Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
J^stejïlad.
17de
Jaarg.
Zondag 5 Augustus 1894
No. 4957.
^Bureau oter&txaat 50.
Hoe Betsy een man kreeg.
"v«t^gé bSSP**
Parijsche Kroniek.
feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
^oor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.-—
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
gen 6 en ll ^g8n de anarchistische woelin-
Journal OkT den 29ste Juli het
zijn na df ve^enen, en de Kamers
gegaan W m°eielijken arb*d in vacantie
de min; anneer> zooals bij herhaling door
ten doelS v!'S ..Ver|klaar<l ls> de wet alleen
dan kan anarchisten te treffen
begriinen ^n ZlCh moeielijk de oppositie
ook bh We 200 noodiSe wetten
bebben 'eden der rechterzijde
Sorns de e"onden> en dat op die punten
'öet de e °C'a 'Sten Gn revcdut'onnairen zich
°P een °onservat'even ontmoetten, bewijst
bet snreel°n 6lknge w9ze de juistheid van
client T tqUe les extrêmes se tou-
2deiin'eo/eCAhtS8edi')g Van Caserio, dat den
Rhone 8 ^u^ustus voor bet hof van de
dadelhtT61 voorkomen> ^llen wij reeds
nieuwe Unnen z'en> boe de toepassing der
slagen »T °P, de °Peribaarmaking der ver-
Van c a W°*C 6n toe§ePast- Demoordenaar
luiden Tï Zidl' mar de berichten
van 'zit bezig houden met hetopmaken
C„,aJ M f'itChS Je»iS
iL'u e 'uryleden »de première"
'en d,fd °e"f,en' Ook wordt geschre-
f-e Mott V' ,le Je» misdadiger, die
Jen C°n" fed stai" eeegeschreven,
taer Ail°°r T" J°rP> Jen eerwaarden
hem "'f' arossi' beeft overgehaald
Priester h°' b'J 'e st»»' D«
toegestn m°et re8dS d°°r de overbeid zijn
bebhnr, n- 6611 overhoud met Caserio te
zijner t a 't'f" door bem de godsvrucht
«n kindschheid in herinnering te brengen
beronw Z1Jn6 ?°eder 6n familie te sPrek<*,
gin* ,°Ver lage misdaad> welke hij be
ter P a lrachten °P te wekken. Zoo mees-
zhn 0 eider van Milaan, die beloofd heeft
andgenoot te komen verdedigen, aan
2)
(Slot.)
beurde hwt'de Z°° beslist' dat Betsy ge-
geval meer. vrouwen in zulk een
te verzptt' omt?9 bad den moed niet zich
De afS,™ hlJ geleidde haar huiswaarts,
bad willen ddJaS 1gr°°terï daR Betsy wel
Van Deuren Sf >ooven>ï §een mijnheer
gemaakt afeT aldus ad hlJ zich bekend
Betsy werd v0nia"genaam scheen te ziJn-
J«. talen ha«r,ïdgelr,0en "J
duisterden, dat z| g °V^
bu'sgebracht. Zij Jhoorde T
zijn belofte niet mocht voldoen, waaraan nog
al getwijfeld wordt, dan zal het meester
Dubreuil, de deken van de orde der advo-
katen te Lyon zijn, die zijne verdediging
zal voordragen.
Was ooit een zaak verloren voordat zij
gediend had, dan was het zeker deze, en
ik bied voor Caserio's hoofd geen centime.
Nu juist een eeuw geleden rolden er hier
met honderden per dag in de mand, en vie
len er nog veel hoofden van onschuldigen,
zooalsde prinses de Chimay, de graaf de
Thiard, de hertog de Clermont-Tonnerre, de
Trudames enz.ook de beulen kregen hun
loonen verloren de hunnen of stierven door
zelfmoord, en weldra hadden de revolutio
nairen hun grootste rol gespeeld. Den29sten
Juli 1794 werden 701eden van den algemeenen
raad der Commune naar het schavot ge
voerd, en den 30sten was het de beurt van
12 juryleden van het revolutionaire gerechts
hot. De enkele goede en milde ideeën,
welke in den beginne sommige voorstan
ders van meerdere vrijheden voor het volk
hadden doen handelen, verloren veel van
hun glans en waarde, nu die zon der vrij
heid in het bloed der natie moest ondergaan,
en toch heeft na honderd jaren, die Fransche
revolutie nog evenveel vóór als tegenstanders.
Terwijl men in de Kamer onder de be
handeling der anarchistenwet met de groot
ste heftigheid het artikel bestreed, waarin
een afgehoord gesprek, zelfs door een enkel
persoon, of een gevonden brief reden tot
vervolging kunnen worden, deed het Hof
van appèl alhier uitspraak in een zaak,
waarbij het brievengeheim op de brutaalste
wijze geschonden was en waartegen in de
wet geen termen schenen te bestaan om de
welverdiende straf toe te kunnen passen.
Ziehier wat er gebeurd was.
Een uitgeslepen pipeiet (de vulgaire naam
van een concierge) leefde op weinig aan-
genamen voet met de huurders van het en
orm groote huis, waarvan hij meer de bul
hond dan de deurbewaarder kon genoemd
dat hij zich niet aan buurpraatjes stoorde.
Moedertje was natuurlijk verrukt, toen
hare dochter haar vertelde, welk een avon
tuur haar was overkomen. Zij maakte in
zichzelve allerlei luchtkasteelen en zag zich
in den geest reeds op de bruiloft van haar
eenig kind.
Den volgenden middag bracht het buur
meisje van beneden Betsy een schoonen
bloemruiker.
«Zeker van dien langen meneer van gis
teravond," zeide zij lachend tot Betsy.
«Weet gij daar ook al van?"
«O, alle burei: praten er over."
Den volgenden dag kreeg Betsy een briefje.
Eerst naar de handteekening gekeken.
O, teleurstellingHet was eene dame
aan de Boompjes, aan wier dochtertje Betsy
piano-les gaf, eene beste vrouw, die veel
van Betsy hield.
Betsy begreep dan ook zeer goed de be
doeling van haar schrijven, toen zij las
«Kom hedenavond op de thee. Er(komteen
kennis van mijn man. Het zal mii' zeer ge
zellig zijn."
Betsy was nu niets gestemd om naar de
Boompjes te gaan. Zij had dezen en den
vorigen dag eigenlijk meer aan den mijn-
worden. Zooals men weet, komen de brie
ven, behalve de aangeteekende, welke de
besteller verplicht is aan den geadresseerde
zelf te overhandigen en daarvan kwitantie
te nemen, allen in handen van dien concierge
of zijne vrouw of kinderen, In zijn kamer,
loge genaamd, worden zij op regel gelegd
en in kleine hokjes met de namen der be
woners voorzien, geborgen, 's Morgens en
's avonds moet hij deze brieven aan de res
pectieve appartementen bezorgen en gedu
rende den dag kan men ze zelf gaan halen
of ze blijven leggen tot 's avonds. Met eene
dame, het huis in kwestie bewonende, legde
de ongelikte portier voortdurend overhoop,
was het niet om een boodschap die niet
werd overgebracht, dan was het over het
uitslaan van tapijten van uit een raam, of
op een uur dat dit niet veroorloofd is. Om
kort te gaan, na al de gewone kleine, doch
soms zeer tergende plagerijtjes, welke die
pretentieuse ondergeschikten hier een fat
soenlijk mensch aan kunnen doen, te hebben
uitgeput, vond hij zeer vernuftig een ander
middel om zich op zijn slachtoffer te wreken
en tegelijk zijn nieuwsgierigheid en wellicht
hebzucht te voldoen. De brieven die voor
de dame aankwamen, werden allen geopend
en gelezen, en daarna eerst kwamen zij in
handen der geadresseerde. De wijze waarop
zij weder waren dichtgemaakt, toonde dui
delijk aan wat er mede geschied was. Nu
werd het toch wat al te erg en de ver
ontwaardigde huurster klaagde de concierge,
voor schennis van het brievengeheim, aan.
Het werd bewezen, dat de concierge de
brieven geopend en gelezen had en toch
kon men dien enveloppenverbreker niets doen.
Wat voor den postbeambte een vergrijp is
en hem eenige maanden gevangenisstraf zoude
kosten, kan door je portier dus vrijelijk
gepleegd worden.
Bij de hervatting der parlementaire werk
zaamheden in October zal er, zoo ik ver
een voorstel gedaan worden om in
neem.
deze
groote
leemte te voorzien, doch tot
heer met de lange beenen gedacht, dan
zij wel weten wilde. Zij dorst echter niet
weigeren en ging er dus met loome schre
den heen.
Mevrouw B. was eveneens de dochter van
een ambtenaar en was als kind vaak bij
Betsy's ouders in huis geweest, om met de
kleine te spelen. Hoewel ze iets ouder was,
was de vriendschap nooit verloren gegaan,
en toen Betsy door de ongelukkige specu-
latiën van haren vader na diens dood arm
was achtergebleven met hare moeder, was
het aan den steun van mevrouw B. te dan
ken, die Betsy bij hare kennissen aanbeval,
dat deze in het onderhoud van zich en hare
moeder kon voorzien.
Toen Betsy voor het huis aan de Boomp
jes kwam, stond juist de dienstmeid met
eene collega te praten. Het aanschellen werd
haar dus bespaard, en zij trad in het spreek
kamertje om haren hoed en mantel af te
leggen. De deur der voorkamer stond open,
en Betsy hoorde mijnheer zeggen
«Maar, mijn beste meneer Van Deuren,
wees nu toch zoo dwaas niet. Het is wer
kelijk een zeer lief meisje. Kijk eens en
praat eens, daarmede verbindt gij u toch
niets."
zoolang kunnen de onkiesche concierges zich
ongestraft van je correspondentie op de
hoogte stellen. Het is dus aan de Neder
landers, die familie of vrienden in Parijs
hebben, aan te raden, de briefwisseling in
het Hollandsch te voeren, daar die cordon
trekkers zelden meer dan wat slecht Fransch
verstaan, en dus zoo van hun schandelijk
bedrijf geen pleizier kunnen hebben.
Bij de prijsuitdeelingen der voornaamste
Lyceums van Parijs is het de gewoonte
dat een geleerde of hooggeplaatst persoon
een redevoering houdt, en sommigen daar
van zijn soms wel lezenswaardig. Zoo heeft
dit jaar, de minister van Onderwijs, de
heer Leygues aan het lyceum «Lakanal"
een rede gehouden welke met veel smaak
was samengesteld en waarvan de schoone
leus voor de jeugd«zijt deugdzaam, zijt vroo-
lijk!" de grondgedachte uitmaakte.
Zeker, dat is niets nieuws, zal men zeg
gen, want deugd en vroolijkheid zijn de basis
der menschelijke wijsbegeerte, doch moeten
de eenvoudigste zaken, om ingang te vin
den, niet onophoudelijk herhaald worden Zij
zijn evengoed een behoefte voor den mensch
al de zon voor de plant, de dauw voor de
bloemen des velds en des wouds. De eene
voltooit de andere en vormen een bekoorlijk
geheel. De deugd is de zoo onontbeerlijke
rem voor de vroolijkheid en zonder de vroo
lijkheid wordt de deugd zelve minder aan
trekkelijk en vaak droefgeestig; doch zon
der haar verandert de vroolijkheid maar al
te gemakkelijk in ongebondenheid en on
tucht. In deze eeuw van pessimisme en
ongeloof is bet noodig dat men een dijk
opwerpt var. opgewektheid in dit en een
ideaal voor het toekomstige leven. Het is
het geloof dat aan onze eeuw ontbreekt,
dat geloof sterker dan de wetenschap en
dat bergen kan verzetten. Zooals uit deze
woorden blijkt, is de minister van de school
van Melchior de Vogué, Desjardins en La-
visse, die aan de jeugd steeds den raad geven,
zooals onlangs nog de oude Jules Simon van
Betsy's hart schokte van schrik.
«Neen, mijnheer, tracht mij nu niet over
te halen." 't Was dezelfde stem als die van
eergisteravond in den Doelen «ik schrik
nog, als ik aan die Overmaasche van ver
leden week denk. U treft mijn smaak niet.
En daarenboven ik geloof reeds een ont
dekking gedaan te hebben, die alle verdere
kennismakingen overbodig maakt."
Zoo verlegen en ontsteld, als Betsy thans
was, was ze nog nooit geweest. Ze stond
een oogenblik in beraad.Toen greep ze
haren hoed en mantel en wilde de deur
uitloopen.
Maar juist ging de kamerdeur open, en
in de gang stond zij tegenover den meneer
met de lange beenen, die lachend tot de
gastvrouw zei«Neem mij niet kwalijk,
mevrouw, maar, zooals ik u zeide, mijn
hart heeft reeds gekozen."
«Hé, juffrouw Betsy, bent u daar reeds,"
riep de kleine mevrouw uit. «Ik had u niet
hooren komen."
»U hebt ook zoo druk en luide gepraat,
dat ik dat wel kan begrijpen," mokte Betsy.
«Maar ik kan helaas niet blijvenexcuseer
mij.".
«Neen, neen, eerst moet ik u voorstel-
