Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
18de Jaar
Zaterdaff 9 Maart 1895.
No. 5137.
bureau TSofcrsfraaf 50.
Eea akelige
gevangenis.
to'
PRIJS TAN DIT BLAD:
oor Schiedam per 3 maanden
ranco per post door geheel Nederland
Afzonderlijke Nommers
f 1.50
- 2.
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
OYEllZICilT.
Westelijk! nenmn§ Tan Frankrijk aan de
^u'tsche Nn^.TSte'^n^ van bet nieuwe
°°k in geliiko en °ostzeekanaab zij het
eskader hl', Parade met een Russisch
Pransch'en IJk sornm'gen onverbeterlijken
e,'genis. Pa,«kisten nog steeds een
^e'nemin» t. feroulède bijv. noemt die
Penige ^6n aagbartigen vazallendienst".
interpe]]ati °ula,'gisten maken zelfs eene
t0ch ^iiseH^ëereed' maar hebben z'cb
^U' keizer'' W m ,bedacht' naar het schijnt.
et itiocrei;4. doet van zijn kant al
ke'd te ontz'G 0m ^ranscbe prikkelbaar-
^'nste heeft6?!'- ^°'°ens de Ind. Beige ten
^ransch om i ,nu de deelneming van een
der feesteliitk iS toegezegd, den datum
Wtide rjjet "r1 aar>vankelijk samenval-
Waterlo0 f176 erinnering van den slag bij
de Pranschen 6n 8 durd) om der wille van
-Köfn, g. eenige dagen verschoven. De
■^ranschen rgert z'cb aan de praterij der
^Sakt de 61 '1Un Puss'scbe entente en
Prankrijk P dat de eskaders van
Wstatie, als d bij de vloten -mani-
Z6r' de plant gaSt6n Van den Duitschen Kei-
gastheer aa ZU".en '"nemen, hun door den
^nistigchg jF1 te W^Zen' en r-*et naar chau-
de gasten e.Iïloristrat'elusteigenmachtig d oor
k'ad> zullen p IeZen> Daartoe, meent het
d, zullen p uaartoe, meent het
°Wcieren 'ansehe en Russisch marine-
fra"schen dit f6' be'eefd zidn" Als de
b°°s WQrj ezen, zullen ze wel weer
^"ster, de"^,1?^1" gelukkiS heeft graaf
?e keizerliik ne.ambassadeur, namens
atlotaux t- 6 re®eer'ng aan den minister
?tflcieel aan6riSn gegeven' dat Duitschland
°g van ionn ,ariJscbe wereldtentoonstel.
De gjs deelnemen.
merT^beto°girig neemt in Duitsch-
fa" en hphp611 grooter verhoudingen
'"st te p6n j6eds zo°veel deputaties haar
Wsschen 0 "adricbsruhe aangemeld, dat
aart en 17 April niemand
2)
Er
uaar Phhfn" ontn'ddellijk twee berichten
Let aridern gezonde|b een naar het station,
f^atn tp 1 nfar zi>e woning. Het eerste
r!ad hij niof aan den trein, het tweede
[jegaan. r;; £e'ezen> daar hij al van huis was
beer jj J z'Jn komst in het huis van den
"dersteijj. 1% ?e- bediende, in de ver
^ejufrt0u "gu u J van den dood van
>onfiOBl Vau ^fft'oaw Dorine, haar
plotselinge dood waren
vcrgro^ at hare begrafenis door eene
^d'enst haHen,1Ste bijKew<>ond. De
5Jk °P het 1ua!SMn e kerk> waarna liet
er Dnr? kerkhof Montmartre in het araf
mes werd bijgezet. Dit graf is °wel
meer een beurt kan krijgen en bijv. een
afdeeling Sileziërs tot 19 Mei is uitgesteld.
De eigenlijke Bismarck-vergoders van wijlen
de Kartellparteien (cons, vrijcons. en nat.-
lib.) hadden gaarne gezien, dat ook de Rijks
dag als zoodanig aan de hulde officieel
meedeed door het afzenden van een deputatie
met een adres, maar zij begrepen natuur
lijk dat Centrumsleden, Polen, socialisten
en vrijzinnigen een te goed geheugen hadden
om zich na de ondergane vergunningen tot
zulk een karakterlooze kruiperij te leenen.
Het werd dan ook niet ter sprake gebracht
in het seniorenconvent of comité der
oudsfen, maar enkel werden eenige leiders
gehoord en dat was genoeg om van het
plan te doen afzien. De ex-cartell-broeders
zullen na den ln April eenvoudig afwezig
blijven uit den Rijksdag en op eigen gelegen
heid naar Friedrichsruhe pilgern. De Köln.
Zeit. wil zelfs dat 1 April tot een nationale
feestdag zal worden verklaard om alle ambte
naren tot een pelgrimstocht gelegenheid
te geven.
In de zitting welke de Duitsche Rijksdag
gisteren hield, kwam de voorzitter, de heer
Von Levetzow, terug op de onbetamelijke
redevoering, welke de anti-semiet Ahlwardt
eergisteren tegen de Joden heeft gehouden.
De president diende Ahlwardt nu eene ge
duchte berisping toe. Hij had er zich van
overtuigd, dat Ahlwardt uitdrukkingen ge
bruikt heeft die met de waardigheid van
den Rijksdag volstrekt niet overeen zijn te
brengen. Zoo had hij bijv. den scheldnaam
ïroefdieren" toegepast op alle Joden die liet
Duitsche burgerreent genieten, zonder eenig
onderscheid. »Op grond hiervan", zeide
Levetzow, uroep ik alsnog den afgevaardigde
Ahlwardt tot de orde toejuichingen dit
naar aanleiding van mijne eigene overwe
gingen, en geenszins wegens de opmerking,
gisteren gemaakt door den afgevaardigde
Richter." In het blad van dezen laatstge
noemde, de Freisinnige Zeitung, wordt
medegedeeld dat in parlementaire kringen
waard, eenigszins omschreven te worden.
Het was door een ijzeren hek omringd,
waardoor men op een klein voorportaal
kwam, aan het einde waarvan eene massiet
eikenhouten deur was, die toegang tot een
kleine trap gaf, welke naar het gewelf
leidde. Dit laatste had een doorsnede van
ongeveer vijftien h twintig voet en had van
boven eene ventilatie, doch ontving geen
licht van daar. Er waren twee graftomben
in, waarvan de eene de overblijfselen bevatte
van mevrouw Dorine, die reeds voor gerui-
men tijd gestorven was, terwijl de andere
nog nieuw was, waarop op een der zijden
de letters J. D. waren aangebracht met
leliën doorgestrengeld. De lijkstoet hield
stil voor de poort van het tuintje, dat het
kerkhof omringde en slechts de naaste bloed
verwanten volgden de dragers in het graf.
Een zwak kaarslicht verspreidde een duis
ter licht door het vertrek. Bij dit flikke
rende schijnsel werd de doodkist in haar
granieten omhulsel gesteld, het zware dek
sel werd eerbiedig opgelegd, de geestelijke
zegende voor de laatste maal de lijkkist der
vroeggestorvene, de eikenhouten deur knarste
weder op hare roestige hengsels en sloot
opnieuw de zwakke zonnestralen af, die
reeds overwogen was, of men niet zou pro
testeeren tegen de wijze waarop Levetzow
als voorzitter opgetreden is. Deze geschie
denis doet opnieuw de vraag rijzen, of
Levetzow niet als voorzitter van den Rijks
dag zijn zenuwgestel overspannen heeft en
door een ander behoort vervangen te worden.
De vooruitzichten voor het bekende voor
stel van graaf Kanitz tot invoering vaneen
graan-monopolie in Duitschland blijven steeds
zeer gering. Het blijkt nu, dat keizer Wilhelm
zich hierover aldus tegenover den conserva
tieven leider, graaf Manteuffel, heeft uitge
laten ïHet is mij onmogelijk mede te werken
tot de totstandkoming van een maatregel,
waardoor het brood voor de armen duurder
wordt gemaakt." Voorts wordt het bevestigd,
dat graaf Stolberg van zijn ambt als Ober-
prasedent werd ontzet op uitdrukkelijk ver
langen van den keizer, daar de gouverneur
zich zoo beslist ten gunste van het graan-
monopolie had verklaard.
In het Lagerhuis te Londen deelde gis
teren de minister Buxton mede, dat de
regeering maatregelen neemt, teneinde in
de Indische munten Engelsche dollars te
slaan, ten behoeve van den handel in de
straat van Malakka, Hongkong en Noord-
Borneo. Deze dollars zullen dezelfde waarde
hebben als de Mexicaansche dollars.
De Bulgaarsche minister-president Stoïloff
is nog te Weencn. Vo'gens het Neue Wie
ner Tageblatt heeft de minister van vorst
Ferdinand eene onbeperkte volmacht ont
vangen om te pogen met de Oostenrijksche
regeering tot eene schikking te komen over
de bekende kwestie der invoerrechten. De
heer Stoïloff had reeds een onderhoud met
graaf Kalnoky en bezocht ook prins Loba-
nof, den Russischen gezant te Weenen, die
tot minister van buitenlandsche zaken is
benoemd. Cver den uitslag van Stoïloff's
pogingen is tot heden nog niets bekend.
In geheel Italië is thans de aandacht
ten hoogste gespannen op de zaak-Giolitti.
De ex-minister heeft, zooals men weet,
't gewaagd hadden in deze plaats des doods
door te dringen.
Mijnheer Dorine nam weder, in zijn man
tel gehuld, in het rijtuig plaats en was te
veel door droefheid overstelpt, om te be
denken dat hij daar alleen was. Nog eens
hoorde men het gekras der wielen over het
kiezelzand en wederom heerschte er eene
diepe stilte op het kerkhof.
Aan de hoofdingangen sloegen de rijtui
gen verschillende straten in en reden snel
door de straten, alsof zij zich van een
zwaren druk bevrijd gevoelden.
Het geratel der wielen werd al lang niet
meer gehoord, toen Philip de oogen opende.
Hij richtte zich op en staarde in de duister
nis die hem omringde. Waar was hij In
een oogenblik echter werd de zaak hem
duidelijk. Hij was in den grafkelder achter
gebleven.
Terwijl hij aan het voeteinde der dood
kist geknield lag, was hij bewusteloos ge
worden en bij den laatsten lijkdienst had
men op zijne afwezigheid geen acht ge
slagen.
Hij was echter niet bang. Hij was een
voudig in eene ruimte opgesloten, waaruit
hij na verloop van zekeren tijd onvermij-
indertijd een dossier op het bureau der
Kamer neergelegd, betrekking hebbende op
het Bankschandaal en zware beschuldigin
gen inhoudend tegen verschillende politieke
personen, 0. a. Crispi. Voor den rechter
van instructie gedaagd, heeft Giolitti zich
beroepen op zijne onschendbaarheid als af
gevaardigde, terwijl hij zich voor wat hij
als minister deed, krachtens art. 36 der
Grondwet voor den Senaat als hooggerechts
hof wil verantwoorden. Men schijnt echter
niet genegen zich aan deze opwerpingen te
storen. Juridisch staat zijn zaak volstrekt
niet slecht, schrijft een Romeinsch corres
pondent, maar factisch wel. De onafhanke
lijkheid van de magistratuur, waarvan de
partijgangers van dit ministerie zoo hoog
opgeven in tegenstelling met het bankpro-
ces, schat ik niet hooger dan de zuiverheid
der aanstaande verkiezingen, eveneens van
de daken uitgebazuind. Het hangt er dus
maar van af, hoever Crispi gaan durft met
zijn elastieke wetgeving. Men zegt dat
Giolitti op het punt staat in hechtenis te
worden genomen.
De toestand op het eiland Cuba geeft te
Madrid nog steeds aanleiding tot ernstige
ongerustheid. Maarschalk Martinez Campos,
die te Madrid is teruggekeerd, is onmiddellijk
na zij ne terugkomst door de koningin-regentes
Christina ontvangen. Waarschijnlijk zal de
maarschalk benoemd worden tot gouverneur
van Cuba en reeds spoedig daarheen ver
trekken, teneinde er de orde te herstellen.
Volgens de berichten, welke de Spaansche
regeering van dengouverneurheeftontvangen,
behielden de regeeringstroepen tot dus ver
de overhand. In de provincie Santiago zijn
de opstandelingen weer geslagen en uiteen
gedreven. De correspondent van de New- York
Herald te Havanna had daar een onderhoud
met den gouverneur. De gouverneur ver
klaarde, dat de beweging wel degelijk een
revolutionnair karakter heeft, maar hij
achtte deze niet gevaarlijk en meende, dat
hij wel meester van den toestand zou blijven.
delijk weder moest bevrijd worden. De ge
vangene ontstak een lucifer en bij het
schijnsel bemerkte hij, dat men een was
kaars in het gewelf had achtergelaten. Dit
licht kon hem dienen om de sterkte der
deur te onderzoeken. De eikenhouten deur
was echter even onbeweeglijk als de muur
zelf, waarin zij geheel hermetisch gesloten
was. Zelfs al had hij de noodige instru
menten gehad, zou hem dit niets gebaat
hebben, daar de grendels zich aan de buiten
zijde bevonden.
Na zich hiervan overtuigd te hebben,
zette hij het licht weder op den grond en
leunde tegen den muur, terwijl hij door tal
van gedachten overstelpt naar het blauwe
vlammetje keek, dat de ruimte zoo huive
ringwekkend verlichtte. »In ieder geval",
troostte hij zich, »is hier licht." Eensklaps
sprong hij vooruit en blies 'het licht uit.
Zijn bestaan hing van deze waskaars af.
Wordt vervolgd.)
O*
NIEUWE SCHIEDAIWSCHE COURANT
-N
De deal 8 Maart '95'