voor Schiedam en Omstreken. No. 4572. bureau hoogstraat 317. De Witte Wolf 16de daarg, Donderdag 27 April 1893. ALGEMEEN OVERZICHT. Feuilleton. PRIJS VAN DIT BLAD: PRIJS DER ADVERTENTIÊN IEUWE S Voor Schiedam per 3 maanden Franco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124. f 1.50 - 2.— - 0.05 26 April '93. Dr. Ahlwardt in den Rijksdag. In den Rijksdag te Berlijn heeft gis teren een tooneel plaats gehad zooals er wellicht nog nooit sedert het bestaan van het Duitsche parlement is voorge komen..De minister van financiën, Miquel, bewees uit gerechtelijke akten, dat Ahlwardt's lasteringen tegen hem per soonlijk geheel ongegrond waren. Ik heb vroeger zoo zeide de Minister als particulier, met verachting alle schot schriften gelaten voor hetgeen zij waren doch thans, als dienaar van den Staat, zal ik onverbiddelijk alle lasteraars voor het gerecht dagen{levendige bijval) Miquel daagde hierop Ahlwardt uit, zijne beschuldiging buiten den Rijksdag, waar hij niet door de vrijheid van spre ken als afgevaardigde gedekt zoude zijn, te herhalen, indien hij nog een greintje moed en eergevoel in zijn lijf had. Tus- schen Riekert en Ahlwardt ontspon zich een zot tooneel. Riekert brak, in zijne verontwaardiging, Ahlwardt's redevoe ring herhaaldelijk af met den uitroep „Lasteraar!" Hierop schreeuwde Ahl- Wardt giftig: „U, mijnheer Riekert, ont vangt als directeur van de Judenschutz- truppe in Duitschland 12000 mark sa laris 'sjaars!" buitensporig gelach). „Infame leugenaar en lasteraar!" stiet Piekert uit, hijgend van woede. Benuigsen nam tweemaal het woord. Eerst verklaarde hij zeer kort en fier „Ik heb nooit eenig voordeel uit bouw ondernemingen of iets van dien aard getrokken. „Wie mij en mijne werk zaamheid kent, zal dit gelooven" {alge- 1,l<iene instemming). Toen nu hierop Ahl wardt met zijne gewone onbeschaamd heid beweerde, dat Bennigsen door zijnen invloed toch bewerkt had, dat zekere spoorweg nader langs zijne grondbezit tingen getrokken was, brak er een ge weldige storm los, onder welke minuten MAAR HST FraNSCH VAN PAUL FÉVAL. Van 1 6 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen komsten aangegaan. lang niets hoorbaar was dan kreten als „G-ooit hem er uitSchoftHaalt den schooier van de tribune. Er uit met hem Orde. Maakt er een eind aan Het had er veel van of Ahlwardt zoo aanstonds openlijk op de tribune zou worden afgeranseld. Nadat Ahlwardt zijn collega Richter nogmaals voor laster aar had uitgemaakt en onder bedreiging tot de orde was geroepen, toonde Ben nigsen de ongegrondheid ook der nieuwe lastering van Ahlwardt aan. Daarop betoogde Eugen Richter in een lange redevoering dat Ahlwardt oude laster praatjes met ongelooflijke domheid weder opwarmde en eindigde als volgt„Giste ren-avond hield Ahlwardt voor 20 pfen nig entree in eene volksvergadering dezelf de redevoering als heden gratis in den Rijksdag. Ik heb het stenografisch ver slag voor mij. En toch zegt hij dat hij de gewichtigste stukken nog onder zich gehouden heeft en niet aan den Rijksdag heeft voorgelegd!"(/Zoor hoort!) {AIgemeene opschudding.) Het lid van het centrum Lieber verklaarde te walgen van Ahlwardts handelwijze. De conservatieve Freiherr Von Manteuffel verlangde, met het oog op Ahlwardt's verrichtingen tothiertoe van hem de on verwijlde verklaring, dat hij alle stukken onder zijn bezit aan dJ te benoemen commissie zou overhan digen, want anders was deze persoon in staat om later opnieuw in de modder te gaan woelen met de bewering „Och aan die domme kerels van den Rijks dag heb ik het gewichtigste niet eens laten zien Dat houd ik nog onder 92) kamenie"m -ikte haar tante, mile Olive, haar geraas van V eu no£ een dienstbode. Het ontwaken, i wii'ia,i'f)al !^er Wolven deed Alix vertoefden. ,;e schrik ,vr°ulwen'die bij haar Olive ver jor haar bewustzij^^Y^fee^le Alix bleef alleen. Hoe kort zij ook geslapen had, toch gevoelde zij zich een weinig verkwikt. Het geraas van den aanval wekte eenige onbepaalde gedachten hij haar op, evenals een stoot tegen een gevuld glas de daarin ondergedompelde voorwerpen naar boven doet komen. Zfi herinnerde zich haar onderhoud met Lapierre en de doodeljjke smart, die haar ziel gefolterd had. Zij noemde den naam haars mij Deze zaak moest nog vóór do ontbinding van den Rijksdag uit den weg zijn geruimd {Bijval). Onder groote opschudding verklaarde Ahlwardt nog niet al zijn materiaal te hebben over gelegd doch hij beloolde dit voor de commissie te zullen doen. Hierop besloot de Rijksdag de bedoelde commissie te benoemen. Groote hilariteit verwekte aan het eind der zittingAhlwardt's pathetische vaders, toen dien van Didier, voor wien in den vervolge haar liefde die eener zuster of eens engels was. Zij stond op, wierp een mantel over haar schouders, nam een toorts en verliet haar kamer. Er was niemand om haar tegen te hou- den. In den gang ontmoette zij verscheidene Wol ven, die, eens meester van het kasteel, er deden als in veroverd land; aar de Wolve.n vluchtten bij het zien van deze bleeke gedaan te, die van verre op een sprook geleek. Zij dachten er niet aan, haar het verder gaan te beletten. Als bjj ingeving koos zij den weg naar de kamer van Didier. Men kan niet zeggen, dat Alix in een toe stand van slaapwandelen verkeerde. Zij was •werkelijk wakker, maar haar denkvermogen was niet helder; zij 'lacht als in een droom. Toen zij, alleen, in het holle van den nacht, de deur van de kamer van Didier opende, kwam de gedachte niet bij haar op, dat zij een laakbare handeling pleegde, of eenvoudig iets deed in strijd met de wetten van beta melijkheid. In weerwil van het halfduister, waarin haar geest zweefde, wist zij dat tusschen haar en Didier een onoverschrijdbare afgrond bestond, een afgrond, die nog dieper geworden was na de beschuldigende mededeelingen van Lapierre. verklaring, dat hij niemand persoonlijk wilde beleedigen, maar als een idealist slechts streed voor het goede en ware. De liberale afgevaardigde Horwitz be twijfelde Ahlwardts intellectueele toe rekenbaarheid. Hij las een ouden brief van Ahlwardt voor, waarin de man schreef, dat hij lijdende was aan neus- polypen, die hem van tijd tot tijd de helderheid van zijn denkvermogen deden verliezen. Bij de interpellatie van Moquier over de aan Turpin verleende gratie werd gisteren in den Senaat te Parijs aan gedrongen op volledige toelichting. In het belang van Frankrijk en van net leger moest de Regeering (zoo weid betoogd) tegen de betreurenswaardige uitwerking der beschuldiging reageeren. De zegelbewaarder zeide, dat de bege nadiging van Turpin eene daad van clementie was, welke aan de veroor deeling geeue afbreuk doet. De minis ter van oorlog verdedigde zijn personeel, welks verhouding tot Turpin steeds on berispelijk was geweest; en liij weer legde de betichtingen tegen het depar tement van oorlog. Ereycinet wilde het recht van gratie voor Turpin niet betwisten Hij dankte den minister van oorlog voor dieDS gladde verdediging van zijn personeel. Een historisch feit is de aankoop der ontdekkingen van Turpin, die 250.000 fr. ontving in tien maanden. Ereycinet voegde er hij, dat Turpin ééniglijk veroordeeld werd we gens zijn hoek over het meliniet. Turpin bewees aan de wetenschap diensten, en dit rechtvaardigt zijne begenadiging. Doch de onberaden stappen zijner vrien den zullen haar doen betreuren. Men moet een einde maken aan de legende, die van Turpin eene soort van veroor deelde om redenen van Staat maakt. Na levendige toejuichingen, liep het incident hiermede af. De beweging in Engeland door her aannemen der Home-Rule-bill in het La gerhuis, in 't leven geroepen, blijkt nog Zij had zich onderworpen, en haar zieleljjden Gode opgedragen. Zij kwam hem te hulp, die, eeus haar ver loofde, thans baar broeder was. Door bet angstgevoel van haar algeheele toewijding, eer dan door de logische aaneen schakeling van haar herinneringen en de af schuwelijke verdenkingen, die aan haar koorts waren voorafgaan en deze ten gevolge hadden gehad, begreep zij, dat Didier in gevaar ver keerde. En zij kwam. Het tooneel, waarvoor wij zooveel tijd be hoefden om het te beschrijven, had in wer kelijkheid slechts enkele minuten geduurd eu toen Alix den drempel van de kamer van Didier overschreed, was het gevecht reeds ge ëindigd. Zij kwam binnen, zooals wij reeds gezegd hebben, den naam uitsprekende van hem, dien haar zuiver en vroom geweten haar veroor loofde, ja gebood te verdedigen. I)e oud» hofmeester, overbluft door haar verschijning, bleef onbewegelijk staan en bad zelfs niet de kracht om zijn fiescb raad te vragen. Alix, die reeds eenige schreden in de kamer had gedaan zonder hem te zien, bemerk te hem eindelijk, en met uitgestrekten arm wees zij hem de deur. De grijsaard verdween zoo snel als de slechte toestand van zijn beenen hem dit toelieten. Alix zette het licht op tafel en plaatste zich steeds toe te nemen. De Lord-Mayor van Londen heeft gisteren in het Man sion House ongeveer 200 van de voor naamste gedelegeerden van Ulster ont vangen, die hem werden voorgesteld door lord Londonderry. Sir W. Ewart verklaarde, dat de bevolking van Ul ster besloten is, het Iersche Parlement niet te erkennen. Te Dublin bestond het voornemen eene vergadering' te kie zen van 600 gedelegeerden, welke zou beslissen en de leiding hebben zou over de maatregelen, te nemen als het Home- Rule-ontwerp wet werd. In afwachting daarvan, werden alle mannen hovende 16 jaren op de lijsten ingeschreven. In ieder geval intusschen zal men trachten de broeders in het Noorden tot kalmte en vreedzaamheid te bewegen. Als de burgeroorlog uitbrak, zou de verant woordelijkheid voor het te storten bloed vallen op het hoold van Gladstone en van Morley. De Lord-Mayor ontving de gedele geerden op zeer hartelijke wijze ver klaarde al het gewicht van de kwestie te beseffen, en hun wantrouwen ten opzichte van het Home-Rule-ontwerp te deelen. Maar terwijl het hun plicht was, dat ontwerp zoo krachtig mogelijk te bestrijden, moesten zij zich daarbij be palen tot de constitutioneele middelen. Hij, de Lord-Mayor, zou nooit de mo gelijkheid kunnen erkennen van het gebruik maken van geweld om de wen- schen van Ulster te verwezenlijken. Binnen enkele dagen zou hij als voor zitter optreden van eene groote bijeen komst in de Guildhallvan de verte genwoordigers van handel en nijverheid uit de City, teneinde de gevolgen vap het. Home-Rule-ontwerp na te gaan. Paus en Keizer. Omtrent het samenzijn van Keizer Wilhelm en Paus Leo worden nog de volgende bijzonderheden gemeld: Zoodra de dienstdoende kamerheer, mgr. Miscia- telli, de keizerlijke stoet van uit de Clementine-zaal zag naderen, haastte aan het benedeneinde van het bed. De deur was open gebleven. Haar blikken trachtten de duisternis in de gang te doorboren. De koorts kwam weer op en omfloerste haar denkvermogen. Welk een vreemde lucht 1 zeide zjj na enkele oogenblikken stilte, gedurende welke haar oog Didier niet gezocht had. Waar om slapen die mannen daar op den grond Zij zijn gelukkig te kunnen slapen. Ik, ik zal bidden. Zij bracht haar hand aan haar voorhoofd. Haar bleeke lippen fluisterden een gebed. Op eens rilde zij. Zij liegen zij liegenzeide zij. Het was niet mijn vader, die den arm des moordenaars bestuurde Didier Didierriep van het plein en onder het venster de meisjesstem, die wij reeds meer gehoord hebben. Didier I herhaalde Mile. De Yaunoy. haar vluchtenle gedachten trachtende te vatten; ja, juist om hem ben ik hier gekomenwaar is hij? Zij wierp een blik door de kamer en be merkte den slapenden kapitein. Dat ge zicht scheen eenklaps haar geest te verhel deren. Wordt vervolgdj

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1893 | | pagina 1