Dagblad voor Schiedam en Omstreken. Paschen. 18de Jaar<r. Zondag 14 April 1895 No. 5167. bureau "2dofersh*a«f 50. JïEBSTE BLAD. Liefde en Rouw. De Verkiezing voor den Gemeenteraad. p*Xïi?v het ho°gfeest VAN euilieton. ^lóo|e°i!end 6n 2iJn groote' don" PRIJS VAN DIT BLAD: °°r Schiedam per 3 maanden ranco per post door geheel Nederland Wonderlijke Nommers f 1.50 2. - 0.05 PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 16 regelsf 0.60 Elke gewone regel meer- 0.10 Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten aangegaan. '"he cn„ Zill.de meu™e Schiedam- vetschii:««' Maandagavond niet ^J^oyn^sn. Pascho i» ^gebrok' *eest der Peesten is weder de k6n'i kkmmeRC'e toonverheffing Vr°e§en ^aai ^"e'uja reeds in den aatl en n °r^en van den Paasch-Zaterdag juichkreet ,We'ien achtereen blijft deze Verrezem»r. °u 'ippen ter eere van den Christy* and den triumphator. g°edheid G verrezenZoover wilde de Vari den M S .bet 'alen kornen> dat het rijk Scbeen. n„ pSS'as. eerst geheel vernietigd P°titins p orneinscbe stedehouder immers ket toenm' rtUS' de vertegenwoordiger van Jesu^ Wereldrijk' i)ad de zaak geroeid, u Van ^azareth ten eenemale uit- Vftïl den N01 W&S waard'e persoonlijkheid eetl beter fZarëer bad inPilatus' oogen wel !ari een kruiJ.^u ie"d dan de wegwerPing 1 gedina was ook waar, dat bij ^°der» aar° 1 W0ei de °Ude °Proerigheid der de haat ^<,0rd was geweest, bijzonder °Prechte nern iharizeeën' d*e *^ezus) de d'k'ng ni ,Ie.6r' zyne openbare pre- redeneerd6 'a'' gespaardmaar ach, zoo k°ö ho. 6 6 macbtige stedehouder, wat éét)er "armnrechtvaardig vergoten bloed van 0p deze a e'!i Waarkeidsprediker hem deren V®ei onr 6' Webte' 'n iedere eeuw zoo- ^geeren JTdig Vergoten bloed van h'j' I'üatn °u eeraars.had gedronken. Ja dagen Woi' m°gelijk nog in de laatste zijn y0jj_ vernomen, dat de Nazarëer zelf 'harden ^oegesPr°ben over het ver- g'tlRen J? ta"00ze Godsgezanten, te be- e zekeren Abel, die, naar hunne i) beerschte liU j bezocllte Duitsche badplaats 6611 zeer nü zomer van het jaaR 18. !Ven genu^ferU1?de stemming- Gp de zoo £Hatïl voor ™r,eiw'ei,Vreer"deriliist kwam de ^evierde vi Willem Ernst, een der meest ^ij h/rtu°zen. van zijn tijd. lS b'er en «ff r,'eP men elkander toe. »Hij L.0t mond v Spe gi"g het van mond «nde. üor,;001 temand was hij een onbe- H°°rd en „f611 d reebs zÜn spel aan- d.® vvonderZ D1 genoeg te vertellen ,Jt) speeltui "6 fTw die de kunstenaar Hier lu,g ontlokte- ^idra' dgeelf0M°Veral' 7as Willem Ernst zv»art en schoonen jongeling met ziin van aan leer, de zoon van den eersten mensch was geweest, en te eindigen met Zacharias, eenen heiligen profeet die in den tempel zelfs niet beveiligd was geweest tegen den bloedigen dood der steeniging. Wat maakte de dood uit van eenen vermoorden Godsgezant te meer 1 Dan heel de redeneering van den machtigen Romein en Stedehouder zoude ditmaal falen. Surrexit: deze prediker liet den dood geen heerschappij over zich, maar Hij is weer opgestaan uit Zijn graf. Meer zijnde dan de wijsgeeren, die de oudheid wreed had uitgeworpen, meer dan zijn voor- looper Abel en alle de profeten, begon Jeïus van Nazareth juist na zijn tijdelijke» dood te heerschen over de wereld, en Zijne heer schappij is Pilatus ten val geworden, ja, zij heeft alle Romeinsche wereldheerschappij verwonnen, opdat de wereld ten allen tijde zoude moeten erkennen, dat er voor iedereen onverwacht een grens bestaat in het mis kennen van het Gods rijk [op aarde, een grens welke niemand, al draagt hij de pijl bundels van César zeiven in zijne lijfwacht, vermag te overtreden. Christus is verrezen Ach, hoe droef had den de leerlingen van den grooten Nazarëer in Diens schijnbaren ondergang gedeeld, vooral de welbekende jongeren, die de Meester Zijne apostelen noemde. Zoo vurig te hebben ge dweept met het aanstaande aardsch koninkrijk van den Verwachte aller volken; voor Hem net ten en broodwinning te hebben verlaten; niet minder dan drie jaren lang zijne vermoeiende predikingstochten en ontberingen te hebben gedeeld, en daar aan het eind te worden overvallen door een vormelijk rechts geding tegen dien Verwachte door den Hoogepriester, door eene uitlevering aan de Heidenen tot den dood. Ach, dat alles werd dien apostelen, zelfs een vurigen Pe trus al te zwaar, te meer daar de Meester (hoe wonderlijk in Petrus oog) op het be- beslissend uur zijner gevangenneming de verdediging met het zwaard bepaaldelijk verbood. Wat restte er nu den leerling Den avond toen hij voor de eerste maal zou optreden, vulde eene dicht aaneenge sloten menigte de ruime concertzaal. Men hield den adem in bij zijn spelkransen en bloemen vlogen hem te gemoet zoodra hij had geëindigd. Kenners die hem reeds vroeger hoorden, beweerden dat Ernst zich heden waarlijk overtrof. Met een glimlach op de lippen dankte de kunstenaar voorde huldeblijken die hem van alle zijden ge werden. Weder nam hij de viool ter hand en ernstige, plechtige tonen ontstroomden de snaren. 'tWas een verheven lied dat thans door de gehoorzaal ruischte en de harten der aanwezigen met heiligen eerbied vervulde. Het gelaat van den kunstenaar gloeide, zijn oogen straaldenmaar het was niet alleen de kunst die hem dus in vervoering bracht, zijn oog had op een liefelijke meis jesgestalte gerust, op een aanvallige jonk vrouw, die, aan de zijde eener statige dame gezeten, in verrukking zijn spel aanhoorde. Een lach, den lentezonnestraal gelijk ver hoogde de bekoorlijkheid van dat aanmin nig gelaatden blik onafgebroken op den kunstenaaar gericht zat zij daar als betoo- verd door de zoete, machtige melodie der waar de Leeraar aldus onderging O zeker, het geloof aan 's Heeren heilige zending, neen, dat kon bij de apostelen en vooral bij Petrus wel nooit worden geschokt, omdat er al te veel in de ziele was omgegaan van dien Cephas, die weleer openlijk tot Zijnen meester had gezegd: Gij zijt de Christus, de Zoon van den levenden God, maar toch, de moed en het trouwsbetoon zonk zoo verre weg, dat alle de leerlingen den Hei land hebben verlaten, en dat over de lippen van Petrus zelfs een verwensching en vloek is gekomen: dat hij dien mensch niet kende. En toch ook hier zoude alles nog weer veranderen. Surrexit Christus et apparuit Simoni, Christus is verrezen en aan Simon verschenen, want evenmin als de Romeinsche onrechtvaardigheid het Godsrijk van den Heer kon vernietigen, evenmin zoude de zwakheid der getrouwe leerlingen dit doen. De verwenschingen waren nauwelijks op Petrus' lippen bestorven, of de aloude trouw voor Christus hernam, onder droeve tranen al hare rechten in Petrus hart; de vlucht der leerlingen was nauwelijks voltooid of een Joannes gaf hen een voorbeeld van geheel anderen aard. Doch al dit goede, dit opleven der getrouwheid, werd na 's Heeren ver rijzenis eerst bevestigd en uitgestrekt over allen. Ten laatste kon een Thomas zelf, hij die een lichamelijke betasting ten waarborg eischte, in het herleven Zijns Meesters, niet meer aan de opstanding diens Meesters twjjfelen, en zoowel de vrouwen uitGalilea als de overbekende Emmaus-gangers, zoowel de arme Magdalena als de honderden op den berg, zij allen hebben ten laatste met de Apostelen ingestemd, dat het Godsrijk van den Messias voor zijne leerlingen op aarde was bevestigd voor alle eeuwen. De zonden der leerlingen zelfs verwoestten het rijk Gods met. Alleluja! Deze twee zaken vormen acht tien eeuwen na 's Heeren verrijzenis opnieuw onze Paaschvreugde. Al bezweken alle hei ligen Gods van het Oud Verbond, de Kerk snaren. Noch door handgeklap, noch door een teeken van bewondering gaf zij den indruk weer die het spel op haar had teweeggebrachtin diep gepeins verzonken volgde zij hare moeder naar huis. 't Was een prachtige nachtalles ademde liefde en vrede. Helder glansden de sterren aan den donkerblauwen hemel, de stralen der maan kusten de ontluikende rozen, een zilveren gaas zweelde over de verjeugdigde aarde. In zulk een nacht ontwaken edele, heilige gevoelens in onze ziel, het is ons dan goed alleen te zijn, alleen met ons rustig hart. Ook Ernst gevoelde het, Ernst de vroolijke, opgewekte jonkman, wien de hemel eeuwig blauw, de aarde eeuwig schoon toescheen, die anders zoo gaarne in het gezelschap van vriendelijke, opgeruimde menschen verkeerde. Hij sloop uit de hel verlichte zaal en wandelde door de groene lanen, met een gevoel in het hart waarvan hij zich thans geen rekenschap wist te geven. Hij had willen zingen en juichen in de plechtige eenzaamheid. Zoo stond hij alleen in de liefelijken nacht, de oogen ten hemel gericht. Voor zijn geest daagt een meisjede zachte, vriendelijke oogen der schoone onbekende zijn op hem van het Nieuw Verbond is in haren Verre zenen Stichter alle wereldmacht te groot, en hij die een leerling is van die Kerk, van dat Godsrijk op aarde, vindt trots alle zwak heden en betreurde trouweloosheid, duidelijk de openbaring Gods in die Kerk aangewezen. Uit- en inwendig was Christus' verwinning op Paschen. P. M. B., pr. De reeks der verkiezingen die wij dit jaar te wachten hebben, neemt de volgende week een aanvang met eene tusschentijds- verkiezing voor den Raad dezer gemeente. De plaatsen in onze vroedschap door het overlijden van den heer C. J. P. van der Schalk opengevallen en door het ontslag nemen van den heer A. Knappert Lzn. onbezet, moet worden aangevuld. Hadden bij de verkiezingen voor den Gemeenteraad de Katholieken dezer stad om voor hen overwegende redenen zich in de laatste jaren onbetuigd gelatenbij den veel veranderden toestand in ons gemeentebe stuur meenden zij niet langer zich van deelneming aan het verkiezingswerk te moeten onthouden. Veel is er over de houding der Katholieken ten opzichte van het gemeentebestuur in de laatste jaren gesproken; maar hij die den loop der zaken in onze gemeente aandachtig heeft gevolgd, zal moeten erkennen, dat hunne tijdelijke onthouding tot uitkomsten heeft geleid, die niemand in die mate had durven hopen of verwachten. Eene gewenschte voldoening voor de trouwe beproefde leiders die deze onthouding in het belang der gemeente hadden geraden, mag het wel heeten, dat door de over- heerschende partij zelve erkend werd, dat den Katholieken in den raad onrecht was gerichthij aanschouwt haar stralend ge laat, dat den indruk vertolkt die haar be zielde toen hij die zoete melodieën speelde, welke haar aanblik hem had ingegeven. Hij ziet hoe zij beschaamd de oogen nederslaat als zijn blik op haar rustop de vleugelen der hoop zweeft hij naar hooger, reiner sferen hij gevoelt dat hij op een keerpunt zijns levens staat en kent maar een ver langen: haar te zeggen dat hij haar liet heeft. »Ja, zij is het,'' sprak hij zacht, »de tonen hebben het mij verraden." De lachende beelden, die de phantasie den jongeling voorspiegelde bracht de goedige droomgod voor de oogen van een meisje. De zwartgelokte kunstenaar verschijnt haar in de concertzaal, hij speelt, ziet haar aan en met dien blik ontvlamt den brand der liefde in haar hart. Zij ontwaakt en haar oog dwaalt rond in het slaapvertrek als hoopte het nog daar den schoonen droom te aanschouwen. Wordt vervolgd.) ill i Uilih-II'MTil:' ülü UU KÜPPerS' NovclU»- en Anec

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1895 | | pagina 1