Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Eerste blad.
No. 4280.
16de Jaarg.
Zondag 5 November 1893.
^Bureau <$oocj£traaf 317.
Werkstaking op Zee.
p Parijsche Kroniek.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
PRIJS DER ADVERTENTIÈN
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.--
- 0.05
Het auteursrecht van den inhoud dezer courant is verzekerd
volgens de Wet van 28 Juni 1881 (Stsbl.) No. 124.
IWIIIIIIIIIIIIWHIIIHII
Van 1 6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer-0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke o\ereen-
komsten aangegaan.
do,. ariJs a's eetl onstuimige zee na
v storm, nu de onvergetelijke feesten
kal ziJn' we,r lan&zaam ZÜD
hite en gewone doen teruggekeerd.
t bezoek van het Russische es-
v er te Toulon en de ontvangst
de Russische marine in Parijs
,j geheel Frankrijk zal een datum in
ge8chiedenis blij ven. Dat alle klassen
ket ^)ar':'jen er aan deelnamen, maakte
schoone dier manifestatie uit, en
k0 611 er het politieke karakter aan dat,
aa v.re<^e^evend °°k uitgedrukt, toch
oiemand wie het aanging, kon ont-
PPen. De oude Jules Simon zegt,
Eisrnarck, die de „Triplice" uitdacht,
la Ve*eeniging van Frankrijk met Rus-
ka- doen geboren worden. Zonder
v ri zijn de drie verbondenen meester
Europa, en hoewel Oostenrijk er
l;e s bij wint, Italië er alles bij ver
dij °kharingen bij behoudt, toch zullen
niet gemakkelijk meer van elkan-
d(. kunnen scheiden. De kansen voor
vrede zijn] en door vermeerderd,
tot voor eenige maanden berustte
Ya Vl'odeswaarborge.n alleen in handen
V(, j Euitschland, terwijl zij thans even-
V van het woord van Rusland en
En^k'yk afhankelijk zijn geworden.
h>a arom, zoo besluit de oude staats-
en alleen Duitschland er Elzas
ahd
beteekende de kreet „leve Rus-
voor mij „leve de Vrede!"
Met,6*' was natuurlijk, dat de Russen
Z0 Frankrijk zouden vertrekken
Va er eenig aandenken in den vorm
göschenkeu mede te krijgen, doch
V6a- waarde dier gezamenlijke sou-
Z0 twee en een half millioen francs
Ve,. bedragen, heeft niemand kunnen
jachten; en toch moeten deze cijfers
zÜn- Om daarentegen de Russen
te j.n I.. j
in
vergeten, zullen de dam s dezen
u'r de Chapeau Russe" dragen, welke
HUwe Jes gl:ed de Thetis over de gladde,
d c'ee()Watei v'akte. ^en Hcht oostelijk koel-
hel,i zeilen ter nauweruood zwellen
j ®r.e blauwe hemel werd slechts door
n 'ie wolkjes nabij den gezichteinder
i bil °OI''en en ztliden bezetoveral elders
i' het u'°lkenIoos; Statig ging de zon onder
vaaVe/tei1. bijna even helder als op 't mid-
b u1 str i 611 g zouder avondrood, maar met
1 jjf a,a ®nglans verdween de scbittereude
y- 1,1 de vonkelende zee.
reaer glazen! was het commando, dat
H Werd, onmiddeljjk gevolgd door vier
i.v» bWGG
'ijk man
61
aan twee, op de scheepsklok.
l> W»n "J' titkjjkgoed uitkijken en dade-
s' „Ho mwen Het roer vervangen en de
"a«z»renwacht
uit het gewone kapsel der Russische
vrouwen bestaat, bandeaux rond het
hoofd gelegen, doch het voorhoofd vrij
latende en rechts en links met schitte
rende ornamenten gegarneerd. Verder
zal de Jaquette a capuchonde grootste
nieuwigheid uitmaken, terwijl de gebor
duurde dichte voilettes zeer praktisch
zullen zijn, vooral indien de winter
even koud moet worden als de zomer
warm geweest is. Ook wordt er ge
sproken van tot de middeneeuwsche
kleederdracht terug te keeren, doch voor
die proef zal men waarschijnlijk de lente
afwachten.
De groote Gounod zag ik Vrijdag,
den 27n October, plechtig begraven.
Was de grootsche tocht, die de maar
schalk Mac Mahon van de Madeleine
door de Champ Elysées naar de Invali
des maakte, het best te vergelijken bij
een laatste revue, welke de geest van
den moedigen, eerlijken soldaat over het
Frc.nsche leger hield, deed het gebulder
van het kanon eene geweldige aandoe
ning ontstaan, de treffende en bijna even
prachtige begrafenis van Charles Gounod
maakte zoo mogelijk een nog dieper
indruk.
De Regeering heeft geheel in den
geest van het volk gehandeld met
aan een zijner beroemdste zonen eene
begrafenis op staatskosten te verlee-
nen en de Madeleine was evenals
voor Mac Mahon van voren en van
binnen geheel met zwart bekleed en met
lauwertakken behangen, waartusschen
cartouches met. de letter G waren aan
gebracht. Een paar uren voor de be
grafenis zag ik, dat de pastoor der
Madeleine order gaf om de schilden,
waarop de namen van Gounods opera's
geschreven waren, onder geschilderde
lauwertakken te bedekken, en zoo ver
dwenen, terwijl ik daar stond, de namen
van „Faust 1859" en „Romeo et Juliette
1867". In de kerk waren die namen
eveneens met rouwfloers overtrokken.
De man, die dit bevel gaf, was een sterk-
gespierde kerel, met wien menigeen zeker lie
ver zou gegeten dan gevochten hebben. Stuur
man Tjebbes was dan ook geen kat om zon
der handschoenen aan te pakken en meer dan
een der scheepsgezellen herinnerde zich nog
dien geweldigen duw, of dien knellenden greep
die de stuurman bun had toebedeeld, toen zij
niet ving genoeg, bij de laatste wending, de
raas der brik hadden doen rondvliegen.
Om de waarheid te zeggen, was hij meer
gevreesd dan bemind. Toch was hij niet kwaad
voor wie hem slechts verstond en zijne beve
len stipteljjk opvolgde. Bijzonder groot was
zijne gehechtheid aan zijnen kapitein, tevens
reeder der brik, dien hjj nooit anders dan inet
den naam van „Patroon" bestempelde en die
nu reeds drie weken lang met zware koorts
te kooi lag. De „Oude," zooals de matrozen
hem noemden, was op Makasser ziek gewor
den, daar in het hospitaal verpleegd geweest,
maar ongenezen teruggekomen aan boord van
zijn schip, waar hij zich gelukkiger gevoelde
ia zijne nauwe kooi in de kleine kajuit der
brik, verzorgd door zijn trouwen „Stuur," dan
in het ruime, luchtige hospitaal, met al zjjne
gemakken en oppassing.
Stuurman Tjebhes was dus feitelijk bekleed
met. het opperste gezag aan boord en het
scheepsvolk wist dan ook zeer goed, dat hjj
zich in dat gezag zou weten te handhaven, er
mocht gebeuren wat er wilde.
Alleen die zijner oratoria's„Redemption"
en „Mors et Vita" prijkten dicht bij
het altaar.
Een peloton kurassiers opende den
stoet, gevolgd door infanterie, waar
van het muziekkorps een treurmarsch
speelde. Een generaal voerde deze troe
pen aan. Na de geestelijken kwamen
twee wagens en acht draagbaren met
ontelbare kransen, waaronder die van
de directeurs der Opéra, van de Opéra
te Weenen en van het Conservatoire
het meest in het oog vielen. Koningin
Victoria en Adelina Patti moeten ook
prachtige kransen gezonden hebben.
Hierop volgde den met zwarte plui
men en zilveren tranen gedrapeer-
den en met lauwertakken versierden
lijkwagen. Hij werd werd door zes paar
den getrokken. Op het lijkkleed was
zijn costume van lid der Academie ge
legd, waarbij zijn kleinkinderen een
eenvoudig ruikertje viooltjes gevoegd
hadden.Onder de slippendragers bemerkte
ik den minister van Onderwijs, Ambroise
Thomas en Victorien Sardou zijn zoon,
schoonzoon en neef gingen aan het hoofd
van de familie en vrienden, waarachter
de vertegenwoordiger van den Presi
dent der Republiek, de groote staats
lichamen, de leden van het Institut de
Franceeen groote schaar artisten en
allerhande deputatiën van zang- en
muziekgezelschappen; weder sloten troe
pen, waaronder artillerie en kurassiers,
de begrafenis. Na de H. Mis, waarin
op verlangen van de weduwe, alleen
Gregoriaansche zang werd uitgevoerd
en waaronder de organist Dubois en de
componist Saint Saëns eenige van Gou
nods eompositien op het orgel voordroe
gen, werden onder de péristyle der
Madeleine acht redevoeringen gehouden,
waaronder die van den ouden Ambroise
Thomas, den vriend zijner jeugd, vooral
door gevoel en hartelijkheid uitmuntte.
Hierna werd de zoo door het Fransche
volk beminde en door de geheele be
schaafde wereld vereerde muzikale dich-
Maar Andries, de Oostfries, „was niet van
plan zich langer aan dat onbeperkte gezag
te onderwerpen. Hij zou hem wel vinden, wacht
maar
Hij was het, Andries, wiens beurt om „op
uitkijk" te staan, juist was gekomen. In stede
van dat te doen, ging hjj echter zeer gemak
kelijk in het „schapenhok" neerzitten, stak
eene pijp op, rookte die uit en vleide zich
toen even gemakkelijk op het dek neder als
zijne kameraden, die „huzarenwacht" hadden.
Wie heeft de uitkijk klonk de stem
van stuurman Tjebbes van het achterdek af.
Geen antwoord. In één oogwenk was
„stuur" van zijne plaats nevens den roergan
ger verdwenen en stond hij in het „schapenhok."
Wie heeft de uitkijk donderde zijne
zware basstem voor de tweede maal. „Ik,
en wat zou dat nou was het antwoord van
der. schuldige, die, verschrikt wakker gewor
den, zich door dusdanig- brutaal antwoord eene
houding trachtte te geven. „Dat zal ik je
toonen, ellendige mof 1" En met één enkelen
geweldigen stomp van zijne gespierde vuist,
deed hij Andries achterover tuimelen, over het
„braadspil" waartegen deze zich geposteerd
had met zijn hoofd op het ijzeren kettingluik,
zoodat hem de lust verging ook maar één
woord te zeggen. „Zes glazenbeval hem
Stuur, .en het roer vervangen!"
Nauwelijks had de klok zes slagen, twee aan
twee gegeven,of een ander scheepsgezel stond op
ter, omringd van hulde en deelneming,
naar zijn laatste rustplaats, zijn familie
graf te Auteuil gebracht en ik hoorde
als in mijn verbeelding de zoo ingrijpende
inleiding uit zijn „Dood en Leven"
Ego sum Resurrectio etVita" weerklinken
welke mij, nu ruim vijf jaren geleden,
door bet oprechte godsdienstige gevoel
dat er uit sprak, zoo diep getroffen had.
Die maand October was nu juist hon
derd jaren geleden een verschrikkelijke
en bloedige maand. Na de moord van
den 16den, stierf den 24sten Madame
Roland door de guillotine met den
uitroep vol waarheid op hare lippen
„O Vrijheid wat misdaden worden er
niet in uw naam gepleegd!" En den
30n werden te middernacht de 21 Gi-
rondins ter dood veroordeeld. Een
hunner, Sillery, riep met vervoering
„Dit is de schoonste dag mijns levens
Den volgenden morgen leidt men hen
naar het schavot, waar zij, elkander
omhelzende, het beroemde refrein „Liever
de dood dan de slavernij" zongen en
moedig stierven.
Wat was het eene sublime gedachte
der Kerk, na het feest van Allerheiligen,
den Allerzielendag te doen volgen. Na
de vereering der uitverkoren en geluk
zaligen, de gedachtenis aan hen die nog
lijden. Het is alsof zij ons er aan heeft
willen herinneren, dat de overledenen
niet mogen vergeten worden en ons
daarom eerst den hemel voor den
geest riep, opdat wij des te vuriger de
verlossing der dierbaren, die wij bewee-
nen, van God zouden afsmeeken. Er zijn
ook geen dagen in het jaar dat hier de
kerken en kerkhoven meer bezocht wor
den en het getal personen, die gedurende
deze twee dagen een godvruchtigen
tocht naar de 17 begraafplaatsen, in en
om Parijs gelegen, maakten, bedroeg
ruim 650.000.
Fidelius.
Parijs, 21 Oct./3 Nov. 1893.
uitkijk en Andries aan het roer, verwenschin-
gen uitbrakende tegen den „grootenknecht"
zooals hjj hem spottenderwijs placht te noe
men maar niet overluid (hjj wist wel beter)
maar brommende tusschen de tanden.
Stuurman Tjebbes was hem op den voet
gevolgd en stond nu nevens hem. .Een
ding heb ik je nog te zeggen, luie mof" sprak
h|j tot Andries - als je weer zoo giert als de
laatste keer, dan waarschuw ik niet; maar
ik kwak je tegen de verschansing aan, datje
d'r voor jaren genoeg aan hebben zult."
Bevende van drift, maar zonder «en woord
te spreken, hoorde Andries deze bedreiging
aan.
De maan was opgekomen, de bries was aan
gewakkerd snel verdween het schnim, door
den boeg veroorzaakt, achteruit uit het gezicht,
toen plotseling de uitkijk riep"Op je roer 1
ik zie den grond 1"
Op je roer I herhaalde stuurman Tjebbes,
en greep zelf de spaken van het stuurrad aan
zijne zijde, om de langzame beweging wat
sneller te doen gaan. Maar nauwelijks had
Andries dit bemerkt of hij liet zelf los en greep
Tjebbes bij de keel. Een stoot in den on
derbuik, met herculische kracht door zijnen
tegenstander hem toegebracht, deed hem bijna
onmiddeljjk daarna diens keel loslaten en naar
adem hijgen.
Wordt vervolgd.)
