Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste
I liet »ktjan Pius II
17de Jaar£.
Zondag 20 Mei 1894.
No. 4893.
bureau jïöofersfraaf 50.
f Be Vioolspeler der Sansculotten.
PRIJS VAN DIT BLAD:
^oor Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.—
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DI5R ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0-60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
Verq]^? 'WWm nomen délebit oblivio, geen
schj B 'ie^ za' UWön naam ooit uitwis-
JObelt' woord c'er oudheid ruischt en
ee ous dezer dagen door de ziele, nu het
^orfH 6eu.w*eest der geboorte van PiusIX
2oo 8evierd. De grootheid toch van Pius,
PaUs |6r j'' voortgezet en als opgebeurd in
eo, was inderdaad eene buitengewone.
Verge e°blivio. Voor u Pius, geen
1846 6 ^au>welijks waart gij ten jare
bitte ^.etrus Stoel verheven, of zelfs de
de jjg^6 vÜanden der heilige Roomsche Kerk,
hekb '^Ste doordrijvers van het eene Italië,
er n: lr' u een Vredevorst begroet, zooals
bonino- l6r no° was verrezen- Voor u, den
vol Van ^on' d'e dij uwe pauskeuze zoo
gij ^I|6(^e tot 's Heeren Bruid kwaamt, dat
Van» 6 ^droefden vertroostet en alle ge-
renö06ïlen u't 'outer goedheid dekerkerdeu-
voor u had eerst, zelfs de meest
Wogrj1®6 te§ensIander niets anders over dan
bet 60 Van ''eide en bewondering en heel
ben, ^Voord des dichters werd schitterend
^waarheid
6rp Was een uur van heil'ge weelde,
en t eerst uw wondervolle naam
zoefen klank de lucht doorspeelde.
20o ''rux de Cruce, Kruis van het Kruis.
die Uldde de aanduiding van Pius IX in
^ala^0^61^0"8 omscbrijving van bisschop
reeds laS' We"ie a^'e pausen der toekomst
Zie S °nder een bijzonderen titel aangeeft. En
k{.QnI'ai' We'Ü'5s was het le Deum van Pius'
Pieter^ °nder de booge gewelven van Sint
8takeif-dor» weggestorven, of de revolutie
hare weer ornhoog. Ondankbaar en
de Ware grootheid miskennend, verborg
■aiet^iv''"6 ^takaansche partij hare plannen
w een' eerst werd het den Pauskoning
uilieton.
ue Episode uit het Kunstenaarsleven
van Chekubini.
50)
onm6Ze Waren altÖd omgeven door benden
nmJenschelÜke sansculotten, en vrouws-
L ®?nen uit het volk, die de ongelukkigen
tra euwden en bespotten. Dit ontzettend
dat^lf1 ^ad men reeds zoo dikwijls gezien,
ftien deSenen> die vreezen moesten, dat
Ve ook hen eerstdaags op de karren zou
oeren, er niet meer voor schrikten.
eem^0 ,verschrok de componist toen hij het
ChernK- .de- Hetzelfde transport, waarin
bekpn.il"1 ^n<?er de s'achtofïers vrienden en
de mnr? a §ezlen en welker vertrek van
omstandi»ug^ie de eene of andere
kwam nu vertraagd was geworden,
T,;. nu 'angs zijne deur.
J waagde het niet naar het raam te
afgedwongen, dat hij zijne eerste ministers
en staatsdienaars niet langer, onder den
geestelijken stand moest zoeken. Toen dan
dat revolutionnair verzoek door Pius voldaan
was, werden de hooge leeken-staatsdienaren
nog meer gekweld, door de revolutie-man
nen dan weleer de geestelijke het waren
gedaan, en Rossi's moord behoeft hier slechts
genoemd te worden, om ons beweren te
staven. En zoo, nadat de eene laagheid door
de andere in het Pauselijk gebied was opge
volgd, nadat in de heilige stad zelve de
mijnen werden gegraven voor de vreese-
lijke ontploffiing, die 's Pausen troon moest
doen kantelen, trok Pius IX, bedroefd en
verlaten, miskend en voortvluchtig naar de
sterke vestingstad Gaëta, om daar onder
inroeping Gods betere tijden af te wachten.
't Hosanna heeft voor lang geklonken,
Het kruist hem! klinkt ontzettend na
De kroningszon heeft uitgeblonken
En is in neev'len weggezonken;
Op Thabor volgde Golgotha.
Maar toch, nulla tuum nomen delebit
oblivio. De nevel, die 's Heeren zon in het
woelen der revolutie had omstraald, hij
week meer terug. Door den invloed der
katholieke mogendheden werd Rome weer
aan den balling van Gaëta teruggegeven, en
de Fransche wapenen zouden voortaan van
meer nabij het recht beschermen van den Ge
zalfde des Heeren op aarde. En zoo brak nu het
heerlijk jaar aan, waarin de Koningin des He
mels, de allerheiligste maagd Maria door den
Paus met den heerlijksten lauwer zoude wor
den gekroond. Juist zoo zegt een groot ge
leerde «juist toen de geest onzer eeuw
«op het gebied van wetenschap en leven
«beide, meer en meer tot het Materialisme
«oversloeg, en iedere levensuiting de God-
«heid van het stof verkondigde, juist toen
«trad Pius IX, door den H. Geest, die altijd
«met de Kerk is gebleven, op, en staafde
«hij, door de leer der Onbevlekte Ontvan-
sgenis, de Godheid van Hem, die zoo ver
sheven een schepsel als Maria kon schep-
gaan om hen die hij hoogachtte een laatsten
groet toe te werpen, hij vouwde de handen
en bad voor het zielenheil der arme slacht
offers.
Nauwelijks had hij het korte maar vurige
gebed geëindigd, of op de buitendeur van
zijn huis donderden geweldige slagen.
Cherubini vei'schrok, want hij vermoedde,
dat dit kloppen het ongeluk aankondigde,
dat door Cécile voorspeld was.
Maar hij was een man in den vollen zin
van het woord, en begrijpende dat hij het
volgende oogenblik al zijne energie en zelf-
beheersching noodig had, herstelde hij zich.
Alvorens hij nog naar de voorkamer kon
gaan om te vernemen wat het geraas be-
teekende, kwam de oude Marion zoo bleek
als een lijk en handenwringende naar bin
nen gestormd.
«Meester," stamelde zij, «wij zijn ver
loren Op de trap staan wilde woeste kerels
sansculotten - ik zag hen door het
keukenraam en herkende ze aan hunne roode
mutsenEen gedeelte van het gepeupel
komt naar boven, hierheen. Hoor maar, zij
beproeven reeds met hunne bijlen de deur
te verbrijzelen. Ach, mijnheer, wat zal er
gebeuren, wat zullen wij doen!"
«pen, toen Hij op aarde nederdaalde, om
«de menschelijke ziel te verlossen van de
«zonde." O, hoe groot was toen Pius' glorie,
hoe schitterde de glorie van de Hemelkonin-
ginne op haren roemrij ken hoogepriester terug,
toen hij daar aan het hoofd van honderden
bisschoppen eindelijk tot dogma mocht ver
heften, wat de aloude vaderen van het Oos
ten, zoovele feestgtijen en instellingen, ja
zelfs het H. Concilië van Trente reeds als
de meening der Algemeene Kerk hadden
aangegeven. Moeder, onbevlekt zijt gij, deze
woorden zongen alle katholieke volkeren
der aarde in het jaar 1854, maar ook alle
die volkeren noemden in hun lied die hoog
heilige uitspraakhet woord, door Pius'
mond verkond. Pius en de glorie der On
bevlekte Maagd zijn nimmermeer te scheiden.
En nu, daar rijzen voor onze oogen, de
ridders der nieuwere tijden, de heldenscha
ren van Lamoricière, en den lateren Charette.
Ach reeds aanstonds na hun optreden moes
ten de Zouaven tegen zulk een overmacht
strijden, dat zij de Pauselijke Staten slechts
een kleine twintig jaren tegen de Piemon-
teesclre annexatie en de revolutionnaire
vrijscharsn van een Garibaldi konden be
waren. Maar toch, dat reuzenwerk is dan
ook feitelijk onder den grooten Pius IX aan de
wereld getoond. Het slagveld van Castelfidar-
do waar, in des levens morgen en in al den j ubel
der toewijding schier heel het Zouavencorps
werd vermoord, en Mentana's slagveld waar
die Zouaven het bloed hunner vroegere mak
kers al zegevierend hebben gewroken, zij roe
pen beide,die heuvelachtige martelaarsvelden,
van ééne grootheid, van eene en dezelfde
trouw, de grootheid namelijk en de trouw
van koning Pius IX. En zoo volge in Pius'
regeering de grootsche daden op elkander,
zooals in een ander menschelijk leven de
jaarlijksche feesten terugkeeren. Wie hoorde
niet van de Encycliek en Syllabus van 8
December 1865 Wie heugt niet het tegelijk
uitgevaardigde jubilé En straks na vijf
jaren daar togen alle bisschoppen der
«Daar het volk toegelaten wil worden,
laat hen binnen," antwoordde Cherubini
kalm.
Maar denk toch dat zij ons zullen ver
moorden en
«Waarom ons verzetten, Marion? Bieden
wij tegenweer dan maken wij de zaak nog
erger. Maak open. Men zal u geen kwaad
doen."
«Wat mij aangaatMaar u en uwe
vrouw 1"
«Als ge niet opendoet, dan zal ik.
«Ik ga reeds!"
De bevende oude verliet het vertrek.
Eenige oogenblikken later werd de buiten
deur woest opengestooten, er weerklonk
geschreeuw, wapengekletter en ruw gelach.
Daarna werd de huiskamer geopend en zes
verwilderde kerels drongen naar binnen.
Zij waren van het hoofd tot de voeten
gewapend en droegen de phrygische muts.
Deze ruwe kerels, op wier gelaatstrekken
alle wreede hartstochten lagen uitgedrukt,
bleven echter aarzelend staan toen Cherubini
hen met een gebiedend gebaar tegemoet
kwam en zeide
«Wat wilt ge, burgers
Een der sanculotten, een gespierde, reus
wereld naar Pius' hoofdstad, en het was daar
onder Sint-Pieters-koepel, gelijk het eens
op het Pinksterfeest te Jeruzalem was. De
zonen der Parthen, der Mediers, der Ela-
mieten en die wonen in Mesopotamië, de
vreemdelingen uit Judaea en Cappadocië, uit
Pontus en Azië, uit Phrygië en Pamphylië,
uit Egypte en Lybië, uit Creta en Arabië,
in een woord de kerkvorsten uit Europa en
alle de andere werelddeelen, zij kwamen
tot het algemeen Concilië bijeen en al
zoude dat laatste algemeene Concilie der
heilige Roomsche Kerk straks moeten wor
den onderbroken, al zoude de Fransch-
Duitsche oorlog en de overweldiging van
Rome in 1870 de viering van het Concilie
voor langen tijd verschuiven, zoodat het,
ook heden ten dage nog altoos niet is ge
sloten, maar slechts opgeschorst, toch heeft
juist dat Heilig Concilie onder de weinige
leerstukken, die hèt afkondigde, die Pauselijke
onfeilbaarhaid tot dogma verheven, welke Pius,
menschelijker wijze gesproken, daar tot zijn
vollen luister komen deed. «O Pius" zoo
zong dezen Paus een zijner beste zonen toe.
«Wat zijt gij groot, gij Koning van den
«tijdwaar alles valt, blijft nog uw luister
«blinken." Zoo was het in waarheid; heel
de wereld werd boozer en verdwaalde hoe
langer hoe verderPius daarentegen werd
van dag tot dag meer bemind in hemel en
op aarde, en zijn leeraarsambt werd door
de geheele heilige Kerk onfeilbaar verklaard.
Nulla tuum nomen delebit oblivio. Ook
Neêrland ontving van Pius buitengewone
gunsten. Onder Paus Pius IX ontvingen
wij, Katholieken, onze bisschoppen weder,
die, drie honderd jaren geleden, door de
Hervorming waren verdreven toen het 48e
eeuwfeest der HH. Apostelen Petrus en
Paulus vol luister in Rome werd gevierd,
toen werden ten aanhoore van honderden
kerkvorsten, die dat feest te Rome mede
vierden, onze Martelaren van Gorcum heilig
verklaard, en eindelijk, toen ook onze Hol-
landsche Zouaven naar Rome waren getogen,
achtige kerel, die de aanvoerder dezer horde
scheen te zijn, wierp het hoofd in den nek
en antwoordde barsch
«Wat wij willen? wij zijn bezig het ge
heele huis te doorzoeken, van boven tot
onder, en daarom moeten wij ook uw nest
doorzoeken, burger 1"
«En met welk recht dringt gij de woning
van vreedzame menschen binnen vroeg
Cherubini verder.
De sansculot lachte tergend.
«Met welk recht? Hoort ge 'tjongens
met welk recht?"
Allen barstteu in een luid gelach uit.
De reus wierp daarna den componist een
dreigenden blik toe en vervolgde
«Met welk recht? Wat bedoelt ge daar
mede
«Ik vraag alleen," antwoordde Cherubini
met dezelfde koelbloedigheid, «of ge ter
rechtvaardiging van uw gedrag eene vol
macht der Commune, van de Conventie of
van het Comité du-Salut Public hebt
(Wordt vervolgd
NIEUWE SCHIEDAM COURANT
