Dagblad voor Schiedam en Omstreken. 18de Jaar Zaterdaff 9 Maart 1895. No. 5137. bureau TSofcrsfraaf 50. Eea akelige gevangenis. to' PRIJS TAN DIT BLAD: oor Schiedam per 3 maanden ranco per post door geheel Nederland Afzonderlijke Nommers f 1.50 - 2. - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. OYEllZICilT. Westelijk! nenmn§ Tan Frankrijk aan de ^u'tsche Nn^.TSte'^n^ van bet nieuwe °°k in geliiko en °ostzeekanaab zij het eskader hl', Parade met een Russisch Pransch'en IJk sornm'gen onverbeterlijken e,'genis. Pa,«kisten nog steeds een ^e'nemin» t. feroulède bijv. noemt die Penige ^6n aagbartigen vazallendienst". interpe]]ati °ula,'gisten maken zelfs eene t0ch ^iiseH^ëereed' maar hebben z'cb ^U' keizer'' W m ,bedacht' naar het schijnt. et itiocrei;4. doet van zijn kant al ke'd te ontz'G 0m ^ranscbe prikkelbaar- ^'nste heeft6?!'- ^°'°ens de Ind. Beige ten ^ransch om i ,nu de deelneming van een der feesteliitk iS toegezegd, den datum Wtide rjjet "r1 aar>vankelijk samenval- Waterlo0 f176 erinnering van den slag bij de Pranschen 6n 8 durd) om der wille van -Köfn, g. eenige dagen verschoven. De ■^ranschen rgert z'cb aan de praterij der ^Sakt de 61 '1Un Puss'scbe entente en Prankrijk P dat de eskaders van Wstatie, als d bij de vloten -mani- Z6r' de plant gaSt6n Van den Duitschen Kei- gastheer aa ZU".en '"nemen, hun door den ^nistigchg jF1 te W^Zen' en r-*et naar chau- de gasten e.Iïloristrat'elusteigenmachtig d oor k'ad> zullen p IeZen> Daartoe, meent het d, zullen p uaartoe, meent het °Wcieren 'ansehe en Russisch marine- fra"schen dit f6' be'eefd zidn" Als de b°°s WQrj ezen, zullen ze wel weer ^"ster, de"^,1?^1" gelukkiS heeft graaf ?e keizerliik ne.ambassadeur, namens atlotaux t- 6 re®eer'ng aan den minister ?tflcieel aan6riSn gegeven' dat Duitschland °g van ionn ,ariJscbe wereldtentoonstel. De gjs deelnemen. merT^beto°girig neemt in Duitsch- fa" en hphp611 grooter verhoudingen '"st te p6n j6eds zo°veel deputaties haar Wsschen 0 "adricbsruhe aangemeld, dat aart en 17 April niemand 2) Er uaar Phhfn" ontn'ddellijk twee berichten Let aridern gezonde|b een naar het station, f^atn tp 1 nfar zi>e woning. Het eerste r!ad hij niof aan den trein, het tweede [jegaan. r;; £e'ezen> daar hij al van huis was beer jj J z'Jn komst in het huis van den "dersteijj. 1% ?e- bediende, in de ver ^ejufrt0u "gu u J van den dood van >onfiOBl Vau ^fft'oaw Dorine, haar plotselinge dood waren vcrgro^ at hare begrafenis door eene ^d'enst haHen,1Ste bijKew<>ond. De 5Jk °P het 1ua!SMn e kerk> waarna liet er Dnr? kerkhof Montmartre in het araf mes werd bijgezet. Dit graf is °wel meer een beurt kan krijgen en bijv. een afdeeling Sileziërs tot 19 Mei is uitgesteld. De eigenlijke Bismarck-vergoders van wijlen de Kartellparteien (cons, vrijcons. en nat.- lib.) hadden gaarne gezien, dat ook de Rijks dag als zoodanig aan de hulde officieel meedeed door het afzenden van een deputatie met een adres, maar zij begrepen natuur lijk dat Centrumsleden, Polen, socialisten en vrijzinnigen een te goed geheugen hadden om zich na de ondergane vergunningen tot zulk een karakterlooze kruiperij te leenen. Het werd dan ook niet ter sprake gebracht in het seniorenconvent of comité der oudsfen, maar enkel werden eenige leiders gehoord en dat was genoeg om van het plan te doen afzien. De ex-cartell-broeders zullen na den ln April eenvoudig afwezig blijven uit den Rijksdag en op eigen gelegen heid naar Friedrichsruhe pilgern. De Köln. Zeit. wil zelfs dat 1 April tot een nationale feestdag zal worden verklaard om alle ambte naren tot een pelgrimstocht gelegenheid te geven. In de zitting welke de Duitsche Rijksdag gisteren hield, kwam de voorzitter, de heer Von Levetzow, terug op de onbetamelijke redevoering, welke de anti-semiet Ahlwardt eergisteren tegen de Joden heeft gehouden. De president diende Ahlwardt nu eene ge duchte berisping toe. Hij had er zich van overtuigd, dat Ahlwardt uitdrukkingen ge bruikt heeft die met de waardigheid van den Rijksdag volstrekt niet overeen zijn te brengen. Zoo had hij bijv. den scheldnaam ïroefdieren" toegepast op alle Joden die liet Duitsche burgerreent genieten, zonder eenig onderscheid. »Op grond hiervan", zeide Levetzow, uroep ik alsnog den afgevaardigde Ahlwardt tot de orde toejuichingen dit naar aanleiding van mijne eigene overwe gingen, en geenszins wegens de opmerking, gisteren gemaakt door den afgevaardigde Richter." In het blad van dezen laatstge noemde, de Freisinnige Zeitung, wordt medegedeeld dat in parlementaire kringen waard, eenigszins omschreven te worden. Het was door een ijzeren hek omringd, waardoor men op een klein voorportaal kwam, aan het einde waarvan eene massiet eikenhouten deur was, die toegang tot een kleine trap gaf, welke naar het gewelf leidde. Dit laatste had een doorsnede van ongeveer vijftien h twintig voet en had van boven eene ventilatie, doch ontving geen licht van daar. Er waren twee graftomben in, waarvan de eene de overblijfselen bevatte van mevrouw Dorine, die reeds voor gerui- men tijd gestorven was, terwijl de andere nog nieuw was, waarop op een der zijden de letters J. D. waren aangebracht met leliën doorgestrengeld. De lijkstoet hield stil voor de poort van het tuintje, dat het kerkhof omringde en slechts de naaste bloed verwanten volgden de dragers in het graf. Een zwak kaarslicht verspreidde een duis ter licht door het vertrek. Bij dit flikke rende schijnsel werd de doodkist in haar granieten omhulsel gesteld, het zware dek sel werd eerbiedig opgelegd, de geestelijke zegende voor de laatste maal de lijkkist der vroeggestorvene, de eikenhouten deur knarste weder op hare roestige hengsels en sloot opnieuw de zwakke zonnestralen af, die reeds overwogen was, of men niet zou pro testeeren tegen de wijze waarop Levetzow als voorzitter opgetreden is. Deze geschie denis doet opnieuw de vraag rijzen, of Levetzow niet als voorzitter van den Rijks dag zijn zenuwgestel overspannen heeft en door een ander behoort vervangen te worden. De vooruitzichten voor het bekende voor stel van graaf Kanitz tot invoering vaneen graan-monopolie in Duitschland blijven steeds zeer gering. Het blijkt nu, dat keizer Wilhelm zich hierover aldus tegenover den conserva tieven leider, graaf Manteuffel, heeft uitge laten ïHet is mij onmogelijk mede te werken tot de totstandkoming van een maatregel, waardoor het brood voor de armen duurder wordt gemaakt." Voorts wordt het bevestigd, dat graaf Stolberg van zijn ambt als Ober- prasedent werd ontzet op uitdrukkelijk ver langen van den keizer, daar de gouverneur zich zoo beslist ten gunste van het graan- monopolie had verklaard. In het Lagerhuis te Londen deelde gis teren de minister Buxton mede, dat de regeering maatregelen neemt, teneinde in de Indische munten Engelsche dollars te slaan, ten behoeve van den handel in de straat van Malakka, Hongkong en Noord- Borneo. Deze dollars zullen dezelfde waarde hebben als de Mexicaansche dollars. De Bulgaarsche minister-president Stoïloff is nog te Weencn. Vo'gens het Neue Wie ner Tageblatt heeft de minister van vorst Ferdinand eene onbeperkte volmacht ont vangen om te pogen met de Oostenrijksche regeering tot eene schikking te komen over de bekende kwestie der invoerrechten. De heer Stoïloff had reeds een onderhoud met graaf Kalnoky en bezocht ook prins Loba- nof, den Russischen gezant te Weenen, die tot minister van buitenlandsche zaken is benoemd. Cver den uitslag van Stoïloff's pogingen is tot heden nog niets bekend. In geheel Italië is thans de aandacht ten hoogste gespannen op de zaak-Giolitti. De ex-minister heeft, zooals men weet, 't gewaagd hadden in deze plaats des doods door te dringen. Mijnheer Dorine nam weder, in zijn man tel gehuld, in het rijtuig plaats en was te veel door droefheid overstelpt, om te be denken dat hij daar alleen was. Nog eens hoorde men het gekras der wielen over het kiezelzand en wederom heerschte er eene diepe stilte op het kerkhof. Aan de hoofdingangen sloegen de rijtui gen verschillende straten in en reden snel door de straten, alsof zij zich van een zwaren druk bevrijd gevoelden. Het geratel der wielen werd al lang niet meer gehoord, toen Philip de oogen opende. Hij richtte zich op en staarde in de duister nis die hem omringde. Waar was hij In een oogenblik echter werd de zaak hem duidelijk. Hij was in den grafkelder achter gebleven. Terwijl hij aan het voeteinde der dood kist geknield lag, was hij bewusteloos ge worden en bij den laatsten lijkdienst had men op zijne afwezigheid geen acht ge slagen. Hij was echter niet bang. Hij was een voudig in eene ruimte opgesloten, waaruit hij na verloop van zekeren tijd onvermij- indertijd een dossier op het bureau der Kamer neergelegd, betrekking hebbende op het Bankschandaal en zware beschuldigin gen inhoudend tegen verschillende politieke personen, 0. a. Crispi. Voor den rechter van instructie gedaagd, heeft Giolitti zich beroepen op zijne onschendbaarheid als af gevaardigde, terwijl hij zich voor wat hij als minister deed, krachtens art. 36 der Grondwet voor den Senaat als hooggerechts hof wil verantwoorden. Men schijnt echter niet genegen zich aan deze opwerpingen te storen. Juridisch staat zijn zaak volstrekt niet slecht, schrijft een Romeinsch corres pondent, maar factisch wel. De onafhanke lijkheid van de magistratuur, waarvan de partijgangers van dit ministerie zoo hoog opgeven in tegenstelling met het bankpro- ces, schat ik niet hooger dan de zuiverheid der aanstaande verkiezingen, eveneens van de daken uitgebazuind. Het hangt er dus maar van af, hoever Crispi gaan durft met zijn elastieke wetgeving. Men zegt dat Giolitti op het punt staat in hechtenis te worden genomen. De toestand op het eiland Cuba geeft te Madrid nog steeds aanleiding tot ernstige ongerustheid. Maarschalk Martinez Campos, die te Madrid is teruggekeerd, is onmiddellijk na zij ne terugkomst door de koningin-regentes Christina ontvangen. Waarschijnlijk zal de maarschalk benoemd worden tot gouverneur van Cuba en reeds spoedig daarheen ver trekken, teneinde er de orde te herstellen. Volgens de berichten, welke de Spaansche regeering van dengouverneurheeftontvangen, behielden de regeeringstroepen tot dus ver de overhand. In de provincie Santiago zijn de opstandelingen weer geslagen en uiteen gedreven. De correspondent van de New- York Herald te Havanna had daar een onderhoud met den gouverneur. De gouverneur ver klaarde, dat de beweging wel degelijk een revolutionnair karakter heeft, maar hij achtte deze niet gevaarlijk en meende, dat hij wel meester van den toestand zou blijven. delijk weder moest bevrijd worden. De ge vangene ontstak een lucifer en bij het schijnsel bemerkte hij, dat men een was kaars in het gewelf had achtergelaten. Dit licht kon hem dienen om de sterkte der deur te onderzoeken. De eikenhouten deur was echter even onbeweeglijk als de muur zelf, waarin zij geheel hermetisch gesloten was. Zelfs al had hij de noodige instru menten gehad, zou hem dit niets gebaat hebben, daar de grendels zich aan de buiten zijde bevonden. Na zich hiervan overtuigd te hebben, zette hij het licht weder op den grond en leunde tegen den muur, terwijl hij door tal van gedachten overstelpt naar het blauwe vlammetje keek, dat de ruimte zoo huive ringwekkend verlichtte. »In ieder geval", troostte hij zich, »is hier licht." Eensklaps sprong hij vooruit en blies 'het licht uit. Zijn bestaan hing van deze waskaars af. Wordt vervolgd.) O* NIEUWE SCHIEDAIWSCHE COURANT -N De deal 8 Maart '95'

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1895 | | pagina 1