Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
bureau looierstraat 50.
katholieken gids.
I)rie Bloemen.
17de Jaarg.
Woensdag 14 November 1894.
No. 5041.
®Pen brief betreffende den
PRIJS YAN DIT BLAD:
Voor Schiedam per 3 maanden
Franco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.—
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—6 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
Arnicissime,
hebt mij nu reeds meermalen als uwen
j^^enseh te kennen gegeven, Amice,
de Katholieke Gids eens openlijk door
«hij
zoude besproken worden. Nu Amice,
dacht ik bij het lezen van dien wensch
Uvven laatsten briefwelnu, de eer is
u Gij hebt zelf eene goede-versnedene
gij zijt een man, die het kruis pro
j. es'a et pontifi.ee voert, waarom zwaait
niet eens met den palmtak Maar
'g daarna bedacht ik, hoeveel drokten
zelf
sPoed
s Uw deel zijn, dewijl gij schier geheel
t en een Dagblad redigeert en dus
eUpel
ik
zal dan maar weer voor dansen,
iip'z.UW vr'en(ii ga spreken over den Katho-
en Gids van Haarlem, maar ik richt het
^.rd tot u.
Zie
pids
iri de
Amice, den lof van onzen dierbaren
aanvangende, komt eerst Descartes mij
ae gedachten. Dagen en maanden heeft
l Philosooph, te Amsterdam en op de
'tenplaats Endegeest bij Leiden, eerst
^aar gewurmd over de kwestie van zijn
°°t bestaan, en toen de tobberd (want hij
er een in de philosophie) meende, dat
bestaan eindelijk goed en wel op poo-
stond, ach, toen had hij nog weder
ov geredeneerd. Nu, is het niet waar,
r dat doode punt is de Katholieke Gids
Var been. Terwijl gij in de verslagen
q de Katholieke Pers van Nederland door
^hiarius. Mes soms heel een knekelhuis
moet van vroeg gestorvene Roomsche
Feuilleton.
ALPH. van LINDEWOUDE.
2)
en met eene teedere, gelukkige
Dan r^ing in zijne oogen bezag hij mij.
°og hij zich over mij henen, en sprak
de even schoon en even rein als zij,
jk jKniride mijns harten. Lieve roos, u mag
'«Xii» .tot de vertrouwde maken mijner
op 'iefde. Ja zij is mij het dierbaarste
6®0s ar<*e' mijne 'ieve Fina. O, indien gij
^tiii VVeten kondt, schoone roos, hoe ik haar
p6j K' hoe ik soms lang, uren lang kan
en en mijmeren over haar, die ik
Poetnraniijn vrouwtje, mijn gelukkig vrouwtje
8evoe?n zal hoe mijne ziel met al hare
e«is steeds bij haar is, bij haar alleen
tijdschriften, heeft de Gids van Küppers
niet alleen zijn bestaan gehandhaafd zes
jaren lang, maar hij is daarenboven iedere
maand prompt op tijd verschenen. Aller
eerst schrijf ik dit toe aan den aard van
genoemden heer Küppers Welk een ka
rakter, welk een activiteit in dien uitgever
Dat reist naar alle zijne medewerkers, dat
vraagt zoo trouwhartig om wat hulp, dat
werkt en zwoegt, dat de Haarlemsche veste,
bij het zien van dien woeligen inwoner, wel
moet opschrikken en schier vergeten zal
om hare lippen als van ouds langzaam en
netjes te blijven plooien tot de zoete uit
spraak van woordjes, als deze: pruimpjes,
prisma's en patatjes. Och ja, Küup', gij
doet uw best wel, goede kerel, maar er is
nog zooveel meer, is 't niet waar?
Doch troost u, en denk maar aan de Da-
miaatjes. Olivier van Keulen kan er in zijn
Chronijken niet van zwijgen, hoe kwalijk
de lieden, die Damiate hadden veroverd, bij
het verdeelen van den buit werden her
dacht, en hoe slecht zij, zij, de loffelijkste,
de gewilligste der Kruisvaarders, bij het
bezetten der veroverde stad werden inge
kwartierd 1
Ik wil dan maar zeggen, Amice, dat de
Gids zes jaren bestaat, is al iets belang
rijks in Holland, en laten wij ons nu verder
eens herinneren, welke campagnejaren er
onder die zes jaren zijn geweest. Och hemel,
ja, wat hadden wij allen, nog voor korten
tijd, in de couranten en tijdschriften een
rumor in casaop elk bureau peinsden de
journalisten en zaten zij daar neder
Als wijlen Aladijn, in oorlogszorg gedompeld
Het komt nooit meer terecht, zoo zeiden
wij in die dagen reeds tot elkaar, weet gij
nog wel En ziedaar, alles is best terecht
gekomen want, of men al met strootjes
in den mond heeft geloopen of niet, de al
oude broederliefde tusschen de paapjes on
derling, heeft ons ten laatste weer bijeen
gevoerd, en wij hebben allen elkaar in den
geest alweer omhelsd, alsof wij, op Pers-
0, hoe gelukkig beschikte God mijn leven,
dat ik zoo mag beminnen en bemind wor
den.
Toen vielen eenige tranen, brandend heet,
op mijne blaadjes. Zij waren ontsprongen
aan de oogen van den jongen man, het
waren tranen van geluk, van liefde.
Eenige uren later trad hij opgetogen, en
met kloppend hart, een net kamertje bin
nen. Voor een der vensters zat een schoon,
slank meisje, bezig met eenig handwerk.
Een gelukkige glimlach vloog over haar
gelaat, teen hij binnentrad en snel stond
zij op om hem tegemoet te gaan.
Geluk, hartelijk geluk, lieve Fina op uw
verjaardag. Moge het jaar, dat gij nu binnen
treedt, even rijk zijn aan voorspoed als het
vervlogene. Zie, ik heb eene bloem voor u
medegebracht. Ik kon u bezwaarlijk iets
beters aanbieden om mijne genegenheid
voor u uit te drukken, dan deze roos, »de
koningin der liefde," gelijk gij haar eenmaal
genoemd hebt."
»Dank, dank, lieve Ferdinand," antwoordde
zij met hare heldere stem, »o, wat zijt gij
tóch goed voor mij. Geloof me, nimmer zal
ik vergeten, wat ge voor mjj geweest zijt.
en nog wezen zult," vervolgde ze op een
gebied, nooit een moeielijkheid met elkaar
hebben gehad.
Zooveel heeft het voor onder den krom
staf te leven Maar dit alles neemt niet
weg, dat, toen de vleermuizen eenmaal aan
het vliegen waren, en toen er eenmaal klap
pen werden uitgedeeld, helaas ook die
arme Gids soms van zijn eigen gezel
schap, nu links en dan weer rechts,
de noodige duwen en knepen moest
uitstaan. Evenzoo is hij vroeger nog eens
(doch geheel en particulier) met zekeren heer
Ibsen, een Noorman, slaags geweest. Toen
was hij, hij de Gids zoo waarlijk eventjes
aan het dwalen geraakt. Maar alle deze
en misschien nog wel een paar andere ren
contres, zij hebben ten slotte den Gids toch
in zijr. betrekking gelaten, ja, hem nog
sterker en vlugger voor gletchers en
bergpassen gemaakt; ook hier, Amice, is
dus het woord weer bewaarheid, hetwelk
gij meermalen over den Gids tot mij hebt
gesproken Zijn begin was een begin met
God, zoo heel gemakkelijk zal hij nooit
ondergaan.
En nu, beste vriend, zoude ik nog verder
willen keuvelen over de medewerkers in
den Gids. Maar, als gij dat aanhooren wilt,
moet gij geduld hebben tot morgen, omdat
ik nu de Maasbode moet gaan bijhouden.
Verder hartelijk gegroet't Is bij u in de
Schiedarnsche gemeente-financiën een vreem
de boel. Mooi is 't niet, zeide de aap, toen
hij zijn jong aankeek. En toch, och, laten
wij maar zwijgen. Ten slotte heb ik altoos
nog medelij met alle die onteerden. Primo
immers weten wij zelf nooit, wat wij nog
wordenmaar secundo, er zijn altoos zoo
vele onschuldige nevenpersonen in de schande
der schuldigen betrokken.
Nu, nogmaals, 't is hoogtijd voor eindigen
Adieu.
Uw getrouwe,
P. M. BOTS, pr.
Leiden, 12 Nov. 4894.
gelukkigen toon, terwijl een lichte blos hare
wangen kleurde.
Zij liet haar hoofdje aan zijne breede
borst rusten, en zag hem met een naamloos
teedere uitdrukking aan. Hij streelde hare
lokken en ging voort op zachten, bijna fluis
terenden toon
nMijne Fine, nietwaar Binnenkort voor
altijd de mijneO, welke gelukkige
dagen wachten ons.
Beiden zwegen een poos dan sloot hij
haar hartstochtelijk in de armen en drukte
een kus op haar blank voorhoofd. En zij,
zij glimlachte hem toe, stralend van geluk.
»Uwe roos wil ik bewaren," sprak ze.
»Ik zal haar op mijn werktafeltje zetten,
en zoo dikwijls mijn blik op haar valt, zal
ik denken aan mijn goeden Ferdinand en
aan zijne liefde.
En zoo deed het meisje. Langen tijd stond
ik in eene mooie vaas op het tafeltje in het
midden der kamer, en vaak blikte zij mij
vriendelijk tegen, en mijmerde en droomde
van hem In stilte genoot ik in haar geluk,
totdat mijne bladeren verdord afvielen. Dat
is mijne geschiedenis. Gaarna wil ik nu
sterven, ik ben gelukkig geweest."
Zoo besloot de roos haar verhaal. De
ALGEMEEN OVERZICHT.
13 November '94.
Blijkens berichten uit Antwerpen had
de aangekondigde meeting der diamant
werkers gisteren-namiddag te vier uren op
de Beurs aldaar plaats. Door de commissie
werd verslag geleverd over de onderhande
lingen met de fabrikanten afzonderlijk ge
houden. Het grootste deel dezer verklaarden
zich geneigd de eischen der werklieden in
te willigen. Een enkele der groote fabri
kanten weigerde. Nagenoeg al de slijpers
hebben het werk gestaakt en zullen het
heden niet hernemen. Heden voormiddag
komen de fabrikanten bijeen om een besluit
te nemen. De werklieden hielden gisteren
avond eene nieuwe meeting. Het voorge
stelde tarief is dat hetwelk te Amsterdam
werd aangenomen en is aanmerkelijk hooger
dan het nu bestaande. Te Antwerpen zijn
omstreeks 3000 diamantwerkers.
In de Kamer van afgevaardigden te Pa«
rijs heeft gisteren de heer Prudent Der-
villiers de regeering geïnterpelleerd over de
maatregelen tegen de werkeloosheid. O. a.
heeft hij eene wijziging van het geheele
economische stelsel gevraagd. Dupuy heeft
de voorgestelde middelen verworpen en het
helpen door werkverschaffing aanbevelen.
Werkstakingen heeft de minister afgekeurd
en het vaststellen van een normalen arbeids
dag verworpen. De kapitalen zeide hij
schuilen weg voor de socialistische dreigemen -
ten. Met 69 tegen 380 is een motie aangeno
men, waarin de verklaring der Regeering
werd goedgekeurd. In de couloirs der Kamer
vernam men, dat de Regeering voor Mada
gascar 65 millioen en 15000 man zal aan
vragen. De meerderheid der Kamer is
zonder twijfel ten gunste van het voorstel
gezind.
In een rondschrijven van den minister
van binnenlandsche zaken te St. Petersburg
aan de Russische gezanten in het buiten
land welk rondschrijven is gedagteekend
andere bloemen hadden zwijgend en op
lettend geluisterd. Toen begon het viooltje
met zijn fijn stemmetje
»Mijne geschiedenis is kort. Een jeugdig
meisje met edele, zachte gelaatstrekken had
mij afgeplukt, en in haar halsdoek gesto
ken. Zij was blijde, toen zij mij gevon
den had.
»Dat lieve bloempje zal ik Alphonsine
mijne vriendin geven," sprak zij, en er
klonk iets blijmoedigs in hare stem. »Zij
immers heeft er een eerste en heilig recht
op, want zij is de vriendin die ik in mijn
leven het meest bemind heb. Zij was steeds
de eerste om zich te verheugen in mijn
geluk en tranen te storten wanneer ik leed.
En als ik straks voor eeuwig de wereld zal
vaarwel zeggen, om mij geheel te vereeni
gen met den Bruidegom mijner ziel, dan
dan zal ik haar dit nederige bloempje
geven als afscheidsgroet, als een laatst vaar
wel, en als gedachtenis van de vriendin, die
ook haar niet onverschillig was
{Wordt vervolgd
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
I M IIH M11
Den WelEdelen Heer Verhoeve,
redacteur der Nieuwe Schiedarnsche
Courant te Schiedam.
hl
aati
Pen.
e<H
r®edi
aUe,
Krs i hoewel wij al wat in dezen .open brief" naar
'ttVeta en lof zweeft slechts onder beneficie van
<lit s kunnen aanvaarden, hebben wij gemeend aan
«eue 'Ojvnn van onzen hooggeachten medewerker, toch
eefeplaats te moeten inruimen.
Eed.
DOOK
