Dagblad voor Schiedam en Omstreken.
Paschen.
18de Jaar<r.
Zondag 14 April 1895
No. 5167.
bureau "2dofersh*a«f 50.
JïEBSTE BLAD.
Liefde en Rouw.
De Verkiezing voor den
Gemeenteraad.
p*Xïi?v het ho°gfeest VAN
euilieton.
^lóo|e°i!end 6n 2iJn groote' don"
PRIJS VAN DIT BLAD:
°°r Schiedam per 3 maanden
ranco per post door geheel Nederland
Wonderlijke Nommers
f 1.50
2.
- 0.05
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 16 regelsf 0.60
Elke gewone regel meer- 0.10
Voor herhaalde plaatsing worden billijke overeenkomsten
aangegaan.
'"he cn„ Zill.de meu™e Schiedam-
vetschii:««' Maandagavond niet
^J^oyn^sn.
Pascho i»
^gebrok' *eest der Peesten is weder
de k6n'i kkmmeRC'e toonverheffing
Vr°e§en ^aai ^"e'uja reeds in den
aatl en n °r^en van den Paasch-Zaterdag
juichkreet ,We'ien achtereen blijft deze
Verrezem»r. °u 'ippen ter eere van den
Christy* and den triumphator.
g°edheid G verrezenZoover wilde de
Vari den M S .bet 'alen kornen> dat het rijk
Scbeen. n„ pSS'as. eerst geheel vernietigd
P°titins p orneinscbe stedehouder immers
ket toenm' rtUS' de vertegenwoordiger van
Jesu^ Wereldrijk' i)ad de zaak
geroeid, u Van ^azareth ten eenemale uit-
Vftïl den N01 W&S waard'e persoonlijkheid
eetl beter fZarëer bad inPilatus' oogen wel
!ari een kruiJ.^u ie"d dan de wegwerPing
1 gedina was ook waar, dat bij
^°der» aar° 1 W0ei de °Ude °Proerigheid der
de haat ^<,0rd was geweest, bijzonder
°Prechte nern iharizeeën' d*e *^ezus) de
d'k'ng ni ,Ie.6r' zyne openbare pre-
redeneerd6 'a'' gespaardmaar ach, zoo
k°ö ho. 6 6 macbtige stedehouder, wat
éét)er "armnrechtvaardig vergoten bloed van
0p deze a e'!i Waarkeidsprediker hem deren
V®ei onr 6' Webte' 'n iedere eeuw zoo-
^geeren JTdig Vergoten bloed van
h'j' I'üatn °u eeraars.had gedronken. Ja
dagen Woi' m°gelijk nog in de laatste
zijn y0jj_ vernomen, dat de Nazarëer zelf
'harden ^oegesPr°ben over het ver-
g'tlRen J? ta"00ze Godsgezanten, te be-
e zekeren Abel, die, naar hunne
i)
beerschte liU j bezocllte Duitsche badplaats
6611 zeer nü zomer van het jaaR 18.
!Ven genu^ferU1?de stemming- Gp de zoo
£Hatïl voor ™r,eiw'ei,Vreer"deriliist kwam de
^evierde vi Willem Ernst, een der meest
^ij h/rtu°zen. van zijn tijd.
lS b'er en «ff r,'eP men elkander toe. »Hij
L.0t mond v Spe gi"g het van mond
«nde. üor,;001 temand was hij een onbe-
H°°rd en „f611 d reebs zÜn spel aan-
d.® vvonderZ D1 genoeg te vertellen
,Jt) speeltui "6 fTw die de kunstenaar
Hier lu,g ontlokte-
^idra' dgeelf0M°Veral' 7as Willem Ernst
zv»art en schoonen jongeling met ziin
van
aan
leer, de zoon van den eersten mensch was
geweest, en te eindigen met Zacharias, eenen
heiligen profeet die in den tempel zelfs niet
beveiligd was geweest tegen den bloedigen
dood der steeniging. Wat maakte de dood
uit van eenen vermoorden Godsgezant te
meer 1 Dan heel de redeneering van den
machtigen Romein en Stedehouder zoude
ditmaal falen. Surrexit: deze prediker liet
den dood geen heerschappij over zich, maar
Hij is weer opgestaan uit Zijn graf. Meer
zijnde dan de wijsgeeren, die de oudheid
wreed had uitgeworpen, meer dan zijn voor-
looper Abel en alle de profeten, begon Jeïus
van Nazareth juist na zijn tijdelijke» dood
te heerschen over de wereld, en Zijne heer
schappij is Pilatus ten val geworden, ja, zij
heeft alle Romeinsche wereldheerschappij
verwonnen, opdat de wereld ten allen tijde
zoude moeten erkennen, dat er voor iedereen
onverwacht een grens bestaat in het mis
kennen van het Gods rijk [op aarde, een
grens welke niemand, al draagt hij de pijl
bundels van César zeiven in zijne lijfwacht,
vermag te overtreden.
Christus is verrezen Ach, hoe droef had
den de leerlingen van den grooten Nazarëer in
Diens schijnbaren ondergang gedeeld, vooral
de welbekende jongeren, die de Meester Zijne
apostelen noemde. Zoo vurig te hebben ge
dweept met het aanstaande aardsch koninkrijk
van den Verwachte aller volken; voor Hem net
ten en broodwinning te hebben verlaten; niet
minder dan drie jaren lang zijne vermoeiende
predikingstochten en ontberingen te hebben
gedeeld, en daar aan het eind te worden
overvallen door een vormelijk rechts
geding tegen dien Verwachte door den
Hoogepriester, door eene uitlevering aan
de Heidenen tot den dood. Ach, dat alles
werd dien apostelen, zelfs een vurigen Pe
trus al te zwaar, te meer daar de Meester
(hoe wonderlijk in Petrus oog) op het be-
beslissend uur zijner gevangenneming de
verdediging met het zwaard bepaaldelijk
verbood. Wat restte er nu den leerling
Den avond toen hij voor de eerste maal
zou optreden, vulde eene dicht aaneenge
sloten menigte de ruime concertzaal. Men
hield den adem in bij zijn spelkransen
en bloemen vlogen hem te gemoet zoodra
hij had geëindigd. Kenners die hem reeds
vroeger hoorden, beweerden dat Ernst zich
heden waarlijk overtrof. Met een glimlach
op de lippen dankte de kunstenaar voorde
huldeblijken die hem van alle zijden ge
werden. Weder nam hij de viool ter hand
en ernstige, plechtige tonen ontstroomden
de snaren. 'tWas een verheven lied dat
thans door de gehoorzaal ruischte en de
harten der aanwezigen met heiligen eerbied
vervulde.
Het gelaat van den kunstenaar gloeide,
zijn oogen straaldenmaar het was niet
alleen de kunst die hem dus in vervoering
bracht, zijn oog had op een liefelijke meis
jesgestalte gerust, op een aanvallige jonk
vrouw, die, aan de zijde eener statige dame
gezeten, in verrukking zijn spel aanhoorde.
Een lach, den lentezonnestraal gelijk ver
hoogde de bekoorlijkheid van dat aanmin
nig gelaatden blik onafgebroken op den
kunstenaaar gericht zat zij daar als betoo-
verd door de zoete, machtige melodie der
waar de Leeraar aldus onderging O zeker,
het geloof aan 's Heeren heilige zending,
neen, dat kon bij de apostelen en vooral
bij Petrus wel nooit worden geschokt, omdat
er al te veel in de ziele was omgegaan van
dien Cephas, die weleer openlijk tot Zijnen
meester had gezegd: Gij zijt de Christus,
de Zoon van den levenden God, maar toch,
de moed en het trouwsbetoon zonk zoo
verre weg, dat alle de leerlingen den Hei
land hebben verlaten, en dat over de lippen
van Petrus zelfs een verwensching en vloek
is gekomen: dat hij dien mensch niet kende.
En toch ook hier zoude alles nog weer
veranderen. Surrexit Christus et apparuit
Simoni, Christus is verrezen en aan Simon
verschenen, want evenmin als de Romeinsche
onrechtvaardigheid het Godsrijk van den
Heer kon vernietigen, evenmin zoude de
zwakheid der getrouwe leerlingen dit doen.
De verwenschingen waren nauwelijks op
Petrus' lippen bestorven, of de aloude trouw
voor Christus hernam, onder droeve tranen
al hare rechten in Petrus hart; de vlucht
der leerlingen was nauwelijks voltooid of een
Joannes gaf hen een voorbeeld van geheel
anderen aard. Doch al dit goede, dit opleven
der getrouwheid, werd na 's Heeren ver
rijzenis eerst bevestigd en uitgestrekt over
allen. Ten laatste kon een Thomas zelf, hij
die een lichamelijke betasting ten waarborg
eischte, in het herleven Zijns Meesters, niet
meer aan de opstanding diens Meesters
twjjfelen, en zoowel de vrouwen uitGalilea
als de overbekende Emmaus-gangers, zoowel
de arme Magdalena als de honderden op
den berg, zij allen hebben ten laatste met
de Apostelen ingestemd, dat het Godsrijk
van den Messias voor zijne leerlingen op
aarde was bevestigd voor alle eeuwen. De
zonden der leerlingen zelfs verwoestten het
rijk Gods met.
Alleluja! Deze twee zaken vormen acht
tien eeuwen na 's Heeren verrijzenis opnieuw
onze Paaschvreugde. Al bezweken alle hei
ligen Gods van het Oud Verbond, de Kerk
snaren. Noch door handgeklap, noch door
een teeken van bewondering gaf zij den
indruk weer die het spel op haar had
teweeggebrachtin diep gepeins verzonken
volgde zij hare moeder naar huis.
't Was een prachtige nachtalles ademde
liefde en vrede. Helder glansden de sterren
aan den donkerblauwen hemel, de stralen
der maan kusten de ontluikende rozen, een
zilveren gaas zweelde over de verjeugdigde
aarde. In zulk een nacht ontwaken edele,
heilige gevoelens in onze ziel, het is ons
dan goed alleen te zijn, alleen met ons
rustig hart. Ook Ernst gevoelde het, Ernst
de vroolijke, opgewekte jonkman, wien de
hemel eeuwig blauw, de aarde eeuwig
schoon toescheen, die anders zoo gaarne in
het gezelschap van vriendelijke, opgeruimde
menschen verkeerde. Hij sloop uit de hel
verlichte zaal en wandelde door de groene
lanen, met een gevoel in het hart waarvan
hij zich thans geen rekenschap wist te
geven. Hij had willen zingen en juichen in
de plechtige eenzaamheid.
Zoo stond hij alleen in de liefelijken nacht,
de oogen ten hemel gericht. Voor zijn geest
daagt een meisjede zachte, vriendelijke
oogen der schoone onbekende zijn op hem
van het Nieuw Verbond is in haren Verre
zenen Stichter alle wereldmacht te groot,
en hij die een leerling is van die Kerk, van
dat Godsrijk op aarde, vindt trots alle zwak
heden en betreurde trouweloosheid, duidelijk
de openbaring Gods in die Kerk aangewezen.
Uit- en inwendig was Christus' verwinning
op Paschen. P. M. B., pr.
De reeks der verkiezingen die wij dit
jaar te wachten hebben, neemt de volgende
week een aanvang met eene tusschentijds-
verkiezing voor den Raad dezer gemeente.
De plaatsen in onze vroedschap door het
overlijden van den heer C. J. P. van der
Schalk opengevallen en door het ontslag
nemen van den heer A. Knappert Lzn.
onbezet, moet worden aangevuld.
Hadden bij de verkiezingen voor den
Gemeenteraad de Katholieken dezer stad om
voor hen overwegende redenen zich in de
laatste jaren onbetuigd gelatenbij den veel
veranderden toestand in ons gemeentebe
stuur meenden zij niet langer zich van
deelneming aan het verkiezingswerk te
moeten onthouden.
Veel is er over de houding der Katholieken
ten opzichte van het gemeentebestuur in de
laatste jaren gesproken; maar hij die den
loop der zaken in onze gemeente aandachtig
heeft gevolgd, zal moeten erkennen, dat
hunne tijdelijke onthouding tot uitkomsten
heeft geleid, die niemand in die mate had
durven hopen of verwachten.
Eene gewenschte voldoening voor de
trouwe beproefde leiders die deze onthouding
in het belang der gemeente hadden geraden,
mag het wel heeten, dat door de over-
heerschende partij zelve erkend werd, dat
den Katholieken in den raad onrecht was
gerichthij aanschouwt haar stralend ge
laat, dat den indruk vertolkt die haar be
zielde toen hij die zoete melodieën speelde,
welke haar aanblik hem had ingegeven. Hij
ziet hoe zij beschaamd de oogen nederslaat
als zijn blik op haar rustop de vleugelen
der hoop zweeft hij naar hooger, reiner
sferen hij gevoelt dat hij op een keerpunt
zijns levens staat en kent maar een ver
langen: haar te zeggen dat hij haar liet
heeft. »Ja, zij is het,'' sprak hij zacht, »de
tonen hebben het mij verraden."
De lachende beelden, die de phantasie
den jongeling voorspiegelde bracht de goedige
droomgod voor de oogen van een meisje.
De zwartgelokte kunstenaar verschijnt haar
in de concertzaal, hij speelt, ziet haar aan
en met dien blik ontvlamt den brand der
liefde in haar hart.
Zij ontwaakt en haar oog dwaalt rond in
het slaapvertrek als hoopte het nog daar
den schoonen droom te aanschouwen.
Wordt vervolgd.)
ill i Uilih-II'MTil:'
ülü
UU KÜPPerS' NovclU»- en Anec