Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
17de Jaars;.
Dinsdag B Mei 1894.
No. 4883.
bureau TSoferefraaf 50.
Be Vioolspeler fler Sanscnlotten.
PRIJS VAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden f 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
Wmts>7Z
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
ALGEMEEN OVERZICHT.
7 Mei '94
He jongste aardbeving in Griekenland, die
gens berichten uit Athene enorme schade
ee t aangericht, vestigt er wederom de
aa"dacht op, dat de geheele zuidkust van
'opa onderhevig is aan geweldige aard-
°kken. In de vorige eeuw is Lissabon
°P die wijze nagenoeg vernield geworden.
Vesuvius en de Etna hebben herhaalde-
li haar omgeving verontrust en doen ont-
""en. De Grieksche archipel is veelvuldig
tooneel geweest van aardschokken. De
Ve'klaring van deze feiten is gezocht en
Sevonden door de geologen in een theorie,
wel verdient in korte trekken in het
fe worden gesteld. De geleerden on-
die
hcht
'stellen namelijk, dat in voorhistorische
J e" de Middellandsche zee veel uitge-
ekter was dan zij nu is, dat zij een goed
e' van Europa bedekte en zij reikte tot
aa" de oevers van de Wolga en zuidwaarts
aan Hindostan. Daarop zou een heffing
n den grond en een vorming van berg-
^"tenen hebben plaats gehad. De Caucasus,
(jG balkan, de Karpathen, de Apenijnen en
e Alpen zouden daaraan hun bestaan te
a"ken hebben en het Balkan-schiereiland,
z°°Wel als Italië met hun omliggende landen
z°uden dientengevolge uit de golven van de
W'oegere Middellandsche Zee zijn verrezen.
e reusachtige rijzing van den bodem kon
ec''ter niet geschieden zonder holten en
sPleten in den ondergrond achter te laten,
~Ve"als een tafelkleed holle en langzaam
Zl"kende plooien overhoudt, nadat het in
midden een oogenblik omhoog is ge-
°kken. Die nederzinkende plooien stellen
e bergketenen voor, welke, wanneer zij
"'Wendig ineenstorten, aardbevingen ofvul-
Ca"ische uitbarstingen voortbrengen.
Volgens die theorie zou het dus niet
""mogelijk zijn, dat geheel zuidelijk Europa
e" Klein-Azië weder verdwenen onder de
§°lven van den toestroomenden Oceaan.
Feuilleton.
Eene Episode uit het Kunstenaarsleven
van Cherubini.
40)
Zij waren met hun twaalven en hieuwen
want hun kruit was reeds lang verschoten
met degen en geweerkolven op het ge
peupel jn> <jat jn groo|;e massa met pieken,
a"els, en bijlen de royalisten aanviel.
Van de eerste verdieping kwamen nog
enige Zwitsers de kleine schaar helpen,
t ®nThunner, een onderofficier, wendde zich
Leon en den ridder en zeide
Du i ,teSe"?tami is overbodig. Kapitein
Ziin miJ e<rn bevel des konings zien.
J 'e Majesteit wil dat de strijd ophoude
ov«r fP'Le\r' beeft mij gelast dit bericht
ten wordt."00 PPen' Waar noê geTOch"
De sergeant en zijne enkele manschappen
Atalanti. de Grieksche stad, die thans vooral
geteisterd werd, is het oude Oponte, waar
Ajax, koning was en Patroclus geboren
werd en welks krijgers hun namen groef
den in de rots der Themopylen, na den
vermaarden strijd. Men ziet dus, dat, wie
na de aardbeving van Nizza de kust van
Italië slecht geconstrueerd vond, zeer goed
gelijk kan hebben, en dat de bewoners van
zuidelijk Europa misschien wel te eeniger
tijd kunnen bemerken, dat zij leven boven
een afgrond, die gaapt onder hun schreden.
Door het tegenwoordige onheil zijn duizen
den in de rampzaligste ellende gestort, en
dat wel over een groote uitgestrektheid
gronds. Noord-Europa zou door barmhar
tigheid velen in Griekenland van het hoog
noodige kunnen voorzien. Het is te verwach
ten, dat het daarin niet ten achter zal
blijven. Zooals indertijd bij den watersnood
in Hongarije de Europeesche liefdadigheid
op krachtige wijze de ongelukkigen te hulp
kwam, zal zij ook hier bemiddelend op
treden.
Koningin Nathalie heeft te Belgrado doen
weten, dat zij den 19n aldaar zal terugkee-
ren. Deze dag is door de ex-koningin uit
gekozen voor haar terugkomst, omdat zij
vóór twee jaren op denzelfden dag door de
toenmalige regenten uit Belgrado werd
verdreven. Volgens een ander bericht zal
koning Alexander eerlang een groote reis
ondernemen en de voornaamste Europee
sche hoven bezoeken. Zijn vader zou ge
durende zijn afwezigheid als regent de
teugels van het bewind in handen nemen.
De wereldtentoonstelling te Antwerpen
is Zaterdag 11. geopend. In den koepel bij
den ingang der tentoonstelling was om half
twee een schitterend gezelschap bijeen.
Hooge personen uit België wisselden in
gouden staatsiekleeden af met de veelkleu
rige pittoreske kleedijen van leden van het
corps diplomatique. Naast een welgedaan
Engelsch diplomaat in roode jas, stond de
nuntius met zijn ronden hoed, en op een
vluchten weer naar boven, om hunne bood
schap verder te brengen.
Intusschen had het gevecht onder aan den
trap niet opgehouden.
»Wat nu gedaan riep Léon besluite
loos, daar hij zich beschermd zag door het
voortdringen van eenige Zwitsers.
»Vlucht in vrede's naam 1" antwoordde
Parvis, zonder op zijde te zien en terwijl
hij den stoot van een piek pareerde. »Ik
wil niet dat het gepeupel hier thans zijn
zin krijgt I"
Op hetzelfde oogenblik kwam eene afdee-
ling Nationale garde het gepeupel aan den
voet van den trap versterken.
Er knalden schoten de ridder zonk
doodelijk getroffen op de treden neer.
De vicomte was ongedeerd geblevende
dappere Zwitsers stonden nog voor hem als
een muur. Alle royalisten waren nu vast
besloten den terugtocht aan te nemen, doch
niet in eene ordelooze vlucht, maar schrede
voor schrede totdat zij een trap vonden die
naar buiten leidde.
Léon boog zich over Parvis.
»Ik zal u medenemen," zeide hij be
wogen.
»Neen, laat mij ik sterf. Denk aan
anderen plek wachtten de Turksche en
Chineesche diplomaten broederlijk naast el
kander. Natuurlijk waren er ook vele dames,
in wier toiletten het brons en het goudgeel
de overhand haddenhare hoeden waren
meerendeels met rozen en andere bloemen
getooid. De Nederlandsche minister-resident
was aanwezig met barones Gericke en den
eersten secretaris jhr. Testa. Nadat trom
geroffel herhaaldelijk een valsche hoop had
gegeven, werd kwartier over twee trom
geroffel door de muziek der Brabangonne
gevolgd. Eindelijk zag men de rijzige
gestalte des Konings en de Koningin
in lichte viollette keeding. Graaf de
Pret-Roose de Calesberg hield een toe
spraak jonge menschen boden de vorstin
en de prinsessen mooie ruikers aan van
witte orchidëen, en daarop werd tot opening
der tentoonstelling de in het V1 a a m s c h ge
stelde korte oorkonde geteekend. Nadat de
Koning de oorkonde geteekend had, werd
tot de uitvoering van de triomfmarsch over
gegaan, waarbij het kanonschot werd weg
gelaten, wat te verstandiger was, daar er
allerlei dwaze geruchten van te verwachten
bommen rondgingen.
Daarna hervatte de vorstelijke stoet zijne
wandeling door de nijverheidsafdeelingen;
slechts met groote moeite gelukte het den
stoet te volgen en door te dringen in oud-Ant-
werpen. De ontvangst aldaar was onver
getelijk. De Koning en Koningin hebben in
oud-Antwerpen uitstekend Vlaamsch gespro
ken, wat het bestuur niet alleen verrastte,
maar ook verheugde. Op den speech van
Kuyck heeft de Koning met een Vlaamsche
rede geantwoord. De geheele bevolking,
allen in oude kleederdracht, juichte toe. Na
dat ook nog de af deeling schoon e kunsten
was bezocht, vertrok de vorstelijke stoet
ruim zes uren. Des avond was er veel ver
lichting in de stad en trok men met wagens
die feestelijk verlicht waren, door de straten.
Het weder bleef den geheelen dag goed. De
tentoonstelling is op verre na nog niet ge-
uw zeiven aan uwe vrouw," zeide de ridder.
Zijn oog brak, zijn lichaam bewoog zich
krampachtig, hij mompelde nog iets en zijne
ziel vloog omhoog, om voor den Oppersten
Rechter rekenschap te doen.
Léon stond op. Er bleef hem echter geen
tijd over om zijn gezel langer dan een enkel
oogenblik te betreuren. De versterkte tegen
standers drongen met woest geschreeuw
voorwaarts, de edellieden en Zwitsers weken
strijdend naar boven Léon volgde het voor
beeld der dapperen.
Nu waren zij boven op den corridor en
zochten naar een stennpunt om den strijd
verder vol te houdenhet razende volk
stormde hen na.
Léon dacht aan de belofte, welke hij Ver-
ginie gedaan had, hij dacht er aan dat de
koning zelf hem van zijn plicht had ontsla
gen. Hij zag eene zijdeur, rukte deze open,
ging binnen, grendelde de deur achter zich
en liep met den degen in de vuist door een
rij vertrekken, waarin zich wanhopende
vrouwen en angstige lakeien bevonden, die
tot de hofhouding der koningin behoorden.
Eindelijk bereikte hij een kleinen trap.
Hij snelde deze af, bereikte opnieuw eene
deur, draaide den sleutel om en bevond zich
reed, zooals gewoonlijk met wereldtentoon
stellingen het geval is.
Betreffende den Donderdag-avond te Luik
gepleegden dynamiet-aanslag worden nog
tal van bijzonderheden gemeld. Toen dr.
Renson tegen 12 uren met zijn vrouw en
vriend dr. Bodart, aan zijn woning in de
rue la Paix kwam, lag er een pakje op
den drempel. »Pas op", zei mevrouw, 't mocht
eens dynamiet zijn 1" Maar reeds had dr.
Renson met zijn stok het pakje een weinig
verschoven en daardoor de ontploffing ver
oorzaakt. De slag was geweldig en alle drie
de omstanders benevens een voorbijganger
werden gewond. Daar echter de lading enkel
uit dynamiet of forciet bestond en geen
spijkers of kogels inhield, bepaalde zich het
bekomen letsel tot min of meer ernstige
brandwonden. Dr. Renson vooral, die het
dichtst bij de bom had gestaan, is zoo
ernstig in het aangezicht gewond, dat hij
gevaar loopt zijn oogen te verliezen. Ook
is hij gevallen en heeft een been gebroken.
Men vreest voor zijn leven. Mevr. Renson
is gewond aan de armen, dr. Bodart aan de
beenen beiden hebben veel bloed verloren.
De voorbijganger bekwam slechts eenige
lichte kwetsuren. De materieele schade is
grootniet enkel aan het huis van den ge
neesheer, maar in de geheele straat is geen
ruit heel gebleven. Men verdiept zich in
gissingen waarom juist het huis van dezen
geneesheer is uitgekozen, die zich met niet
anders bemoeide dan met zijn patiënten in
het gasthuis de Baviére te Luik en van
de kolenmijn te Montignie. Het is echter
mogelijk dat de daders zich in het adres
vergist hebben en eigenlijk bedoeld had
den het huis van des dokters neef, den
raadsheer Renson in het Hof van Cassatie,
die in de rue de la Pare woont en waar
ook reeds in 1892 een aanslag is gepleegd
En in dit vermoeden wordt men nog ver
sterkt doordien rechter en dokter beiden
toevallig het zelfde huisnummer (5) hebben.
Nieuwe aanslagen worden nog gevreesd
in de straat, welke ten noorden der Tuille-
rieën is gelegen.
Maar de straat was niet verlaten rechts
en links zag Léon het gewoel der opstan
delingen, die het kasteel belegerden en in
de onmiddellijke nabijheid van het poortje
stonden tien of twaalf kerels, die vergeefs
beproefd hadden de deur te forceeren.
Zoodra dezen den vicomte zagen liepen zij
op hem toe.
Léon stak twee der ellendelingen over
hoop en liep toen zoo snel hij kon de straat
dwars over en eene openstaande deur bin
nen. Het gepeupel volgde hem op de hielen.
Hij snelde de trap op en ontmoette nie
mand. Hij bereikte den zolder en stiet daar
de deur van een kamertje open. Niemand
was er in, doch op eene tafel lagen een
ouden rok en een hoed.
De vluchteling sloot de deur. slingerde
zijn hoed in een hoek, trok zijn zijden flu-
weelen rok, zijn altas en de kanten man
chetten uit, trok de ouden jas aan en zette
den hoed op, welke hij gevonden had en
klom toen, nog altijd met den degen in de
hand, op het dak.
Wordt vervolgd.)
NIEUWE SCHIEDAIHSGHE COURANT
1 Ui CCOlCiUi X7C gCICCX UC11 V/11-