Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
16de Jaarg.
Zaterdag 10 Juni 1893.
No. 4607.
bureau Jöoog^traaf 817.
EEN SCHITTEREND WAPENFEIT.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
NIEUWE SCI
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.-
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.
Van 1 6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
9 Juni '93.
De Kamer van afgevaardigden te
Brussel heeft het in werking stellen
van de Nederlandsch-Belgische overeen
komst betreffende den verkoop van ster
ken drank op de Noordzee goedgekeurd.
De Kamer heeft overeenkomstig het
besluit der gedelegeerden ter conferentie
tot bestrijding dei slavernij het wets
ontwerp betreffende het onderdrukken,
van den slavenhandel goedgekeurd.
In een blijkbaar door graaf Caprivi
zelf geïnspireerd artikel, komt de Nordd.
dllff. Zeil. op tegen het beweren van
Bismarck's Kami. Nachr. en Richter's
Frei». Zig. als zou eene eventueele
tweede ontbinding van den Rijksdag
(om eenzelfde rede als de eerste maal
en zonder nieuwe invloedrijke gebeur
tenissen) weliswaar naar de letter dei-
Grondwet geoorloofd, maar toch feite
lijk tegen den geest der Grondwet zijn,
e'i tegen den rechtsterm ne bis in idem.
Art. 24 van de Rijksgrondwet, zegt zij,
stelt de ontbinding van den Rijksdag
enkel afhankelijk van een besluit van
den Bondsraad en de goedkeuring des
Keizers, zonder meer, en niemand heeft
het recht, daar een willekeurige inter
pretatie aan toe te voegen. Het kan
ook onmogelijk de geest van de Grond
wet zijn geweest (vooral niet bij een
militaire kwestie) aan een votum van
den Rijksdag het karakter te geven
van een vonnis in de hoogste instantie,
waaraan de Regeering zich zonder dra
len heeft te onderwerpen. De Regeering,
zoo besluit de Norddeuischewil harer
zijds de Grondwet nauwgezet handha
ver., maar wenscht de grondwettige
vechten niet in haar nadeel verschoven
te zien. In het licht van deze offici-
euse verklaring zal zeker weinig waarde
■Worden gehecht aan een Dalziel-tele-
gram uit Berlijn, volgens hetwelk kei-
4)
D» kapitein beveelt „plaats-rust." zendt
eenige maun* u uit om alle woningen te door
zoeken, tev< geefs men kan niemand ontdek
ken. Ook zij, die uitgezonden waren om in
de ravijnm eenig water te zoeken, keerden
Het ledige nappen bjj hunne dorstende kama-
raden Icrug; het warme jaargetijde was be
gonnen en alle bronnen waren reeds uitgedroogd.
Tïe Franschen hernamen den weg naar den
'hiquikuite. Danjou had zijn compagnie weder
gesplitst; twee sterke afdeelingen gingen ter
zijde van den weg, de kapitein met een klein
gevolg en de muildieren hield het midden, en
een afstand van 100 meters volgde nog een
korporaal met eenige manschappen.
Nauwelijks echter hadden zij aldus eenige
schreden gezet, of zij ontwaarden achter zich
zer Wilhelm zou verklaard hebben, dat
hij persoonlijk tegen eene tweede ont
binding zou zijn voor het geval de
legerwet opnieuw verworpen mocht
worden
In eene vergadering te Buchei onder
leiding van Bismarck gehouden was
ook de anti-semiet Ahlwardt tegen
woordig. Toen Bismarck over de leger
wet sprak en o. a. zeide„Wij zijn
allen overtuigd, dat de toestand des
vaderlands niet beter kan worden, zoo
lang viel Ahlwardt hem in de
rede: „zoolang de Joden hun web over
ons spinnen Bismarck gelastte hem
te zwijgen, en toen dit niet hielp, dreigde
hij hem de deur te zullen uitzetten.
De vergadering liep in de grootste
wanorde at.
De rede door den Oostenrijkschen kan
selier Kalnoky onlangs gehouden blijft
in de of&cisuse pers te Berlijn nog steeds
het onderwerp van den dag. De offici-
euse National Zeitung komt in een nieuw
artikel op Kalnoky's redevoering terug en
slaat daarbij een toon tegen Oostenrijk
aan. In welingelichte kringen, zegt het
blad, gelooft men niet, dat het oogmerk dei-
Russische politiek en de gezindheid des
Czarsn tegenover Oostenrijk veranderd
zijn. Daarbij brengt het in herinnering
dat grootvorst Wladimir, toen hij bij
de zilveren bruiloft van koning Hum
bert in Rome was en reeds officieel was
aangekondigd dat hij zijn terugreis over
Weenen zou nemen, van den Czaar uit
Livadia een telegram ontving waarin
hem dit verboden werd. Daaruit bleek,
dat de Czaar ontstemd was over de
ontvangst van Ferdinand van Bulgarije
en zijn minister Stambouloff door kei
zer Frans Jozef. Verder wordt bekend,
dat alleen door de bemoeiingen van
Duitschland verhinderd werddat
vorst Ferdinand en zijne gemalin dooi
den Sultan werden ontvangen, zooals
eerst het plan was.
Na een levendige discussie heeft de
en ter rechter zjjde, de Mexikaansche ruiters
op een kleinen berg dicht bijeen geschaard,
den sabel in de hand en gereed om den aanval
t.e wagen. Het geweerschot had hun de komst
der Franschen verwittigd. Terstond riep Dan
jou zijne dapperen hjjeen en schaarde hen in
een carréde muildieren stonden in het mid
den, doch zjj sloegen en sprongen zöó onstui
mig dat men de rangen openen en hun de
vrijheid hergeven moest.
De Mexikanen hadden in de gesteldheid der
plaats een groot voordeelde vlakke grond
zonder hoornen of struiken, begunstigde hunne
beweging. Langzaam daalden zij van den berg
af, splitsten zich in twee afdeelingen en op
GO meters afstand de Franschen genaderd,
stortten zij zich onder luid geschreeuw op het
hen wachtend carré.
Danjou had den zijnen last gegeven niet op
den vijand te schieten, zonder zyn uitdrukke
lijk hevelongestoord rennen dan ook de Me
xikanen op liet onbewogen carré aan nog éen
oogenblik, en als een lawine zal die opeen ge
drongen ruiterschaar zich op de weinige
Franschen werpen en hen mede sleuren en
verpletteren in haar vaart„Vuur!" klinkt
het opeens uit het carré, en paarden en men
sehen storten doorboord ter aarde, en telkens
knallen nieuwe schoten, die snel als de ge
dachten elkander volgen, en telkens tuimelen
de rossen en hunne berijders ontzield over de
vlakte de Mexikanen weifelen nieuwe schoten
gemeenteraad van Dublin een voorstel
verworpen, om bij gelegenheid van het
huwelijk van den hertog van York een
adres van gelukwensching aan de Ko
ningin en aan den prins en de prinses
van Wales te zenden. De Raad nam de
volgende motie aan: Ofschoon het hu
welijk van den hertog van York oprechte
en goede wenschcn van de leden van
don gemeenteraad en de burgers van
Dublin uitlokt, ofschoon moet worden
erkend, dat de tegenwoordige regeering
der Koningin er zicli op toelegthetkwaad,
door vroegere geslachten bedreven, goed
t.e maken, zoo is de tijd nog niet geko
men, dat de gemeenteraad van Dublin
aan de koninklijke familie een adres van
gelukwensching kan overhandigen. Zoo
dra het verlangen van liet Itrsche volk
naar een Iersch parlement zal vervuld
zijn, zullen dergelijke adressen door alle
lersche corporation worden overhandigd.
Ter herdenking van den sterfdag
van Garibaldi is te Rome een groote
socialistische betooging gehouden. Van
de vereenigingsplaat.s Piazza del Popoio,
trokken 50 vereenigingen, de vaandels
voorop, onder het spelen van vader-
landsche liederen naar het Kapitool,
waar zij opgewacht werden door Imbriani
in hot roode hemd gekleed. Uit naam
van het geheele Latijnsche volk ver
heerlijkte Imbriani wijlen Garibaldi in
een lange rede, waarin hij herinnerde
aan Marius, die de Teutonen versloeg-,
aan Cicero, die het verkwisten van
Staatsgelden brandmerkte, aan Reguias,
die de wereld met den godsdienst der eer
bekend maakte en aan andere groote
Romeinen. De volgende spreker De
Felice, socialistisch afgevaardigde, her
innerde aan de republikeinsclie rol van
Garibaldi hij prees het socialisme en
schold heftig op de bourgeoisie. De muzb k
speelde het lied van Garibaldi. De
menigte ging de zaal van den Gemeen
teraad binnen en legde twintig kransen,
Italiaansche en Romeinsche vaandels,
aan het voetstuk van het borstbeeld van
vermeerderen de wanorde in hunne gelederen;
daar wenden zij eensklaps den teugel en ont
vlieden ijlings den dood, die uit vier en zes
tig juist gerichte karabijnen hen bedreigt.
Aanstonds liet de kapitein zijne mannen aan
rukken op een kleine gracht, die door een
dichten haag van zeer puntige cactussen gedekt
en link» van den weg, die naar Camaron voerde,
gelegen was. Aldus hoopte hij 't geweld van
een hernieuwden aanval te kunnen breken en
gemakkelijker de bosschen te bereiken, wier
zoom op een afstand van 400 a 500 meters
zichtbaar was onder de beschutting der hoo
rnen dacht h(j zonder hindernis naar zijn kamp
af te trekken.
Ongelukkig echter hadden de Mexikanen
reeds ten noordoosten van de hotstede post
gevateenigen hunner beproefden zelfs, hoe
wel vruchteloos, den cactus-haag te doordrin
gen ten tweeden male zagen de Franschen
zich dus genoodzaakt een carré te vormen,
maar zjj doorstonden den aanval met te hoo-
ger moed en te grooter standvastigheid, naar
mate het aantal hunner bespringers geringer
en dezer houding weifelachtiger was. Weer
moesten de ruiters met een groot verlies aan
dooden en gewonden wijken.
Toch was de toestand van Danjou's helden
zeer hachelijkde bosschen konden zij niet
meer hereiken, maar de hofstede was niet ver
verwijderdmet een weinig koelbloedigheid
en wat geluk konden zij haar in bezit nemen,
Garibaldi, voor hetwelk ten slotte g-e
defileerd werd.
Aan de Times wordt uit Pretoria ge
meld, dat president Kruger en sir Henry
Loch herhaaldelijk geconfereerd hebben
over de Swaziland-kwestie. Daarna wer
den de punten, waarover reeds te Coles-
berg van gedachten was gewisseld, voor
gelegd aau eene geheime vergadering
van den Volksraad, welke de gezamen
lijke voorstellen onaannemelijk ver
klaarde. Loch vroeg daarop te Londen
nadere instructie per telegraaf aan. Mid
delerwijl gaat hij naar Johannesburg,
waar hij als gast der Transva ilsche
regeering blijft tot den 13n aanst., om
dan naar Kaapstad terug te keereu
over Bloemfontein, waar hij confereeren
zal met den Staatspresident. Het voor-
loopig mislukken der onderhandelingen
met Transvaal belette niet, dat hem
eene glansrijke ontvangst ten deel viel.
Bij een groot feestmaal ter zijDer eere
stelde Kruger een toost in op de Ko
ningin van Engeland en Loch een op
Kruger.
In het verre zuidwesten nl. in de Zuid-
Amerikaansche republiek Argentinië is
weder eens een ministerieele crisis uit
gebroken. Ditmaal geschiedde het langs
den minder gebruikelijken weg der plot
selinge afdanking van alle ministers door
den president der Republiek. Romero,
Victorica en andere ministers werden
verrast met eene mededeeling van pre
sident Saenz-Pena, dat hij hun ontslag
wenschte, omdat hij een andere politiek
wilde gaan toepassen. Ave Maneda, de
nieuwen minister van financiën, zal
de politiek van Romero voortzetten.
De aanhangers van Roca en Mitre zijn
ontevreden over de verandering van
ministerie.
en achter hare muren zich zóó lang verschan
sen, tot er hulp kwam opdagen.
Spoedig had de kapitein zijn besluit geno
men. De bajonetsabel werd aan den karabjjn
gehechtmet gebogen hoofd stormden toen op
hunne beurt de Franschen op de verzamelde
ruiters aan, doch van schrik bevangen, wendden
dezen den teugel en ontvloden den geduchten
vijand, wiens kracht zjj reeds twee malen
beproefd hadden. Met dezelfde onverschrokken
heid rukte de compagnie op de hofstede aan
en bezette de binnenplaats. Toen haastte zich
ieder alles voor de verdediging iu gereedheid
te brengen. De vijand verontrustte hen niet,
maar vatte post aan de andere zijde van het
gebouw.
De groote deuren van de binnenplaats wa
ren sedert lang verwij -erddie openingen
moesten dus gestopt worden, en steenen en
planken en balken werden daartoe in over
vloed gevonden. De kapitein dacht er aan, het
geheele huis te bezetten, maar tjjd en manschap
pen ontbraken hemde twee vertrekken aan
den grooten weg gelegen, en die inet het bo
venhuis gemeenschap hadden, waren reeds door
den vijand bezet. Een andere kamer ten noord
westen, en die zoowel tot de straat als tot de
binnenplaats toegang verleende, was nog ledig.
De Franschen maakten zich van haar meester.
Wordt vervolgd.)
