Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 16de Jaarg. Woensdag 5 April 1893, No. 4S53. bureau £boog$tvaat 817. ALGEMEEN OVERZICHT. De Witte Wolf, Feuilleton. PRIJS VAN DIT BLAD: Naar het Fransch van Paul Féval. PRIJS DER ADVERTENTIËN: NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 2.— - 0.05 Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124. 4 April '93. Blijkens berichten uit Brussel houden de voornaamste liberale provincie-bladen vast aan het beginsel van het meervou dig stemrecht, zonder zich daarover be slist uit te laten. De gouvernementeele bladen leggen insgelijks ingenomenheid er mee aan den dag. Volgens de ver klaringen van afgevaardigden en sena toren van alle kleuren, zal er een ver gelijk kunnen worden getroffen op den leeftijd van 25 jaren, met tweejarig ver blijf, en een supplementair stemrecht voor den eigendom en de capaciteiten. Men verwerpt algemeen het dubbele stemrecht der huisvaders, als strekkende om het despotisme van het aantal veel eer nog te verei geren dan te temperen. Het debat in de Kamer zal heden wor den voortgezet. Met bijna algemeene stemmen keurde het werklieden-congres, dat gedurende de Paaschdagen te Gent werd gehouden eene resolutie goed, strekkende tot handhaving der vroegere besluiten be treffende het algemeen stemrecht, doch verwerpende eene algemeene werksta king voor het geval dat de beperkingen op het beginsel van algemeen stemrecht uitsluitend zouden betrekking hebben op den leeftijd of op de plurariteit van het kiesrecht der huisvaders. Indien men een meervoudig kiesrecht toekende aan de eigenaars of de gediplomeerden voor den algemeenen raad, dan zou de werkmanspartij eene algemeene werk staking moeten gelasten. In de stad is het rustig, heet het verder in het be trokken telegram. Het werklieden-con gres heeft besloten dat de Belgische werklieden-partij vertegenwoordigd zal zijn op het congres te Zürich voorts heeft het Congres eene motie aange nomen, waarin voor de vrouw het kies recht wordt verlangd. Tengevolge van Paincarré's weigering om de portefeuille van financiën te aan- 73) Eens, in ,ieu tijd Jat Jean Blanc nog zwak j; h«e|- «Het schaap wordt wolf, om hen, t„„ T.i \eeIt> te beschermen of te wreken." li r ÏL ?d alle" die hij lief had zien ster- 'Ir mi™ 1611 W<7t' meer beschermen en om te wreken werd het schaap wolf. Meu heeft my rets daarvan gezegd, viel Jude hem m de rede. Het was in dienzelfden tijd, hervatte de kolenbrander, dat ik deze hut bouwde. Om jedeneu, die gij niet behoeft te kennen, nam ik het dochtertje van Jean Blanc tot mij en voedde haar op. In haar eerste kinderjaren hezat zy nevens de schoone gelaatstrekken ha ter moeder, het witte haar van den armen albino maar de jaren hebben een gouden weer schijn getooverd op de zijdeachtige lokken, die Van I 6 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen komsten aangegaan. vaarden zoo wordt uit Parijs gemeld heeft de heer Méline zich naar president Carnot hegeven en de opdracht tot het vormen van een Kabinet van de hand gewezen. Daarop heeft de President de kabinetsformatie opgedragen aan den heerDupuy;dezezal waarschijnlijk trach ten een Kabinet te vormen door zich te bedienen van de door Méline reeds bij eengebrachte elementen. Ter gelegenheid van Bismarck's ver jaardag waren Zaterdag eenige duizen den menschen te Friedrichsruhe gekomen om hem geluk te wenschen. In ant woord op een toespraak van Wallis, rector van liet gymnasium te Eendsburg, sprak Bismarck over de geschiedenis van SleeswijkHolstein, in welk land hij steeds het levendigste belang had gesteld. De Prins besloot zijn rede met een Hoek op den Keizer, als den bescher mer van alle stammen des Duitschen rijks. De aanwezigen stemden daar mede jubelend in. Wel een weinig in tegenspraak met deze geestdriftige uitlating is een artikel in de door Bis marck meermalen gebruikte Hamburger Nachrichten. In dat artikel, aan Bis marck's veijaardag gewijd, wordt op drogen toon beweerd, dat de verzoening tusschen Bismarck en den Keizer, door zoovele vaderlanders gewenscht, nau welijks wensc.henswaard en nuttig is. Want van dit oogenblik wordt Bis marck, voor al wat gebeurt, mede ver antwoordelijk gesteld, zonder dat hij als vroeger de macht zoude hebbeu, den loop der zaken naar zijn eigen inzichten te bepalen. Zulk een toestand ware toch op den duur onhoudbaar. In de wereld geschiedenis is Bismarck's plaats toch verzekerd. Waartoe zou hij haar op het einde zijns levens op het spel zet ten. Aldus vraagt de Hanib. Nacht die ook voor dit artikel zeker wel hare instructies uit Friedrichsruhe zal ont vangen hebben. Te meer zal Bismarck zich thans zijne geheele vrijheid van handelen willen haar bevallig hoofd omringenzij gelijkt nu niet meer op haar vaderMarie is schoon. Wat zal ik u nog meer zeggen gij zijt sedert gisteren in het land, gij moet van de Wolven hebben hooren spreken. Het is het eerste woord, dat de reiziger hoort, wanneer hij het bosch betreedthet is ook het laatste, dat hij hoort bij zijn vertrek. De hebzuchtige, kale landjonkers, die, om eenige bossen hout te winnen, vijfhonderd huis gezinnen het dagelijksch brood ontrukt hebben, beven thans achter de gescheurde muren hun ner landhuizen. Niet alleen wagen de lieden des Kouings zieh niet dan hoogst zelden in het bosch, maar ook de lekkerbek Béchameil, die tegenwoordig de belasting heeft gepacht, denkt er tweemalen over, alvorens de ontvangsten naar Parijs te zendentusschen Rennes en Parijs ligt het bosch, en in het bosch wonen de Wolven. Dat alles is heel goed en wel, zeide Jude, de Wolven zijn zeer te duchten, maar zouden wij niet een weinig over Treml kunnen spre ken, en over dat vermaarde middel Vriend, zeide Pelo Rouan, de Wolven en en Treml hebben meer met elkander te ma ken dan gij wel denkt. M. Nicolas was de laatste Bretonsche edelman de Wolven zijn de laatste Bretagners. Eu wat mi mijn mid del aangaat, hoe goed, braaf en dapper die naar gij ook zijn moogt, men heeft uwe terug komst met afgewacht om het te beproeven. beweegt op een door hem geliefkoosd terrein, dat der buitenlandsche betrek kingen en in 't hijzonder Duitschlands verhouding tot Frankrijk en Rusland, nu deze groote kwestie door het bekende artikel der Nordd. Allg. Zeil. weder op den voorgrond is gesteld. De Köln. Volkse, wijdt aan dien opnieuw ontbran den strijd een merkwaardig artikel. Iu het buitenland, zegt zij, wordt vaak druk gesproken van een oorlogs- en vredepartij tot in de hoogste kringen van leger en hof in Duitschland. En wer kelijk, ofschoon in eigenlijken zin van geen oorlogs- of vredepartij kan sprake zijn, bestaan er twee zeer onderschei den stroomingen omtrent de beste po litiek tot vermijding van den zoozeer gevreesden „oorlog met twee fronten". Wil men dien dubbelen oorlog, met Frankrijk en Rusland tegelijk, vermij den, dan dient Duitschland met een van die twee op vriendschappelijken voet te geraken, en nu is het maar de vraag wie tot „vriend" en wie tot „vijand" moet verklaard worden. Velen zeggen, Frankrijk is de erfvijand, dien men nooit of te nimmer mag vertrouwen, maar veeleer zooveel mogelijk moet verzwak ken en Vau vreemde hulp moet versto ken houden. Dit nu was, naar men weet, ook steeds de meening van prins voorbehouden, daar de politiek zich juist Bismarck, die altijd bang was en nog is, dat de „draad met Rusland" zou afbreken. Deze anti-Fransch gezinde po litici gaan in hun Russische voorliefde nog verder dan Bismarck en zouden liefst den Drie-Keizersbond hersteld zien. De andere partij echter meent, dat men zoo lang mogelijk met Frankrijk op goeden voet moet blijven, in de hoop op een Fransch-Duitsch handelstractaat als voorlooper van eene politieke détente of ontspanning, welke later gedeeltelijk zou kunnen voeren tot een entente of verstandhouding, zoo niet tot een defini tief accoord of innigeverzoening.Frankrijk, zoo redeneert deze partij, is voor Duitsch- Jean Blanc heeft evenveel, zoo niet meer haast dan gij, om met Vaunoy tot een einde te ko men, want Mathieu en Sainte zijn nog' altijd niet gewroken. Doch op den dag dat Vaunoy zijn laatste woord betreffende Treml zal heb ben gezegd, zal Jean Blanc zijn oud geweer laden, en zal hij de jacht, die achttien jaar geleden aan den rand van het bosch gestaakt werd, weder voortzetten tot heden is het den ellendigen moordenaar gelukt om te ontsnap pen. Nu kort geleden werd het kasteel van Boüexis aangevallen alleen met liet doel zich van zijn persoon meester te makenhij had het kasteel dienzelfden nacht verlaten, en de bespringers vonden slechts de overblijfselen van zijn avondmaal. Vaunoy is een moeilijk te vangen wild, zeide Jude, het hoofd schuddende. Jean Blanc is een geduldig jager, ant woordde Pelo Rouan, en tweeduizend Wolven zullen liet wild omsingelen. Is dat zoo, riep Jude uit zou Jean die geheimzinnige en vreeselijke Witte Wolf zijn? Kameraad, antwoordde de kolenbrander licht, spottend, Jean is Wolf en hij is wit; maar ik weet niet, of hij het is over wien in de keukens der kasteelen gesproken wordt door oude huishoudsters en vreesachtige knech ten. Jean Blanc kan veelmaar toch is hij altijd de ongelukkige op wien Gods hand zwaar drukt. De aanvallen van zijn vreese lijke ziekte komen veelvuldiger terug land enkel gevaarlijk, zoolang Rusland er achter staat en dit laatste Rijk streeft onweerstaanbaar naar westelijke uit breiding zoodat nu reeds op Pruisens oostgrens het Slavische element zich als voor een toekomstige doorbraak ophoopt. Geen vijf-en-twintig jaar, meent men, kan de tegenwoordige oostelijke grens van Pruisen meer behouden blijven noodzakelijk moet dan Rusland het oostelijke vlakke land van Pruisen heb ben ingeslikt of wel Pruisen zich van Russisch Polen hebben hebben meester gemaakt. Daarbij komt, dat Rusland ook op handelsgebied een veel gevaar lijker vijand is uau Frankrijk en dat de Russen feitelijk zich op een oorlog tegen Duitschland voorbereiden, hetwelk zij van ondankbaarheid beschuldigen, wijl Bismarck Ruslands non-interventie van 1870/71 zeven jaren later vergold met het verscheuren van het door Russisch bloed verkregen tractaat van San Stefano. Kortom, Rusland is eigenlijk de groote stokebrand, zonder welke ook Frankrijk rustig zou wezen en feitelijk heeft het zijn handelskanalen reeds voor Duitsch land gesloten. Tot zoover de Köln. Volkse. Men ziet dat bij de behande ling der Legerwet de berekening der oorlogskansen en zelfs de handelspoli tiek zeer veel gewicht in de schaal leggen en de gevoelens in menig opzicht lijnrecht tegenover elkander staan. In verband met bovenbedoelde ten- denzieuse artikelen van de katholieke Köln. Volkse, verdienen de opmerkingen van de Neue Freie Presse en de Neue IViener Zeiturig hijzonder de aandacht. Beide te Waenen verschijnende bladen Zl.) ii van meening dat de zaak van den uit Frankrijk verdreven dagbladcorres- pondant Brandes ernstiger wordt voor gesteld dan ze werkelijk is, teneinde een beweging uit te lokken tegen de Legerwet en het geloof ingang te doen vinden dat Frankrijk afleiding zoekt door verwikkelingen met het buitenland. Het incident schijnt voorloopig geëindigd en voegde Pelo Rouan, wiens stem eensklaps gesmoord werd, er bij, hij zon n niet hebben kunnen verhalen wat gij van mij gehoord hebt, zonder voor zijn vermetelheid gestraft te zjjn gewordenJean Blanc trotseert nooit onge straft zijn herinneringen, Na deze laatste woorden met moeite te hebben gesproken, bewaarde Pelo Rouan het stilzwijgen, en Jude zag, hoe hij zich op zijn bank zenuwachtig heen en weer be woog. Wat scheelt u? vroeg hij. Ga heenzeide de kolenbrander met moeite gij weet nu alles, wat ik u kon mede- deelen. Maar wat moet ik doen Kan ik Jean Blanc niet helpen Ga heenherhaalde Pelo gebiedend iu 's hemelsnaam ga heenwanneer het uur zal gekomen zijn, dan zal Jean Blanc u weten te vinden. Verwonderd stond Jude op en ging naar de deur. Nog had hij den drempel niet overschre den, toen Pelo van de bauk op den grond gleed, waar hij, gesmoorde zuchten slakend, zenuwtrekkende heen eii weer rolde. Jude keerde zich om, doch het was te don ker in de hut, hij zag niets dan een donkere massa zich in de duisternis bewegen. Wat scheelt u, kameraad, vroeg hij nog maals, zijn harde, ruwe stem zooveel mogeljjk verzachtende. Wordt vervolgd

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1893 | | pagina 1