Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 17de Jaars;. Dinsdag B Mei 1894. No. 4883. bureau TSoferefraaf 50. Be Vioolspeler fler Sanscnlotten. PRIJS VAN DIT BLAD: Voor Schiedam per 3 maanden f 1.50 Franco per post door geheel Nederland - 2. Afzonderlijke Nommers- 0.05 Wmts>7Z PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1—6 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. ALGEMEEN OVERZICHT. 7 Mei '94 He jongste aardbeving in Griekenland, die gens berichten uit Athene enorme schade ee t aangericht, vestigt er wederom de aa"dacht op, dat de geheele zuidkust van 'opa onderhevig is aan geweldige aard- °kken. In de vorige eeuw is Lissabon °P die wijze nagenoeg vernield geworden. Vesuvius en de Etna hebben herhaalde- li haar omgeving verontrust en doen ont- ""en. De Grieksche archipel is veelvuldig tooneel geweest van aardschokken. De Ve'klaring van deze feiten is gezocht en Sevonden door de geologen in een theorie, wel verdient in korte trekken in het fe worden gesteld. De geleerden on- die hcht 'stellen namelijk, dat in voorhistorische J e" de Middellandsche zee veel uitge- ekter was dan zij nu is, dat zij een goed e' van Europa bedekte en zij reikte tot aa" de oevers van de Wolga en zuidwaarts aan Hindostan. Daarop zou een heffing n den grond en een vorming van berg- ^"tenen hebben plaats gehad. De Caucasus, (jG balkan, de Karpathen, de Apenijnen en e Alpen zouden daaraan hun bestaan te a"ken hebben en het Balkan-schiereiland, z°°Wel als Italië met hun omliggende landen z°uden dientengevolge uit de golven van de W'oegere Middellandsche Zee zijn verrezen. e reusachtige rijzing van den bodem kon ec''ter niet geschieden zonder holten en sPleten in den ondergrond achter te laten, ~Ve"als een tafelkleed holle en langzaam Zl"kende plooien overhoudt, nadat het in midden een oogenblik omhoog is ge- °kken. Die nederzinkende plooien stellen e bergketenen voor, welke, wanneer zij "'Wendig ineenstorten, aardbevingen ofvul- Ca"ische uitbarstingen voortbrengen. Volgens die theorie zou het dus niet ""mogelijk zijn, dat geheel zuidelijk Europa e" Klein-Azië weder verdwenen onder de §°lven van den toestroomenden Oceaan. Feuilleton. Eene Episode uit het Kunstenaarsleven van Cherubini. 40) Zij waren met hun twaalven en hieuwen want hun kruit was reeds lang verschoten met degen en geweerkolven op het ge peupel jn> <jat jn groo|;e massa met pieken, a"els, en bijlen de royalisten aanviel. Van de eerste verdieping kwamen nog enige Zwitsers de kleine schaar helpen, t ®nThunner, een onderofficier, wendde zich Leon en den ridder en zeide Du i ,teSe"?tami is overbodig. Kapitein Ziin miJ e<rn bevel des konings zien. J 'e Majesteit wil dat de strijd ophoude ov«r fP'Le\r' beeft mij gelast dit bericht ten wordt."00 PPen' Waar noê geTOch" De sergeant en zijne enkele manschappen Atalanti. de Grieksche stad, die thans vooral geteisterd werd, is het oude Oponte, waar Ajax, koning was en Patroclus geboren werd en welks krijgers hun namen groef den in de rots der Themopylen, na den vermaarden strijd. Men ziet dus, dat, wie na de aardbeving van Nizza de kust van Italië slecht geconstrueerd vond, zeer goed gelijk kan hebben, en dat de bewoners van zuidelijk Europa misschien wel te eeniger tijd kunnen bemerken, dat zij leven boven een afgrond, die gaapt onder hun schreden. Door het tegenwoordige onheil zijn duizen den in de rampzaligste ellende gestort, en dat wel over een groote uitgestrektheid gronds. Noord-Europa zou door barmhar tigheid velen in Griekenland van het hoog noodige kunnen voorzien. Het is te verwach ten, dat het daarin niet ten achter zal blijven. Zooals indertijd bij den watersnood in Hongarije de Europeesche liefdadigheid op krachtige wijze de ongelukkigen te hulp kwam, zal zij ook hier bemiddelend op treden. Koningin Nathalie heeft te Belgrado doen weten, dat zij den 19n aldaar zal terugkee- ren. Deze dag is door de ex-koningin uit gekozen voor haar terugkomst, omdat zij vóór twee jaren op denzelfden dag door de toenmalige regenten uit Belgrado werd verdreven. Volgens een ander bericht zal koning Alexander eerlang een groote reis ondernemen en de voornaamste Europee sche hoven bezoeken. Zijn vader zou ge durende zijn afwezigheid als regent de teugels van het bewind in handen nemen. De wereldtentoonstelling te Antwerpen is Zaterdag 11. geopend. In den koepel bij den ingang der tentoonstelling was om half twee een schitterend gezelschap bijeen. Hooge personen uit België wisselden in gouden staatsiekleeden af met de veelkleu rige pittoreske kleedijen van leden van het corps diplomatique. Naast een welgedaan Engelsch diplomaat in roode jas, stond de nuntius met zijn ronden hoed, en op een vluchten weer naar boven, om hunne bood schap verder te brengen. Intusschen had het gevecht onder aan den trap niet opgehouden. »Wat nu gedaan riep Léon besluite loos, daar hij zich beschermd zag door het voortdringen van eenige Zwitsers. »Vlucht in vrede's naam 1" antwoordde Parvis, zonder op zijde te zien en terwijl hij den stoot van een piek pareerde. »Ik wil niet dat het gepeupel hier thans zijn zin krijgt I" Op hetzelfde oogenblik kwam eene afdee- ling Nationale garde het gepeupel aan den voet van den trap versterken. Er knalden schoten de ridder zonk doodelijk getroffen op de treden neer. De vicomte was ongedeerd geblevende dappere Zwitsers stonden nog voor hem als een muur. Alle royalisten waren nu vast besloten den terugtocht aan te nemen, doch niet in eene ordelooze vlucht, maar schrede voor schrede totdat zij een trap vonden die naar buiten leidde. Léon boog zich over Parvis. »Ik zal u medenemen," zeide hij be wogen. »Neen, laat mij ik sterf. Denk aan anderen plek wachtten de Turksche en Chineesche diplomaten broederlijk naast el kander. Natuurlijk waren er ook vele dames, in wier toiletten het brons en het goudgeel de overhand haddenhare hoeden waren meerendeels met rozen en andere bloemen getooid. De Nederlandsche minister-resident was aanwezig met barones Gericke en den eersten secretaris jhr. Testa. Nadat trom geroffel herhaaldelijk een valsche hoop had gegeven, werd kwartier over twee trom geroffel door de muziek der Brabangonne gevolgd. Eindelijk zag men de rijzige gestalte des Konings en de Koningin in lichte viollette keeding. Graaf de Pret-Roose de Calesberg hield een toe spraak jonge menschen boden de vorstin en de prinsessen mooie ruikers aan van witte orchidëen, en daarop werd tot opening der tentoonstelling de in het V1 a a m s c h ge stelde korte oorkonde geteekend. Nadat de Koning de oorkonde geteekend had, werd tot de uitvoering van de triomfmarsch over gegaan, waarbij het kanonschot werd weg gelaten, wat te verstandiger was, daar er allerlei dwaze geruchten van te verwachten bommen rondgingen. Daarna hervatte de vorstelijke stoet zijne wandeling door de nijverheidsafdeelingen; slechts met groote moeite gelukte het den stoet te volgen en door te dringen in oud-Ant- werpen. De ontvangst aldaar was onver getelijk. De Koning en Koningin hebben in oud-Antwerpen uitstekend Vlaamsch gespro ken, wat het bestuur niet alleen verrastte, maar ook verheugde. Op den speech van Kuyck heeft de Koning met een Vlaamsche rede geantwoord. De geheele bevolking, allen in oude kleederdracht, juichte toe. Na dat ook nog de af deeling schoon e kunsten was bezocht, vertrok de vorstelijke stoet ruim zes uren. Des avond was er veel ver lichting in de stad en trok men met wagens die feestelijk verlicht waren, door de straten. Het weder bleef den geheelen dag goed. De tentoonstelling is op verre na nog niet ge- uw zeiven aan uwe vrouw," zeide de ridder. Zijn oog brak, zijn lichaam bewoog zich krampachtig, hij mompelde nog iets en zijne ziel vloog omhoog, om voor den Oppersten Rechter rekenschap te doen. Léon stond op. Er bleef hem echter geen tijd over om zijn gezel langer dan een enkel oogenblik te betreuren. De versterkte tegen standers drongen met woest geschreeuw voorwaarts, de edellieden en Zwitsers weken strijdend naar boven Léon volgde het voor beeld der dapperen. Nu waren zij boven op den corridor en zochten naar een stennpunt om den strijd verder vol te houdenhet razende volk stormde hen na. Léon dacht aan de belofte, welke hij Ver- ginie gedaan had, hij dacht er aan dat de koning zelf hem van zijn plicht had ontsla gen. Hij zag eene zijdeur, rukte deze open, ging binnen, grendelde de deur achter zich en liep met den degen in de vuist door een rij vertrekken, waarin zich wanhopende vrouwen en angstige lakeien bevonden, die tot de hofhouding der koningin behoorden. Eindelijk bereikte hij een kleinen trap. Hij snelde deze af, bereikte opnieuw eene deur, draaide den sleutel om en bevond zich reed, zooals gewoonlijk met wereldtentoon stellingen het geval is. Betreffende den Donderdag-avond te Luik gepleegden dynamiet-aanslag worden nog tal van bijzonderheden gemeld. Toen dr. Renson tegen 12 uren met zijn vrouw en vriend dr. Bodart, aan zijn woning in de rue la Paix kwam, lag er een pakje op den drempel. »Pas op", zei mevrouw, 't mocht eens dynamiet zijn 1" Maar reeds had dr. Renson met zijn stok het pakje een weinig verschoven en daardoor de ontploffing ver oorzaakt. De slag was geweldig en alle drie de omstanders benevens een voorbijganger werden gewond. Daar echter de lading enkel uit dynamiet of forciet bestond en geen spijkers of kogels inhield, bepaalde zich het bekomen letsel tot min of meer ernstige brandwonden. Dr. Renson vooral, die het dichtst bij de bom had gestaan, is zoo ernstig in het aangezicht gewond, dat hij gevaar loopt zijn oogen te verliezen. Ook is hij gevallen en heeft een been gebroken. Men vreest voor zijn leven. Mevr. Renson is gewond aan de armen, dr. Bodart aan de beenen beiden hebben veel bloed verloren. De voorbijganger bekwam slechts eenige lichte kwetsuren. De materieele schade is grootniet enkel aan het huis van den ge neesheer, maar in de geheele straat is geen ruit heel gebleven. Men verdiept zich in gissingen waarom juist het huis van dezen geneesheer is uitgekozen, die zich met niet anders bemoeide dan met zijn patiënten in het gasthuis de Baviére te Luik en van de kolenmijn te Montignie. Het is echter mogelijk dat de daders zich in het adres vergist hebben en eigenlijk bedoeld had den het huis van des dokters neef, den raadsheer Renson in het Hof van Cassatie, die in de rue de la Pare woont en waar ook reeds in 1892 een aanslag is gepleegd En in dit vermoeden wordt men nog ver sterkt doordien rechter en dokter beiden toevallig het zelfde huisnummer (5) hebben. Nieuwe aanslagen worden nog gevreesd in de straat, welke ten noorden der Tuille- rieën is gelegen. Maar de straat was niet verlaten rechts en links zag Léon het gewoel der opstan delingen, die het kasteel belegerden en in de onmiddellijke nabijheid van het poortje stonden tien of twaalf kerels, die vergeefs beproefd hadden de deur te forceeren. Zoodra dezen den vicomte zagen liepen zij op hem toe. Léon stak twee der ellendelingen over hoop en liep toen zoo snel hij kon de straat dwars over en eene openstaande deur bin nen. Het gepeupel volgde hem op de hielen. Hij snelde de trap op en ontmoette nie mand. Hij bereikte den zolder en stiet daar de deur van een kamertje open. Niemand was er in, doch op eene tafel lagen een ouden rok en een hoed. De vluchteling sloot de deur. slingerde zijn hoed in een hoek, trok zijn zijden flu- weelen rok, zijn altas en de kanten man chetten uit, trok de ouden jas aan en zette den hoed op, welke hij gevonden had en klom toen, nog altijd met den degen in de hand, op het dak. Wordt vervolgd.) NIEUWE SCHIEDAIHSGHE COURANT 1 Ui CCOlCiUi X7C gCICCX UC11 V/11-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1894 | | pagina 1