Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
«6de Jaarg.
Dinsdag 20 Juni 1893.
No. 4615.
bureau J>oocj£traaf 317.
OP DE HEIDE.
ALGEMEEN OVERZICHT.
PRIJS VAN DIT BLAD:
f 1.50
- 2.—
5 tw.1
PRIJS DER ADVERTENTIÉN
Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
NIEUWE SCHIEOAMSCHE C0URAH1
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.
llllllüll'il'HIÜ'iniilll!1!
Van 1 6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
Hetgeen mij het meest in de rede van
6,1 °nd-minister Constans, te Toulouse
'ouden, bevalt, is zijn londuit \ev-
01 klaarde oorlog aan de ïadicalen en
K ^'teiste linkerzijde, en hoewel de
7 ^kolieken in hem geen beschermer
'U en vinden, toch zal hij zeker geen
an.VaHer zijn, en de enkele leden der
ve° iterzijde die er bij de aanstaande
rkiezirig welke men verzekert dat op
1 °,R^ag den 20sten Augustus zal plaats
Jben, nog door zullen komen, hebben
°n maar verstandig te gedragen om
eUickt meer te verkrijgen dan tot
hsverre door de oude Kamer ooit aan
godsdienst verleend werd. Al de
k'tnvallen en plagerijen den geloovigen
aangedaan, kwamen zonder onderscheid
j|an de radicale heeren en werden altijd
°°r hen voorgesteld en meestal daarom
V(nkregen, omdat de regeering eene re-
I ublikeinsche meerderheid wenschte te
ebben en dus de stemmen der rnonar-
>ale rechterzijde niet kon aannemen.
ien nu in de nieuwe Kamer alleen
Publikeinen zullen gekozen worden,
j aar°nder dan ook republikeinen van
vecliterzijde, dan kan een minister
s Constans, die voor geen geruchtje
^v^'eesd is, de uiterste linkerzijde voor
Rechterzijde opofferen en zoodoende
'sschien voor lang den invloed der
,adicalen in de Kamer fnuiken. Het
n°g maar een wensch, doch welke
0r de rede van Constans meer kans
verwezenlijking verkregen heeft, dat
,.e 'binister-dooder Clémenceau met de
'•^ns-magons Floquet, Goblet en nog
'°°vele anderen, zoo zij zelfs herkozen
°''den, in de nieuwe Kamer slechts
"e machtelooze minderheid zullen
oituen, en de Franschen van hunne po-
1 'eke knoeierijen en uitspattingen voor
\)d zullen verlost worden. Bijna alle
llden hebben in de rede van Toulouse
©en
programma voor de nieuwe conser-
^tmf-republikeinsche partij gezien en
1)
Tin»6' .lus'ifiö landschap lag reeds in seheme-
kastPBi1" aooge platanendreef, die van het
wftllt nn: 'iet dorp leidt, zong de wind,
koud V 'S en 'uo«il no& scherp en
°P^!L 'ut- kiisje van den opzichter scheen
ik knn iU?,er,s.l.e ,ver(lieping een helder licht
zieil omJohjk in het helder verlichte vertrek
het iBTr,enr ,JoaSei ernstige vrouw werkte hjj
een l,f 1aan het open venster, diep in
man ,°®e? leuningstoel gedoken, zat een
der 'i»™ scheen nog in den bloei
vroei maar ziekte en «eed deden hem
ziin vo worden, en het licht, dat op
Wezea r1maSerd gelaat viel, toonde in het
de uitdrukking van diep ljjdende
naar gelang de richting welke zij zelf
zijn toegedaan hun oordeel er over uit
gesproken. Op een punt zijn zij het
echter allen eens dat zij zeer handig is
samengesteld en \au groeten invloed op
de verkiezingen zal zijn. Dat de partij
verhoudingen en kamergroepen zullen
veranderen, is aan geen twijfel meer
onderhevig en Constans zal de verkie
zingen leiden zonder minister te zijn.
Te Parijs zijn mede in de laatste veer
tien dagen weder twee standbeelden
onthuld en den 18den dezer zal Jules
Grévy ook het zijne te Dole hebben.
De bekende beeldhouwer Falguières
heeft den beruchten Beau-Père staaude
voorgesteld, terwijl de Fransche Maagd
hem hulde brengt. In de politiek even
als in de kunst zijn er dooden welke
zullen blijven leven, doch ook anderen
die bij hun leven reeds gestorven waren,
en onder deze laatsten behoorden zeker
de ex-president der Fransche Republiek.
Dit monument zal hem dan ook niet
aan de vergetelheid onttrekken.
Den llden dezen kreeg Frangois
Arago, de beroemde sterrekuudige, veer
tig jaren na zijn verscheiden, zijn
beeld in marmer op het plein voor
het Parijsche Observatorium, waarvan
hij gedurende zoovele jaren de ziel ge
weest is. Meer dan dertig jaren was hij
„secrétaire perpetuel" van de Academie
van Wetenschappen en droeg in Frank
rijk krachtig hij tot het in stand komen
der spoorwegen, der telegraphie en meer
dere uitvindingen of verbeteringen welke
het aanzien der wereld veranderd hebben.
Voor den tweeden grooten man, Theo-
phraste Renaudot, een der merkwaar
digste persoonlijkheden uit dezeventiende
eeuw, heeft men ruim honderd jaren
langer gewacht om hem hier in brons
te vereeuwigen. Sedert den 4 Juni is
zijn beeld, vlak over het Paleis van
Justitie, op het plein tusschen de Recht
bank van Koophandel en de Prefectuur
van Politie opgericht, voor het publiek
zichtbaar geworden. Renaudot wijdde
moede oogleden drukten op de oogen als een
zware droom.
Evenals een knop aan een dorren tak, zat
op de knieën van den zieke een klein, blond
meisjehet slingerde met de voetjes, speelde
met de vingers, en wist nog niets van ziekte
en leed.
Het matte oog des vaders hing met een blik
van onuitsprekelijke liefde aan haar, zijne
magere hand rustte op hare krullen en met
smartelijke innigheid sprak hy zacht: „Mijn
kleine lieve Lelia
Lieve, lieve vader antwoordde een hel
der kinderstemmetje, een kleine ronde arm
strengelde zich om den hals van den zieke,
een roode kindermond werd lachend op de
dorre lippen gedrukt en nog teederder dan
te voren noemde hij den naam „Lelia
Sebastiaan, sprak nu de vrouw, terwijl
zij opstond, de koele avondlucht zal u kwaad
doen Zij sloot het venster en toen het gordjjn
neerviel, was het geheel als een droom mij
ontrukt.
Ik ging verder en dacht er over, hoe lang
het dezen zieken man nog wel vergund zou
zijn, zjju bloeiend kind te omhelzen, hoe sp e-
dig misschien de kleine Lelia haren vader zou
vergaten, den vader wien hare armpjes nu zoo
liefderijk omknelden, want alles is verganke
lijk in dit leven en de herinnering aan
gestorvenen maakt plaats voor nieuwe
liefde.
zich aan de studie der genees
kunde Joch moest, omdat hij Calvi
nist was, in Montpellier zijn doctors
graad behalen, daar dit in Parijs toen
voor hem niet mogelijk was. Bij de ge
wone doortastendheid der Hugenoten,
paarde hij eene buigzaamheid in de po
litiek, welke hem hooge ambten deed
veroveren. Hij had veel liefde voor de
arme klassen en verkreeg daardoor het
koninklijk brevet van Commissaire gé-
néral des pauvres du royaumeDe „As
sistance publiqueis door hem in 't leven
geroepen, en in zijn woning „Au grand
Coq" behandelde hij de zieken, welke
niet in de godshuizen konden opgenomen
worden. Twaalf doctoren waren aan
zijne instelling verhonden. Deze en nog
vele nieuwe inrichtingen door hem ge
schapen, zouden toch waarschijnlijk zijn
naam niet tot ons hebben doen door
dringen, doch hij richtte ook eene Ga
zette op, welke nog onder den naam
van Gazette de France bestaat en de
oudste courant van Frankrijk werd.
Dat is de grootste eeretitel. Er be
stonden in 1631 in Europa zeker reeds
nieuwsbladen, doch hij was de eerste
journalist die de zaken beredeneerde, en
de slimme Richelieu, den invloed be
grijpende, welke zulk eene geregelde
pers in handen der regeering kon heb
ben, steunde Renaudot's optreden, en
wist ook den Koning voor hem te win
nen. Men verhaalt zelfs, datLodewijk
XIII, die thuis niet veel durfde zeggen,
in stilte artikeltjes aan Renaudot voor
zijn Gazette zond, waarin hij de Konin
gin scherp aanviel. Zeer „aardig" is
Rer.audot's voorrede, bij het verschijnen
van zijn blad geschreven, waarin hij
o. a. plechtig verzekert, dat hij op éen
punt voor niemand onder zal doen en
wel in het zoeken naar „Waarheid."
Renaudot wordt zittend voorgesteld en
de beeldhouwer A. Boucher heeft een
mooi werk geleverd.
Nu ik u over een der eerste dag
bladschrijvers sprak, herinner ik mij,
Daar zag ik een ander beeldAan het
einde van het dorp hield een zwaar bepakte
reiskoets stil, de postillon zat reeds op den
bok, de paarden klauwden ongeduldig in het
zand, maar nog stond het portier open en de
oude heer, die er voor stond, scheen op iemand
te wachten.
Het was een kleine, oude heer, die er niet
zeer vriendelijk uitzag. De jaren hadden zijn
rug gekromd, de weinige witte haren aan
zijne slapen, omzoomden een gerimpeld gelaat,
dat in den gebogen neus en de smalle, vast
gesloten lippen, de uitdrukking van een on-
buigzamen wil droeg.
De zwarte oogen wierpen ongeduldige blik
ken naar de deur der herberg, de zenuwachti
ge onrust, waarmede hij den gouden knop van
een hamboe tusschen zijne vingers neep, toonde
duidelijk dat hy het wachten moe was.
- Lelia riep hij met heesche stem door de
halfgeopende deur.
De herberg is een nederige boerenwoning,
zonder hof, haag of hekken door den gang
heen ziet men ver uit in het land.
Lelia riep de oude met klimmend onge
duld. Eerst nu ontdekte ik in den gang eene
vrouwelijke gestalte, die daar, als vastgewor-
teld, stond, liare oogen gericht op het land
schap in de verte, dat zich daar ginds uit
strekte in het avondrood. Het was eene vlak
ke, dorre heidestreek enkele dennen stonden
daar, donker tegen den helderen hemel afste-
dat eenige dagen geleden de heer Mésiè-
res van de Fransche Academie de
tentoonstelling der portretten van jour
nalisten vanaf een eeuw geleden tot
op onze dagen, geopend heeft. In de
zaal Petit zijn eenige honderden ge
schilderde, gegraveerde, gephotografeei de
ja zelfs gebeeldhouwde portretten ver-
eenigd. Te beginnen met Benjamin Con
stant, Bertin, Courier, Armand Carrel,
Emile de Girardin, Louis Veuillot,
J. J. Weiss tot de mannen van onze
dagen als Rochefort, de Cassagnac, Edm.
Hervé en, om de dames niet te ver
geten, Mines Gyp, Adam, Judith Gau-
tier enz. Het publiek, voor wie hier,
meer, dan ergens ter wereld, de cou
rant een behoefte is geworden, zal deze
galerij van bekende en nog meer onbe
kende grootheden zeker druk bezoeken,
hoewel het een opvallend feit is, dat
soms zeer geniale schrijvers in dit ondank
bare vak, hun roem zeer spoedig
overleefden.
Dat men eerst na anderhalve eeuw
aan Renaudot dacht om hem een stand
beeld te schenken, kan evengoed als
een bewijs daarvoor als daartegen ge
bruikt worden, omdat deze uitzondering
slechts den regel komt bevestigen.
Parijs, 3/16 Juni 1893.
Fid4lius.
19 Juni '93.
Tot Zaterdag avond 9 uren was van
365 verkiezingen voor den Duitschen
Rijksdag te Berlijn de uitslag bekend.
Gekozen waren conservatieven 46, hond
van landlieden 1; rijkspartij 8; natio-
naal-liberalen 18; centrum 72 sociaal
democraten 21 vrijzinnige vereeniging
3 vrijzinnige volkspartij 10Polen 13
anti-semieten 2; Welven 0; Denen 1;
Elzassers 6 Zuidduitsche volkspartij 4
wilden 1. Er moeten 169 herstemmin
gen plaats hebben. Daarbij komen in
kendhunne roodbruine «tammen gloeiden in
de stralen der dalende zon, die ver aan den
gezichteinder schitterde ooievaars vlogen over
de watervlakte op den voorgrond; ook deze
eenzaamheid had haar eigen schoon.
Het geduld van den ouden heer was ten
einde hij liep zelf den gang in, en vatte de
dame bij haren arm, terwijl hij haar, in snel
gesproken Italiaansch, tamelijk onvriendelijk
eenige woorden toevoegde.
De hooge vrouwengestalte keerde zich ein
delijk om en volgde hem, als ontwakende uit
eenen droom, zonder tegenstand naar het ry-
tuig. Zij ging mij dicht voorbij, maar ik zag
alleen het donkere fluweel van haar kleed en
achter den sluier twee groote, zwarte oogen
in een bleek galaat. Het paar stapte in, de
postillon blies en zij reden weg over de heide,
in den schemerenden nacht.
Lelia Tweemaal had dezelfde niet in-
heemsche naam mijn oor getroffen en in hoe
verschillende beteekenis Hoe kwam het,
dat de boerendochter hem gemeen had met
deze voorname, ernstige vrouw Er bestaat
dikwijls een geheimzinnige samenhang tusschen
menschen, die in het leven nauwelijks met el
kaar in aanraking komen. Ik wil u iets ver
tellen.
Wordt vervolgd.)
