Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
No. 4624.
16de Jaarg.
Zondag 2 Juli 1893.
bureau SbooQzlxaat 317.
Parijsche Kroniek.
ALGEMEEN OVERZICHT.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 StsblNo. 124.
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
Van 1 6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeen
komsten aangegaan.
De Kamerzittingen van 19 en 22
dezer hebben zich weder dooi zulke par
lementaire stormen onderscheiden, dat
nien moeielijk haars gelijken in de staat
kundige geschiedenis zoude terug vinden.
In de eerste werd Olémenceau door de
Oud-Boulangisten Deroulède en Mille-
v°ye zoo wreedaardig aan de schand
paal gebonden, dat een ieder, zelfs zijn
vrienden, hem nu voor good zedelijk
dood hieldenen ziet, in de tweede,
komen dezelfde tegenstanders met zoo
genaamde onthullingen waaruit het hoog
verraad door Olémenceau gepleegd, dui
delijk moest blijken, en eensklaps verkeer
den de kansen.De door oen zekerenNorton
aan de Engelsche ambassade gestolen
Papieren, in die zitting door Millevoye
geproduceerd en welke hij door de ver-
°utwaardigde Kamer gedwongen werd in
hun geheel voor te lezen, konden de proef
van een ernstig onderzoek niet doorstaan en
berden door al de leden, op vier na, als
lasterpraatjes verklaard, zoodat Derou
lède en Millevoye hun ontslag namen,
deze laatste door zijne vrienden er toe
gedwongen. De onzedelijke en onhandige
Wapenen, gebruikt om Clémenceau te
Verpletteren, verwondden den aanvaller
Zelf en gaven aan zijn tegenpartij de ge
legenheid zich van zijn vroegere neder
laag weer wat te herstellen. Daar de
Kamer nog slechts eenige weken te leven
heeft en bij het weinig nuttige wat zij
verrichtte, zich nu nog belachelijk be
gint te maken, ware het maar beter dat
zjj voor goed ontbonden werd. De Figaro
vond een zeer koddige reden, waarom de
toen nog wat lijdende president dit niet
doen kon„le médecin ayant ordonnéa Mr.
Caruot de gayder sa chambre en daar moest
hij zich wel aan houden.
De Kermis te Neuilly, een der voor
steden van Parijs, bekend onder de be
naming van fa Fete de Neuillyis
Weer begonnen, en verdient, omdat zij
hier de grootste onder hare zusteren
kan genoemd worden, wel eens eene
korte beschrijving. Waar men in Neder
land de kermissen met wat erg gekleurde
Qurksche geest veroordeel en afschaft,
kan men in Frankrijk het tegendeel
Waarnamen, en ik overdrijft niet, wan-
neer ik Z'g, dat het in en om Parijs
het geheel.: jaar door foireis.
Die van Neuilly wordt in de Avenue
Van denzei ;den naam, dat is van de poort
Maillot tot aan de brug van Neuilly,
gehouden en maakt eone wandeling van
jum.ster:; drie kwartier uur gaans uit.
Dn telbare koek- en speelgoedkramen,
Winkeltjes met de laatste nouveautés
de l^aris, photographie-tenten, loterijen,
lir de salonsmet soms zeer aardige sur
prises vormen met allerhanden spellen
eu théatres twee eindelooze rijen waarin
e draaimolens, als montagnes russes en
zelfs een als stoomboot ingericht, met
'Unne monsterorgels, door stoommachi
nes in beweging gebracht, het muzikale
gedeelte meer dan voldoende aanvullen.
Daar is het honden-en-apen spel van
Corvi, de vreugde der kinderen, met zijn
geleerd viervoetig gezelschap, waar
onder acteurs die als ware artisten
comediespelen en soms de clowns Auguste
en Boum-Boum beschamen. Iets verder
het Palace Theatremet de „oprechte"
danse serpentineniet door de Engel-
sclie „Loie Fuller" doch door deFransche
„Louise Foul l'air" uitgevoerd en de
beroemde buikspreker James, weer een
Engelscbe naam, die dezen winter zoo
veel succes in de Parijsche salons ver
worven beeft. Om alles op te noemen,
daarvoor zoude zelfs de vergroote
NSchied. Courant geen plaats genoeg aan
bieden, doch de twee groote menageriën
mag ik toch niet vergeten. De eerste,
die van Pezon met zijn wilde pension-
naires wordt altijd druk bezocht. Bij
iedere voorstelling dringt hij in tien
kooien dier gevangenen en 's avonds
vertoont hij zijn panter „Alice", welke
eerst den 4n Mei van dit jaar, door den
beroemden reizigerBochethulon,in Frank
rijk werd aangevoerd.
De tweede is de tent van Bidel, waarin
met den patroon, ook de bekende tem
mers Salvador, Carrère en Jouvain wer
ken en waar 's avonds een wonder sterk
gedresseerde leeuw, het grootste exem
plaar in Europa, zooals de eigenaar
zelf verklaart, gepresenteerd wordt. De
maire van Neuilly, die zich gunstig
van zijne roode confrères van St. Dénis
en St. Quen onderscheidt, heeft dit jaar
de confetti spirales en vooral die on-
verdragelijke pauwenveeren, waarmede
sommige ploerten de vrouwen van alle
standen in de halzen kietelden, hetgeen
natuurlijk dikwerf tot standjes aanlei
ding gaf, streng verboden. Ook viel mij
o]i, dat geen enkele waarzegster, kaart
legster noch somnambule, vroeger zoo
talrijk, thans het feest meer opvroolij-
ken. Ook daarin moet de politie cle
hand hebben, en hoewel ik nooit kon
begrijpen, hoe deze lezeressen in de toe
komst, hun brood verdienden, moeten
toch vele onder haar goede zaakjes doen,
en ik heb me wel eens laten wijs maken,
dat er onder deze moderne Sibyllen ge
vonden worden, die zelve aan hare ge
heime kunst gelooven.
In de Mémoires van Casanova, die ik
een ieder afraad te lezen, komt eene
anecdote voor, het hierboven staande
bevestigend. Casanova had met eene
rijke oude dame kennis gemaakt, die,
zooals zij zeide, aan spoken en too ver ij
geloofde. Om haar te behagen en geld
af te zetten, blufte hij in haar bijzijn
op zijne bovennatuurlijke macht. Zij
wilde zoo gaarne den duivel zien en
Casanova beloofde haar hem te voorschijn
te zullen roepen. Hij verschafte zich
een boek over de zwarte kunst han
delende en begon in gezelschap dei-
oude dame de aanroepingsformulieren
uit te spreken. In de grootste span
ning luisterde zij, bevende van nieuws
gierigheid en niet minder van angst,
naar die, voor haar, onverstaanbare
woorden. Casanova had, toen hij al die
kunsten begon, inwendig met de licht-
geloovigheid zijner dupe gelachen doch
langzaam aan die toovercirkels trek
kende en rond het ontstoken vuur loo-
pende, werd hij door ongekende vrees
overvallen, en toen hij de woorden zou
gaan uitspreken, waarop Satan moest
verschijnen, viel hij zelf in zwijm.
Deze esprit fortvan zijn tijd, geloofde
zeker niet aan zijn kunsten en wist
wel dat zijne uitnoodiging vruchteloos
was, en toch kon hij geen weerstand
aan zijne zenuwen en opgeschroefde ver
beelding bieden hoe zouden dan som
mige waaizegsters ook niet in ver
voering geraken en zich voor hare voor
spellingen laten medeslepen en drunken
maken
Wie heeft niet op de eene of andere
Kermis, een jong paartje, half vertrou
wend en lachende bij de beroemde Ma
dame Lenormand, of ten minste een
barer leerlingen, zien binnen gaan
Wilden die bezoekers hunne toekomst
kennen Ja, zeker, doch een vaag ge
voel zeide hun toch dat die alleen aan
God bekend is, en wat zij vooral zoch
ten, was een grap te hebben en de be
vestiging, door een andere mond, van
al was het ook maar één hunner
geheime wenschen of droombeelden
voor de toekomst, en dat verlan
gen is best te begrijpen. Bijna
allen die eene somnambule gaan consul
teeren, weten wel, dat het maar gekheid
is; doch zij vermaken er zich mede en
vinden het een genoegen,-in die profe
tische stem de echo hunner éigen ge
dachten te hooren. Er is een vermake
lijk woord dat reeds uit de achttiende
eeuw dagteekent. Een oude markies,
door de jaren leelijk beschadigd, laat
zich door zijn kamerknecht kleeden.
Deze oolijke knaap doet zijn meester,
terwijl hij hem de armen in de jas helpt
steken, niets dan loftuitingen op zijn
gezondheid, frischheid en jeugd hooren:
„Mijnheer de markies, ziet er nog uit,
alsof hij nog twintig jaar oud is. Mijn
heer de markies verdient nog door alle
vrouwen bemind te worden."De mar
kies, die aandachtig geluisterd heeft,
zegt eindelijk, zijn vleier bij het ooi-
vattende „Ga zoo voort, schurk, ik
„weet heel goed dat er geen woord van
„alles wat ge me zegt, waar is, maar
„toch, doet het plezier."
De meeste menschen zijn geen wijs-
geeren en de vrouwen nog het minst en
daarbij, wie heeft niet het zwak, al
houden wij het zooveel mogelijk, ja
soms ook voor ons zeiven, geheim, om
te gelooven wat wij wenschen. Bij die
helderziende dames kreeg men voor
enkele stuivers een kijkje in de toekomst,
en dat was waarachtig niet duur be
taald. Met ze te verbieden heeft het
Fé'te de Neuilly veel van zijn aantrek
kelijkheid verloren.
Fidelius.
Parijs 1830 Juni 1893.
1 Juli '93.
Blijkens berichten uit Berlijn zal
keizer Wilhelm op Zaterdag 8 Juli
weder de Noorsche Fjorden gaan bezoe
ken. Ditmaal gaat keizerin Augusta
Victoria mede, maar de keizerlijke prin
sen zullen op 9 of 10 Juli, evenals
verleden jaar, naar Willemshöhe, bij
Kassei, worden overgebracht. Deze reis
van Keizer en Keizerin zal circa een
maand duren, en met een bezoek aan
koningin Victoria op Osbornebouse, bij
Cowes, op het eiland Wight, besloten
worden. De huwelijksplechtigheden van
Victoria's kleizooD, den hertog van York,
en Mary von Teek, welke, naar men
weet, op 6 Juli bepaald zijn, zullen dus
niet, zooals 't eerst heette, door den
Keizer worden bijgewoond. Ook de
oude Bismarck zal weder naar Kissingen
gaan en ook nu, gelijk verleden jaar
tijdens de afwezigheid van den Keizer,
zich te Leipzig, Munchen en elders door
zijne aanhangers ovaties laten brengen.
Maar de juiste datum van zijn reis is
nog niet vastgesteld, daar juist zijne
echtgenoote bedenkelijk ziek ligt.
Of werkelijk een meerderheid voor
een gewijzigde Legerwet zal voorhanden
zijn, daarover kunnen de geleerden het
nog maar niet eens worden. Over 't alge
meen acht men die meerderheid verze
kerd, maar dan rekent men alle Polen
en anti-semieten en leden der Vrijzinnige
Vereeniging bij de Regeeringsmeerder-
heid, en de Germania houdt vol, dat dit
een misrekening is, daar de meeste der
thans gekozen Polen bepaald zullen
tegenstemmen en ook het meerendeel
der anti-semieten, terwijl bij de Vrijz.
Ver. de aanneming zal afhangen van
wettelijke waarborgen voor den twee
jarigen diensttijd. Zoo komt dus de Ger
mania tot de slotsom, dat er voor de
Legerwet ook in den nieuwen Rijksdag
nog geen meerderheid zal gevonden
worden. Hetzelfde blad vestigt ook de
aandacht op het merkwaardig feit, dat
in den nieuwen Rijksdag de gezamen
lijke liberalen en radicalen en demo
craten (nat. lib., Vrijz. en Zuidd. Volks
partij) nog niet eens zoo sterk gebleven
zijn als het Centrum alleen, hetwelk,
ongerekend prins Arenberg en deken
Lender, 94 leden telt, en met inbegrip
der zeven Duitsch Hannoversche of Welfi-
sche hospitanten zelfs 101. En nog heb
ben de liberalen hun zetels grootendeels
bij de herstemming aan accoordjes te
danken, daar zij bij de stemming van
15 Juli met hun allen slechts een 25-
tal zetels behielden. Sedert 40 jaar is
het aantal liberalen, radicalen en de
mocraten in geen enkel Duitsch parle
ment, zóo gering geweest, en men kan
het nu als vaststaand aannemen, dat
het liberalisme voor goed zijn plaats
heeft ingeruimd aan het socialisme, ter
wijl de conservatieven langzamerhand
verdrongen worden door de anti-semieten.
Alleen het Centrum staat pal en behoudt,
ondanks alle stormen, zijn circa 90
vaste zetels, onverminderd zijn kansen
NIEUWE SCHI
IUlMimnmriMiiiin.r.mhm.i.1.