Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
17de Jaar^.
Zondag 1 April 1894.
No. 4853.
bureau "g$otev£tvaat 50.
EERSTE BLAD.
De Vioolspeler der Sanscnlotten.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Parijsche Kroniek.
Men had met recht kunnen verwachten,
dat de aanslag van den anarchist Pauwels
tegen de bezoekers der Madeleine-kerk ge-
richt, en waarvan hij zelf het eenige slacht
offer werd, alsof de Voorzienigheid op eene
ln het oog loopende wijze de misdaad in
zijn tempel gepleegd, wilde straffen, de ge
lovigen eenigszins angstig zoude maken, en
de kerken dus minder zouden bezocht wor
den. Welnu ik heb mij in de Goede Week
persoonlijk willen overtuigen of de vrees op
de gemoederen gewerkt had, en ik zag met
vreugde dat het tegendeel het geval was.
Op Witte Donderdag en Goede Vrijdag
vvaren de kerken zoo vol als ik dit ooit vroe
ger gezien heb. De vastenpreeken werden
dit jaar zelfs drukker bezocht. In de Notre
Dame had Mgr. D' Hulst «de Familie" tot
onderwerp zijner conferentiën gekozen. Daar
Zlj voornamelijk voor de mannen gehouden
Worden, zijn in het middenschip geen vrou
wen toegelaten, en bij de laatste preeken
was de kerk toch propvol. Vele personen
der hoogere kringen, als wilden zij van hunne
godsdienstige overtuiging openlijk blijk geven,
Woonden deze conferentiën bij. De Kardinaal-
Aartsbisschop van Parijs zat in een fauteuil
vlak over den preekstoel, en zijn rood kleed
doet hem gemakkelijk van de vele geeste
lijken die hem omringen, onderscheiden.
Zijne ernstige en toch zoo eenvoudige hou
ding, zijn door een streng leven vermagerd en
hoekig gelaat, zijn goedige blik doet ons aan
de gezichten der prelaten uit den tijd van
den heiligen Lodewijk terug denken. Het is
Msof enkele dier heiligenbeelden daar tegen
de muren van het oude gebouw tot zijn
familie behoord hebben, zoo treffend is de
gelijkenis. Mgr. Richard moet veel van zijn
kathedraal houden, want hij presideert bijna
altijd de ceremoniën, en dikwerf hebben de
Feuilleton.
Eene Episode uit het Kunstenaarsleven
van Cherubini.
42)
Nauwelijks was het weggestorven, toen
zware sleepende voetstappen zich lieten
hooren, Zij kwamen van den linker kant.
De deur werd geopend.
Een gezet man van middelbare grootte
^aet een vol en bleek gelaat, dat niet onedel
gevormd was, doch dat er afgemat en tevens
'oom uitzag, trad binnen.
Deze man was koning Lodewijk XVI.
Hij was in het violet gekleed voor
dezen avond eene rampspoedige beteekenis,
Want violet is de rouwkleur der Fransche
oningen en zijne frisuur was geheel
erward. De verschijning des konings die
'a de dagelijksche zorgen een weinig op
ene canapé had gesluimerd en nu nog met
aapdronken oogen rondzag, was op dat
geloovigen de kerk reeds verlaten als hij
daar nog voor zijne kudde blijft bidden.
Op Goede Vrijdag had ik een plaats in
de vbanc d'oeuvrë* (kerkmeestersbank tegen
over den preekstoel) trachtte machtig te
worden, teneinde er den pater Dominicaan
Olivier over het lijden van Christus te hooren.
Even voor één uur was ik op mijn posten
zag de menigte de kerk binnenstroomen.
Onder de klagende tonen der Miserere,
vielen, door de geschilderde ramen dringende
en in alle kleuren tintelende, zonnestralen
op de indrukwekkende biddende scharen van
menschen uit alle standen, en ik dacht aan
die lang verledene tijden waarin het geloof
der vroegere geslachten dit grootsche ge
bouw ter eere Gods gewrocht had. Met
de eerste woorden van den beroemden pre
diker keerde ik tot de werkelijkheid terug,
waaruit ik voor eenige oogenblikken door
die atmospheer van verheven poësie gerukt
was. Reeds dikwerf hoorde ik meditatiën
over het lijden van den Zaligmaker, doch
de aandoeningen welke pater Olivier bij
zijne hoorders opwekte, had ik nog nooit
ondervonden. De voorstelling van dit
lichaamlijk en geestelijk lijden was zoo
treffend en in zulke aangrijpende bewoor
dingen weergegeven, dat men gedurende de
ruim 1 '/4 uur lange rede in eene stemming
van vereering en aandoening geraakte, welke
zeker op dit plechtig uur wel de door den
doodvermoeiden spreker gewenschte moet
geweest zijn. Toen zijne laatste woorden
onder de gewelven wegstierven, zag men
aan al die gezichten den indruk, welke zijne
overwegingen en aangrijpende gedachten op
de harten maakten, en er viel niet aan te
twijfelen, dat zijne smarttonen het diepst
van het gemoed bij velen getroffen hadden
Na de preek werden de geloovigen tot
de vereering der relikwiëen van de Doornen
kroon, een der Nagels en het hout van het
Heilig Kruis toegelaten. Meer dan duizend
menschen stonden daar op hun beurt wach
tende, om deze kostbare overblijfselen van
oogenblik niet geschikt om hoogheid en
waardigheid voor te stellen.
Toen hij binnentrad stond Marie Antoi
nette op alsook de prinses De Lamballe.
De koning wierp een half verstrooiden
blik op de?e laatste, omdat hij haar had
zien knielen en trad toen op zijne gemalin toe.
Lodewijk was zeer goedhartig, hij zag
de ontroering en smart der dames, het
droevige gelaat der koningin en hij gevoelde
er behoefte aan eenige woorden van troost
te zeggen.
Wees onbezorgd, madame," zeide hij,
«rondom de Tullerieën is het volmaakt rus
tig en dit zal het naar ik hoop ook blijven."
«Het is de rust des grafs, wie kan zich
daarin vergissen, sire antwoordde Marie
Antoinette.
«Wat ook de groote woordvoerders der
secties besloten hebben," begon Lodewijk
weer na eene korte pause, «er zijn te Parijs
nog altijd goedgezinden genoeg, die op het
beslissende oogenblik voor.majesteitschennis
terugtreden en het oude koningshuis voor
het uiterste zullen beschermen.
De koningin zag haar gemaal doordrin
gend aan.
«Verhelen wij ons toch niet," antwoordde
het lijden te mogen vereeren, en hoe groot
mijn verlangen ook was dit ook te doen,
toch deed de vrees, dat een paar uur ver-
toevens mijne devotie zoude bederven, mij
verder gaan.
In de Madeleine was de toeloop zoo groot,
dat men tegen 4 ure queue moest maken, om
er binnen te komen. De kerk ingaande,
zag ik aan het portaal rechts, de nog ver
brijzelde ruiten en eenige gaten en schram
men door de bom van Pauwels veroorzaakt.
In de meeste bladen werd geheel in strijd
met de waarheid gemeld, dat Pauwels ook
in het gelaat getroffen en aan zijn kaak
verwond was. Hij is aan het onderlijf om
zoo te zeggen vaneen gerukt, doch zijn ge
zicht was ongeschonden gebleven. De pho
tografiën, welke ik er van zag, waren ge
heel gaaf en het gezicht zonder eenige
verminking. Het kruis van bloemen in een
der zijaltaren opgesteld, was zoo mogelijk,
nog grooter en prachtiger dan andere jaren
en het viel mij op, dat ook hier zooveel
mannen het kruis gingen vereeren. Zoude
er, evenals in de politiek, ook op godsdien
stig terrein »im esprit nouveau" zijn aan
gebroken,welke ons den goeden ouden tijd van
oprechte en ware godsvrucht weder zal doen
aanschouwen
De heer Bigourdan, sterrenkundige aan
het Observatorium, heeft den 27sten dezer
den uitslag zijner waarnemingen bij de ver
duistering van de planeet «de Korenaar der
Maagd", aan de Academie van Wetenschap
pen medegedeeld. Het was de eerste maal
na den dood van Christus, dat dit weder
juist op Goede Vrijdag viel, en dit zal nu
eerst over 55 eeuwen opnieuw plaats hebben.
In dien zelfden nacht heeft hij tegen 9
ure een kruis van licht aan den hemel zien
schijnen, waarvan de maan het middenpunt
vormde. De geleerde gaf daarvoor als rede
de opeenschuiving van ijswolken in de at
mospheer aan. Dat dit op Goede Vrijdag
juist een kruis vormde, zal de wetenschap
zeker een louter toeval noemen
zij, «dat het koningschap in Frankrijk niet
meer dan een schaduw is. Dat kan u op
den 14en Juli bij het feest op de Champ
de Mars niet ontgaan zijn."
De koning keek naar den grond. De spie
ren langs zijn mond bewogen zich kramp
achtig, doch nauwelijks merkbaaroveri
gens vertrok hij geen spier.
De koningin had een ruw, maar waar
woord gesproken. Op dien feestdag was
Pétion, maire van Parijs, de held van bet
feest geweest, dezelfde Pétion, die den
koning eenige weken geleden, naar aan
leiding van den opstand van het gepeupel
uit de Tuillerieën had laten zetten. Denzelf
den Pétion, die nog aan het hoofd van het
gepeupel stond, had het volk toegejuicht,
terwijl men van den koning geen notitie had
genomen.
«Op weinig uitzonderingen na, denken
deze goedgezinden slechts aan hun eigen
veiligheid," vervolgde Marie Antionette, «het
zou een slechten troost zijn op hunne hulp
te rekenen. Onze steun berust op dit sterke
kasteel en zijne bezettingen. Maar de heer
de Mailly heeft gezegd, dat op de troepen
niet valt te rekenen. Aan welke mannen is
het commando toevertrouwd
Hoe vroeg ookfde Paschen viel, toch kon
het weder niet schooner geweest zijn. Het
lied dat de natuur, met de ontluikende
blaadjes, de eerste bloemen, het gekweel
der vogelen, de heldere hemel in die dagen
zong, was wel het lied van het leven. En
het hart zong het mede, niet meer met het
oog op het graf gericht, doch daar in de
hoogte den weg nastarende, welke de zielen
der gelukzaligen in hun hemelvlucht door
klieven. Christus heeft allen door Zijn dood
vrijgekocht en van de gevangenschap des
grafs verlost, waaruit Hij zelf zegevierend
is opgestaan. Laten wij dus in dien vreugde
vollen tijd der Verrijzenis alle schaduwen
des twijfels van ons stooten en in onze
harten slechts plaats voor een levendig ge
loof overhouden, opdat ook voor ons het
blijde Alleluja troostend en verheffend moge
weerklinken.
Fidélius.
Parijs, 17/30 Maart 1894.
ALGEMEEN OVERZICHT.
31 Maart '94.
Den afgetreden minister-president Beer-
naert te Brussel is de eer te beurt geval
len voor het verlaten van het gebouw van
het ministerie van financiën een bezoek te
ontvangen van den Koning, die hem, onder
dankzegging voor de vele door hem bewe
zen diensten, hartelijk de hand schudde en
mevrouw Beernaert de hand kustte. De
Moniteur Beige van Woensdag-avond be
vatte de koninklijke besluiten, waarbij de
afgetreden ministers Beernaert en Lejeune
tot «ministers van staat" worden benoemd.
Een merkwaardig gerucht doet sedert
eenigen tijd te Parijs de ronde. Men zegt,
dat president Carnot tegen October een
particuliere woning gehuurd heeft. Hij
gaat dus het Elysee, de officieele presidents
woning, verlaten. Rekent hij op zijn val
bij de aanstaande presidentskeuze in No
vember of is hij voornemens een vernieu-
«Wel graaf d'Hervilly commandeert
de edellieden, Maillardoz de Zwitzers en
Mandat de Nationale Garde."
«Mannen van beproefde trouw maar
wie waarborgt ons dat het u zal gelukken
uw gezag te doen eerbiedigen
«Wij willen hopen dat het zoover niet
zal komen," zeide hij aarzelend, «dat de
Nationale Garde in bekoring worde ge
bracht zijn eed te breken. Ik verwacht hulp
van buiten
«Van buiten 1" riep de koningin verrast
en twijfelend.
«Pétion zelf zal ze mij brengen en den
algemeenen storm bezweren
«Pétion
Lodewijk keek verlegen, doch zeide daarna
met groote zekerheid
«Men heeft beweerd, dat het grootste
aantal raddraaiers te Parijs, die een alver-
mogenden invloed op het gepeupel uitoefe
nen, voor omkoopirig vatbaar is. Welnn.
men gaf mij den Raad Pétion en Danton
door eene groote som op zijde van orde
en recht te brengen."
Wordt vervolgd.)