselijke aanwijzing
wacht om te zwenken en zich met zijne
aanhangers ten gunste van de tegen
woordige monarchie te verklaren. Don
Carlos zelf moet de verzekering hebben
gegeven, dat hij nooit zou werken tegen
het bewind der Koningin-Regentes en
van den jongen Koning, maar dat hij
zich eenvoudig zijne rechten voorbehield,
voor 't geval dat de revolutie triom-
49j
NAAR HET FrANSCII.
feerde en de bestaande dynastie omver
wierp. T
Aan Reuter's office te Londen wordt
medegedeeld, dat de minister van open
bare werken in Portugal zich bezig houdt
met het overdenken van een aanbod,
hem gedaan door eene machtige groep
financiers, die zich thans te Lissabon
bevinden, en die het geld willen foui-
neeren voor den aanleg van zekere
spoorwegen en het maken van liaven
werken in eene Portugeesche bezitting-
in Afrika. De kosten hiervan zouden
meer dan vijftien millioenen pond ster
ling bedragen. De concessionarissen
vragen geen enkele rente-garantie, maar
eene concessie van terrein, dat zij op
zich. nemen te ontwikkelen en winst
gevend te maken. De| werken zullen
het eigendom van den Staat worden
bij het eindigen van de concessie.
De concessionarissen verklaren zich be
reid 1.500.000 pond sterling te depo-
neeren in 3 pets. oblicatiën, als waarborg
voor de uitvoering van het werk.
Een opzienbarend feit heeft zich te
Berlijn voorgedaan. Men zal zich her
inneren, dat Keizer Vilhelm onlangs
plotseling zijn bezoek deed afzeggen,
aan het feestmaal van het eerste regi
ment-garde dragonders op den verjaar
dag van den slag bij Mars-la-Tours.
De reden daarvan was, dat de Keizer
had vernomen, dat de beide zoons van
den gewezen kanselier, de graven Hei-
bert en Wilhelm von Bismarck, aan
het feestmaal tegenwoordig waren. Uit
wrok daarvan hebben de neven van
Bismarck: graaf August von Bismarck
en graaf Bismarck Bohlen, die als ma
joor en ritmeester bij het regiment dien
den, hun ontslag genomen. De afscheuring
der Bismareken van 's Rijks dienst breidt
zich dus meer en meer uit, in plaats dat
er eene verzoening nadert, zooals men
zeide. De klove tusschen de keizerlijke
dynastie en de familie Bismarck wordt
steeds grooter en dreigt nooit meer ge
vuld te zullen worden.
De soldaat zag niets.
Hij keerde zich om naar het strand, en zei
zachtjes
Vooruit
De zwarte voorwerpen, die over het zand
kropen, versnelden oogenblikkelijkhun beweging.
Hue de Maurever had reeds lang die zwarte
Vl6mken..,°P M. zaBd gezien.
Terwijl hij zijn gehed deed, was Aubry ten
gevolge van het langdurig nachtwaken in slaap
gevallen. De grijsaard bad lang, op zijn knieën
voor het kruis liggend, want er was twijfel
en een pijnlijke wroeging in zijn binnenste
opgekomen.
Zijn altijd waakzaam oog was door een der
open schietgaten naar het strand gericht. Hjj
waakte al biddende.
Gernimen tijd zag hij slechts een vormelooze
schaduw, uit wier midden het klooster van den
heiligen Michael zich als een reusachtige ge
stalte in de lucht verhief.
Aan de ramen en schietgaten van het kloos
ter waren de lichten het een na het andere
verdwenen, en de westewind had nog een Hau
wen galm der nachtklok aangebracht.
Toen bemerkte Hue de Maurever voor het
eerst by den valen schijn der maan den na
derenden vijand.
Want een oud soldaat kon zich hier niet
vergissen.
Iedere eeuw heeft haar heerschend gebruik.
De onze mag zeker niet op een overmaat van
riddermoed bogen. Maar in 1450 was de geest
der dapperen niet geheel en al verlamd. Niet
tegenstaande den vooruitgang in de krijgskunst,
bezat ieder soldaat nog iets van dat hooghar
tig zelfvertrouwen op eigen dapperheid, dat
den grondslag' der aloude ridderschap uit
maakte.
De leeftijd deed niets ter zake. me
stoutmoedigheid miste zelfs de grijsaard
U1<Mijnheer Hue de Maurever sloeg onwillekeu
rig zijn hand aan zijn degen, maar trok ze
wegens zijn eed terstond terug.
Hij ging uit den toren, zonder er om te
denken, Aubry in zijn slaap te storen. Er was
nog tien minuten tijds. Aubry kon nog watrusten.
Mijnheer Hue maakte langs den ringmuur de
ronde, en wierp een blik van tevredenheid op
die geïmproviseerde verdedigingswerken.
Die monnik met zijn onuitputtelijken
voorraad van vertelseltjes is een Hink soldaat,
dacht bijde speurhonden zullen aan die stee-
nen hun tandon kunnen wetten!
Zoo was hij bij Heine en Simoimette geko
men op het oogenblik, dat de beide meisjes,
door den schrik verlamd, om hulp trachten te
roepen.
Sedert Simoimette en Reine heengegaan
waren, stond hij daar alleen, tegen den muur
der hut leunende.
De krijgsman sprong over de borstwering van
den ringmuur heen, en trachtte de plaats te ver
kennen, terwijl zijn makkers naar boven klommen.
Terwijl hij langs de lmt sloop, legde liem
Hue de Maurever onverhoeds de hand op zijn
mond. De krijgsman wilde roepen, maar de
hand van den ouden Hue was een ferme prop
de stem stikte den man in de keel.
Met zijn andere hand greep Hue hem bij
den gordel, en tilde hem als een veer in de
hoogte.
Komaan, zei hij, zich met zijn vracht op
den muur vertoonende, en de belegeraars toe
sprekende, die de ladders opklommen Denkt
gij met een troep slapende wijven te doen te
hebben'? Ik heb God gezworen, dat ik tegen
de onderdanen van mijn heer Frans van F re-
tanje mijn degen niet zal gebruikenmaai bij
schurken, gelijk gij, heeft men geen degens
noodig.
Dit zeggende, wierp hij den armen soldaat
den belegeraars op het hoofd, die door elkan
der aan den voet der rots neervielen.
O! die waardige en dappere heer! nep
broeder Bruno uit, die juist met een zak schel
pen terugkeerde o wat een vroolijk krijgs
man! Dat is een geschiedenis, die ik nog lang
verhalen zal
ïïii ter oefening van zijn geheugen mompelde
hij binnensmonds
In het jaar vijftig doorstond Hue de Mau
rever te Tombelène een beleg, door de aan
vallers projectielen naar het hoofd te slingeren,
welke projectielen uit een gedeelte dier aan
vallers zelf bestond."
Het noodsein was. intusschen gegeven. Alle
vluchtelingen stonden op de muren.
De belegeraars losten met hun wapens eemge
schoten en sloegen in wanorde op de vlucht
De krijgsman, die als kogel dienst gedaan
had, werd door zijn kameraden weggedragen.
Aubry herkende de stem vau Méloir, die zei
De nacht is nog lang. Eer de zon op-
o-aat, hebben wij nog tijd om hen meer dan
eens met gelijke munt te betalen.
Wij zullen u wachten, waarde heeren,
riep Bruno op den muur staande, en gaan in
tusschen naar de eetzaal.
Die stem ken ik, zei Méloir stil staande.
Conan zend dien schreeuwer eens een schot toe
Men zag vuur, en hoorde Conan's buks
knallen.
Odie schurk, bromde Bruno woedend
