Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
17de Jaarg.
Zondag 21 Januari 1894.
No. 4794.
bureau ^8otexztxaat 39.
Il'l
I
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
de beschouwingen ter gelegenheid
Vau» verwisseling des jaars door de ver
slende bladen aan den toestand der
^ereld gewijd, was steeds schering en in-
8 de gewapende vrede. Ook wij wezen
°«s artikel ter gelegenheid van Nieuw-
r °p het tot waanzin gedreven militairis-
dat vroeg of laat leiden zal tot eene
^rsting welke vreeselijk zal zijn in
3j6 gevolgen.
^•lerdaad wekt de toestand van den ge-
^aP«nden vrede reden tot ernstige bezorgd-
hei(jt
Terwijl hij de volken uitput en uit-
j^gelt, leidt hij ze onvermijdelijk tot eene
°tsing) jjjg zoncjer twijfel geheel Europa
zijne grondvesten zal doen sidderen.
°ezeer die toestand van den gewapenden
^'ede loodzwaar drukt op de natiën, die er
et meest bij betrokken zijn, leeren ons
p°oral Duitschland en Italië. Tusschen
rankrijk en Duitschland is het als het ware
1(1 de laatste jaren een wedloop geweest,
het grootst aantal soldaten en kanon-
11611 in het veld zou kunnen brengen Maar
erwijl een rijk land als Frankrijk, dat heel-
^at voor zijne weerbaarheid kan opbrengen,
v dien wedloop slechts weinig schade
°ndervindt, had hij voor Duitschland de
^eest ingrijpende gevolgen. Het gevolg
*atl de voortdurende verhooging van het
egercontingent en de steeds klimmende
6'schen voor het leger is, dat de regeering
lJ herhaling in vermeerdering van belas-
^ögen het middel heeft moeten vinden, om
e hosten van het oorlogsbudget te dekken,
at aan landbouw en nijverheid tal van
Snede en onmisbare krachten zijn onttrokken.
^°g meer dan Duitschland ondervindt
a'ië al de treurige gevolgen van den toe-
s'and van den gewapenden vredede
Feuilleton.
MOORD IN HET BOSCH.
Naar het Fransch van
Raoul de Navery.
16)
was gerust en glimlachte, zeide
vb terwijl ik bang wasZijn stem was
üstig en ,je mijne beefde.Vriendelijk
°°d'gde hij mij uit bij hem te komen eten,
rin ik had hem gaarne eer, zeer ver van
aar willen zien.
j Waart gij op dat ooger.blik niet onder
6(1 invloed van een dier hallucinatiën,
aaraan gij, naar men zegt, onderhevig
vroeg de rechter.
Ik heb nimmer een slechte daad be-
|aan> zeide de Veldmuis. Ik heb eenige
®nilis van de geneeskracht der planten,
J1 heb menigmaal uit de hand van menschen
Utl toekomst voorspeld. En wat nu aan-
Pat het hebben van voorgevoelens, ja, ik
6t) die, en dien avond wilde de gedachte
n een ongeluk, dat Trézek weldra zou
ellendige sociale en economische toestand in
het prachtig schiereiland der Appenijnen is
aan geen andere oorzaak te wijten. De ge
wapende vrede, die Italië verplicht als bond
genoot van de mogendheden van Midden-
Europa, de rol van groote mogendheid te
spelen, put het land uit en leidde reeds tot
de ernstige crisis, die zich thans in ver
schillende deelen des lands openbaart.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat
zich van verschillende kanten verzet tegen
dezen onhoudbaren toestand openbaart. De
vraag is gesteld, en zal noodzakelijk beant
woord moeten wordenof de algemeene
vrede, die allen zeggen te wenschen en te
begeeren, niet op andere wijze kan verkregen
worden dan door de geduchte wapeningen,
waarvan men in den laatsten tijd getuige is.
Willen vorsten en staatslieden, zooals zij bij
verschillende gelegenheden voorgeven, niets
liever dan den vrede. Waarom zou die dan
niet door algemeene samenwerking duur
zaam gewaarborgd kunnen worden. Het
streven daartoe wint zichtbaar veld, en meer
en meer wordt het denkbeeld besproken,
door de vorming van een internationaal
scheidsgerecht den oorlog in net vervolg te
voorkomen. Overal verrijzen vredebonden en
vereenigingen, die ten doel hebben voor dit
denkbeeld te ijveren. Het Januari-nummer
der ïMaandelijksche Vredescorrespondentie",
die door het vaste Vredesbureau te Bern
wordt uitgegeven, bevat daaromtrent belang
rijke bijzonderheden." Het bevat vooreerst
de mededeeling, dat de Paus zich ten gunste
der vredesvereenigingen heeft verklaard
en wel bij gelegenheid van de oprichting
eener zoodanige vereeniging in het zuiden
van Frankrijk, waarvan een geestelijke
hem bericht had gezonden. In Italië wordt
verder gemeld, is het denkbeeld van vrede
zoo diep doorgedrongen, dat gelijk in
den nieuwen vredekalender der Lombar-
dijsche vereeniging Giü le armi (de wape
nen neerwordt bekend gemaakt zelfs
bankiershuizen de vredesvereenigingen met
treilen, mij niet veriaten. Hij en zijn zoon
zijn voor mij altijd goed geweest; ik had
hen voor dat ongeluk willen behoeden,
doch zoover ging mijn macht niet. Toen ik
op weg was naar mijn hut, stootte mijn
voet tegen het lijk van den marskra
mer.
Na de Veldmuis werd Genoveva verhoord.
Zij trad snel naar voren, zonder groote
verlegenheid. Zij nam den schijn aan Mar
cel, die zijn betraande oogen tot haar op
hief, niet te herkennen.
Genoveva was dien dag schooner dan
ooit. Haar rijke kleeding stond haar prach
tig haar lief, frisch gezichtje was omlijst
door een dubbelen rand geplooide kant.
De president vroeg haar naar eenige
bijzonderheden betreffende de verloving, die
op de hoeve had plaats gehad, denzelfden
dag, waarop Louis was vermoord.
Tot op dien dag had de zoon van
Claude mij nooit gezegd, zelfs niet doen
vermoeden, dat hij mij tot vrouw begeerde,
zeide zij de Trézek's stonden bekend als
arm. Marcel had een goeden naam. Toen
hij zeide den dag van het contract zeven
duizend francs te zullen bijdragen, vond mijn
vader de partij aannemelijk.
geld ondersteunen, zooals bij voorbeeld de
bank Van Napels en de volksbank te Milaan,
die jaarlijks een vaste bijdrage verstrekken.
In Zweden verschijnt een vredestijdsehrift,
dat den titel draagtRed met Vapnen
(weg met de wapenen!) In Zwitserland
geeft het vaste vredesbureau een jaarlijksche
bijdrage van 1000 francs. Ook in ons land
wint het denkbeeld, om den vrede door
algemeene samenwerking te waarborgen,
meer en meer veld. Het instellen vaneen
internationaal scheidsgerecht, wordt o. a.
in een artikel van de Ms. en Rb., geteekend
H., op de volgende wijze bepleit
Langzaam maar zeker wordt alom de
meening gevestigd, dat de tot dusver ge
volgde wijze van beslechting der geschillen
onder de volken, beschaafde christelijke
natiën onwaardig is. Niet het geweld, maar
de rede behoort uitspraak te doen, niet de
overmacht, maar het recht moet beslissen.
Zoolang macht gaat boven recht, zal er geen
rust zijn voor de volken. Ook de mach
tigste zullen aanhoudend al hun krachten
hebben in te spannen, om niet door een
nog machtiger nabuur te worden overvleu
geld, en de zwakken zullen voortdurend
gevaar loopen door de sterken te worden
verpletterd.
Kleinen en grooten, machtigen en zwak
ken hebben er dus allen evenzeer belang
bij, dat er aan den tegenwoordigen toe
stand van onzekerheid een einde kome, en
de vrede, die door millioenen soldaten niet
kan verzekerd worden, eindelijk voor goed
worde gewaarborgd door een scheidsge
recht, waaraan allen zich gelijkelijk onder
werpen. Maar al hebben ook alle Mogend
heden daar feitelijk hetzelfde belang bij,
toch hangt het van de machtige rijken af,
het denkbeeld van den algemeenen wereld
vrede te verwezenlijken. De naijver toch tus
schen de toongevende natiën is feitelijk de
hoofdoorzaak van de tegenwoordige gewel
dige spanning. Waarom wij nagaan, waarom
Europa op het oogenblik als in twee reus-
En gij zelf, hoe dacht gij over den
jongen man
Ik antwoordde, dat ik toestemde in
het huwelijk.
Niets meer
Althans niets belangrijks. Het ver
raste mij een weiniginderdaad mishaagde
Marcel mij nietmaar ik zou er nooit het
eerst aan hebben gedacht hem tot mijn
echtgenoot te begeeren.
Een zucht ontsnapte aan Marcels' borst.
Wees man, fluisterde Claude men
ziet naar u.
Doch Marcel dacht niet meer aan de
menigte nieuwsgierigen, aan de justitie, aan
de veroordeeling, die als een zwaard van
Damocles boven zijn hoofd hing. Hij wist
nu, dat zij hem niet beminde, die verafgode
Genoveva, dat zij, zijn aanzoek gunstig op
nemende, gehoorzaamde aan haar vader,
als een welopgevoede dochter, die den door
haar ouders uitgekozen echtgenoot uit hun
hand aanneemt.
Wat ging voortaan den jongen man de
onschuldigverklaring door de gezworenen of
het verschrikkelijkste vonnis aan Genoveva
had hem tot de vreeselijkste marteling
veroordeeldde menschen hadden de
achtige kampen verdeeld is, waarom het
Drievoudig Verbond en het Fransch-Russisch
bondgenootschap zoo scherp tegenover elkan
der staan, daar zien we, dat de hoofdoor
zaak schuilt in den wrok tusschen de twee
erfvijanden: Frankrijk en Duitschland.
Wanneer deze twee tot een oprecht ge
meende verzoening konden komen, zou de
onderlinge verhouding tusschen al de overige
staten van zelf verbeteren. Mag nu zulk
een toenadering in de naaste toekomst
verwacht worden'1 Als men op sommige
verschijnselen let, zou men geneigd zijn het
te zeggen. Dezer dagen bevatte het con
servatieve Berlijnsche blad Deutsche Wochen-
schaueen artikel van denbekendenFranschen
schrijver Lacaze, waarin op die verzoening
wordt aangedrongen, opdat beide volken,
wier verwijdering de groote oorzaak is van
de hedendaagsche spanning, zich gemeen
schappelijk konden aangorden tot bestrijding
der anarchie. De heer Lacaze meent de
voorbode van eene dergelijke toenadering
te mogen zien in verschillende feiten van
den laatsten tijd, zooals de vriendschappe
lijke samenkomst van Duitsche en Fransche
officieren bij gelegenheid dat de lijken der
in 1870 gesneuvelde soldaten aan hun
vaderland werden teruggegeven; verder de
lijkkrans door een keur van Duitsche staf
officieren namens hun Keizer neergelegd op
de lijkbaar van Mac-Mahoneindelijk de
broederlijke wijze, waarop nog voor weinige
dagen, bij het bekende strafgeding teJLeip-
zig, de officieren der Duitsche marine, den
beschuldigde Franschen, na de uitspraak
van het edelmoedig en onpartijdig vonnis,
de hand kwamen drukken.
Op die wijze is men volgens den Fran
schen schrijver op den goeden weg om tot
eene algeheele verzoening te komen. Tot
dit doel moeten de regeeringen van beide
volken ernstig de handen ineenslaan, omdat
zij zich dan vereenigd aan de spits der be
schaving kunnen stellen. »Als de regeerin
gen verstandig waren," dus besluit hij met
macht niet meer, hem nog te doer, lijden.
Basile herhaalde hetgeen men reeds wist.
Hij beschuldigde de Trézek's niethun ge
vaarlijken toestand scheen hem zelfs pijn
lijk te treffen. Het stuitte hem tegen de
borst aan hun schuld te gelooven. Op den
dag van den moord scheen Marcel, die zijn
herberg voorbij kwam, bijzonder opgewon
den ongetwijfeld had de vreugde zijn hoofd
op hol gebrachten deze vreugde was zeer
begrijpelijk, daar hij het schoonste meisje
van het dorp zou huwen. Basile sprak lang
en breedvoerig; met kennelijke zelfvoldoe
ning bracht hij zijn dorpswelsprekendheid
ten gehoore. Toen hij geëindigd had, groette
hij de geheele vergadering en nam op de
getuigenbank een plaats in, dicht bij Geno
veva.
Wij hebben reeds gezegd, dat een der
bijzonderheden dezer zaak was het groote
getal vrouwen, dat er een rol in speelde.
Toen de deurwaarder Douce riep, ging er
een gemompel van sympathie en medelijden
door de vergadering.
Wordt vervolgd.)
