Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 17de Jaar^. Zondag 1 April 1894. No. 4853. bureau "g$otev£tvaat 50. EERSTE BLAD. De Vioolspeler der Sanscnlotten. PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50 Franco per post door geheel Nederland - 2. Afzonderlijke Nommers- 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. Parijsche Kroniek. Men had met recht kunnen verwachten, dat de aanslag van den anarchist Pauwels tegen de bezoekers der Madeleine-kerk ge- richt, en waarvan hij zelf het eenige slacht offer werd, alsof de Voorzienigheid op eene ln het oog loopende wijze de misdaad in zijn tempel gepleegd, wilde straffen, de ge lovigen eenigszins angstig zoude maken, en de kerken dus minder zouden bezocht wor den. Welnu ik heb mij in de Goede Week persoonlijk willen overtuigen of de vrees op de gemoederen gewerkt had, en ik zag met vreugde dat het tegendeel het geval was. Op Witte Donderdag en Goede Vrijdag vvaren de kerken zoo vol als ik dit ooit vroe ger gezien heb. De vastenpreeken werden dit jaar zelfs drukker bezocht. In de Notre Dame had Mgr. D' Hulst «de Familie" tot onderwerp zijner conferentiën gekozen. Daar Zlj voornamelijk voor de mannen gehouden Worden, zijn in het middenschip geen vrou wen toegelaten, en bij de laatste preeken was de kerk toch propvol. Vele personen der hoogere kringen, als wilden zij van hunne godsdienstige overtuiging openlijk blijk geven, Woonden deze conferentiën bij. De Kardinaal- Aartsbisschop van Parijs zat in een fauteuil vlak over den preekstoel, en zijn rood kleed doet hem gemakkelijk van de vele geeste lijken die hem omringen, onderscheiden. Zijne ernstige en toch zoo eenvoudige hou ding, zijn door een streng leven vermagerd en hoekig gelaat, zijn goedige blik doet ons aan de gezichten der prelaten uit den tijd van den heiligen Lodewijk terug denken. Het is Msof enkele dier heiligenbeelden daar tegen de muren van het oude gebouw tot zijn familie behoord hebben, zoo treffend is de gelijkenis. Mgr. Richard moet veel van zijn kathedraal houden, want hij presideert bijna altijd de ceremoniën, en dikwerf hebben de Feuilleton. Eene Episode uit het Kunstenaarsleven van Cherubini. 42) Nauwelijks was het weggestorven, toen zware sleepende voetstappen zich lieten hooren, Zij kwamen van den linker kant. De deur werd geopend. Een gezet man van middelbare grootte ^aet een vol en bleek gelaat, dat niet onedel gevormd was, doch dat er afgemat en tevens 'oom uitzag, trad binnen. Deze man was koning Lodewijk XVI. Hij was in het violet gekleed voor dezen avond eene rampspoedige beteekenis, Want violet is de rouwkleur der Fransche oningen en zijne frisuur was geheel erward. De verschijning des konings die 'a de dagelijksche zorgen een weinig op ene canapé had gesluimerd en nu nog met aapdronken oogen rondzag, was op dat geloovigen de kerk reeds verlaten als hij daar nog voor zijne kudde blijft bidden. Op Goede Vrijdag had ik een plaats in de vbanc d'oeuvrë* (kerkmeestersbank tegen over den preekstoel) trachtte machtig te worden, teneinde er den pater Dominicaan Olivier over het lijden van Christus te hooren. Even voor één uur was ik op mijn posten zag de menigte de kerk binnenstroomen. Onder de klagende tonen der Miserere, vielen, door de geschilderde ramen dringende en in alle kleuren tintelende, zonnestralen op de indrukwekkende biddende scharen van menschen uit alle standen, en ik dacht aan die lang verledene tijden waarin het geloof der vroegere geslachten dit grootsche ge bouw ter eere Gods gewrocht had. Met de eerste woorden van den beroemden pre diker keerde ik tot de werkelijkheid terug, waaruit ik voor eenige oogenblikken door die atmospheer van verheven poësie gerukt was. Reeds dikwerf hoorde ik meditatiën over het lijden van den Zaligmaker, doch de aandoeningen welke pater Olivier bij zijne hoorders opwekte, had ik nog nooit ondervonden. De voorstelling van dit lichaamlijk en geestelijk lijden was zoo treffend en in zulke aangrijpende bewoor dingen weergegeven, dat men gedurende de ruim 1 '/4 uur lange rede in eene stemming van vereering en aandoening geraakte, welke zeker op dit plechtig uur wel de door den doodvermoeiden spreker gewenschte moet geweest zijn. Toen zijne laatste woorden onder de gewelven wegstierven, zag men aan al die gezichten den indruk, welke zijne overwegingen en aangrijpende gedachten op de harten maakten, en er viel niet aan te twijfelen, dat zijne smarttonen het diepst van het gemoed bij velen getroffen hadden Na de preek werden de geloovigen tot de vereering der relikwiëen van de Doornen kroon, een der Nagels en het hout van het Heilig Kruis toegelaten. Meer dan duizend menschen stonden daar op hun beurt wach tende, om deze kostbare overblijfselen van oogenblik niet geschikt om hoogheid en waardigheid voor te stellen. Toen hij binnentrad stond Marie Antoi nette op alsook de prinses De Lamballe. De koning wierp een half verstrooiden blik op de?e laatste, omdat hij haar had zien knielen en trad toen op zijne gemalin toe. Lodewijk was zeer goedhartig, hij zag de ontroering en smart der dames, het droevige gelaat der koningin en hij gevoelde er behoefte aan eenige woorden van troost te zeggen. Wees onbezorgd, madame," zeide hij, «rondom de Tullerieën is het volmaakt rus tig en dit zal het naar ik hoop ook blijven." «Het is de rust des grafs, wie kan zich daarin vergissen, sire antwoordde Marie Antoinette. «Wat ook de groote woordvoerders der secties besloten hebben," begon Lodewijk weer na eene korte pause, «er zijn te Parijs nog altijd goedgezinden genoeg, die op het beslissende oogenblik voor.majesteitschennis terugtreden en het oude koningshuis voor het uiterste zullen beschermen. De koningin zag haar gemaal doordrin gend aan. «Verhelen wij ons toch niet," antwoordde het lijden te mogen vereeren, en hoe groot mijn verlangen ook was dit ook te doen, toch deed de vrees, dat een paar uur ver- toevens mijne devotie zoude bederven, mij verder gaan. In de Madeleine was de toeloop zoo groot, dat men tegen 4 ure queue moest maken, om er binnen te komen. De kerk ingaande, zag ik aan het portaal rechts, de nog ver brijzelde ruiten en eenige gaten en schram men door de bom van Pauwels veroorzaakt. In de meeste bladen werd geheel in strijd met de waarheid gemeld, dat Pauwels ook in het gelaat getroffen en aan zijn kaak verwond was. Hij is aan het onderlijf om zoo te zeggen vaneen gerukt, doch zijn ge zicht was ongeschonden gebleven. De pho tografiën, welke ik er van zag, waren ge heel gaaf en het gezicht zonder eenige verminking. Het kruis van bloemen in een der zijaltaren opgesteld, was zoo mogelijk, nog grooter en prachtiger dan andere jaren en het viel mij op, dat ook hier zooveel mannen het kruis gingen vereeren. Zoude er, evenals in de politiek, ook op godsdien stig terrein »im esprit nouveau" zijn aan gebroken,welke ons den goeden ouden tijd van oprechte en ware godsvrucht weder zal doen aanschouwen De heer Bigourdan, sterrenkundige aan het Observatorium, heeft den 27sten dezer den uitslag zijner waarnemingen bij de ver duistering van de planeet «de Korenaar der Maagd", aan de Academie van Wetenschap pen medegedeeld. Het was de eerste maal na den dood van Christus, dat dit weder juist op Goede Vrijdag viel, en dit zal nu eerst over 55 eeuwen opnieuw plaats hebben. In dien zelfden nacht heeft hij tegen 9 ure een kruis van licht aan den hemel zien schijnen, waarvan de maan het middenpunt vormde. De geleerde gaf daarvoor als rede de opeenschuiving van ijswolken in de at mospheer aan. Dat dit op Goede Vrijdag juist een kruis vormde, zal de wetenschap zeker een louter toeval noemen zij, «dat het koningschap in Frankrijk niet meer dan een schaduw is. Dat kan u op den 14en Juli bij het feest op de Champ de Mars niet ontgaan zijn." De koning keek naar den grond. De spie ren langs zijn mond bewogen zich kramp achtig, doch nauwelijks merkbaaroveri gens vertrok hij geen spier. De koningin had een ruw, maar waar woord gesproken. Op dien feestdag was Pétion, maire van Parijs, de held van bet feest geweest, dezelfde Pétion, die den koning eenige weken geleden, naar aan leiding van den opstand van het gepeupel uit de Tuillerieën had laten zetten. Denzelf den Pétion, die nog aan het hoofd van het gepeupel stond, had het volk toegejuicht, terwijl men van den koning geen notitie had genomen. «Op weinig uitzonderingen na, denken deze goedgezinden slechts aan hun eigen veiligheid," vervolgde Marie Antionette, «het zou een slechten troost zijn op hunne hulp te rekenen. Onze steun berust op dit sterke kasteel en zijne bezettingen. Maar de heer de Mailly heeft gezegd, dat op de troepen niet valt te rekenen. Aan welke mannen is het commando toevertrouwd Hoe vroeg ookfde Paschen viel, toch kon het weder niet schooner geweest zijn. Het lied dat de natuur, met de ontluikende blaadjes, de eerste bloemen, het gekweel der vogelen, de heldere hemel in die dagen zong, was wel het lied van het leven. En het hart zong het mede, niet meer met het oog op het graf gericht, doch daar in de hoogte den weg nastarende, welke de zielen der gelukzaligen in hun hemelvlucht door klieven. Christus heeft allen door Zijn dood vrijgekocht en van de gevangenschap des grafs verlost, waaruit Hij zelf zegevierend is opgestaan. Laten wij dus in dien vreugde vollen tijd der Verrijzenis alle schaduwen des twijfels van ons stooten en in onze harten slechts plaats voor een levendig ge loof overhouden, opdat ook voor ons het blijde Alleluja troostend en verheffend moge weerklinken. Fidélius. Parijs, 17/30 Maart 1894. ALGEMEEN OVERZICHT. 31 Maart '94. Den afgetreden minister-president Beer- naert te Brussel is de eer te beurt geval len voor het verlaten van het gebouw van het ministerie van financiën een bezoek te ontvangen van den Koning, die hem, onder dankzegging voor de vele door hem bewe zen diensten, hartelijk de hand schudde en mevrouw Beernaert de hand kustte. De Moniteur Beige van Woensdag-avond be vatte de koninklijke besluiten, waarbij de afgetreden ministers Beernaert en Lejeune tot «ministers van staat" worden benoemd. Een merkwaardig gerucht doet sedert eenigen tijd te Parijs de ronde. Men zegt, dat president Carnot tegen October een particuliere woning gehuurd heeft. Hij gaat dus het Elysee, de officieele presidents woning, verlaten. Rekent hij op zijn val bij de aanstaande presidentskeuze in No vember of is hij voornemens een vernieu- «Wel graaf d'Hervilly commandeert de edellieden, Maillardoz de Zwitzers en Mandat de Nationale Garde." «Mannen van beproefde trouw maar wie waarborgt ons dat het u zal gelukken uw gezag te doen eerbiedigen «Wij willen hopen dat het zoover niet zal komen," zeide hij aarzelend, «dat de Nationale Garde in bekoring worde ge bracht zijn eed te breken. Ik verwacht hulp van buiten «Van buiten 1" riep de koningin verrast en twijfelend. «Pétion zelf zal ze mij brengen en den algemeenen storm bezweren «Pétion Lodewijk keek verlegen, doch zeide daarna met groote zekerheid «Men heeft beweerd, dat het grootste aantal raddraaiers te Parijs, die een alver- mogenden invloed op het gepeupel uitoefe nen, voor omkoopirig vatbaar is. Welnn. men gaf mij den Raad Pétion en Danton door eene groote som op zijde van orde en recht te brengen." Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1894 | | pagina 1