Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
eerste blad.
18de Jaarg.
Zondag 3 Februari 1895.
No. 5108.
bureau ^ofersfraaf 50.
£e Doodkistenmaker.
Piirijsclie Kroniek.
Feuilleton.
PRIJS VAN DIT BLAD:
00r Schiedam per 3 maandenf 1.50
Franco per post door geheel Nederland - 2.
Afzonderlijke Nommers- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
z 5*raPPenmakers, en die zijn er altijd, ver-
j.. ren, dat Brisson bij de presidentsver-
tfi> te Versailles de stemmen van zijn
st°f,nstander nagaande, eensklaps teleurge-
vj.6 u^riep«C'est fort!" waaruit zijne
»C' ^'8 ^em omringden- verstonden
van^ aure en het als een voorspelling
1 den uitslag aannamen, welke dan ook
°edig verwezenlijkt werd. Of de nieuwe
Resident Félix Faure, nu inderdaad zoo
storf
ts als de bladen door de geheele
verkondigd hebben, zal ik niet be-
lï)^Sen doch menig knap en handig koop-
u of goed administrateur is daarom nog
aan 660 ®roo'; staatkundige, geschikt om
zoo l161 ^00^d van fvaukrijk te staan, en
J.0 h'élix Faure, zoo als uit zijne daden
teJ ze'f« zijne zaken goed heeft weten
esturen en geld te verdienen, zoo zal
n nog moeten afwachten wat er van de
^publiek zal worden, aan wier wetten hij
°r de constitutie gebonden is, en welke
J al bitter weinig zelf zal kunnen leiden,
^°r eene machteloosheid verlamd, waarvan
thans zoo verguisde Casimir-Périer, al
zwaarte gevoeld en aan het land onbe-
aagen bekend gemaakt heeft.
®t moeilijke werk om ministers te
js ^n' hetwelk Bourgeois aanvaard had,
h t.11104 t0t stand gekomen, en de radicalen
ben voor de zooveelste maal weder ge
jond alleen geschikt te zijn om af te breken,
ch nooit om iets te helpen opbouwen.
le onzedelijke concentratie-politiek is helaas
et geheel kunnen vermeden worden. Ribot
°est er rekening mede houden om, na
^eertien dagen lang tasten van Bourgeois,
toch eindelijk met iets voor den dag te
"'f)en. De nieuwe ministers van publieke
erken, Dupuy Dutemps, en van koloniën,
lautemps, zijn radicalen, doch die nog
W< een hjkwagen, welke hij voor verhuis-
Vr- 8ehruikte, werd de vierde en laatste
acht meubels van den doodkistenmaker
na Uanus Prokorofï, door twee magere zwarte
P arden van de Basmanna- naar de Nikitzki-
aat getrokken, waar hij met zijn gezin
8'ng wonen. J J 6
hii^°en Z^n w'nkel gesloten had, spijkerde
str. efrl hordje op de deur, waarop vermeld
en f k ^at k°°P of te huur was
begaf hij zich vervolgens naar zijne
U'euwe woning. J
rPf^aar. 8elanS hij het huis naderde, dat
v„ Jaren het voorwerp van zijn eenigst
einia"?en was geweest, en dat hij thans
nctehjk voor een vrij aanzienlijke som had
Rocht, was de oude doodkistenmaker meer
U naeer verwonderd, dat hij niet vroolijker
moede was.
het dichst bij mannen als Leygues, van
binnenlandsche zaken, Poincaré, onderwijs
en eeredienst, en Trarieux, justitie, komen
en hoewel het dus geen rood ministerie
kan heeten, begon het toch zijn loop
baan met een daad van welgevallige toe
nadering tot de radicalen, socialisten en
revolutionairen, met het voordragen van eene
amnistiewet, waarbij de politieke midadigers
en de, voor bij werkstakingen gepleegde
misdrijven veroordeelden, zullen begracieerd
worden. De minister-president treedt weder,
gelijk de vorige maal, als noodhulp op en
zal juist zoolang leven totdat er zich eene
stemming van beginsel voordoet om dan het
oude spelletje opnieuw te doen beginnen.
De boodschap van Félix Kaure, waarvan
de bezadigde toon een goeden indruk heeft
gemaakt, verschilt verder zoo weinig met
die van zijn voorganger, dat het overbodig
is al die gewone uitdrukkingen van getrouwe
bewaarder der grondwet, enz. weder te
«herhalen, want men kan ook hierbij wel
uitroepen" «des phrases, toujours des phra
ses doch waar blijven de daden
Na de voorlezing der boodschap in de
Kamerzitting van Maandag, opende de las
tige Goblet onmiddellijk het vuur met zijn
interpellatie over de politiek van het nieuwe
ministerie, welks samenstelling hij in een
belachelijk daglicht stelde. Toch kan hij
niet ontkennen, dat hij met zijne vrienden,
alles gedaan heeft om er deel van uit te
maken en zoodoende de meerderheid te
domineeren, doch nu dit niet gelukt is,
beschuldigt hij het nieuwe Kabinet van niet
homogeen te zijn, en de concentratie rechts
in plaats van links gezocht te hebben. Hij
kon het dus zijn vertrouwen r.iet schenken,
en vroeg om een orde van den dag te
stemmen, waarin de Kamer, alle politiek
samengaan met de rechterzijde en het weer
stand bieden aan de democratie, zou ver
werpen. De minister-president Ribot had
niet veel moeite voor deze eerste maal de
partij te winnen door verschillende drin-
Zelfs toen hij de nieuwe woning was
binnengetreden, waar alles overhoop lag,
toen betreurde hij zijn oude huis, waarin
gedurende achttien jaren alles met de meeste
orde en zorg was behandeld. In zijn grom-
mige bui beknorde hij zijne twee dochters
en de werkster over hare treuzelachtigheid,
en meer te harer schande, dan wel om het
werk te bespoedigen, begon hij zelf den
boel op te ridderen.
Weldra stond alles op zijn plaats; de
glazen kast met de heiligenbeeldjes, de
irovisiekast, de tafel, de stoelen, het ledi-
xant, alles werd in de achterkamer behoor
lijk gerangschikt op de plaatsen, welke van
te voren daarvoor waren aangewezenln
de voorkamer en de zaal, werden de pro
ducten zijner industrie geplaatst nl. de
doodkisten van verschillende afmetingen,
houtsoorten en kleuren.
In de kasten kwamen de rouwmantels,
rouwhoeden en Russische lamfers te hangen.
De aanwezigheid van al deze begrafe^is-
benoodigheden werd den voorbijgangers
duidelijk gemaakt, door een uithangbord,
waarop een mollige Cupido was geschilderd,
die een omgekeerden fakkel vast hield en
waaronder het volgende te lezen stond
gende wetten en niet het minst het be
ëindigen van de begrooting in 't vooruitzicht
te stellen, en te besluiten met de amnestie,
welke de uiterste linkerzijde nog zeer kort
geleden zonder succes gevraagd had, nu als
een nieuwjaarsgeschenk aan te bieden. Na
dat 511 afgevaardigden tegen 7, de amnestie
hadden aangenomen, deponeerde de heer
Gauthier een voorstel van herziening der
Grondwet, 'twelk urgent verklaard en on
middellijk behandeld werd. Volgens hem
is het parlementaire systeem niet vereenig-
baar met de geregelde ontwikkeling der
democratiedat systeem is de schuld dat
de begrooting niet op tijd wordt afgehan
deld en van zpoveel meer waarvan de toe
komst der Republiek afhangt. Wij staan
voor een dilemma, herziening of revolutie,
en, besloot hij, vergun mij met een woord
van Cavour te eindigen: «De niet opgeloste
kwestiën verdwijnen nooitzij zijn zonder
genade voor de rust der volken." Het gou
vernement wilde echter niets van die her
ziening weten en met 332 tegen 198 stem
men ging zij in de voddenmand. De
heer Gauthier wenschte toch het laatste
woord te hebben en riep zeer ad rem: «De
amnestie had veertien dagen geleden min
der stemmen dan 198 en vandaag is zij
aangenomen."
De politieke winkel is nu heropend en
eiken dag kan dus weer wat nieuws bren
gen. Het woord winkel is hier wel van
pas, wanneer men geloot mag hechten aan
hetgeen men vertellen hoort wat de heer
Casimir-Perier in de zes maanden van zijn
presidentschap heeft moeten ondervinden.
Hij was als een gevangene op het Elysée,
had geen eigen wil meer, moest onophou
delijk strijdvaardig wezen om niet in de
valstrikken welke men hem spande, gevan
gen te worden. De verkiezingsmanoeuvres
van Rachimond te Nogent-sur-Seine en die
van Gérault Richard, moeten belangrijk
zijn om te weten, en de Estafette zegt,
dat men binnenkort een brochure van
•»Ilier maakt men doodkisten, van de
goedkoopste tot de duurste soorten, met of
zonder garnituur.
Doodkisten te huuroude worden billijk
en spoedig gerepareerd
Toen alles geregeld was, begaven zich
de beide dochters van Adriaan naar hare
kamer. Wat den held onzer geschiedenis
betreft, deze hield nog een laatst onderzoek
over het geheele huis, van den kelder tot
den zolder, ging daarna voor het venster
zitten en liet de Samovar aansteken.
De lezer weet ongetwijld dat Chakes-
peare en Waller Scott de gewoonte hebben
hun doodgravers en doodkistenmakers
twee bedrijven die elkander zeer na ver
want zijn als grappige, vroolijke lieden
voorlestellen. Zij doen zulks omdat de
scherpste tegenstelling het meest op de
verbeelding werkt.
Onze liefde tot de waarheid verbiedt ons
ongelukkig hun voorbeeld te volgen, en wij
zijn verplicht te bekennen, dat het karakter
van onzen held, in volkomen harmonie was
met het ambacht dat hij uitoefende. Het
was een droefgeestig, stil, afgetrokken per
soon, die nimmer den mond opende dan om
zijne dochters te bekijven, als hij haar ledig
Casimir—Perier kan verwachten, waarin
hij zijn hart over die gebeurtenissen lucht
zal geven.
De 86-jarige Canrobert, laatste maar
schalk van Frankrijk, is den 28sten in zijn
hotel van de Rue de Marignaun, zacht en
zonder zichtbaar lijden, gestorven. Zijn
vader, die tot den kleinen adel van Bretagne
behoorde, had in het leger van Condé ge
diend en zijn zoon zoude hem in dien stand
schitterend opvolgen. Op 23-jarige leeftijd
officier geworden, maakte hij vlug carrière.
Nog geen vijf jaren later was hij kapitein
en nam aan het beleg van Constantine
deel, waarbij hjj zijn eerste wonden en het
legioen van eer kreeg. Vanaf 1841 vocht
hij voortdurend in Afrika, en toen hij met
roem beladen in 1850 in Frankrijk terug
keerde, werd hij voor zijn heldendaden met
het commandeurskruis dier orde beloond.
Van dit oogenblik af aan verbond hij zich
aan den avontuurlijken Louis Napoleon, die
hem tot brigade-generaal benoemde. In
1854 commandeerde hij de 1ste afdeeling
van het leger in het Oosten en weerstond
moedig den Russischen aanval bij den over
tocht der Alma. Te Balaclava, Inkermann
en Sebastopol gedroeg hij zich als een held,
en in Juli 1855 werd hij maarschalk van
Frankrijk. In 1859 maakte hij den Itali-
aanschen veldtocht mede, en te Magenta
deed zijn optreden den keizer genoeg tijd
winnen om zich weer te kunnen herstellen,
terwijl Mac-Mahon naar het kanon snellende,
van verdediger aanvaller werd en de vijand
terug sloeg. Bij den aanvang van den
Fransch-Duitschen oorlog nam hij het bevel
van het Rijnleger op zich, doch na de
nederlaag bij Forbach voegde hij er zich in,
zich onder het opperbevel van den maar
schalk Bazaine te stellen, waarna hij te
Saint Privat en Gravelotte een schitterend
deel aan den voor de Fransche wapenen
zoo noodlottigen strijd, nam. Met het ge
heele leger te Metz ingesloten, werd hij
gevangene gemaakt er. naar Duitschland
vond zitten, of om degenen te overvragen,
die het ongeluk, of misschien het geluk had
den eenig artikel van hem noodig te hebben.
Adriaan Prokoroff zat dan voor zijn vens
ter en dronk op zijn gewone droefgeestige
wijze van zevende kop thee, nadenkende
over den stortregen, welke buiten de barrier
op de lijkstatie was neêrgevalien, toen hij
de vorige week een ouden brigadier naar
zijn laatsten post had gebracht. Die regen
had hem groote schade veroorzaakt. Veel
mantels waren gekrompen, rouwhoeden uit
het model geraakthij berekende de uit
gaven, die noodig waren om alles weer in
behoorlijken staat te brengen, uitgaven, die
hem des te ongelegener kwamen, daar hij
verplicht was zijn magazijn aan te vullen
om een ruime keuze in voorraad te hebben.
Wel hoopte hij, zich voor zijn verlies
schadeloos te stellen op de Koopvrouw
Troukina, die, naar men zeide, reeds sedert
een jaar op sterven lag.
Wordt verwlgd
NIEUWE SCHIEDAMSGHE COURANT
'inw:nwimwmi'iiin|tii|
