Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
herstemming.
Be Vioolspeler der Sansculotten.
17de Jaars*.
Zaterdag 21 April 1894.
bureau otevztvaai 50.
mr. 0. J0 H. graaf
VAN LIMBURG ST1RUM.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelso.OO
Elke gewone regel meer0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
Voor het lidmaatschap van de
WEEDE KAMER DERSTATEN-
GENERAAL,bi]deHERSTEMMraG
°P DINSDAG 21 AP BIL,
^vordt door ons dringend den kiezers
aanbevolen, de heer
ALGEMEEN OVERZICHT.
20 April '94.
be aankomst van de tweede groep der
Paansche pelgrims te Rome is vervroegd,
^-'gisteren gingen weder 6000 pelgrims te
arcelona scheep en reeds gisteren werden
lJ te Rome verwacht. De zaligverklaring
*ari Diego van Cadix, die om wille van deze
^veede pelgrimsgroep tot Zondag 29 April
v as uitgesteld, zal nu in verband met hunne
^rvroegde komst, toch aanst. Zondag 22
ezer plaats hebben. Heden zal de eerste
°ep van Civita-Vecchia den terugtocht
"vaarden. Woensdag werd door kardinaal
I ampolla aan de bisschoppen en verdere
rs der eerste groep, een diner gebo-
en. £)e Spanjaarden, vooral de duizen-
e6ri kerklieden in hun nationaal costuum
Wet eene aangeboren fierheid als de
^-ste hidalgo of zelfs grande d' Espana,
d "en te Rome een uitmuntenden indruk.
gtVe|a' gedragen zij zich met eene waardige
atiglieid, welke echter niets aan hunne
Minnelijke vriendelijkheid en opgewekt
heid
feri
te kort doet. - Mgr. Guglielmo Pif-
is door den H. Vader, in plaats van
- «en »auei', in piaats van
t6n dezer dagen overleden pater Bassano,
biechtvader gekozen,
be huwelijksplechtigheden van den 26-
a,1gen groothertog Ernst Ludwig van Hes-
Feuilleton.
bene Episode uit het Kunstenaarsleven
van Ciierubini.
sen-Darmstadt met de 48-jarige prinses
Victoria-Melita, tweede dochter van den
hertog van Saksen Coburg-Gotha, zijn gis
teren te Coburg1 in tegenwoordigheid van
keizer Wilhelm, keizerin Friedrich, koningin
Victoria van Engeland en een aantal andere
vorsten uit de Duitsche, Engelsche en Rus
sische vorstenhuizen, voltrokken. De ont
vangst van grootmama Victoria was Dinsdag
bijzonder hartelijk en feestelijk. 'tWas 18
jaar geleden (1876) dat zij niet meer te
Coburg was geweest, en toen was zij er
tegelijk met keizer Wilhelm I, op bezoek bij
nu wijlen hertog Ernst, broeder van haar
overleden gemaal Albert. Nog 11 jaar vroeger
was zij er geweest bij de onthulling van
een standbeeld van dien Prins-Gemaal, in
1865. Maar dezelfde burgemeester Muther,
die haar toen en ook later bij haar komst
namens de stedelijke regeering verwel
komde, richtte ook ditmaal nog in dezelfde
functie, tot haar het woord. Dat Victo
ria er nu terugkeerde, terwijl haar
tweede zoon Alfred, regeerend hertog
van SaksenCoburgGotha is, verhoogde
zeker het gewicht van hare komst. De ge-
heele weg waarlangs de moeder van den
vorst des lands het paleis moest bereiken,
was met dennetakjes dicht bestrooid, zoodat
de vorstelijke stoet zich als over een groen
tapijt bewoog. Het regiment dragonders
waarover H. M. het eere-commando heeft,
vormde het escorte, diende tot lijfwacht en
paradeerde voor haar. De geheele bevolking
was op de been om Victoria toe te juichen.
Aan de mededeeling dat ook de Russische
troonopvolger bij het vorstelijk huwelijk te
Coburg zou tegenwoordig zijn, knoopte de
Frankfurter Zeitung eenige beschouwingen
vast. In het kleine Coburg zoo schreef
het blad zijn reeds vroeger draden van
internationale politiek gespannen, waarmede
onvoorzichtige staatslieden zich hebben laten
binden, Het zou dan ook ongemotiveerd
zijn, aan de bijeenkomst der vorsten eene
bijzondere beteekenis te hechten, indien
28)
ei<? miji Léon, ik spreek niet uit
de*6 aat' 0m mÜnentv"l wil ik u niet van
gii a%rond wegrukken op welks rand
staat ook ik heb mijn vaderland lief
geh rï'en z'n echter waaronder het de
vergt8 ade' en allfi goedgezinde Franschen
Wan Uan en zou gaarne u zien vertrekken,
kort 6er 'let va(Jerland dit vordert. Op dit
dino- et? smartelijk wederzien moge schei
tot j)fen' eene. 'ange scheiding, misschien
keer n" eeuwigheid, maar volg mij nu,
niet ™'e naar de Tuillerieën terug, verlaat
tra 1 arP dan - ik zeide het reeds
Uit-fc pn fr het leger, strijd daar tegen de
en wil hoiT 80! wjanden van Frankrijk,
ten offer mrm+S°h dat gö UW leVen
moet brengen, dan sterf op het
veld van eer en niet onder de handen van
het gepeupel, sterf u en uw vaderland
waardig
Virginie kon nauwelijks eindigen. Hare
stem begaf haar en zij begon te snikken.
Léon keek stilzwijgend voor zichzijne
trekken verrieden dat hij veel leed.
De oom der comtesse keek in angstige
verwachting nu eens zijne nicht dan weer
den vicomte aande goede maar bange
man kon geen woord uitbrengen en snakte
naar lucht.
De prins de Chimay verbrak eindelijk het
pijnlijke stilzwijgen.
ïMevrouw de Fonteille heeft gelijk," zeide
hij, »de zaak des konings is te Parijs ver
loren, en als zijne getrouwen hem aanraden
de Tuillerieën tot op het uiterste te ver
dedigen, dan zullen de ongelukkige gevolgen
voor den troon niet uitblijven."
»Zeker," stamelde graaf Beaumont, »men
zou
»Het initiatief van zulk een wanhopigen
tegenstand is door de koningin genomen,"
vervolgde de prins, »zij wil den tegenstand,
maar laat ik u de verzekering geven, dat het
eerste schot dat uit de Tuillerieën op het
volk gelost wordt, het teeken zal zijn voor
niet de Keizer van Rusland er bijzonder op
gesteld scheen, bij deze gelegenheid te laten
blijken, dat hij niet alleen vredelievend ge
zind is in het algemeen, maar ook tegenover
die Staten, die in de laatste jaren zich tegen
Rusland verbonden schenen te hebben en
ook als zoodanig van St. Petersburg uit
behandeld werden. Men kan dus de aan
wezigheid van den Czarewitch te Coburg
als een kenteeken der op dit oogenblik aan
de Newa heerschende stemming beschouwen.
De Rijksdag te Berlijn, die gisteren werd
gesloten, hield eergisteren zijne laatste zit
ting op een historischen gedenkdag. Het
was 30 jaar geleden, dat in den Pruisisch-
Oostenrijksch-Deenschen oorlog van 1864
de vermaarde bestorming der Düppeler
schansen plaats had. Prins Friedrich Karl
wilde reeds den lln April doen stormloo-
pen, maar koning Wilhelm verlangde eerst
nog een derde parallel op slechts 300 M.
afstand van de schansen. Om 2 uur in den
ochtend van 18 April rukte de voor de be
storming bestemde colonne de loopgraven
in en met klokslag 4 begon de geschutdon-
der, welke zes uren lang den grond deed
dreunen. Plotseling werd alles doodstil
nog enkele minutendan het tromgerof
fel als signaal voor de bestorming, al sneller
en sneller; in de voorste parallel valt dan
een 300 man sterk muziekkorps krachtig
in met een bezielenden marsch, onder di
rectie van den dapperen Piefke, die, om
ook nog drie andere muziekkorpsen in dezelfde
maat te houden, op den aarden wal springt
en met zijn blinkenden degen dirigeert,
onbekommerd of hij daardoor zelf tot een
mikpunt voor den vijand dient. Vlak naast
hem valt een granaat, alle muzikanten wor
den met modder bespat, maar juist de mod
der belet de ontploffing. De muziek had
gezwegen, maar Piefke zwaaide nog steeds
zijn degen en liet zich door zulk een klei
nigheid als een Deensche granaat niet uit
de maat brengen, zoodat de muzikanten,
door hem bezield, dan ook hun adem weldra
een geheele vernietiging der monarchie.
Daarom mag geen enkel edelman tot zulk
eene overmoedige en dwaze daad mede
werken. Ja, vicomte, uwe vrouw heeft gelijk,
uwe plaats is niet in de Tuillerieën. Ver
laat met ons Parijs nu het nog ongemerkt
kan geschieden. De onooglijke reiskales,
waarin ik van Hèvre naar Neuilly reisde,
wacht mij in de nabijheid der Quai de la
Reine, in de eerste zijlaan der Champs
Elysées. Gij kunt u spoedig verkleeden, dan
gaan wij te voet door de meest afgelegen
straten naar het ons wachtende rijtuig, dat
groot genoeg is om ons allen op te nemen.
Hebben wij eenmaal de barrières van Parijs
achter ons, dan sta ik er voor in dat com
tesse de Beaumont en haar oom weer veilig
naar Normandië komen en ik ga weer
naar Engeland, terwijl gij binnen drie dagen
bij het leger van Lafaytte of Dumoriez kunt
zijn. Kom!"
De vicomte bewoog zich niet, hij bleef
zwijgen alsof hij niets had gehoord.
Waarom nog dralen, Léon?" zeide de
graat. »Zou onze vriend u dit voorstel
doen, Virginie, en ik het billijken, indien
het tekort deed aan de eer van edel
man
terugvonden en met verdubbelde kracht
weder invielen (Eine Kugel schlügt ein, der
Schlamm spritzt urnalle dreihundert
werden stumm). Binnen 10 minuten wap
perde de eerste Pruisische vlag op de eerste
schanseen kwartier later is reeds de ze
vende veroverd en de overwinning voltooid.
Koning Wilhelm liet Pief ke voor zich komen
en zei»zoo dikwijls gij dien marsch zult
spelen, moet gij steeds, terzelfder plaatse
als thans, een pauze maken." En werkelijk
geschiedt dit nog ten huidige dage, zoo vaak
de sedert beroemd gebleven Düppelmarsch
wordt gespeeld.
In het Lagerhuis te Londen deelde gis
teren de minister Buxton mede, dat Trans
vaal op het oogenblik met het volk van
Swaziland onderhandelt over de proclamatie,
waarin Swaziland, zonder inlijving bij Trans
vaal verklaard wordt onder het bestuur van
Transvaal te komen. Er is nog geenerlei
bevestiging van de beweerde onlusten. Morley
vroeg om de aanneming in eerste lezing
van het wetsontwerp op de uitgezette Iersche
pachters. Het ontwerp stelt een scheidsgerecht
in van drie leden die te beslissen zullen
hebben of een herstel gelast moet worden.
Indien een uitgezette pachter weer op zijn
hoeve hersteld wordt, bepaalt hét scheids
recht een billijke pacht. De pachter
betaalt de helft van de achterstallige pacht
over twee jaren. De Staat betaalt de andere
helft. De eigenaar kan den pachter echter
dwingen de hoeve te koopen. Daarentegen,
als de hoeve gin bezit is van een nieuwen
pachter, die zich tegen het herstel van den
vorigen pachter verzet, is het herstel niet
geoorloofd gedurende den tijd, dat de nieuwe
pachter in het bezit der hoeve blijft. Stemt
deze echter toe, dat de vorige pachter weder
op zijn hoeve komt, dan stelt het scheids
gerecht eene schadevergoeding voor het ver
laten der hoeve vast. Een som van 100,000
tot uitvoering van het wetsontwerp benoo-
digd, wordt uit de fondsen der Iersche Kerk
betrokken.
Léon zuchtte. Daarna zeide hij hoogst
ernstig en niet minder beslist:
»Wat geeft het, prins, als ik u gelijk
geef, dat het 't beste zou zijn met u mede
te gaan want het is mij toch onmogelijk
»OnmogeIi}k riep Virginie. »In weerwil
dat gij inziet, dat
»Ja," viel Léon haar in de reden, »want
ik heb mijn eerewoord als Ridder verpand,
dat ik tegen Middernacht in de Tuillerieën
terug zal zijn, om het kasteel te verdedigen
als den koning het wil."
Het gelaat der comtesse werd doodsbleek
toch hield zij zich bedaard.
Nu alle hoop voor haar verdwenen was
om Léon aan het dreigende gevaaar te ont
trekken nu zij duidelijk voor hare oogen
zag welk iot hem te wachten stond, drong
het gevaar haar tot een moedigen tegen
stand, waar andere vrouwen zich trooste
loos aan wanhoop zouden overgeven.
Wordt vervolgd.)
iH.mnii in
